شعر رکوعی به اخلاص جان پروراست (درباره نماز)
۱۳ مرداد ۱۳۹۴ 0 معارفبه پاخیزم و رمز و رازی کنم
«وضویی» بگیرم نمازی کنم
وضویی بگیرم صفایی دهم
دلارام خود را صلایی دهم
به «نیت» در راز را واکنم
بجز او زِهَر چیز پروا کنم
«اقامه» کنم تا که در واکند
مگر در دل عاشقم جا کند
به «حمدی» نیاشی کنم عشق را
ثنا و ستایش کنم عشق را
به «توحید » امدادخواهی کنم
دلم را رها از تباهی کنم
«رکوعی» به اخلاص ،جان پرورست
که نام نکویش جهان پرور است
به «سجده» توان بوسه زد پای او
به چشمان دل دید سیمای او
«قنوتی»دل خسته وا می کند
مرا راهی کبریا می کند
«تشهد»بخوانم شهادت دهم
نشان شوق و شور و ارادت دهم
و زان پس فرستم به دلبر «سلام»
که یعنی همه من توام «والسلام»
شاعر:علی اکبر پورمند
منبع:نافله باغ(مجموعه شعر3)،به اهتمام دکتر محمدرضا سنگری،ستاد اقامه نماز،76،صص51-52
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
