وصیت نامه امام حسن علیه السلام

 

وصیت نامه امام حسن (علیه السلام) به برادر بزرگوارشان امام حسین (علیه السلام):

وصيت حسن اين است كه به يگانگى خدا شهادت مي دهد، خدا را آن طور كه بايد و شايد عبادت مي كند، خدا در سلطنت خود شريك ندارد، دوستى از لحاظ ذلت ندارد، خدا است است كه هر چيزى را آفريده و آن را به نحو مخصوصى اندازه‏ گيرى كرده خدا براى اينكه مورد پرستش و سپاسگزارى قرار بگيرد از هر كسى سزاوارتر است، كسى كه خدا را مطيع باشد هدايت مى‏شود، كسى كه خدا را معصيت نمايد گمراه خواهد شد، كسى كه بسوى او باز گردد هدايت مى‏ شود.

اى حسينم! من در باره اهل بيت خود و فرزندانم و اهل بيت تو بتو سفارش مي كنم كه از بدرفتارى آنان درگذرى و نيكو كارى آنان را بپذيرى و براى ايشان چون پدرى باشى.

مرا نزد پيغمبر اكرم دفن كن، زيرا من به آن حضرت و خانه‏ اش از آن افرادى كه بدون اجازه آن حضرت وارد خانه ‏اش شدند سزاوارترم، چون كه بعد از آن بزرگوار كتابى براى آنان نازل نشده. خدا در قرآن مجيد (سوره احزاب، آيه- 53) مي فرمايد: اى افرادى كه ايمان آورده ‏ايد! بدون اجازه داخل خانه‏ هاى پيغمبر نشويد! بخدا قسم آنان در زمان حيات پيامبر خدا مجاز نبودند بدون اجازه داخل خانه ‏هاى آن بزرگوار شوند و بعد از فوت هم يك چنين اجازه‏ اى براى ايشان نيامده است. ولى ما چون وارث پيامبر اعظم اسلام مي باشيم بعد از آن حضرت، حق تصرف داريم.

ولى اگر آن زن (يعنى عايشه) مانع تو شود تو را بحق خدا و آن قرابتى كه خدا با رسول خود براى تو قرار داده قسم مي دهم كه مبادا حتى بقدر يك خون حجامت از براى من خونريزى نمائى، تا اينكه پيامبر خدا را ملاقات نمائيم و راجع به آن ظلم و ستمى كه مردم بعد از آن حضرت بما كردند مخاصمه كنيم و آن بزرگوار را آگاه نمائيم. اين بفرمود و شهيد شد.

---

منبع: زندگانى حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام ( ترجمه جلد 44 بحار الأنوار)، صص162-163. و در کتاب ارشاد شیخ مفید در صفحات 14-15 وصیت نامه امام حسن علیه السلام ذکر شده است.