امام علی (ع): هر که از نصیحت سرپیچید، هلاک گردد. (غررالحکم. حدیث 7743)
امام علی (ع): همانا حق سنگین است اما گوارا و باطل سبک و آسان است اما کشنده. (میزان الحکمه. جلد 3. صفحه 149)
امام علی (ع): برای آنچه در دست داری، امام مرگ آن را در دستانت باقی نمی گذارد، شادی مکن. (میزان الحکمه. جلد 5. صفحه 56)
امام علی (ع): هرگز کسی را به افشای رازم سرزنش نکردم؛ چرا که خود[در نگهداری آن] از او نابردبارتر بودم. (غررالحکم. حدیث 9706)
امام علی (ع): مؤمن... به عیب خود، مشغول و فارغ از عیوب دیگران است. (جامع الاخبار. صفحه 215)
امام علی (ع): تواناترین مردم در تشخیص درست، کسی است که خشمگین نشود. (غررالحکم. حدیث 3047)
امام علی (ع): آن که خردمند است، از خواب غفلت بیدار می شود و برای سفر آخرت مهیّا می گردد و خانه همیشگی خود را آباد می کند. (غررالحکم. حدیث 9818)
امام علی (ع): هر که به مردم نیرنگ بزند، خداوند سبحان نیرنگ او را گریبان گیر خودش می کند. (غررالحکم. حدیث 8832)
امام علی (ع): آن که درخت نیکی می کارد، شیرین ترین میوه را از آن می چیند. (غررالحکم. حدیث 6442)
امام علی (ع): هرگاه خشم گرفتی مگذار اوج بگیرد. (غررالحکم. حدیث 2340)
امام علی (ع): با نیکی کردن، دل ها تصرّف می شود. (غررالحکم. حدیث 4339)
امام علی (ع): کم روئی مانع روزی است. (غررالحکم. حدیث 274)
امام علی (ع): چگونه شیرینی ایمان را بچشد کسی که از حق می رنجد؟! (غررالحکم. حدیث 7004)
امام علی (ع): زبانت را به نرم گویی و سلام کردن عادت ده، تا دوستدارانت زیاد شوند و بدخواهانت اندک. (غررالحکم. حدیث 6231)
امام علی (ع): بدانید آن که از سخن نادرست درباره خود، بی تاب می شود، خردمند نیست. (الکافی. جلد 1. صفحه 50)
امام علی (ع): کسی که کارهای نیکی از خود برجای نهاده که سرمشق دیگران قرار می گیرند، هرگز نمرده است. (بحارالانوار. جلد 2. صفحه 24)
امام علی (ع): خود را رسوا مسازید، تا خشمتان را فرونشانید. اگر نادانی با شما نادانی کرد، بردباری شما باید آن را فرا بگیرد. (غررالحکم. حدیث 10240)
امام علی (ع): تا جایی که توانایی بر کار خوب دارید، خوبی کنید؛ زیرا خوبی، از مهلکه ها و مرگ های ناگوار نگه می دارد. (میزان الحکمه. جلد 7. صفحه 299)
امام علی (ع): اندیشه پیر در نزد من از تلاش جوان خوشایندتر است. (نهج البلاغه. حکمت 86)
امام علی (ع): تمام بدی ها در لجبازی و بسیار جدالگری است. (غررالحکم. حدیث 4795)
امام علی (ع)[در نامه اش به کارگزارانش]: قلم های خویش را تیز کنید و میان سطرهاتان کم فاصله نهید و سخن های زیاده برایم ننویسید و آن چه را مقصود است بیاورید و از زیاده نویسی بپرهیزید؛ که همانا دارایی مسلمانان تحمّل ضرررسانی را ندارد. (الخصال. صفحه 310)
امام علی (ع): موعظه ها، مایه حیات دل هاست. (غررالحکم. حدیث 321)
امام علی (ع): کسی که دیگری را به آنچه ندارد بستاید[درواقع] او را مسخره می کند. (غررالحکم. حدیث 9780)
امام علی (ع): منّت ننهادن، زیور احسان است. (میزان الحکمه. جلد 6. صفحه 241)
امام علی (ع): ریشه سالم ماندن از لغزشها، اندیشیدن پیش از عمل کردن است و سنجیدن پیش از سخن گفتن. (غررالحکم. حدیث 3098)
امام علی (ع): هر چیزی را بذری است و بذر بدی، سیری ناپذیری است. (غررالحکم. حدیث 7311)
امام علی (ع): در تنگنا و سختی، دوستی راستین، آشکار می شود. (غررالحکم. حدیث 6511)
امام علی (ع): خودپسندی عقل را تباه می کند. (غررالحکم. حدیث 726)
امام علی (ع): با آنچه نمی دانید دشمنی نکنید؛ زیرا بیشتر دانش در چیزهایی است که شما نمی دانید. (غررالحکم. حدیث 10246)
امام علی (ع): هر که شکیبائی ورزد به آرزوها دست می یابد. (غررالحکم. حدیث 7722)
