خداوند به تمام حقایق آگاه است و توانایی هماهنگ سازی بین نظام شریعت و نظام آفرینش را دارد پس فقط قوانین و مقرراتی برای نظام آفرینش کارآمد است که خداوند متعال آن را وضع کرده است.
انسان با قلب خود راه به بندگی خدا می جوید. سر باز زدن از هدایت قلب انسان را به قهقرا می کشاند و قلب او را کر و کور می گرداند و این ظلم آشکار انسان به خود است.