الگوگیری گاندی (رهبر هند) از امام حسین علیه السلام

گاندی - چنان که خود نگاشته است - در سال 1869 در پوربندار دیده به جهان گشود . او در انگلستان دانش اندوخت و در بمبئی و افریقای جنوبی به کار سیاست پرداخت . گاندی در آفریقا از هندیانی که در آن دیار می زیستند، طرفداری کرد و در پرتو تلاش ها و مبارزاتش، در سال 1914، بخشی از مقررات ظالمانه آن منطقه لغو شد . او پس از این پیروزی به هندوستان باز گشت تا برای رهایی هند به نبردی بزرگ تر دست یازد . در این موقعیت، مقاومت منفی پیش گرفت; پیراهن ساده هندی پوشید و کوشید با نخ ریسی روزگار بگذراند . این روش بازتاب عقیده شخصی وی بود: هندی باید با صنایع ملی زندگی کند .

به تدریج پیروانش فزونی یافتند و تحت تاثیر سخنان عمیق و راهنمایی های پدرانه اش در مسیر استقلال گام نهادند . در سال 1921 کنگره ملی هند در اختیار وی قرار گرفت . او به شیوه خاص خویش و مقاومت منفی قدم به قدم پیش رفت تا آن که در سال 1922 به جرم توطئه علیه مصالح کشور به شش سال زندان محکوم شد . دو سال بعد آزاد گردید و بی درنگ ریاست کنگره ملی هندوستان را به عهده گرفت . پشتکار گاندی در مبارزه علیه انگلستان سبب شد تا دیگر بار روانه زندان شود . سرانجام - چنان که او می خواست - استقلال هند تحقق یافت; ولی در سال 1948، در حالی که به سوی فرماندهان و دوستانش می شتافت، گلوله ای وی را از پای در آورد و نتوانست رهاورد تلاش ها و مبارزاتش را مشاهده کند . هنگامی که گلوله او را بر زمین افکند، چنین گفت: هند آزاد شده است . (1)

گاندی درباره نقش خویش در استقلال هند می گوید:

«من برای مردم هند چیز تازه ای نیاورده ام . فقط نتیجه ای که از مطالعات و تحقیقاتم درباره تاریخ زندگی قهرمانان کربلا به دست آورده ام، ارمغان ملت هند کردم . اگر بخواهیم هند را نجات دهیم، واجب است همان راهی را بپیماییم که حسین بن علی (ع) پیمود» . (2)