علم و اخلاق آسمانی, ایمان, تقوا, پاکی, صبر و... اینها گناهان نابخشودنی مردی بود از خاندان پیامبر (ص).
چه گناهی بالاتر از این که مردی با امواج دانش خود کاخی که خلیفه بر جهل مردم بنا نموده ویران کند. مردم مدینه «انک لعلی خلق عظیم» را در لبخند پیامبرگونه موسی بن جعفر(ع) می بینند. در نگاهش «و الکاظمین الغیظ» موج می زند. آرامش قدمهایش توفان به پا میکند در دلها, بالاتر از این مگر گناهی هست؟ اینگونه اگر باشد، مردم خواهند گفت: «رسول خدا (ص) در مسجد است، هارون الرشید بر منبر چه می کند؟»