داستانهای علما: زندگی بی تکلف و ساده شیخ عبداالکریم حائری

مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری موسس حوزه علمیه قم فوق العاده خوش اخلاق و خوش برخورد بودند. ظاهر و باطن او یکی بود و طلاب را دوست می ‏داشت و به اهل علم و فضیلت عشق علاقه عمیقی داشت. او در مجلس، صدر و ذیل نمی‏ شناخت و همانند سیره حضرت رسول هر جا که مناسب می‏ شمرد می‏ نشست.

یکی از اعضاء محترم جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از قول حضرت آیةالله العظمی امام خمینی نقل کردند:

که در اراک بر سر جا در مجالس گاه اختلاف می‏ شد. مرحوم حائری در زمانی که در اراک تشریف داشتند برای از بین بردن این سنت سیئه هر وقت وارد مجلس می ‏شدند هرجا جای خالی می ‏دیدند در همان مکان می ‏نشستند و با این روش حسنه خود این سنت ناپسند را بهم زدند. 

و یکی از شاگردان معظم له می ‏فرمودند که: ایشان هرگز در خوردن غذا به غذاهای لذیذ توجه ننموده و تعمد داشت که غذاهای ساده و بی خورشت میل کند. 

او از تقوی باطنی سرشار برخوردار بود و بارها می‏ فرمودند:«من هرگز برای ریاست و زعامت دست و پا نزده ‏ام» و مسئله زعامت خود را انجام یک تکلیف و امانتی الهی می‏ دانست. 

باز از حضرت امام (مدظله) نقل می ‏کرد که:

بازار شهر اراک از بازارهای طولانی ایران است و منزل آقای حائری در انتهای بازار و محل درسش در اوایل بازار قرار داشت. وقتی که از منزل عازم تدریس می‏ شدند عبا را به دست می‏ گرفتند و روی دوش نمی ‏انداختند (این در حالی بوده که عده ‏ای از بزرگان شهر با اطرافیان و تفنگچی حرکت می ‏کردند) و پیاده تا محل درس می ‏رفتند. اگر در بین راه کسی به دنبال ایشان می‏ افتاد می ‏ایستاد، اگر طرف سوال و نیازی داشت آن را برطرف کرده و خود به تنهائی به راه می ‏افتاد.

---

منبع: مردان علم در میدان عمل، سید نعمت الله حسینی، دفتر انتشارات اسلامی(وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم)، جلد 1.