دعا هنگام اندوه برای رویدادی و نگرانی برای خطاها

اَللَّهُمَّ يَا كَافِيَ الْفَرْدِ الضَّعِيفِ وَ وَاقِيَ الْأَمْرِ الْمَخُوفِ أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلاَ صَاحِبَ مَعِي‏
 اى خداوندى كه تنها تو بسنده‏ اى بنده تنها و ناتوان را، و اى خداوندى كه تنها تو نگهدارنده ‏اى از هر چه سهمناك و وحشت خيز است. خطاهاى من سبب تنهايى من شده و ياور و همراهى براى من نمانده است.

وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِكَ فَلاَ مُؤَيِّدَ لِي وَ أَشْرَفْتُ عَلَى خَوْفِ لِقَائِكَ فَلاَ مُسَكِّنَ لِرَوْعَتِي‏
 از خشم تو ناتوان گشته‏ ام و كس مرا مددكار نيست. وحشت از ديدار تو بر من چيره شده و وحشتم را تسكين دهنده ‏اى نيست.

وَ مَنْ يُؤْمِنُنِي مِنْكَ وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِي وَ مَنْ يُسَاعِدُنِي وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِي وَ مَنْ يُقَوِّينِي وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِي‏
 اى خداوند، چه كسى مرا از ايمنى بخشد، اگر تو مرا به وحشت افكنده باشى؟ چه كسى مرا يارى دهد، اگر تو بى كس و تنهايم ساخته باشى؟ چه كسى مرا توانايى بخشد، اگر تو ناتوانم خواسته باشى؟

لاَ يُجِيرُ يَا إِلَهِي إِلاَّ رَبٌّ عَلَى مَرْبُوبٍ وَ لاَ يُؤْمِنُ إِلاَّ غَالِبٌ عَلَى مَغْلُوبٍ وَ لاَ يُعِينُ إِلاَّ طَالِبٌ عَلَى مَطْلُوبٍ‏
 اى خداوند من، تنها پرورنده است كه پرورده خود پناه تواند داد و غالب است كه مغلوب خود را ايمنى تواند بخشيد و جوينده است كه گريخته را يارى تواند داد.

وَ بِيَدِكَ يَا إِلَهِي جَمِيعُ ذَلِكَ السَّبَبِ وَ إِلَيْكَ الْمَفَرُّ وَ الْمَهْرَبُ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَجِرْ هَرَبِي وَ أَنْجِحْ مَطْلَبِي‏
 اى خداوند من، همه اين‏ها به دست توست و گريزگاهى جز به آستان تو نيست. پس بر محمد و خاندانش درود بفرست و اكنون كه به سوى تو گريخته‏ ام پناهم ده و اكنون كه حاجت به تو آورده ‏ام حاجت من بر آور.

اَللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ صَرَفْتَ عَنِّي وَجْهَكَ الْكَرِيمَ أَوْ مَنَعْتَنِي فَضْلَكَ الْجَسِيمَ أَوْ حَظَرْتَ عَلَيَّ رِزْقَكَ أَوْ قَطَعْتَ عَنِّي سَبَبَكَ‏
 اى خداوند، اگر تو روى نيكوى خود از من بگردانى، يا مرا از فضل و احسان عظيم خويش منع فرمايى، يا روزيت را از من دريغ دارى، يا رشته عنايت خود از من ببرى،

لَمْ أَجِدِ السَّبِيلَ إِلَى شَيْ‏ءٍ مِنْ أَمَلِي غَيْرَكَ وَ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى مَا عِنْدَكَ بِمَعُونَةِ سِوَاكَ فَإِنِّي عَبْدُكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ نَاصِيَتِي بِيَدِكَ‏
 باز هم براى رسيدن به آرزوهايم راهى جز تو نمى ‏يابم و براى رسيدن به رحمت تو جز تو ياورى نمى جويم، كه من بنده تو هستم، و در قبضه اقتدار تو و موى سرم چون زمام من به دست توست.

لاَ أَمْرَ لِي مَعَ أَمْرِكَ مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ وَ لاَ قُوَّةَ لِي عَلَى الْخُرُوجِ مِنْ سُلْطَانِكَ‏
 اى خداوند، جز آنچه تو فرمايى مرا فرمانى نيست. حكم تو بر من روان است. هر چه براى من مقدر گردانى عين عدالت است و مرا ياراى بيرون شدن از حيطه فرمانروايى تو نباشد.

وَ لاَ أَسْتَطِيعُ مُجَاوَزَةَ قُدْرَتِكَ وَ لاَ أَسْتَمِيلُ هَوَاكَ وَ لاَ أَبْلُغُ رِضَاكَ وَ لاَ أَنَالُ مَا عِنْدَكَ إِلاَّ بِطَاعَتِكَ وَ بِفَضْلِ رَحْمَتِكَ‏
 از دايره قدرت تو پاى بيرون نتوانم نهاد. و نياورم كه خود را محبوب تو گردانم و تو را از خود خشنود سازم. و به آنچه در نزد توست جز به طاعت و بخشش و بخشايش تو نتوانم رسيد.

إِلَهِي أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَيْتُ عَبْداً دَاخِراً لَكَ لاَ أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لاَ ضَرّاً إِلاَّ بِكَ‏
 اى خداوند، شب را به روز مى ‏آورم و روز را به شب مى‏ رسانم، در حالى كه بنده ذليل تو هستم. مالك سود و زيان خود نيستم مگر به نيروى تو.

أَشْهَدُ بِذَلِكَ عَلَى نَفْسِي وَ أَعْتَرِفُ بِضَعْفِ قُوَّتِي وَ قِلَّةِ حِيلَتِي فَأَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي وَ تَمِّمْ لِي مَا آتَيْتَنِي‏
 بر اين گواهى مى‏ دهم و به ناتوانى و بيچارگى خود معترفم. پس اى خداوند، آن وعده كه مرا داده‏اى برآور و هر چه مرا عطا كرده ‏اى به كمال رسان،

فَإِنِّي عَبْدُكَ الْمِسْكِينُ الْمُسْتَكِينُ الضَّعِيفُ الضَّرِيرُ الْحَقِيرُ الْمَهِينُ الْفَقِيرُ الْخَائِفُ الْمُسْتَجِيرُ
 كه من بنده بينواى زار ناتوان زيان ديده حقير بى‏ مقدار فقير ترسان پناهنده توام.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لاَ تَجْعَلْنِي نَاسِياً لِذِكْرِكَ فِيمَا أَوْلَيْتَنِي وَ لاَ غَافِلاً لِإِحْسَانِكَ فِيمَا أَبْلَيْتَنِي‏
 بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و چنان مكن كه سپاسگزارى در برابر نعمتت را فراموش كنم، يا از ذكر احسان و بخشش تو غافل شوم،

وَ لاَ آيِساً مِنْ إِجَابَتِكَ لِي وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّي فِي سَرَّاءَ كُنْتُ أَوْ ضَرَّاءَ أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ
 يا از استجابت دعايم - هر چند به تأخير افتد - نوميد گردم، چه در مسرت باشم يا اندوه، چه در سختى باشم يا آسايش،

أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَلاَءٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ أَوْ جِدَةٍ أَوْ لَأْوَاءَ أَوْ فَقْرٍ أَوْ غِنًى‏
 چه در عافيت به سر برم يا در بلا، چه در توانگرى باشم يا بينوايى، چه در فراخى نعمت باشم يا در تنگى معيشت و چه در فقر يا غنا.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْ ثَنَائِي عَلَيْكَ وَ مَدْحِي إِيَّاكَ وَ حَمْدِي لَكَ فِي كُلِّ حَالاَتِي حَتَّى لاَ أَفْرَحَ بِمَا آتَيْتَنِي مِنَ الدُّنْيَا
 بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا در همه حال توفيق ده كه ذكر جميل تو گويم و به ستايش تو بر خيزم و سپاست بگزارم، تا به آنچه از مال دنيا بر من ارزانى داشته ‏اى دلخوش نباشم‏

وَ لاَ أَحْزَنَ عَلَى مَا مَنَعْتَنِي فِيهَا وَ أَشْعِرْ قَلْبِي تَقْوَاكَ وَ اسْتَعْمِلْ بَدَنِي فِيمَا تَقْبَلُهُ مِنِّي‏
 و به منع تو اندوه نخورم. خوف خود شعار دلم گردان و تنم را به كارى برگمار كه تواش مى‏ پسندى‏

وَ اشْغَلْ بِطَاعَتِكَ نَفْسِي عَنْ كُلِّ مَا يَرِدُ عَلَيَّ حَتَّى لاَ أُحِبَّ شَيْئًا مِنْ سُخْطِكَ وَ لاَ أَسْخَطَ شَيْئًا مِنْ رِضَاكَ‏
 و مرا از هر چه به من روى آورد، به فرمانبردارى خود مشغول دار، تا چيزى كه تو را به خشم آورد به دوستى نگيرم و از چيزى كه رضاى تو در آن است خشم نگيرم.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ فَرِّغْ قَلْبِي لِمَحَبَّتِكَ وَ اشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ وَ انْعَشْهُ بِخَوْفِكَ وَ بِالْوَجَلِ مِنْكَ‏
 بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و دلم از هر محبتى تهى گردان تا تنها جاى محبت تو باشد، و به ياد خود مشغول دار و از بيم خود توانگر نماى‏

وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَةِ إِلَيْكَ وَ أَمِلْهُ إِلَى طَاعَتِكَ وَ أَجْرِ بِهِ فِي أَحَبِّ السُّبُلِ إِلَيْكَ وَ ذَلِّلْهُ بِالرَّغْبَةِ فِيمَا عِنْدَكَ أَيَّامَ حَيَاتِي كُلِّهَا
 و رغبت آن به خود برانگيز و به طاعت خود گرايش ده و بدان راه كه بيشترش دوست دارى روان بدار و چنان كن كه تا زنده ‏ام مقهور رغبت به چيزى باشد كه در نزد توست.

وَ اجْعَلْ تَقْوَاكَ مِنَ الدُّنْيَا زَادِي وَ إِلَى رَحْمَتِكَ رِحْلَتِي وَ فِي مَرْضَاتِكَ مَدْخَلِي‏
 اى خداوند، چنان كن كه در اين جهان پرهيزگارى رهتوشه من باشد و مقصد من در اين سفر رسيدن به رحمت تو و خشنودى تو سراى من‏

وَ اجْعَلْ فِي جَنَّتِكَ مَثْوَايَ وَ هَبْ لِي قُوَّةً أَحْتَمِلُ بِهَا جَمِيعَ مَرْضَاتِكَ‏
 و بهشت تو جايگاه من. و مرا نيرويى ده كه بار رضاى تو بر دوش توانم كشيد

وَ اجْعَلْ فِرَارِي إِلَيْكَ وَ رَغْبَتِي فِيمَا عِنْدَكَ‏
 و از هر كه گريزم در تو گريزم و خواست من چيزى باشد كه در نزد تو باشد.

وَ أَلْبِسْ قَلْبِيَ الْوَحْشَةَ مِنْ شِرَارِ خَلْقِكَ وَ هَبْ لِيَ الْأُنْسَ بِكَ وَ بِأَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ‏
 قلبم را از بدسيرتان به بيم افكن و انس خود و دوستان خود و بندگان فرمانبردارت را نصيب من كن.

وَ لاَ تَجْعَلْ لِفَاجِرٍ وَ لاَ كَافِرٍ عَلَيَّ مِنَّةً وَ لاَ لَهُ عِنْدِي يَداً وَ لاَ بِي إِلَيْهِمْ حَاجَةً
 بار خدايا، بار منت هيچ گنه كار و كافر بر دوش من منه و براى هيچ يك از آنان در نزد من نعمت و بهره ‏اى قرار مده و مرا نيز به آنان محتاج مكن،

بَلِ اجْعَلْ سُكُونَ قَلْبِي وَ أُنْسَ نَفْسِي وَ اسْتِغْنَائِي وَ كِفَايَتِي بِكَ وَ بِخِيَارِ خَلْقِكَ‏
 بلكه آرامش دل و آسايش جان و بى ‏نيازى و كفايت مرا تنها به خود و بندگان نيكوكارت منحصر فرماى.

اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ قَرِيناً وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ نَصِيراً
 بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا همدم ايشان ساز و مرا ياور ايشان گردان‏

وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِشَوْقٍ إِلَيْكَ وَ بِالْعَمَلِ لَكَ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ وَ ذَلِكَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ
 و بر من منت نه و شوق خود در دل من افكن و به كاريم بر گمار كه تواش دوست بدارى و تو از آن خشنود شوى، كه تو بر هر كارى توانايى. و خواسته من براى تو آسان است.