چرا ائمه علیهم السلام چند همسر داشتند؟

یکی از مسائلی که در زندگی ائمه دیده می‌شود، این است که غالباً بیش از یک همسر داشتند و گاهی چندین همسر و چندین کنیز داشته اند. این مسئله در زمان ما باعث شده است که برخی غرض ورزانه آن را دستاویز قرار دهند و به ائمه عصمت و طهارت العیاذ بالله نسبت شهوترانی بدهند. حال اینکه ازدواج متعدد ائمه علیهم السلام دلیلی درخور و قابل توجه داشته است.
استاد صمدی آملی در مورد دلیل تعدد ازدواج ائمه علیهم السلام می فرماید:
بعد از غدیر خم، شهید نمودن ائمه اطهار علیهم السلام، نسل کشی بنی هاشم و سید کشی و کشتن اولاد اهل بیت یک اصل بود. این بود که ائمه علیهم السلام سعی می کردند که تعدد ازدواج داشته باشند؛ چرا که قهرا برای یک خانم زحمت زیادی ایجاد می شد، تا بچه های فراوانی را به دنیا بیاورد. حرمت شرعی هم که نبود. از یک طرف اقتضای زمان هم موثر بود؛ مثلا در مورد حضرت امام موسی بن جعفر نقل کرده اند که آقا حدود سی و هفت فرزند داشته اند.

اگر اهل بیت در بخش ازدیاد نسل دقت نمی فرمودند، در حال حاضر این قدر سید در دنیا نداشتیم. می بینید در گوشه کنار جهان که این همه سید پخش شده اند، به دلیل عنایت اهل بیت، نسبت به ازدواج بوده است که متاسفانه در ایران، این مطلب به فراموشی سپرده شده است.

نعوذ بالله اهل بیت علیهم السلام که اهل شهوت و دنیا نبودند. این برای کسی که مقام عصمت دارد روشن است، ولی وظیفه الهی اقتضا می کند که نسل تکثیر شود، آن هم نسل پاک.

اگر واقعا کسی می تواند و به زندگی اش هم می رسد، بچه دار شدن که عیب نیست، در حالی که اهل بیت علیهم السلام با آن ضیق مالی، اولاد تکثیر می نمودند. نطفه پاک، پدر و مادر هم که پاک و مقید، به اصطلاح، سربازان اهل بیت زیاد شوند.

و لذا این هم یکی از دسیسه های دشمن است که مساله‌ی ازدواج را در زمان ما برداشتند. ازدواج در بین شیعیان به شدت قلیل و اندک شده، اما در بین اهل سنت زیاد و آنها پر نسل گشته اند. اهل سنت قرص خوردن، عمل کردن و جلوگیری کردن را حرام می دانند و زن هایشان مرتبا بچه دار می شوند.

حدیث غدیر، داوود صمدی آملی، روح و ریحان، 1390، ص32