داستان توبه کنندگان: توبه جوان عیاش

 

در زمان رسول خدا (ص) جوانى عياش و لااُبالى بود. هرچه پدرش ‍ او را نصيحت و موعظه ميكرد فائده اى نداشت ، غرور جوانى نمى گذاشت حرف پدر در گوشش فرو رود، پدر كه خسته شده بود او را طرد كرد و بالاخره پس از مدتى پسر مريض شد. بپدر خبر دادند كه پسرت مريض شده ولى او اعتنائى نكرد و گفت من او را عاق كرده ام .

پسر مُرد و پدر حتى در تشييع جنازه او شركت نكرد. ديگران رفتند و پسر را كفن و تشييع و تجهيز كردند و دفن نمودند، شب در عالم رؤ يا پدر در خواب ديد، پسرش را كه داراى آن وضعهاى آنچنانى بود حال بسيار مرتب و خوشحال و در جائى عالى است . گفت : تو پسرمن هستى ؟ پسر گفت : بله پدر گفت : تو كه حال و وضع درستى در دنيا نداشتى چطور به اين مقام رسيدى ؟ پسر گفت : درست مى گوئى ، تا ساعت آخر عمرم چنين بودم ، امّا در آن وقت ديدم مي خواهم بميرم و حالم بقدرى خراب است كه نزديكترين اشخاص ‍ به من كه پدرم باشد مرا رها كرده است و به من ترحم نكرد از كرده خود پشيمان شده و توبه كردم . آن وقت بادل شكسته گفتم (يا ارحم الرحمين) اى خدائيكه از هر رحم كننده مهربانترى يك عمر گناه و معصيت كردم مرا ببخش و به من رحم كن يك لحظه با دل شكسته و توبه راستين رو به درگاه خدا آوردم .

ببينيد تا لب پرتگاه جهنم هم مي رود اما يك مرتبه توبه مى كند و رحمت خدا نگهش مي دارد يك يا اللّه كارش را درست مى كند ايّاك نستعين فقط از تو يارى مى جويم ، كمكم كن ، حقيقت كار خودش را مى كند.

---

منبع: قصص التوابین؛داستان توبه کنندگان،علی میر خلف زاده