رباعیات میلاد عرفان پور درباره فرزندان شهید

یک دختر و آرزوی لبخند که نیست

یک مرد- پر از کوه دماوند- که نیست

یک مادر گریان که به دختر می گفت

بابای تو زنده است هرچند که نیست!

در باد نشانه های بال و پر توست

بر گونه هنوز بوسه ی آخر توست

گفتند به من در آسمانی ،بابا

خورشید به خون نشسته شاید سرتوست

انشام دوباره بیست،بابای گلم!

موضوع:(کسی که نیست)-بابای گلم-

دیشب زن همسایه به من گفت : یتیم

معنای یتیم چیست؟ بابای گلم!

اشک و تب و سوز بوی بابا دارد 

این جا شب و روز بوی بابا دارد 

شاید که نرفته است مادر!به خدا

این چفیه هنوز بوی بابا دارد