دعای شیبه هذلی

رساله باقیات الصالحات در آخر کتاب مفاتیح الجنان، باب اول: اعمال شب و روز، فصل اول: اعمال متعلق به مابین طلوع فجر تا طلوع آفتاب؛

تعقیبات مشترک که بعد از هر نماز خوانده می شود: نهم: كلينى و ابن بابويه و ديگران به سندهاى معتبر از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده ‏اند: شيبه هذلى به محضر حضرت رسول خدا صلى اللّه عليه و آله‏ آمد و عرضه داشت: يا رسول اللّه من پير شده ام، و به اعمالى كه پيش از اين خود را به آن عادت داده بودم- همچون نماز و روزه و حج و جهاد قدرتم وفا نمى ‏كند، بنابراين گفتارى به من بياموز كه خدا مرا به آن سود بخشد، و انجامش برايم سبك و آسان باشد.حضرت‏ فرمودند: سخنت را بار ديگر بگو، شيبه سه مرتبه سخنش را تكرار كرد. حضرت فرمودند: درخت و كلوخى در اطراف تو نماند، مگر اينكه‏ از باب ترحّم بر تو گريست، هرگاه از نماز صبح فارغ شوى ده مرتبه بگو:

سُبْحانَ اللَّهِ الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ

منزّه است خداى بزرگ، و ستايش از آن اوست، و جنبش و نيرويى نيست مگر به خداوند والاى بزرگ

تا خدا به بركت‏ اين دعا، تو را از كورى و ديوانگى و خوره و پيسى و پريشانى و تباهى عقل، عافيت دهد. شيبه گفت: يا رسول اللّه اين‏ براى دنيا من است، براى آخرت من چيزى بفرما، فرمودند: بعد از هر نماز مى‏ گويى:

اَللّهُمَّ اهْدِنى مِنْ عِنْدِكَ وَاَفِضْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ وَانْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِكَ وَاَنْزِلْ عَلَىَّ مِنْ بَرَكاتِكَ

خدايا مرا از جانب خود راهنمايى كن، و از فضل خود بر من كرامت فرما، و رحمتت را بر من بگستران، و از بركاتت‏ بر من نازل كن.

آنگاه حضرت فرمودند: اگر بنده بر اين عمل مواظبت كند، و آن را عمدا تا وقت مردن ترك‏ نكند، چون به صحرای محشر درآيد، هشت در بهشت، براى او گشوده مى ‏شود، كه از هر درى كه بخواهد وارد شود. و اين‏ دعاى آخر به اسانيد معتبر ديگر نيز وارد شده.