غسل کردن به آب فرات (کامل الزیارات)
۰۴ آذر ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتباب هفتاد و پنجم- ثواب كسى كه در آب فرات غسل كرده و به زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام برود:
حدیث اول
حَدَّثَنِي أَبِي وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى الْعَطَّارِ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَيْمَانَ النَّيْسَابُورِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْيَمَانِيِّ عَنْ مَنِيعِ بْنِ الْحَجَّاجِ عَنْ يُونُسَ عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
پدرم رحمة اللَّه عليه و جماعتى از مشايخ و اساتيدم، از محمّد بن يحيى عطّار، از حمدان بن سليمان نيشابورى، از عبد اللَّه بن محمّد يمانى، از منيع بن حجّاج، از يونس، از صفوان جمّال، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
مَنِ اغْتَسَلَ بِمَاءِ الْفُرَاتِ وَ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع كَانَ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ صِفْراً مِنَ الذُّنُوبِ وَ لَوِ اقْتَرَفَهَا كَبَائِرَ
كسى كه در آب فرات غسل كند و قبر حسين عليه السّلام را زيارت نمايد مانند روزى است كه مادر او را خالى از گناهان زائيده اگر چه مرتكب گناهان كبيره هم شده باشد
وَ كَانُوا يُحِبُّونَ الرَّجُلَ إِذَا زَارَ [يُحِبُّونَ إِذَا زَارَ الرَّجُلُ] قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع اغْتَسَلَ وَ إِذَا وَدَّعَ لَمْ يَغْتَسِلْ وَ مَسَحَ يَدَهُ عَلَى وَجْهِهِ إِذَا وَدَّعَ.
و ما دوست داريم كه شخص وقتى به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام مى رود غسل كرده و هنگام وداع غسل نكند بلكه دستش را بر صورتش بكشد.
حدیث دوم
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الْقُرَشِيُّ الرَّزَّازُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ قَالَ:
محمّد بن جعفر قرشى رزّاز، از محمّد بن الحسين، از محمّد بن اسماعيل بن بزيع، از صالح بن عقبه، از بشير دهّان، وى گفت:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ طَوِيلٍ قَالَ وَيْحَكَ يَا بَشِيرُ
محضر مبارك حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام عرض كردم (در ضمن حديث طولانى) ....حضرت فرمودند: واى بر تو، اى بشير
إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا أَتَى قَبْرَ الْحُسَيْنِ ععَارِفاً بِحَقِّهِ فَاغْتَسَلَ فِي الْفُرَاتِ ثُمَّ خَرَجَ كُتِبَ لَهُ بِكُلِّ خُطْوَةٍ حِجَّةٌ وَ عُمْرَةٌ مَبْرُورَاتٍ مُتَقَبَّلَاتٍ
هر گاه مؤمن به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام برود و به حق آن جناب آگاه باشد پس در فرات غسل كند و از آن خارج گردد حق تعالى در مقابل هر قدمى كه بر مى دارد يك حج و يك عمره مقبول برايش مى نويسد
وَ غَزْوَةٌ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ أَوْ إِمَامٍ عَدْلٍ.
و نيز ثواب يك جهاد در ركاب نبى مرسل، يا امام عادل براى او منظور مى فرمايد.
حدیث سوم
حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى وَ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ يَحْيَى وَ كَانَ فِي خِدْمَةِ الْإِمَامِ أَبِي جَعْفَرٍ الثَّانِي ع عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع وَ هُوَ نَازِلٌ بِالْحِيرَةِ وَ عِنْدَهُ جَمَاعَةٌ مِنَ الشِّيعَةِ
از حضرت ابو عبد اللَّه عليه السّلام (هنگامى كه در حيره نزول اجلال فرموده و جماعتى از شيعه محضر مباركش بودند) گفتارى شنيدم كه شرحش چنين است:
فَأَقْبَلَ إِلَيَّ بِوَجْهِهِ فَقَالَ يَا بَشِيرُ حَجَجْتَ الْعَامَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لَا
حضرت روى مباركشان را به من نموده و فرمودند: اى بشير امسال به حجّ رفتى؟عرض كردم: فدايت شوم، خير،
وَ لَكِنْ عَرَّفْتُ بِالْقَبْرِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَقَالَ يَا بَشِيرُ وَ اللَّهِ مَا فَاتَكَ شَيْءٌ مِمَّا كَانَ لِأَصْحَابِ مَكَّةَ بِمَكَّةَ
ولى در روز عرفه به زيارت قبر حسين بن على عليهما السّلام رفتم. حضرت فرمودند: اى بشير به خدا قسم آنچه از اجر و ثواب براى اصحاب مكّه (حاجى ها) در مكّه مى باشد از تو فوت نشده.
قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فِيهِ عَرَفَاتٌ فَسِّرْ لِي
عرض كردم: يعنى در اين زيارت من اجر و ثواب وقوف به عرفات بوده؟ برايم فرموده خود را تفسير بفرمائيد
فَقَالَ يَا بَشِيرُ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ لَيَغْتَسِلُ عَلَى شَاطِئِ الْفُرَاتِ ثُمَّ يَأْتِي قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ
حضرت فرمودند: اى بشير وقتى يك نفر از شما كنار فرات غسل نمود و سپس به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رفت در حالى كه به حق آن حضرت عارف و مطّلع باشد
فَيُعْطِيهِ اللَّهُ بِكُلِّ قَدَمٍ يَرْفَعُهَا أَوْ يَضَعُهَا مِائَةَ حِجَّةٍ مَقْبُولَةٍ وَ مَعَهَا مِائَةُ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ
البتّه خداوند متعال به هر قدمى كه وى از زمين بلند مىكند و سپس آن را بر زمين مى نهد اجر صد حج و صد عمره قبول شده مى دهد
وَ مِائَةُ غَزْوَةٍ مَعَ نَبِيٍّ مُرْسَلٍ [إِلَى أعد [أَعْدَى] عَدُوٍّ لَهُ] إِلَى أَعْدَاءِ اللَّهِ وَ أَعْدَاءِ الرَّسُولِ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ.
و اجر صد جنگ كه وى در معيّت نبىّ مرسل با دشمنان خدا و رسول او نموده را برايش منظور مى فرمايد و ادامه حدیث
مترجم گويد: اين حديث با ترجمه اش در باب هفتادم ذيل حديث شماره نه قبلا ذكر شد.
حدیث چهارم
وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ قَالَ حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ سَالِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ لَهُ طَوِيلٍ قَالَ:
أَتَاهُ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ هَلْ يُزَارُ وَالِدُكَ فَقَالَ نَعَمْ
اى پسر رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم: آيا پدر شما را مى توان زيارت كرد؟ حضرت فرمودند: بلى،
فَقَالَ مَا لِمَنِ اغْتَسَلَ بِالْفُرَاتِ ثُمَّ أَتَاهُ
عرض كردم: اجر كسى كه از آب فرات غسل كرده و سپس به زيارت آن جناب رود چيست؟
قَالَ إِذَا اغْتَسَلَ مِنْ مَاءِ الْفُرَاتِ وَ هُوَ يُرِيدُهُ تَسَاقَطَتْ عَنْهُ خَطَايَاهُ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ وَ ذَكَرَ الْحَدِيثَ بِطُولِهِ.
حضرت فرمودند: زمانى كه شخص از فرات غسل كرده در حالى كه اراده زيارت آن حضرت را داشته باشد تمام لغزش ها و گناهانش ساقط و محو شده و وى نظير آن روزى مى باشد كه از مادر متولّد شده است و بقیه حدیث که طولانی است.
مترجم گويد: اين حديث با ترجمه اش در باب چهل و چهارم ذيل حديث شماره دو ذکر گردیده است.
حدیث پنجم
حَدَّثَنِي أَبُو مُحَمَّدٍ هَارُونُ بْنُ مُوسَى التَّلَّعُكْبَرِيُّ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ مُحَمَّدِ بْنِ هَمَّامِ بْنِ سُهَيْلٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هابندار [مَابُنْدَادَ] عَنْ أَحْمَدَ بْنِ الْمُعَافَاالثَّعْلَبِيِّ عَنْ أَهْلِ رَأْسِ الْعَيْنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمَانِيِّ قَالَ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ الْعَسْكَرِيَّ ع يَقُولُ
ابو محمّد هارون بن موسى تلعكبرى، از ابى على محمّد بن همّام بن سهيل، از احمد بن مابنداد، از احمد بن معافا تغلبى كه از اهل شهر رأس العين بود، از علىبن جعفر همّانى، وى مى گويد: از حضرت على بن محمّد العسكرى عليهما السّلام شنيدم كه مى فرمودند:
مَنْ خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ يُرِيدُ زِيَارَةَ الْحُسَيْنِ ع فَصَارَ إِلَى الْفُرَاتِ فَاغْتَسَلَ مِنْهُ
كسى كه از خانه اش بيرون بيايد و قصدش زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام باشد پس به فرات برسد و از آن غسل كند
كَتَبَ [اللَّهُ] مِنَ الْمُفْلِحِينَ فَإِذَا سَلَّمَ عَلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ كَتَبَ اللَّهُ مِنَ الْفَائِزِينَ
خداوند متعال او را از رستگاران مى نويسد و وقتى بر ابى عبد اللَّه الحسين عليه السّلام سلام دهد او را از فائزين قلمداد مى كند
فَإِذَا فَرَغَ مِنْ صَلَاتِهِ أَتَاهُ مَلَكٌ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص يُقْرِئُكَ السَّلَامَ
و وقتى از نمازش فارغ شود فرشته اى نزد او آمده و به او مى گويد: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم به تو سلام مى رساند
وَ يَقُولُ لَكَ أَمَّا ذُنُوبُكَ فَقَدْ غُفِرَ لَكَ اسْتَأْنِفِ الْعَمَلَ.
و مى فرمايد: امّا گناهانت تمام آمرزيده شد پس عمل را از ابتداء شروع كن.
حدیث ششم
حَدَّثَنِي حُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَامِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَلَوِيَّةَ الْأَصْفَهَانِيِّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الثَّقَفِيِّ رَفَعَهُ إِلَى أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع
حسين بن محمّد بن عامر، از احمد بن علوية الاصفهانى، از ابراهيم بن محمّد ثقفى بطور مرفوعه از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام نقل كرده، وى گفت:
أَنَّهُ كَانَ يَقُولُ عِنْدَ [بَعْدَ] غُسْلِ الزِّيَارَةِ إِذَا فَرَغَ
حضرت امام صادق عليه السّلام هنگام فراغت از غسل زيارت مى فرمودند:
اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ لِي نُوراً وَ طَهُوراً وَ حِرْزاً
بار خدايا اين آب را برايم نور و طهور و حرز و تعويذ و پناهگاهم قرار بده،
وَ كَافِياً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَ سُقْمٍ وَ مِنْ كُلِّ آفَةٍ وَ عَاهَةٍ
وآن را كفايت كننده از هر دردى و عيبى گردان، و آن را شفا دهنده از هر آفت و آسيبى تقدير نما،
وَ طَهِّرْ بِهِ قَلْبِي وَ جَوَارِحِي وَ لَحْمِي وَ دَمِي وَ شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ مُخِّي وَ عِظَامِي وَ عَصَبِي
و به واسطه آن قلب و اعضاء و گوشت و خون و موى و پوست و مغز و استخوان و رگ من را پاكيزه گردان
وَ مَا أَقَلَّتِ الْأَرْضُ مِنِّي فَاجْعَلْهُ لِي شَاهِداً يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ يَوْمَ حَاجَتِي وَ فَقْرِي وَ فَاقَتِي.
و آنچه را كه زمين از من مى كاهد و در خود پنهان مى نمايد را در روز قيامت يعنى روز حاجت و نياز و تهى دستى من شاهدم قرار بده.
حدیث هفتم
حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنْ هَمَّامِ بْنِ سُهَيْلٍ الْإِسْكَافِيُّ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ مَالِكٍ الْفَزَارِيِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الرَّوَّاسِيِّ عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
محمّد بن همام بن سهيل اسكافى، از جعفر بن محمّد بن مالك فزارى، از حسن بن عبد الرحمن رواسى، از كسى كه برايش حديث گفته، از بشير دهّان، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام حضرت فرمودند:
مَنْ أَتَى الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ ع فَتَوَضَّأَ وَ اغْتَسَلَ فِي الْفُرَاتِ
كسى كه به زيارت حسين بن على عليهما السّلام برود و وضوء گرفته و در فرات غسل نمايد
لَمْ يَرْفَعْ قَدَماً وَ لَمْ يَضَعْ قَدَماً إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ حِجَّةً وَ عُمْرَةً.
قدمى از زمين برنداشته و روى آن قدمى نمى گذارد مگر آنكه حق تعالى ثواب يك حج و يك عمره برايش منظور مى فرمايد.
حدیث هشتم
حَدَّثَنِي أَبِي رَحِمَهُ اللَّهُ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ جَمِيعاً عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ حَسَنِ بْنِ أَبَانٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ عَنْ يُوسُفَ الْكُنَاسِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
پدرم رحمة اللَّه عليه و محمّد بن الحسن جميعا، از حسين بن الحسن بن ابان، از حسين بن سعيد، از فضّالة بن ايّوب، از يوسف كناسى، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
إِذَا أَتَيْتَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ عفَائْتِ الْفُرَاتَ وَ اغْتَسِلْ بِحِيَالِ قَبْرِهِ.
هنگامى كه به زيارت قبر حسين بن على عليهما السّلام رفتى پس ابتداء به فرات برو در مقابل قبر آن حضرت غسل نما.
حدیث نهم
حَدَّثَنِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ الْمُوسَوِيُّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نَهِيكٍ عَنْ مُحَمَّدٍ الْفِرَاشِيِّ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الطَّحَّانِ عَنْ بَشِيرٍ الدَّهَّانِ عَنْ رِفَاعَةَ بْنِ مُوسَى النَّحَّاسِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ:
جعفر بن محمّد بن ابراهيم بن عبد اللَّه موسوى، از عبد اللَّه بن نهيك، از محمّد بن الفراش، از ابراهيم بن محمّد طحّان، از بشير دهّان، از رفاعة بن موسىنخّاس، از حضرت ابى عبد اللَّه عليه السّلام، حضرت فرمودند:
إِنَّ مَنْ خَرَجَ إِلَى قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ وَ بَلَغَ الْفُرَاتَ وَ اغْتَسَلَ فِيهِ
كسى كه به زيارت قبر حضرت امام حسين عليه السّلام رفته و به حقّ آن حضرت عارف و آگاه باشد در صورتى كه به فرات رسيد و در آن غسل كرد
وَ خَرَجَ مِنَ الْمَاءِ [فَاغْتَسَلَ بِمَاءِ الْفُرَاتِ وَ خَرَجَ] كَانَ كَمِثْلِ الَّذِي خَرَجَ مِنَ الذُّنُوبِ
و از آب خارج شد مثل كسى است كه از گناهان خارج و پاك شود،
فَإِذَا مَشَى إِلَى الْحَائِرِ [الْحَيْرِ] لَمْ يَرْفَعْ قَدَماً وَ لَمْ يَضَعْ أُخْرَى
و وقتى به طرف حائر قدم بردارد قدمى از زمين بر نداشته و قدمى بر روى زمين نمى گذارد
إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ مَحَا عَنْهُ عَشْرَ سَيِّئَاتٍ.
مگر آنكه حق تعالى ده حسنه برايش نوشته و ده گناه از او محو مى فرمايد.