شعر پرواز با بال نماز

تا حریمش می روم با بال پروازنماز

تا خدا خواهم سفر کردن به اعجاز نماز

کیستم من تا بگویم :ذکر او دارم به لب

کاین زبان از اوست،او خود نکته پرداز نماز

چشم دل را باز کن تا باز بینی روی دوست

تا رسد بر گوشت از گلدسته آواز نماز

این حجازی صوت قدسی را که دارد شور عشق

می نوازم در سه گاه وصل با سازِنماز

سجده ی افلاک را،پایان نباشد لحظه ای

جنبش هر ذره دارد شوق آغاز نماز

رایت سبزی که بر پا داشت دست پیک عشق

هست بر این گنبد نیلی،سرافراز نماز

کاکل اندیشه را بیخود پریشان می کنم

در نخواهم یافت،جز از راه دل رازِ نماز

ان علمداری که شد آگاه از سر سجود

در منای عاشقی گردید سربازِنماز

در فرات تشنه کامی دست شست از جان خویش

تا دل خود را کند آیینه پرداز نماز