دعا هنگام بیماری یا وقتی که غم و اندوه به او روی می آورد

اَللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلاَمَةِ بَدَنِي وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي‏
 اى خداوند، حمد باد تو را، به سبب آن مايه از تندرستى كه همچنان از آن بر خوردارم. و نيز حمد باد تو را به سبب اين بيمارى كه در تن من پديد آورده اى.

فَمَا أَدْرِي يَا إِلَهِي أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ وَ أَيُّ الْوَقْتَيْنِ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَكَ‏
 اى خداوند، ندانم كدام يك از اين دو حالت سزاوارتر به سپاسگزارى توست و كدام يك از اين دو وقت به شكر تو اولى است،

أَ وَقْتُ الصِّحَّةِ الَّتِي هَنَأْتَنِي فِيهَا طَيِّبَاتِ رِزْقِكَ وَ نَشَّطْتَنِي بِهَا لاِبْتِغَاءِ مَرْضَاتِكَ وَ فَضْلِكَ وَ قَوَّيْتَنِي مَعَهَا عَلَى مَا وَفَّقْتَنِي لَهُ مِنْ طَاعَتِكَ‏

آيا آن روزگاران تندرستى كه مرا از نعم پاكيزه و گواراى خود روزى من ساختى و به طلب خشنودى و فضل خويش به تلاش وا مى ‏داشتى و براى فرمانبردارى خود توفيق مى ‏دادى و نيرو مى‏ بخشيدى،

أَمْ وَقْتُ الْعِلَّةِ الَّتِي مَحَّصْتَنِي بِهَا وَ النِّعَمِ الَّتِي أَتْحَفْتَنِي بِهَا تَخْفِيفاً لِمَا ثَقُلَ بِهِ عَلَيَّ ظَهْرِي مِنَ الْخَطِيئَاتِ‏
 يا اكنون كه بيمارم و مرا به اين بيمارى آزموده ‏اى و اين دردها را چونان نعمتى بر من ارمغان داشته ‏اى، تا بار گناهانم را كه بر پشتم سنگينى مى ‏كند سبك گردانى‏

وَ تَطْهِيراً لِمَا انْغَمَسْتُ فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ وَ تَنْبِيهاً لِتَنَاوُلِ التَّوْبَةِ وَ تَذْكِيراً لِمَحْوِ الْحَوْبَةِ بِقَدِيمِ النِّعْمَةِ
 و از گناهانى كه در آن غرقه گشته‏ ام پاكيزه سازى و مرا به توبه هشدار دهى و ياد كرد نعمت قديم را سبب زدودن گناهان كنى؟

وَ فِي خِلاَلِ ذَلِكَ مَا كَتَبَ لِيَ الْكَاتِبَانِ مِنْ زَكِيِّ الْأَعْمَالِ مَا لاَ قَلْبٌ فَكَّرَ فِيهِ وَ لاَ لِسَانٌ نَطَقَ بِهِ وَ لاَ جَارِحَةٌ تَكَلَّفَتْهُ‏
 اى خداوند، در خلال اين احوال بسا اعمال پسنديده است كه آن دو فرشته در نامه عمل من نوشته ‏اند، اعمالى كه نه هيچ دلى در آن انديشيده و نه هيچ زبانى از آن سخن گفته و نه هيچ اندامى براى آن تحمل رنجى كرده است،

بَلْ إِفْضَالاً مِنْكَ عَلَيَّ وَ إِحْسَاناً مِنْ صَنِيعِكَ إِلَيَ‏
 بلكه همه اين‏ها فضل و بخشايش تو بوده است در حق من و احسان و انعام تو بوده است براى من.

اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ حَبِّبْ إِلَيَّ مَا رَضِيتَ لِي وَ يَسِّرْ لِي مَا أَحْلَلْتَ بِي‏
 بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و در دل من بياراى آنچه را كه تو خود براى من خواسته‏ اى و بر من آسان ساز آنچه را كه تو خود بر سر من فرستاده ‏اى.

وَ طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ وَ أَوْجِدْنِي حَلاَوَةَ الْعَافِيَةِ وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلاَمَةِ
 مرا از لوث گناهان پيشين پاك گردان و بدي هايى را كه زين پيش مرتكب شده ‏ام از من بزداى و حلاوت عافيت را در من پديد آور و خنكى سلامت را به من بچشان‏

وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَى عَفْوِكَ وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ‏
 و اكنون كه مرا شفا عنايت مى ‏كنى بهبود مرا با عفو خويش دمساز كن و برخاستن از بسترم را با اغماض و گذشت خويش توأم فرماى‏

وَ خَلاَصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ وَ سَلاَمَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِكَ‏
 و بيرون شدن از چنبر اندوهم را با رحمت خود قرين گردان و رهاييم را از اين محنت با گشايش خويش همراه كن.

إِنَّكَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْإِحْسَانِ الْمُتَطَوِّلُ بِالاِمْتِنَانِ الْوَهَّابُ الْكَرِيمُ ذُو الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ‏
 تويى تو كه به فضل خويش احسان مى ‏كنى و نعمت هاى بى ‏كران مى ‏بخشى. تويى تو بخشاينده كريم و صاحب جلال و بزرگوارى.