آداب دفن میت (مفاتیح الجنان)
۰۸ تیر ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتآداب اموات و ادعیه متعلق به آن:
چون جنازه را نزد قبر آوردند، اگر مرد است او را به طرف پاهاى قبر بگذارند، و او را سه مرتبه تا لب قبر بياورند، و اگر جنازه زن است، او را طرف جلوى قبر كه جانب قبله است بگذارند، پس ولىّ ميّت داخل قبر شود، يا كسى كه ولىّ او را امر كند و وارد قبر شود از طرف پاى قبر، كه آن در قبر است، و چون وارد مى شود بگويد:
اَللّهُمَّ اجْعَلْها رَوْضَةً مِنْ رِياضِ الْجَنَّةِ
خدايا قرار ده آنرا باغى از باغهاى بهشت
وَلاتَجْعَلْها حُفْرَةً مِنْ حُفَرِ النّارِ
و قرارش مده گودالى از گودالهاى دوزخ
و سزاوار است شخصى كه وارد قبر شده سر برهنه و پابرهنه باشد، با بندهاى گشاده، پس ميّت را بگيرد و او را از جانب سر داخل قبر كند، و در آن حال بگويد:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ
به نام خدا،و به خدا،
وَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَ عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ
و در راه خدا، و بر آيين رسول خدا،
اَللّهُمَّ ايماناً بِكَ وَ تَصْديقاً بِكِتابِكَ (هذا ما
خدايا، ايمان به تو،و تصديق به قرآنت،
وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ) [1]
اين است آنچه خدا و فرستاده اش به ما وعده داده، خدا و رسولش راست گفته اند،
اَللّهُمَّ زِدْنا ايماناً وَ تَسْليماً
خدايا به ما ايمان و تسليم بيفزا.
آنگاه ميّت را به جانب راست بخواباند، و صورت او را به طرف قبله قرار دهد، و از جانب سر و پا بند كفن او را بگشايد، و صورت ميّت را روى خاك بگذارد، و مستحبّ است همراه او مقدارى از تربت حضرت حسين عليه السّلام بگذارند، سپس لحمد را بچيند و بگويد:
اَللّهُمَّ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ انِسْ وَحْشَتَهُ
خدايا به تنهايى اش برس، و به وحشتش انس ده
وَارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَاَسْكِنْ اِلَيْهِ مِنْ رَحْمَتِكَ
و به غريبى اش رحم كن و از رحمتت به او آرامش ده
رَحْمَةً يَسْتَغْنى بِها عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواكَ
رحمتى كه به واسطه آن از رحمت غير تو بى نياز گردد،
وَاحْشُرْهُ مَعَ مَنْ كانَ يَتَوَلاّهُ مِنَ الائِمَّةِ الطّاهِرينَ
و با هركه با او دوستى مى نموده از ائمه پاك نهاد محشورش كن.
و مستحبّ است ميّت وقتى كه در قبر گذاشته شد، پيش از چيدن لحد به شهادتين و اسماء ائمه تلقين شود، به اين صورت كه تلقين كننده مى گويد: يا فلان بن فلان و به جاى اين دو كلمه نام ميّت و پدر او را ذكر مى كند، و مى گويد:
اُذْكُرِ العَهْدَ الَّذى خَرَجْتَ عَلَيْهِ مِنْ دارِ الدُّنْيا شَهادَةَ
آن پمانى را كه بر آن از خانه دنيا خارج شدى ياد آور:
اَنْ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لاشَريكَ لَهُ
گواهى بر اينكه معبودى جز خدا نيست، يگانه و بى شريك است
وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ
و اينكه محمّد بنده و فرستاده اوست
وَ اَنَّ عَلِيّاً اَميرَالْمُؤْمِنينَ وَالْحَسَنَ وَالْحُسَيْنَ
و اينكه على امير مؤمنان و حسن و حسين
يك يك امامان را تا آخر ذكر كند
اَئِمَتُّكَ اَئِمَّةُ الْهُدىَ الاَْبْرارُِ
امامان تواند امامان هدايت و نيكانند
وقتى از چيدن لحد فارغ شد خاك بر او بريزد، و مستحبّ است كسانى كه حاضر شده اند، با پشت دست هاى خود خاك بريزند، و در آن حال بگويند:
(اِنّا لِلَّهِ وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ) [2]
ما از خداييم، و به سوى او بازمى گرديم،
(هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ
اين است آنچه خدا و رسولش به ما وعده دادند،.
وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ) [3]
و خدا و رسولش راست گفتند
اَللّهُمَّ زِدْنا ايماناً وَ تَسْليماً
دانلود:
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
