تسبیحات ده گانه هر روز ماه رمضان (مفاتیح الجنان)

اعمال مشترکه ماه رمضان: قسم چهارم در اعمال روزهای ماه رمضان است؛ دوم فرموده ‏اند مى ‏خوانى اين تسبيحات را در هر روز ماه رمضان از اول تا به آخر و آن ده جزء است هر جزء آن مشتمل بر ده سبحان الله‏:

1- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا

منزه است خداى آفريننده بندگان منزه است خداى صورت آفرين منزه است خداى كه همه موجودات را جفت آفريد

سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

منزه است خداى كه نور و ظلمت را براى نظم جهان قرار داد منزه است خداى كه دانه و بذرها در زمين بر شكافت منزه است خداى كه آفريننده تمام موجودات است

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ‏

منزه است خداى كه آنچه بچشم ديده شود و آنچه ديده نشود همه را او آفريده است منزه است خداى بمقدار كلمات نامنتهاى او

سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ سُبْحَانَ اللَّهِ السَّمِيعِ الَّذِي لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَسْمَعَ مِنْهُ يَسْمَعُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مَا تَحْتَ سَبْعِ أَرَضِينَ‏

منزه است خداى پروردگار جهان و جهانيان منزه است خداى شنوايى كه شنواتر از او نيست از بالاى عرش تا زير هفتم زمين مى ‏شنود

وَ يَسْمَعُ مَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ يَسْمَعُ الْأَنِينَ وَ الشَّكْوَى وَ يَسْمَعُ السِّرَّ وَ أَخْفَى‏

و در تاريكى بيابان و دريا مى‏ شنود و ناله و زارى خلق را مى‏ شنود راز و پنهان ترين سخن خلق را

وَ يَسْمَعُ وَسَاوِسَ الصُّدُورِ وَ يَعْلَمُ خَائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ مَا تُخْفِي الصُّدُورُ وَ لاَ يُصِمُّ سَمْعَهُ صَوْتٌ‏

و وسوسه درون دلها را مى ‏شنود و هيچ صوتى از شنوايى او فوت نخواهد شد

2- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا

منزه است خداى آفريننده بندگان منزه است خداى صورت آفرين منزه است خدايى كه همه موجودات را جفت آفريد

سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

منزه است خدايى كه نور و ظلمت را براى نظم عالم مقرر فرمود منزه است خدايى كه شكافنده بذر و دانه‏ هاست در زمين منزه است خداى كه آفريننده تمام موجودات است

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏

منزه است خداى كه آنچه به چشم ديده شود و آنچه ديده نشود همه را او آفريده است منزه است خداى به مقدار كلمات نامنتهاى او منزه است خداى پروردگار عالميان

سُبْحَانَ اللَّهِ الْبَصِيرِ الَّذِي لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَبْصَرَ مِنْهُ‏

منزه است خداى بينايى كه هيچ بيناتر از او نيست

يُبْصِرُ مِنْ فَوْقِ عَرْشِهِ مَا تَحْتَ سَبْعِ أَرَضِينَ وَ يُبْصِرُ مَا فِي ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ

و هر چيز را از بالاى عرش گرفته تا زير هفتم زمين مى بيند و هر چه در تاريكى بيابان و درياست مى ‏بيند

لاَ تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ وَ هُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ

و ديده ‏ها او را نخواهد ديد و او همه را مى ‏بيند و او بسى لطيف و نا پيداست و به همه امور عالم و آگاه است

(وَ) لاَ تُغْشِي (تُغَشِّي) بَصَرَهُ الظُّلْمَةُ وَ لاَ يُسْتَتَرُ مِنْهُ بِسِتْرٍ

نه تاريكى مانع بينايى او شود و نه پرده

وَ لاَ يُوَارِي مِنْهُ جِدَارٌ وَ لاَ يَغِيبُ عَنْهُ بَرٌّ وَ لاَ بَحْرٌ

و نه ديوارى حجاب بصيرتش گردد و نه هيچ چيز از بيابان و دريا

وَ لاَ يُكِنُّ (يَكِنُّ) مِنْهُ جَبَلٌ مَا فِي أَصْلِهِ وَ لاَ قَلْبٌ مَا فِيهِ‏

و آنچه در اين كوه ها (از جواهر و معادن) و نه اسرار دلها

وَ لاَ جَنْبٌ مَا فِي قَلْبِهِ وَ لاَ يَسْتَتِرُ مِنْهُ صَغِيرٌ وَ لاَ كَبِيرٌ

و انديشه درونها بر او پنهان است و نه هيچ بزرگ و كوچك

وَ لاَ يَسْتَخْفِي مِنْهُ صَغِيرٌ لِصِغَرِهِ وَ لاَ يَخْفَى عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاءِ

و نه خردى چيزى بر او موجب خفا است و نه چيزى در آسمان و زمين بر او پنهان است

هُوَ الَّذِي يُصَوِّرُكُمْ فِي الْأَرْحَامِ كَيْفَ يَشَاءُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‏

اوست خدايى كه شما را در رحم مادران هر گونه بخواهد مى ‏نگارد و هيچ خدايى جز آن ذات با اقتدار و عزت و حكمت نخواهد بود

3- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ

منزه است خداى آفريننده بندگان منزه است خداى صورت آفرين منزه است خدايى كه همه موجودات را جفت آفريد منزه است خدايى كه نور و ظلمت را براى نظم عالم مقرر فرمود

سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى‏

منزه است خدايى كه شكافنده بذر و دانه ‏ها است در زمين منزه است خداى كه آفريننده تمام موجودات است منزه است خداى كه هر چه بچشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است

سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يُنْشِئُ السَّحَابَ الثِّقَالَ‏

منزه است خداى بمقدار كلمات نامنتهاى او منزه است خداى پروردگار عالميان منزه خدايى كه ابرهاى سنگين بار را ايجاد كرد

وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ‏

و غرش رعد تسبيح و ستايش اوست و فرشتگان از او ترسان و هراسانند

وَ يُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَنْ يَشَاءُ وَ يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ‏

و برق و صاعقه را همى فرستد يا به هر كه خواهد اصابت كند و بادها را براى بشارت پيشاپيش رحمت باز فرستد

وَ يُنَزِّلُ الْمَاءَ مِنَ السَّمَاءِ بِكَلِمَتِهِ وَ يُنْبِتُ النَّبَاتَ بِقُدْرَتِهِ وَ يَسْقُطُ الْوَرَقُ (يُسْقِطُ الْوَرَقَ) بِعِلْمِهِ‏

و باران را از آسمان به امر نافذ خود فرو بارد و به قدرت كامله گياه و درختان را از زمين بروياند و باز به علم و قدرت او برگ درختان را فرو ريزد

سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي لاَ يَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فِي السَّمَاءِ

منزه است خدايى كه در زمين و آسمان هيچ ذره از ذرات موجودات از حيطه تصرفش بيرون نيست

وَ لاَ أَصْغَرُ مِنْ ذَلِكَ وَ لاَ أَكْبَرُ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ‏

و هر چه از ذره كوچكتر يا بزرگتر همه در دفتر علم و حكمتش ضبط است

4- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا

منزه است خداى آفريننده بندگان منزه است خداى صورت آفرين منزه است خدايى كه همه موجودات را جفت آفريد

سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

منزه است خدايى كه نور و ظلمت برقرار فرمود منزه است خدايى كه بذر و دانه ‏ها را در زمين بر شكافت منزه است خداى كه آفريننده تمام موجودات است

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏

منزه است خداى كه هر چه بچشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است منزه است خداى بمقدار كلمات نامنتهاى او منزه است خداى پروردگار عالميان منزه است

سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يَعْلَمُ مَا تَحْمِلُ كُلُّ أُنْثَى وَ مَا تَغِيضُ الْأَرْحَامُ وَ مَا تَزْدَادُ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدَارٍ

خدايى كه مى‏ داند بار حمل آبستنان عالم جنسيت در رحمها چه نقصان و چه زيادت خواهد يافت و مقدار هر چيز در علم ازلى او معين است

عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ سَوَاءٌ مِنْكُمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَنْ جَهَرَ بِهِ‏

و او به غيب و شهود عالم دانا است و بزرگتر از حد ادراك و برتر از هر وصف و انديشه است در پيشگاه ازلى او اينكه شما سخن به راز گوييد يا آشكار

وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّيْلِ وَ سَارِبٌ بِالنَّهَارِ لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ‏

در ظلمت شب يا روشنى روز همه يكسان است براى هر چيز پاسبانها از پيش رو و پشت سر برگماشته كه به امر خدا او را نگهبانى كنند

سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يُمِيتُ الْأَحْيَاءَ وَ يُحْيِي الْمَوْتَى‏

منزه است خدايى كه زندگانى را مى ‏ميراند و مردگان را باز زنده مى‏ گرداند

وَ يَعْلَمُ مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ يُقِرُّ فِي الْأَرْحَامِ مَا يَشَاءُ إِلَى أَجْلٍ مُسَمًّى‏

و آنچه زمين از آنها مى ‏كاهد يا در رحمها به خواست او قرار مى ‏يابد با وقت معين همه را مى ‏داند

5- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ

منزه است خدايى كه آفريننده بندگان است و منزه است خدايى كه صورت آفرين است منزه است خدايى كه همه چيز را جفت آفريد منزه است خدايى كه نور و ظلمت را براى نظم عالم مقرر فرمود

سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

منزه است خدايى ‏كه بذر و دانه ‏ها را در زمين بر شكافت منزه است خداى كه آفريننده تمام موجودات است

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏

منزه است خداى كه هر چه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است منزه است خداى بمقدار كلمات نامنتهاى او منزه است خداى پروردگار عالميان

سُبْحَانَ اللَّهِ مَالِكِ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ

پاك و منزهى اى خدا كه مالك الملك وجودى و به هر كه خواهى ملك و سلطنت مى ‏بخشى و از هر كه خواهى باز مى ‏گيرى

وَ تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ (بِيَدِهِ) الْخَيْرُ

و هر كه را خواهى عزت و اقتدار مى ‏دهى و هر كه را خواهى ذليل و خوار مى ‏گردانى و هر خير و سعادت به دست توست

إِنَّكَ (وَ هُوَ) عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَ تُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ‏

و تو را بر همه چيز كمال قدرت و توانايى است تويى كه شب تار را در روز روشن و روز روشن را در شب تار بقدرت كامله داخل ميگردانى

تُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ‏

و انسان زنده را از نطفه مرده و جسد مرده را باز از انسان زنده بيرون ميآورى و هر كه بخواهى بى‏ حساب روزى عطا مى‏ كنى

6- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا

منزه است خداى آفريننده بندگان منزه است خداى صورت آفرين منزه است خدايى كه همه موجودات را جفت آفريد

سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

منزه است خداى كه نور و ظلمت را بر نظم عالم مقرر فرمود منزه است خداى كه بذر و دانه ‏ها را در زمين بر شكافت منزه است خدايى كه آفريننده همه موجودات است

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏

منزه است خدايى كه هر چه بچشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است منزه است خدا به قدر كلمات نامنتهاى او منزه است خداى پروردگار عالم و عالميان

سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لاَ يَعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ

منزه است خدايى كه كليد عالم غيب نزد اوست و غير او كسى بر آن آگاه نيست و هر چه در بر و بحر عالم است همه را مى‏ داند

وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاَّ يَعْلَمُهَا وَ لاَ حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لاَ رَطْبٍ وَ لاَ يَابِسٍ إِلاَّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ‏

و برگى از درخت آفرينش نيفتد مگر به علم و مشيت او و به يك دانه در اعماق زمين آگاه است و هيچ تر و خشكى نيست جز اندر دفتر علم او ضبط است

7- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ

منزه است خداى آفريننده بندگان منزه است خداى صورت آفرين منزه است خدايى كه همه موجودات عالم را جفت آفريدمنزه است خدايى كه نور و ظلمت را بر نظم عالم مقرر فرمود

سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

منزه است خدايى كه بذر و دانه ‏ها را در زمين بر شكافت منزه است خدايى كه آفريننده همه موجودات است

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏

منزه است خداى كه هر چه بچشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است منزه است خدا به قدر كلمات نامنتهاى او منزه است خدا پروردگار عالميان

سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي لاَ يُحْصِي مِدْحَتَهُ الْقَائِلُونَ وَ لاَ يَجْزِي بِآلاَئِهِ الشَّاكِرُونَ الْعَابِدُونَ‏

منزه است خداى كه سخن گويان فصيح به كمترين پايه توصيف او نرسند و عابدان و سپاسگزاران عالم هرگز اداى شكر و سپاس نعمتهايش نتوانند كرد

وَ هُوَ كَمَا قَالَ وَ فَوْقَ مَا نَقُولُ (يَقُولُ الْقَائِلُونَ) وَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ كَمَا أَثْنَى عَلَى نَفْسِهِ‏

و او چنان است كه خود وصف كند و برتر از آنچه ما توصيف كنيم ذات پاك خداى سبحانه چنان است كه خود ثنا و ستايش خود تواند كرد

«وَ لاَ يُحِيطُونَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاءَ

و هيچكس احاطه به چيزى از علمش نتواند كرد جز آنچه او خواهد

وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ لاَ يَئُودُهُ حِفْظُهُمَا وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ‏»^[1]

كرسى عزت و تخت سلطنتش آسمانها و زمين را فرا گرفته و نگهبانى آسمانها و زمين او را خسته نسازد و او خداى بلند مرتبه بزرگ است

8- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ

منزه است خدايى كه آفريننده بندگان است منزه است خداى صورت آفرين منزه است خدايى كه همه چيز را جفت آفريد منزه است خدايى كه نور و ظلمت را براى نظم جهان مقرر فرموده

سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

منزه است خدايى كه بذر و دانه را در جوف زمين برشكافت منزه است خدايى كه آفريننده همه موجودات است

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏

منزه است خدايى كه هر چه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است منزه است خدا به قدر كلمات نامنتهاى او منزه است خداى پروردگار عالم و عالميان

سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يَعْلَمُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا

منزه است خدايى كه هر چه درون زمين فرو شود و هر چه از زمين بيرون آيد و آنچه از آسمان فرود آيد و آنچه بر آسمان بالا رود همه را مى ‏داند

وَ لاَ يَشْغَلُهُ مَا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا عَمَّا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا

و او را حساب آنچه به زمين فرو شود و آنچه از زمين برآيد غافل نسازد از حساب آنچه از آسمان فرود آيد و به آسمان بالا رود

وَ لاَ يَشْغَلُهُ مَا يَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا يَعْرُجُ فِيهَا عَمَّا يَلِجُ فِي الْأَرْضِ وَ مَا يَخْرُجُ مِنْهَا

و نيز آنچه ‏از آسمان نازل و به آسمان عروج كند او را غافل نسازد از آنچه به زمين فرو شود و از آن برآيد

وَ لاَ يَشْغَلُهُ عِلْمُ شَيْ‏ءٍ عَنْ عِلْمِ شَيْ‏ءٍ وَ لاَ يَشْغَلُهُ خَلْقُ شَيْ‏ءٍ عَنْ خَلْقِ شَيْ‏ءٍ

و ابدا علم به چيزى از علم به چيز ديگر بر او مشتبه نشود و نه هرگز آفريدن چيزى از آفريدن چيز ديگر او را باز دارد

وَ لاَ حِفْظُ شَيْ‏ءٍ عَنْ حِفْظِ شَيْ‏ءٍ وَ لاَ يُسَاوِيهِ شَيْ‏ءٌ وَ لاَ يَعْدِلُهُ شَيْ‏ءٌ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ

و نه نگهبانى چيزى از نگهبانى ديگر چيز وى را مانع گردد و نه چيزى با او مساوى و مشابه و عديل و نظير تواند بود و نه چيزى مثل و مانند اوست و او شنوا و بيناست

9- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ

 منزه است خدايى كه آفريننده بندگان است منزه است خدايى كه صورت آفرين است منزه است خدايى كه همه چيز را جفت آفريد منزه است خدايى كه نور و ظلمت را براى نظم جهان مقرر فرمود

سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى‏

منزه است خدايى كه بذر و دانه را در جوف زمين بر شكافت منزه است خدايى كه آفريننده همه موجودات است منزه است خدايى كه هر چه به چشم ديده شود و ديده نشود همه را او آفريده است

سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ سُبْحَانَ اللَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ‏

منزه است خداى بقدر كلمات نامنتهاى او منزه است خداى پروردگار جهان و جهانيان منزه است خدايى كه پديد آرنده آسمانها و زمين است

جَاعِلِ الْمَلاَئِكَةِ رُسُلاً أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ يَزِيدَ فِي الْخَلْقِ مَا يَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ

و ملايك را فرستادگان خود و داراى دو بال و سه بال و چهار بال قرار داد و هر چه در آفرينش بخواهد به قدرت كامل مى ‏افزايد و او بر هر چيز توانا است

مَا يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلاَ مُمْسِكَ لَهَا وَ مَا يُمْسِكْ فَلاَ مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‏

درى كه او از رحمت به روى خلق بگشايد كس نتواند بست و درى كه او ببندد جز او كسش نتواند گشود و او خداى با اقتدار و عزت و حكمت است

10- سُبْحَانَ اللَّهِ بَارِئِ النَّسَمِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمُصَوِّرِ سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ الْأَزْوَاجِ كُلِّهَا سُبْحَانَ اللَّهِ جَاعِلِ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ

منزه است خدايى كه آفريننده بندگان است منزه است خداى صورت آفرين منزه است خدايى كه همه چيز را جفت آفريد منزه است خدايى كه نور و ظلمت را براى نظم عالم مقرر فرمود

سُبْحَانَ اللَّهِ فَالِقِ الْحَبِّ وَ النَّوَى سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ كُلِّ شَيْ‏ءٍ

منزه است خدايى كه بذر و دانه را در جوف زمين بر شكافت‏ منزه است خدايى كه آفريننده همه موجودات است

سُبْحَانَ اللَّهِ خَالِقِ مَا يُرَى وَ مَا لاَ يُرَى سُبْحَانَ اللَّهِ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ‏

منزه است خدايى كه هر چه به چشم ديده شود و نشود همه را او آفريده است منزه است خدا به قدر كلمات نامنتهاى او منزه است خدا پروردگار جهان و جهانيان

سُبْحَانَ اللَّهِ الَّذِي يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ‏

منزه است خدايى كه هر چه در زمين و آسمانها است همه را مى‏ داند

مَا يَكُونُ مِنْ نَجْوَى ثَلاَثَةٍ إِلاَّ هُوَ رَابِعُهُمْ وَ لاَ خَمْسَةٍ إِلاَّ هُوَ سَادِسُهُمْ وَ لاَ أَدْنَى مِنْ ذَلِكَ وَ لاَ أَكْثَرَ إِلاَّ هُوَ مَعَهُمْ‏

هيچ رازى سه كس با هم نگويند جز آنكه خدا چهارم آنها و پنج كس جز آنكه خدا ششم آنها و نه كمتر از آن و نه بيشتر جز آنكه خدا هر جا باشند با آنهاست

أَيْنَمَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَلِيمٌ‏

آنگاه همه را روز قيامت به نتيجه نيك و بد اعمالشان آگاه خواهد ساخت كه خدا بر كليه امور دانا است

[1]) سوره البقره، آیه 255.