زیارت سلمان در مداین (دانلود متن، ترجمه و صوت)

فصل هشتم از باب زیارات، مطلب اول: فضيلت و كيفيت زيارت كاظمين عليهما السلام؛ مطلب چهارم در زيارت جناب سلمان رضي الله عنه است؛ بدان كه از تكاليف زوار در كاظمين رفتن به مدائن است به جهت زيارت عبد صالح الهى جناب سلمان محمدى رضوان الله عليه كه اول اركان اربعه و مخصوص به شرافت سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ و منخرط در سلك اهل بيت نبوت و عصمت است و در فضيلت او جناب رسول خدا صلى الله عليه و آله فرموده سَلْمَانُ بَحْرٌ لاَ يُنْزَفُ وَ كَنْزٌ لاَ يَنْفَدُ سَلْمَانُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ يَمْنَحُ الْحِكْمَةَ وَ يُؤْتِي الْبُرْهَانَ و حضرت امير المؤمنين عليه السلام او را مثل لقمان حكيم بلكه حضرت صادق عليه السلام او را بهتر از لقمان فرموده و حضرت باقر عليه السلام او را از متوسمين شمرده و از روايات مستفاد شده كه آن جناب اسم اعظم مى ‏دانست و از محدثين به فتح بوده و از براى ايمان ده درجه است و او در درجه دهم بوده و عالم به غيب و منايا بوده و از تحف بهشت در دنيا ميل فرموده و بهشت مشتاق و عاشق او بوده و خدا و رسول صلى الله عليه و آله او را دوست مى‏داشتند و حق تعالى پيغمبر صلى الله عليه و آله را امر فرموده به محبت چهار نفر كه سلمان يكى از ايشان است و آياتى در مدح او و اقران او نازل شده و جبرئيل هر وقت بر حضرت رسول صلى الله عليه و آله نازل مى‏شده امر مى ‏كرده از جانب پروردگار كه سلمان را سلام برساند و مطلع گرداند او را به علم منايا و بلايا و انساب و شبها براى او در خدمت پيغمبر صلى الله عليه و آله مجلس خلوتى بوده و حضرت رسول و امير المؤمنين صلوات الله عليهما و آلهما چيزهايى تعليم او فرمودند از مخزون و مكنون علم الله كه احدى غير او قابل و قوه تحمل آن را نداشته و رسيد به مرتبه‏ اى كه حضرت صادق عليه السلام فرمود أَدْرَكَ سَلْمَانُ الْعِلْمَ الْأَوَّلَ وَ الْعِلْمَ الْآخِرَ وَ هُوَ بَحْرٌ لاَ يُنْزَحُ وَ هُوَ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ سلمان درك كرد علم اول و آخر را و او دريايى است كه هر چه از او برداشته شود تمام نشود و او از ما اهل بيت است و براى شوق زايرين و رغبتشان به زيارت آن جناب كافى است تأمل در اختصاص و امتيازش در ميان تمام صحابه و جميع امت به اين كه حضرت امير المؤمنين عليه السلام در يك شب از مدينه به مداين رفت و به دست مبارك او را غسل داد و كفن نمود و نماز كرد بر او با صفوفى بسيار از ملايكه و همان شب به مدينه مراجعت فرمود زهى شرافت مودت و محبت به خانواده رسالت كه انسان را به اين مرتبه از جلال و عظمت رساند و اما كيفيت زيارت آن جناب پس بدان كه سيد بن طاوس در مصباح الزائر چهار زيارت براى آن بزرگوار نقل كرده و ما در اينجا اكتفا مى‏ كنيم به همان زيارت اول آن و در هديه نقل كرديم زيارت چهارم آن را كه شيخ در تهذيب ذكر فرموده پس چون خواستى زيارت كنى آن جناب را مى ‏ايستى نزد قبر او رو به قبله و مى ‏گويى‏

السَّلاَمُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ

سلام و تحيت بر رسول خدا حضرت محمد بن عبد الله (ص) خاتم پيغمبران

السَّلاَمُ عَلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ السَّلاَمُ عَلَى الْأَئِمَّةِ الْمَعْصُومِينَ الرَّاشِدِينَ‏

سلام بر حضرت على (ع) امير المؤمنين سيد اوصياء پيغمبران سلام بر امامان صاحب مقام عصمت و پيشوايان ارشاد خلق

السَّلاَمُ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ الْمُقَرَّبِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ رَسُولِ اللَّهِ الْأَمِينِ (الْأَمِينَ)

سلام بر فرشتگان مقرب حق سلام بر تو اى هم صحبت و صاحب رسول خدا امين وحى الهى

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا مُودَعَ أَسْرَارِ السَّادَةِ الْمَيَامِينِ‏

سلام بر تو اى ولى و دوست حقيقى خاص امير المؤمنين سلام بر تو اى مخزن ودايع و اسرار بزرگ اهل خير و سعادت

السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا بَقِيَّةَ اللَّهِ مِنَ الْبَرَرَةِ الْمَاضِينَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

سلام بر تو اى باقيمانده از نيكويان عالم در همه ادوار گذشته سلام بر تو اى ابا عبد الله ‏و رحمت و بركات خدا بر تو باد

أَشْهَدُ أَنَّكَ أَطَعْتَ اللَّهَ كَمَا أَمَرَكَ وَ اتَّبَعْتَ الرَّسُولَ كَمَا نَدَبَكَ وَ تَوَلَّيْتَ خَلِيفَتَهُ كَمَا أَلْزَمَكَ‏

گواهى مى ‏دهم كه تو بدان سان كه مأمور بودى خدا را اطاعت كردى و بدانسان كه رسول خدا تو را دعوت كرد او را اجابت كردى و پيروى نمودى و خليفه پيغمبر خدا را آنسان كه بر تو فرض و لازم گردانيد يارى كردى

وَ دَعَوْتَ إِلَى الاِهْتِمَامِ بِذُرِّيَّتِهِ كَمَا وَقَفَكَ (وَفَّقَكَ) وَ عَلِمْتَ الْحَقَّ يَقِيناً وَ اعْتَمَدْتَهُ كَمَا أَمَرَكَ‏

و امت را چنانكه دانستى به اهميت و احترام ذريه پيغمبر دعوت نمودى و طريق حق را چنانكه خدا امر فرمود بطور يقين دانستى و بر آن استوار بودى

(وَ) أَشْهَدُ أَنَّكَ بَابُ وَصِيِّ الْمُصْطَفَى وَ طَرِيقُ حُجَّةِ اللَّهِ الْمُرْتَضَى‏

گواهى مى ‏دهم كه تو درگاه وصى مصطفى و طريق حجت خدا على مرتضائى

وَ أَمِينُ اللَّهِ فِيمَا اسْتُودِعْتَ مِنْ عُلُومِ الْأَصْفِيَاءِ

و در آنچه به تو وديعه سپردند از علوم و اسرار خاصان حق امانت خدا را نگاه داشتى

أَشْهَدُ أَنَّكَ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ النَّبِيِّ النُّجَبَاءِ الْمُخْتَارِينَ لِنُصْرَةِ الْوَصِيِ‏

و گواهى مى‏ دهم كه تو از اهل بيت برگزيده با شرافت پيغمبر بودى كه براى يارى وصى او مهيا بودند

أَشْهَدُ أَنَّكَ صَاحِبُ الْعَاشِرَةِ وَ الْبَرَاهِينِ وَ الدَّلاَئِلِ الْقَاهِرَةِ

و نيز گواهى مى ‏دهم كه تو صاحب مقام دهم (ايمان) و صاحب ادله و براهين بسيار محكم و روشن و قاهر

وَ أَقَمْتَ الصَّلاَةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَدَّيْتَ الْأَمَانَةَ

و تو اركان نماز را بپا داشتى و زكوة به مستحقان دادى و امر بمعروف و نهى از منكر نمودى و امانت الهى را ادا كردى

وَ نَصَحْتَ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ صَبَرْتَ عَلَى الْأَذَى فِي جَنْبِهِ حَتَّى أَتَاكَ الْيَقِينُ‏

و براى خدا و رسول امت را ناصح و خيرخواه بودى و براى طرفدارى دين خدا همه عمر صبر بر آزار كردى تا هنگام رحلت و شهود عالم آخرت

لَعَنَ اللَّهُ مَنْ جَحَدَكَ حَقَّكَ وَ حَطَّ مِنْ قَدْرِكَ‏

خدا لعن كند آنان كه حق تو را انكار كردند و قدر و شأن تو را پست گردانيدند

لَعَنَ اللَّهُ مَنْ آذَاكَ فِي مَوَالِيكَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ أَعْنَتَكَ فِي أَهْلِ بَيْتِكَ (نَبِيِّكَ)

 خدا لعنت كند آنان را كه تو را درباره دوستان و محبوبانت بيازردند خدا لعنت كند آنان را كه در دوستى اهل بيت پيغمبر تو را آزار كردند

لَعَنَ اللَّهُ مَنْ لاَمَكَ فِي سَادَاتِكَ‏

خدا لعنت كند كسانى را كه بر دوستى سادات و بزرگان دين تو را ملامت كردند

لَعَنَ اللَّهُ عَدُوَّ آلِ مُحَمَّدٍ مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ وَ ضَاعَفَ عَلَيْهِمُ الْعَذَابَ الْأَلِيمَ‏

خدا لعنت كند دشمن آل محمد را از جن و انس و اولين و آخرين بشر و عذاب آنان را مضاعف و سخت و دردناك گرداندى

صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ‏

درود خدا بر تو اى ابا عبد الله

صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ يَا صَاحِبَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَيْكَ يَا مَوْلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‏

سلام بر تو اى هم صحبت رسول خدا درود خدا بر رسول و آلش‏و بر تو باد اى دوست و يار و ياور امير المؤمنين على (ع)

وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى رُوحِكَ الطَّيِّبَةِ وَ جَسَدِكَ الطَّاهِرِ

و درود و تحيت خدا بر روح پاك تو و جسم پاك تو باد

وَ أَلْحَقَنَا بِمَنِّهِ وَ رَأْفَتِهِ إِذَا تَوَفَّانَا بِكَ وَ بِمَحَلِّ السَّادَةِ الْمَيَامِينِ وَ جَمَعَنَا مَعَهُمْ بِجِوَارِهِمْ فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ‏

و خدا ما را هم هنگام مرگ و رحلت به كرم و رأفتش با تو ملحق گرداند و در آن جايگاه (بهشت عدن) به بزرگان اهل خير و سعادت ملحق سازد و ما را در بهشتهاى پر نعمت به جوار آنان با آنها جمع فرمايد

(صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ) يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى إِخْوَانِكَ الشِّيعَةِ الْبَرَرَةِ مِنَ السَّلَفِ الْمَيَامِينِ‏

درود و رحمت خدا بر تو باد اى ابا عبد الله و رحمت و تحيت خدا بر برادران تو از شيعيان نيكوكار و اهل يمن و سعادت گذشته باد

وَ أَدْخَلَ الرَّوْحَ وَ الرِّضْوَانَ عَلَى الْخَلَفِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ‏

و روح و نشاط و خشنودى بر آيندگان اهل ايمان وارد سازد

وَ أَلْحَقَنَا وَ إِيَّاهُمْ بِمَنْ تَوَلاَّهُ مِنَ الْعِتْرَةِ الطَّاهِرِينَ وَ عَلَيْكَ وَ عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ‏

و ما و آنها را همه به آنان كه دوستشان مى ‏داريم كه عترت پاك پيغمبرند ملحق فرمايد سلام و رحمت و بركات خدا بر تو و بر همه آنان باد

پس بخوان إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ هفت مرتبه پس بجا بياور نماز مندوب آنچه خواهى مؤلف گويد كه چون خواستى برگردى از زيارت سلمان پس بايست نزد قبر براى وداع و بگو اين وداع را كه سيد در آخر زيارت چهارم ذكر فرموده‏

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ أَنْتَ بَابُ اللَّهِ الْمُؤْتَى مِنْهُ وَ الْمَأْخُوذُ عَنْهُ‏

 سلام بر تو اى ابا عبد الله تو درگاه هدايت خدايى كه بايد خلق بدان درآيند و اخذ علم و معرفت كنند

أَشْهَدُ أَنَّكَ قُلْتَ حَقّاً وَ نَطَقْتَ صِدْقاً وَ دَعَوْتَ إِلَى مَوْلاَيَ وَ مَوْلاَكَ عَلاَنِيَةً وَ سِرّاً

 گواهى مى‏ دهم كه تو به حق سخن گفتى و هميشه به صدق و حقيقت گويا بودى و خلق را بسوى مولاى من و مولاى خود آشكار و پنهان دعوت كردى

أَتَيْتُكَ زَائِراً وَ حَاجَاتِي لَكَ مُسْتَوْدِعاً

 بارى من به زيارت حضرتت آمده‏ ام و حوايجم را نزد تو به وديعت مى ‏گذارم

وَ هَا أَنَا ذَا مُوَدِّعُكَ أَسْتَوْدِعُكَ دِينِي وَ أَمَانَتِي وَ خَوَاتِيمَ عَمَلِي وَ جَوَامِعَ أَمَلِي إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِي‏

 اكنون تو را وداع مى‏ كنم و حفظ دين و امانت عهد و ختم خير اعمالم و جميع آرزوهايم را تا آخر عم به تو مى ‏سپارم

وَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْأَخْيَارِ

 و سلام بر تو و رحمت و بركات خدا و درود و رحمت الهى بر محمد و آل نيكويش باد.

آنگاه خدا را بسيار بخوان و برگرد

مؤ لّف گوید که چون زائر به زیارت سلمان مشرّف شد پس از زیارت دو تکلیف دیگر دارد :
 

اوّل نماز کردن در طاق کسرى دو رکعت یا زیادتر چون آنجا مصلاّى حضرت امیرالمؤ منین علیه السلام است روایت شده از عمّار ساباطى که امیرالمؤ منین علیه السلام به مداین آمد و نزول فرمود در ایوان کسرى و با او بود دُلَف ابن بحیر پس نماز کرد در آنجا بعد از آن برخاست و به دُلَف فرمود برخیز با من و در خدمت آن حضرت بود جماعتى از اهل ساباط پس گردش کرد در منازل کسرى و بدلف مى فرمود از براى کسرى در این مکان چنین و چنان بوده و دُلَف مى گفت به خدا قسم چنین است که مى فرمایى پس با آن جماعت در تمام آن مواضع گردش کرد و دلف مى گفت اى سیّد و مولاى من چنان شما به اینجاها مطّلعید که گویا شما این چیزها را در اینجاها نهاده اید و روایت شده که در آن وقتى که حضرت بر مداین مرور مى فرمود و آثار کسرى و خرابى آن را مشاهده مى نمود یکى ازآن اشخاص که درخدمت آن حضرت بود از روى عبرت این شعر را خواند
 

جَرَتِ الرِّیاحُ عَلى رُسُومِ دِیارِهِمْ

فَکَاَنَّهُمْ کانُوا عَلى میعادٍ

وزد بادها بر ویرانه هاى خانه شان

گویا آنان وعده گاهى با هم داشته اند
 

حضرت فرمود چرا نخواندى :
 

کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنّاتٍ وَعُیُونٍ وَزُرُوعٍ وَمَقامٍ کَریمٍ وَنَعْمَهٍ کانُوا فیها فاکِهینَ کَذلِکَ وَاَوْرَثْناها قَوْما آخَرینَ فَما بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمآءُ وَالاَرْضُ وَما کانُوا مُنْظَرینَ

چه بسیار باغها و چشمه سارها و کشتزارها و جاهاى خوب و نعمتى که در آن کامیاب بودند و همه را واگذاشتند چنین بود و ما آنها را به گروه دیگرى دادیم و گریه نکرد بر آنها آسمان و زمین و مهلت نیافتند
 

پس از آن فرمود:
 

اِنَّ هؤُلاءِ کانُوا وارِثینَ فَاَصْبَحُوا مَوْرُوثینَ لَمْ یَشْکُرُوا النِّعْمَهَ فَسُلِبُوا دُنْیاهُمْ بِالْمَعْصِیَهِ اِیّاکُمْ وَکُفْرَ النِّعَمِ لا تُحِلُّ بِکُمُ النِّقَمُ

(آرى ) براستى اینها وارث بودند ولى اکنون به ارث گذاردند سپاس نعمت نکردند پس دنیا بخاطر نافرمانى از دستشان رفت مبادا کفران نعمت کنید که انتقام بر شما فرود آید