استاد محمد علی صاعد اصفهانی شاعر توانمند دیار نصف جهان و از شاگردان مرحوم صغیر اصفهانی و مرحوم شیدای اصفهانی، عصر روز یکشنبه 24 مردادماه 1400 بر اثر کهولت سن درگذشت و در قطعه هنرمندان باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد.
پیام تسلیت تولیت و مدیرعامل موسسه اهل البیت(ع) در پی آسمانی شدن استاد محمد علی صاعد اصفهانی
بسمه تعالی
چون خضر شود سبز به هرجا که نهد پای هر سوخته جانی که عقیق تو مکیده است
هیچ شعری سوزناک تر از غزل هجران نیست؛ آن هم هجران کسانی که در خاطره ها جای دارند و در دل ها ماوا.
شاعران، مانوس ترین کسانی هستند که با تارو پود واژه ها، تصویرسازی های جان داری را برصحیفه ی جان وروح آدمی به زیبایی وظرافت ترسیم می کنند،
حتی درباره مرگ نیز چنان سخن سرایی می کنند که گویی حیاتی حلاوت بخش است.
امروز از کاروان شعر فاخر اصفهان ،شخصیتی رخت بر بست که عمر پر برکتش در مسیر رونق جریان شعر اصفهان -حداقل در هفت دهه اخیر-سپری شد.
شاعری که از شاگردی صغیر اصفهانی تا استادی و مجلس گردانی محافل نامی ادبی، همواره با تکیه بر دانش و همتی بلند، کوشید تا میراث دار بزرگ مکتب شعر اصفهان خاصه مکتب صائب باشد.
"استادمحمدعلی صاعد اصفهانی" از نامداران شعر معاصر اصفهان، حالا با سرودن آخرین غزل زندگی
به جمع بزرگان ملک ادب اصفهان پیوست و جامعه ادبی این شهر ادب پرور را به سوگ نشاند.
همصحبتی با ایشان برای اینجانب شعفناک بود و اینک کوچ دردناکش را به اندوه نشسته ام و بر یاران سخن، این فقدان سوزناک را تسلیت می گویم؛
یاد و نامش سبز و ماندگار باد.
سیدحسین رضازاده
مدیرعامل وتولیت موسسه تحقیقات ونشرمعارف اهل البیت (ع)اصفهان">
نگاهی به زندگی نامه استاد محمد علی صاعد اصفهانی
ولادت :
استاد محمد علی صاعد فرزند میرزا اسد اللّه در سال 1302 ه. ش در اصفهان در یک خانواده‌ی مذهبی متولد شد.
تحصیلات:
خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را از سن پنج سالگی تحت توجه پدرش فرا گرفت. پدرش که از فعالان سیاسی مذهبی بود تمام دوران رضا شاه را بیشتر در حال تبعید در شهرهای مختلف گذراند و مقارن با رفتن رضا شاه از ایران به رحمت ایزدی پیوست.
محمد علی پس از تحصیلات ابتدایی به ناچار درس خواندن را رها کرد و به شغل آزاد رنگرزی اتومبیل روی آورد و ضمن اشتغال به کار در مدارس قدیمه به کسب علم پرداخت.
این شاعر 96 ساله اصفهانی خواندن اشعار صائب را در محضر و به توصیه صغیر اصفهانی از سال 1332 و در منزل خود با تعدادی از اساتید و شعرای اصفهانی آغاز کرد و پس از مدتی در محل مزار صائب اصفهانی و پس از آن در دانشکده ادبیات ادامه داد و از سال 52 سرپرستی این انجمن که به انجمن ادبی مکتب صائب موسوم شد را بر عهده گرفت.
صاعد سرودن شعر را از همان سنین کودکی در مدرسه‌ی ابتدایی شروع کرد و چون پدرش علاقه‌ی وی را به شعر دانست او را به نزد مرحوم صغیر برد و از این طریق بود که پایش به انجمن‌های شعری وقت «انجمن عشیق» باز شد، ریاست آن انجمن با میرزا عباس خان شیدا بود که تخلّص نام «صاعد» که بعد آن را لقب خانوادگی خود قرار داد، از طرف استاد صغیر توسط مرحوم «شیدا» در همان جلسه‌ی اول انجمن برای محمد علی انتخاب گردید. با انحلال انجمن عشیق انجمن دیگری با نام «کمال» توسط مرحوم شیدا و مرحوم صغیر و صاعد اصفهانی و یازده نفر دیگر تأسیس گردید که از سال 1354 تاکنون ریاست آن بر عهده‌ی صاعد اصفهانی قرار گرفت.
صاعد در شعر نو هم دستی بر آتش داشت و در کتاب «تجلی در منی» خود، شعرهای نو در همه شیوه‌های آن اعم از سپید، موج نو و نیمایی را دارد و کتاب «بر آستان غزل» و «سبک شعر اصفهان» هم از آثار ایشان است.
آخرین اثر این شاعر کتاب "مجموعه مقالات سبک هندی" بود که از طرف دفتر تخصصی ادبیات و مرکز آفرینش‌های ادبی قلمستان به چاپ رسید و با حضور مسوولان سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان در منزل او رونمایی شد.
ملاک انتخاب اهداء نشان ولایت
- داشتن مرتبه علمی استاد تمام
- اخذ نشان های معتبر ملی در حوزه ادبیات آئینی
- تالیفات و آثار ارزشمند علمی و ادبی
- کسب افتخارات در جشنواره های علمی، ادبی کشوری
- تاسیس انجمن های ادبی هنری
- هیئت مؤسس مراکز و انجمن های علمی ادبی
- تبلیغ ولایت در عرصه های نو و ابداعی
آثار ادبی-فرهنگی
- اصفهان در شعر فارسی (نظم)
- بر آستان غزل (گزیده هزار سال غزل فارسی)
- آئینه دیدار (نگاهی تطبیقی به غزلیات حافظ و صائب)
- گزیده اشعار صائب تبریزی
- جمعاً 11 عنوان اثر آئینی-ادبی-فرهنگی
آثار ولائی-آئینی
- تجلی در منا (نظم در مدائح و مراثی معصومین علیهم السلام)
- سرود روح القدس (نظم، مائح، مراثی- سرودها و نوحه ها)
- آئینه غدیر (نثر در حقانیت تشیع)
- 4. امام حسن(ع) در مصاف صلح (نثر و نظم)
- وقبروه بطوس (نثر و نظم شرح حال دعبل خزاعی)
- عدل ناب را کشتند (نظم- مدائح و نوحه های امیر مؤمنان امام علی علیه السلام)
- سوگنامه فاطمیه (نظم - مدائح و نوحه های ایام فاطمیه)
- مجموعه مقالات سبک هندی
تاریخ و مراسم اهداء نشان
در مراسم شب شعر که به مناسبت عید سعید غدیر خم در سالن اجتماعات مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل البیت «علیهم السلام» اصفهان مورخ 1394/07/09 با حضور شاعران برجسته برگزار گردید، از چند تن از شاعران شاخص و برگزیده از جمله محمدعلی صاعد اصفهانی با نشان ولایت تقدیر به عمل آمد.
گزیده ای از اشعار
جان هستی
دوباره دل هوای کربلا کرد
عنان گریه از دستم رها کرد
به خاطر، یاد گلبوتر تربتش رفت
ز اشک دیده دل را با صفا کرد
خرد مفتون و حیران حسین است
از این شوری که در عالم به پا کرد
نبودی بیش از این از عشق نامی
بنای عاشقی را او بنا کرد
مرا بیگانه کرد از هر دو عالم
چو با مهرش مرا عشق آشنا کرد
ثنا خوانش وفاکیشان عالم
که او تصنیف دیوان وفا کرد
فدای جان پاکش جان هستی
که جان را در ره جانان فدا کرد
ز خون خویش خاک کربلا را
به چشم اهل بیتش توتیا کرد
از او درمان طلب، گر دردمندی
که او هر درد بی‌درمان دوا کرد
اگر مؤمن، اگر کافر به اخلاص
چو حاجت برد پیش او روا کرد
به جز زینب که غم پرورد هستی است
که می‌داند غمش با ما چه‌ها کرد
می جان شد طلای ناب «صاعد»
غمش نازم که کار کیمیا کرد
پس از حسین رسالت رسید بر زینب
نبود نام حسینی، نبود اگر زینب
در آن محیط که امواج کفر توفان کرد
نداشت کشتی دین ناخدا، مگر زینب
مگر نه حضرت سجّاد در خطر می‌بود
اگر نکرد صیانت از آن گهر زینب
به قتلگه چو ز سجّاد کرد دلجویی
ز کاینات برآمد درود بر زینب
حسین کاشت مسلّم نهان آزادی
ولی به صبر رساندش به بار و بر زینب
گرفت پرچم حق در کف کفایت خویش
در آن مصاف بلاخیز پر خطر زینب
به پاس حضرت زهراست ورنه می‌گفتم
هم از ملک بود افضل، هم از شبر زینب
زهی شهامت و همّت، زهی به عزم بلند
نیافریده خدا، زن چو نامور زینب
دلی و این همه از داغ لاله‌ها خونین
ندیده گلشن هستی چو خون جگر زینب
ز مهر، ماه نیارد جدا شدن «صاعد»
حسین را همه جا بود همسفر زینب
