دعاهای بعد از نماز

رساله باقیات الصالحات در آخر کتاب مفاتیح الجنان، باب اول: اعمال شب و روز، فصل اول: اعمال متعلق به مابین طلوع فجر تا طلوع آفتاب؛

تعقیبات مشترک که بعد از هر نماز خوانده می شود؛ سوم: كينى به سند معتبر از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده‏ هركه پس از نماز واجب، پيش از آن‏كه پاهاى خود را بگرداند، سه مرتبه اين دعا را بخواند، خدا گناهان او را بيامرزد، هرچند در كثر مانند كف دريا باشند.

اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ ذُوالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ وَاَتُوبُ اِلَيْهِ

آمرزش مى‏ طلبم از خدا، كه معبودى جز او نيست، زنده و به خود پاينده و صاحب بزرگى و بزرگوارى است و به سوى او باز مى ‏گردم.

و در روايات ديگر وارد شده: هركه اين استغفار را، هر روز بخواند، حق تعالى چهل گناه كبيره او را بيامرزد.

چهارم: كلينى به سند معتبر از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده: اين دعا را پس از هر نماز ترك نكن:

اُعيذُ نَفْسى وَ ما رَزَقَنى رَبّى بِاللَّهِ الْواحِدِ الصَّمَدِ

خودم را و آنچه پروردگارم روزى ‏ام نموده پناه مى‏ دهم به خداى يگانه بى ‏نياز

الَّذى لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوا اَحَدٌ

 كه نزاده، و زاده نشده است، و احدى همتاى او نبوده،

وَاُعيذُ نَفْسى وَما رَزَقَنى رَبّى بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ

 و خودم را و آنچه پروردگارم روزى ‏ام نموده، پناه‏ مى‏ دهم، به پروردگار سپيده‏ مان از هرچه آفريد،

وَمِنْ شِرِّ غاسِقٍ اِذا وَقَبَ وَمِنْ شَرِّ النَّفّاثاتِ فِى الْعُقَدِ وَمِنْ شَرِّ حاسِدٍ اِذا حَسَدَ

و از گزند شب تيره زمانى كه تاريكى ‏اش درآيد، و از شرّ دمندگان در گره‏ ها، و از شر حسود هنگامى كه حسد ورزد،

وَاُعيذُ نَفْسى وَما رَزَقَنى رَبّى بِرَبِّ النّاسِ مَلِكِ النّاسِ اِلهِ النّاسِ

خود را و آنچه پروردگارم روزى ‏ام نمود پناه مى ‏دهم به پروردگار آدميان، فرمانده‏ آدميان، پرستيده آدميان،

مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنّاسِ الَّذى يُوَسْوِسُ فى صُدُورِ النّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنّاسِ

از گزند وسوسه‏ گر پنهانكار، كه وسوسه مى ‏كند در سينه‏ هاى مردم از جنّ، و آدمى.

پنجم:شيخ كلينى به سند معتبر از على بن مهزيار روايت كرده: محمد بن ابراهيم به حضرت هادى عليه السّلام نوشت: اى سيّد من، اگر مصلحت مى ‏دانى، دعايى به من بياموز، كه بعد از هر نماز بخوانم، تا حق تعالى به سبب آن، خير دنيا و آخرت را براى من‏ گرد آورد. آن حضرت در پاسخ او نوشت، مى‏ گويى:

اَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَريمِ وَعِزَّتِكَ الَّتى لا تُرامُ وَقُدْرَتِكَ الَّتى لا يَمْتَنِعُ مِنْها شَىْءٌ مِنْ شَرِّ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَمِنْ شَرِّ الاَْوْجاعِ كُلِّها.

پناه مى‏ آورم به جلوه بزرگوارت، و عزّتت كه نسبت به آن سوءقصد نشود، و قدرتت كه چيزى از آن امتناع نورزد، از شر دنيا و آخرت، و از شرّ همه دردها.

و در بعضى از روايات اين دنباله را دارد:

وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ

و جنبش و نيرويى نيست جز به خداى والاى بزرگ.

ششم: كلينى و ابن بابويه به سندهاى صحيح و غير صحيح از حضرت باقر و صادق عليهما السّلام روايت كرده ‏اند: كمتر چيزى كه تو را پس از نماز واجب از دعا مجزى است، اين است كه بگويى:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مِنْ كُلِّ خَيْرٍ اَحاطَ بِهِ عِلْمُكَ وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ كُلِّ شَرِّ اَحاطَ بِهِ عِلْمُكَ

خدايا از تو مى‏ خواهم، از هر چيزى كه دانشت آن را فرا گرفته، و پناه مى ‏آورم به تو، از هر شرّى كه‏ دانشت آن را فرا گرفته است،

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ عافِيَتَكَ فى اُمُورى كُلِّها وَاَعُوذُ بِكَ مِنْ خِزْىِ الدُّنْيا وَعَذابِ الاْخِرَةِ.

خدايا سلامتى كامل را در همه امورم از تو مى‏ خواهم، و به تو پناه مى ‏آورم از خوارى‏ دنيا و عذاب آخرت.

و در روايت ابن بابويه است :

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ

خدايا درود فرست بر محمّد و خاندان محمد. خدايا از تو مى ‏خواهم.

تا آخر دعا.

هفتم، مستحبّ است نمازگزار چون از نماز فارغ شود، بگويد:

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَجِرْنى مِنَ النّارِ وَاَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ وَزَوِّجْنىِ الْحُورَ الْعينَ

خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و مرا از آتش امان ده، و وارد بهشت كن، و حور العين را به همسرى ‏ام درآور

چنان‏كه در حديث معتبر از حضرت امير مؤمنان عليه السّلام نقل شده: بنده بايد از نماز فارغ نشود، تا از خدا بهشت را بخواهد، و از دوزخ‏ به او پناه برد، و نيز بخواهد كه حور العين را به همسرى او درآورد.