قنوت امام حسین (ع)

در ذکر بعضی حرزها و دعاهای مختصر؛ اين حرزها و دعاها از كتاب «مهج الدعوات» و«مجتنى» كه هر دو از نوشته‏ هاى رضى الدين سيّد ابن طاووس هستند انتخاب شده‏ اند.

11. قنوت امام حسين عليه السّلام:

اَللّهُمَّ مَنْ اَوى اِلى مَاْوىً فَاَنْتَ مَاْواىَ

خدايا هر كه جاى گرفت به جايگاهى، پس تويى جايگاه من،

وَ مَنْ لَجَاءَ اِلى مَلْجَاءٍ فَاَنْتَ مَلْجَاْى

و هر كه پناه گرفت به پناهگاهى، پس تويى پناهگاه من،

اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاسْمَعْ نِدائى

خدايا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و فريادم را بشنو،

وَ اَجِبْ دُعائى وَاجْعَلْ مَآبى عِنْدَكَ وَ مَثْواىَ

و دعايم را اجابت كن، و بازگشتم، و اقامتگاهم را نزد خود قرار ده،

وَاحْرُسْنى فى بَلْواىَ مِنِ افْتِتانِ الاِمْتِحانِ وَ لَمَّةِ الشَّيْطانِ

و مرا در آزمونم، از ساقط شدن در آزمايش و پيوستن به ياران‏ شيطان پاسم بدار،

بِعَظَمَتِكَ الَّتى لا يَشُوبُها وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتينٍ

به حق عظمتت كه با آن طمع شخصى به فتنه‏ گرى در نياميزد،

وَ لا وارِدُ طَيْفٍ بِتَظْنينِ وَلا يَلُمُّ بِها فَرَحٌ

و نه درآيد به آن خاطره خوابى با بدگمانى، و نه تماس گيرد با آن شادى بيرون از حد،

حَتّى تَقْلِبَنى اِلَيْكَ بِاِرادَتِكَ غَيْرَ ظَنينٍ وَلامَظْنُونٍ

تا مرا با اراده ‏ات به سوى خود باز مى‏ گرداني، نه متهم و نه مظنون،

وَلا مُرابٍ وَ لا مُرْتابٍ اِنَّكَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ

نه بدگمان و نه مشكوك‏ به درستى كه تو مهربان‏ترين مهربانانى.

سيّد ابن طاووس قنوت هاى ائمه را در كتاب «مهج الدعوات» گرد آورده، چون‏ طولانى بودند، من به همين يك قنوت اكتفا كردم.