آداب بیت الخلا (رساله باقیات الصالحات)

رساله باقیات الصالحات در آخر کتاب مفاتیح الجنان، باب اول: اعمال شب و روز، فصل اول: اعمال متعلق به مابین طلوع فجر تا طلوع آفتاب؛

چون خواستى به نماز رو كنى، ولى به رفتن به بيت الخلاء نيازمندى، پس به آن‏ ابتدا كن، و آداب آن بسيار است، و پاره ‏اى از آن به طور اختصار اين است كه پاى چپ را وقت وارد شدن مقدّم بدارى و بگويى:

بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الرِّجْسِ النَّجِسِ الْخَبيثِ الْمُخْبِثِ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ.

به نام خدا و به وسيله خدا، پناه مى ‏برم به خدا از پليد، ناپاك، آلوده، شيطان رانده شده.

چون لباس به يك سو قرار دادى به نام خدا مى‏ گويى، و واجب در اين حال، بلكه در تمام حالات، پوشاندن عورت‏ از بيننده محترم است. و در اين حال به طرف قبله، و پشت به قبله نشستن حرام مى ‏باشد، و مستحبّ است در حال‏ قضاى حاجت بگويى:

اَللّهُمَّ اَطْعِمْنى طَيِّبا فى عافِيَةٍ وَاَخْرِجْهُ مِنّى خَبيثا فى عافِيَةٍ

خدا در تندرستى كامل غذاى پاك به من بخوران، و در سلامت كامل، آن را از من، ناپاك خارج كن.

و زمانی كه بر آنچه از تو دفع شد. نگاهت افتاد بگو:

اَللّهُمَّ ارْزُقْنِى الْحَلالَ وَجَنِّبْنِى الْحَرامَ

خدايا حلال روزى ‏ام فرما، و از حرام بركنارم دار.

چون خواستى از بول تطهير كنى، اول استبراء مى‏ نمايى، سپس دعاى رؤيت آب را مى‏ خوانى

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ يَجْعَلْهُ نَجِسا

ستايش خداى را كه آب را پاك‏ كننده قرار داد، و آن را ناپاك‏ نگرداند

و در وقت طهارت از بول مى‏ گويى

اَللّهُمَّ حَصِّنْ فَرْجى وَاَعِفَّهُ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَحَرِّمْنى عَلَى النّارِ

خدايا عضو جنسى‏ ام را از گناه نگاهدار، و آن را عفيف گردان، و عورتم را بپوشان، و آتش را بر من حرام‏ كن.

و چون از جاى خود برخاستى، دست راست را بر شكم خود مى‏ كشى و مى‏ گويى:

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى اَماطَ عَنِّى الاَْذى وَهَنَّاَنى طَعامى وَشَرابى وَعافانى مِنَ الْبَلْوى

ستايش خداى را، كه آزار را از من دور ساخت، و خوراك و نوشيدنى‏ ام را بر من گوارا نمود، و از بلا به سلامتم داشت.

آن‏گاه با مقدّم نمودن پاى راست بر پاى چپ از انجا بيرون مى ‏آيى، و اين دعا را مى‏ خوانى:

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى عَرَّفَنى لَذَّتَهُ وَاَبْقى فى جَسَدى قُوَّتَهُ وَاَخْرَجَ عَنّى اَذاهُ يا لَها نِعْمَةً يا لَها نِعْمَةً يا لَها نِعْمَةً لا يَقْدِرُ الْقادِرُونَ قَدْرَها.

ستايش خداى را،كه لذّت غذا را به من شناساند، و نيروى آن را در پيكرم باقى گذاشت، و آزارش را از من بيرون كرد، وه كه چه نعمتى، وه كه چه نعمتى، سنجش گران توان سنجيدن آن‏ را ندارد.