الجزء الثاني؛ الباب السادس فيما نذكره مما يتعلق بشهر جمادى الأولى؛ فصل فيما نذكره من دعاء عند غرة هذا الشهر
جلد دوم؛ باب ششم آنچه که متعلق به ماه جمادی الاول باشد بیان می گردد؛ فصل دعایی که در آغاز ماه جمادی الاول خوانده می شود:
وَجَدْنَاهُ فِي كِتَابِ الْمُخْتَصَرِ مِنْ كِتَابِ الْمُنْتَخَبِ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ
در كتاب «المختصر من كتاب المنتخب» آمده است:
الدُّعَاءُ فِي غُرَّةِ جُمَادَى الْأُولَى تَقُولُ
دعاى آغاز ماه جمادى الاول به اين صورت است:
اللَّهُمَّ أَنْتَ اللَّهُ وَ أَنْتَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ وَ أَنْتَ (الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ)[1]
خداوندا، تو خدايى و تو رحمتگستر و مهربانى و تو فرمانرواى بسيار پاكيزهاى
وَ أَنْتَ [اللَّهُ] (السَّلامُ الْمُؤْمِنُ)[2] وَ أَنْتَ (الْمُهَيْمِنُ)[3] وَ أَنْتَ الْعَزِيزُ وَ أَنْتَ (الْجَبَّارُ)[4] وَ أَنْتَ (الْمُتَكَبِّرُ)[5]
و تو [خداى] ايمن و ايمنىبخشى و تو نگاهبان چيرهاى و تو سربلندى و تو باشكوه چيرهاى و تو بزرگمنشى
وَ أَنْتَ (الْخالِقُ)[6] وَ أَنْتَ (الْبارِئُ)[7] وَ أَنْتَ (الْمُصَوِّرُ)[8] وَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
و تو آفرينندهاى و تو پديدآورندهاى و تو چهرهنگارى و تو سرفراز و حكيمى
وَ أَنْتَ (الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ)[9] لَكَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى
و تو اول و آخر و آشكار و پنهان هستى و نامهاى نيك منحصرا از آن تو است.
أَسْأَلُكَ يَا رَبِّ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ بِحَقِّ أَسْمَائِكَ كُلِّهَا أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ
اى پروردگار من، به حق اين اسمها و به حق همهى اسمهايت از تو درخواست مىكنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى
وَ آتِنا اللَّهُمَ (فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً)[10] وَ اخْتِمْ لَنَا بِالسَّعَادَةِ وَ الشَّهَادَةِ فِي سَبِيلِكَ
و-اى خدا-نيكى دنيا و آخرت را به ما عطا كن و كار ما را به نيكبختى و شهادت در راهت پايان بر
وَ عَرِّفْنَا بَرَكَةَ شَهْرِنَا هَذَا وَ يُمْنَهُ وَ ارْزُقْنَا خَيْرَهُ وَ اصْرِفْ عَنَّا شَرَّهُ وَ اجْعَلْنَا فِيهِ مِنَ الْفَائِزِينَ
و ما را با بركت و فرخندگى اين ماه آشنا ساز و خير آن را روزىمان كن و از شر آن بازدار و ما را در آن از رستگاران قرار ده
وَ قِنا بِرَحْمَتِكَ عَذابَ النَّارِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و به رحمت خود ما را از عذاب آتش جهنم نگاه دار، اى مهربانترين مهربانان، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
ثُمَّ تَقْرَأُ
سپس اين آيات را قرائت نما:
(الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[11]
«ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ
«ستايش خدايى را كه آسمانها و زمين را آفريد و تاريكىها و روشنايى را پديد آورد. با اين همه كسانى كفر ورزيدهاند، غير او را با پروردگار خود برابر مىكنند.
هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضى أَجَلًا وَ أَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ
او است كسى كه شما را از گل آفريد. آنگاه مدتى را براى شما عمر مقرر داشت. و اجل حتمى نزد او است. با اين همه، بعضى از شما در قدرت او ترديد مىكنيد.
وَ هُوَ اللَّهُ فِي السَّماواتِ وَ فِي الْأَرْضِ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَ جَهْرَكُمْ وَ يَعْلَمُ ما تَكْسِبُونَ)[12]
و او در آسمانها و زمين خدا است. نهان و آشكار شما را مىداند و آنچه را به دست مىآوريد نيز مىداند.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلى عَبْدِهِ الْكِتابَ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً قَيِّماً لِيُنْذِرَ بَأْساً شَدِيداً مِنْ لَدُنْهُ)[13]
«ستايش خدايى را كه اين كتاب آسمانى را بر بندهى خود فروفرستاد و هيچگونه كژى در آن ننهاد، كتابى راست و درست، تا گناهكاران را از جانب خود به عذابى سخت بيم دهد [و مؤمنانى را كه كارهاى شايسته مىكنند نويد بخشيد كه براى آنان پاداشى نيكو است. در حالى كه جاودانه در آن بهشت ماندگار خواهند بود و تا كسانى را كه گفتهاند: خداوند فرزندى گرفته است، هشدار دهد. نه آنان و نه پدرانشان به اين ادعا دانشى ندارند. بزرگ سخنى است كه از دهانشان برمىآيد و جز به دروغ سخن نمىگويند.]»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ)[14]
«سپاس خدايى را كه آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن او است و هم او سنجيده كار و آگاه است.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ جاعِلِ الْمَلائِكَةِ رُسُلًا أُولِي أَجْنِحَةٍ مَثْنى وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ يَزِيدُ فِي الْخَلْقِ ما يَشاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
«سپاس خداى را كه پديدآورندهى آسمان و زمين است و فرشتگان را كه داراى بالهاى دوگانه و سهگانه و چهارگانهاند پيامآورنده قرار داده است. در آفرينش، هرچه بخواهد مىافزايد، زيرا خدا بر هر چيزى توانا است.
ما يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِكَ لَها وَ ما يُمْسِكْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِیم)[15]
هر رحمتى را كه خدا براى مردم بازدارندهاى براى آن نيست و آنچه را كه بازدارد، پس از بازگرفتن گشايندهاى ندارد و او است همان شكستناپذير سنجيدهكار.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِ)[16]
«ستايش خدايى را كه ما را بدين راه هدايت نمود و اگر خدا ما را رهبرى نمىكرد ما خود هدايت نمىيافتيم. در حقيقت، فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّي لَسَمِيعُ الدُّعاءِ)[17]
«سپاس خداى را كه با وجود سالخوردگى، اسماعيل و اسحاق را به من بخشيد. به راستى پروردگار من شنوندهى دعا است.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ)[18] (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي نَجَّانا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ)[19]
«سپاس خدا را، بلكه بيشترشان نمىدانند.» «ستايش خدايى را كه ما را از چنگ گروه ظالمان رهانيد.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَلى كَثِيرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ)[20]
«ستايش خدايى را كه ما را بر بسيارى از بندگان با ايمانش برترى داده است.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آياتِهِ فَتَعْرِفُونَها وَ ما رَبُّكَ بِغافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ)
[21]
«ستايش از آن خدا است، به زودى آياتش را به شما نشان خواهد داد و آن را خواهيد شناخت و پروردگار از آنچه مىكنيد غافل نيست.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنا لَغَفُورٌ شَكُورٌ)[22]
«ستايش خدا را كه اندوه را از ما زدود، به راستى كه پروردگار ما بسيار آمرزنده و سپاسگزار است.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الْأَرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ
«سپاس خدايى را كه وعدهاش را بر ما راست گردانيد و سرزمين [بهشت]را به ما ميراث داد، از هر جاى آن باغ [پهناور]كه بخواهيم جاى مىگزينيم. چه نيك است پاداش عملكنندگان.
وَ تَرَى الْمَلائِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ قِيلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[23]
و فرشتگان را مىبينى كه پيرامون عرش به ستايش پروردگار خود تسبيح مىگويند و ميانشان به حق داورى مىگردد و گفته مىشود سپاس، ويژهى پروردگار جهانيان است.»
(فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِينَ وَ لَهُ الْكِبْرِياءُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ)[24]
«پس سپاس از آن خدا است. پروردگار آسمانها و پروردگار زمين، پروردگار جهانيان. و در آسمانها و زمين، بزرگى از آن او است، و او شكستناپذير و سنجيدهكار است.»
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً)[25]
«ستايش خدايى را كه نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شريكى دارد و نه خوار بوده كه [نياز به]دوستى داشته باشد و او را بسيار بزرگ شمار.»
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِي وَ تَدَارَكْنِي فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي وَ قَوِّ ضَعْفِي لِلَّذِي خَلَقْتَنِي لَهُ
خداوندا، گناهان گذشتهى مرا بيامرز و در مقدار باقىمانده از عمرم درياب و براى آنچه مرا آفريدهاى، نيرو بخش
وَ حَبِّبْ إِلَيَّ الْإِيمَانَ وَ زَيِّنْهُ فِي قَلْبِي وَ قَدْ دَعْوَتُكَ كَمَا أَمَرْتَنِي فَاسْتَجِبْ لِي كَمَا وَعَدْتَنِي
و ايمان را محبوب من گردان و آن را در دلم بيارا. آنگونه كه دستور دادى تو را خواندم، پس آنگونه كه وعده دادى، اجابت فرما.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ لَكَ عَبْداً لَا أَسْتَطِيعُ دَفْعَ [رفع] مَا أَكْرَهُ وَ لَا أَمْلِكُ مَا أَرْجُو
خداوندا، صبح كردم در حالى كه بندهى توام و توان آن را ندارم آنچه را كه ناخوشايند من است از خود برانم و آن چه را كه ببدان اميد دارم، در اختيار خود درآورم
وَ أَصْبَحْتُ مُرْتَهَناً بِعَمَلِي فَلَا فَقِيرَ أَفْقَرُ مِنِّي [إِلَيْكَ] يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ
و صبح كردم در حالى كه در گرو عمل خود هستم و هيچ نيازمندى نيازمندتر از من نيست، اى پروردگار جهانيان،
أَسْأَلُكَ أَنْ تَسْتَعْمِلَنِي عَمَلَ مَنِ اسْتَيْقَنَ حُضُورَ أَجَلِهِ لَا بَلْ عَمَلَ مَنْ قَدْ مَاتَ فَرَأَى عَمَلَهُ وَ نَظَرَ إِلَى ثَوَابِ عَمَلِهِ إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
از تو درخواست مىكنم همانند كسى كه يقين به رسيدن اجل و سرآمد عمرش دارد، بلكه همانند كسى كه گويى مرده است و به عمل خود و پاداش آن نگريسته، مرا به عمل وادارى. به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
اللَّهُمَّ هَذَا مَكَانُ الْعَائِذِ بِرَحْمَتِكَ مِنْ عَذَابِكَ وَ هَذَا مَكَانُ الْعَائِذِ بِمُعَافَاتِكَ مِنْ غَضَبِكَ
خدايا، اين جايگاه كسى است كه از عذاب تو به رحمتت و از خشم تو به عافيت پناه آورده است.
اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِمَّنْ دَعَاكَ فَأَجَبْتَهُ وَ سَأَلَكَ فَأَعْطَيْتَهُ وَ آمَنَ بِكَ فَهَدَيْتَهُ وَ تَوَكَّلَ عَلَيْكَ فَكَفَيْتَهُ
خدايا، پس مرا از كسانى قرار ده كه تو را خواند و دعايشان را اجابت نمودى و از تو درخواست كردند و به آنان عطا كردى و به تو ايمان آوردند و تو هدايت كردى و بر تو توكل نمودند و تو كفايت نمودى
وَ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ فَأَدْنَيْتَهُ وَ افْتَقَرَ إِلَيْكَ فَأَغْنَيْتَهُ وَ اسْتَغْفَرَكَ فَغَفَرْتَ لَهُ وَ رَضِيتَ عَنْهُ
و به درگاه تو نزديكى جستند و مقرب درگاه كردى و به تو اظهار نياز كردند و بىنيازشان ساختى و از تو طلب آمرزش نمودند و آمرزيدى و از آنان خشنود گرديدى
وَ أَرْضَيْتَهُ [فأرضيته] وَ هَدَيْتَهُ إِلَى مَرْضَاتِكَ وَ اسْتَعْمَلْتَهُ بِطَاعَتِكَ وَ لِذَلِكَ فَرَّغْتَهُ أَبَداً مَا أَحْيَيْتَهُ فَتُبْ عَلَيَّ
و آنان را خشنود ساختى و به خشنودىات هدايت نمودى و در طاعتت بكار گرفتى و تا زمانى كه زنده نگاه داشتى همواره براى طاعتت فارغالبال كردى؛
يَا رَبِّ وَ أَعْطِنِي سُؤْلِي وَ لَا تَحْرِمْنِي شَيْئاً مِمَّا سَأَلْتُكَ وَ اكْفِنِي شَرَّ مَا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ فِي الْأَرْضِ
پس اى پروردگار من، توبهى مرا بپذير و خواستهام را عطا كن و در هيچ يكى از خواستههايى كه از تو درخواست نمودم، محروم مكن و از شر عملكرد ستمگران در روى زمين كفايت فرما.
وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الَّذِي لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا هُوَ
از خدايى كه معبودى جز او نيست و جز او نمىتواند گناهان را ببخشد، آمرزش مىطلبم.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ [عَلَى] آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِنِّي عَلَى الدُّنْيَا وَ ارْزُقْنِي خَيْرَهَا
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا بر [مشكلات]دنيا يارى ده و خير دنيا را روزىام كن
وَ كَرِّهْ إِلَيَ (الْكُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيانَ)[26] وَ اجْعَلْنِي مِنَ الرَّاشِدِينَ
و كفر، نافرمانى و عصيان را نزد من ناخوشايند جلوه ده و مرا از راهيافتگان قرار ده.
اللَّهُمَّ قُونِيٍّ لِعِبَادَتِكَ وَ اسْتَعْمِلْنِي فِي طَاعَتِكَ وَ بَلِّغْنِي الَّذِي أَرْجُو مِنْ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
خدايا، مرا براى انجام عبادتت نيرو بخش و در طاعتت بكار گير و به آن مقدار از رحمتت كه اميد دارم، نايل گردان، اى مهربانترين مهربانان.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ الرَّيَّ يَوْمَ الظَّمَاءِ وَ النَّجَاةَ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ وَ الْفَوْزَ يَوْمَ الْحِسَابِ وَ الْأَمْنَ يَوْمَ الْخَوْفِ
خدايا، سيرابى در روز تشنگى و نجات در روز بزرگترين هراس و رستگارى در روز حساب و ايمنى در روز بيم را از تو خواهانم
وَ أَسْأَلُكَ النَّظَرَ إِلَى وَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ الْخُلُودَ فِي جَنَّتِكَ فِي دَارِ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِكَ
و نيز نگريستن به روى [ذات، يا اسما و صفات]گرامىات و جاودانه ماندن در بهشتت در سراى پاينده از تفضلت
وَ السُّجُودَ (يَوْمَ يُكْشَفُ عَنْ ساقٍ)[27] وَ الظِّلَّ يَوْمَ لَا ظِلَّ إِلَّا ظِلُّكَ وَ مُرَافَقَةَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَوْلِيَائِكَ
و سجده و كرنش در برابر تو آنگاه كه پرده بركنار مىرود [و تو خود را آنچنان كه بايد آشكار مىسازى]و سايه در آنروز كه جز سايهى تو سايهاى وجود ندارد و همدمى با پيامبران، دنياى رسولان و دوستانت را از تو درخواست مىنمايم.
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي مَا قَدَّمْتُ مِنْ ذُنُوبِي وَ مَا أَخَّرْتُ وَ مَا أَسْرَرْتُ وَ مَا أَعْلَنْتُ وَ مَا أَسْرَفْتُ عَلَى نَفْسِي وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي
خدايا، گناهان گذشته و آيندهام و آنچه را كه پنهان داشتهام آشكار ساختهام و يا عليه خويشتن زيادهروى نمودهام و آنچه تو از من بدان آگاهترى، بيامرز
وَ ارْزُقْنِي التُّقَى وَ الْهُدَى وَ الْعَفَافَ وَ الْغِنَى وَ وَفِّقْنِي لِلْعَمَلِ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
و تقوا، هدايت، پاكدامنى و بىنيازى را روزىام كن و براى عمل به آنچه دوست دارى و مىپسندى موفق گردان.
اللَّهُمَّ أَصْلِحْ لِي دِينِيَ الَّذِي هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِي وَ أَصْلِحْ لِي دُنْيَايَ الَّتِي فِيهَا مَعَاشِي وَ أَصْلِحْ لِي آخِرَتِيَ الَّتِي إِلَيْهَا مُنْقَلَبِي
خدايا، دين مرا كه نگاهدارندهى همهى امور من است و نيز دنيايم را كه روزى من در آن است و آخرتم را كه بازگشتم به سوى آن است، اصلاح گردان
وَ اجْعَلِ الْحَيَاةَ زِيَادَةً لِي فِي كُلِّ خَيْرٍ وَ اجْعَلِ الْمَوْتَ رَاحَةً لِي مِنْ كُلِّ سُوءٍ
و زندگى را براى من افزونى از همهى خيرات و مرگ را آسودگى از همهى بدىها بگردان.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ يَا سَيِّدَ السَّادَاتِ وَ يَا مَالِكَ الْمُلُوكِ أَنْ تَرْحَمَنِي وَ تَسْتَجِيبَ لِي وَ تُصْلِحَنِي
خداوندا، اى پروردگار پرورشدهندگان و اى سرور سروران و اى مالك پادشاهان، از تو خواستارم كه بر من رحم كنى و دعايم را مستجاب نمايى و مرا اصلاح گردانى؛
فَإِنَّهُ لَا يُصْلِحُ مَنْ صَلَحَ مِنْ عِبَادِكَ إِلَّا أَنْتَ فَإِنَّكَ أَنْتَ رَبِّي وَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي وَ مَوْلَايَ وَ مَلْجَئِي
زيرا هريك از بندگانت را كه شايسته شده است، جز تو اصلاح ننموده است؛ زيرا تو پروردگار، مورد اعتماد، اميد، مولى و پناهگاه من هستى
وَ لَا رَاحِمَ لِي غَيْرُكَ وَ لَا مُغِيثَ لِي سِوَاكَ وَ لَا مَالِكَ سِوَاكَ وَ لَا مُجِيبَ إِلَّا أَنْتَ
و هيچكس جز تو بر من رحم نمىكند و هيچكس جز تو به فرياد من نمىرسد و هيچ مالك و اجابتكننده جز تو نيست،
أَنَا عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ وَ ابْنُ أَمَتِكَ الْخَاطِئُ الَّذِي وَسِعَتْهُ رَحْمَتُكَ وَ أَنْتَ الْعَالِمُ بِحَالِي وَ حَاجَتِي وَ كَثْرَةِ ذُنُوبِي
من بندهى خطاكار تو و فرزند دو بندهى [يعنى پدر و مادرم كه بندهى تو هستند]توام كه رحمتت مرا فراگرفته است و از حال، حاجت و فراوانى گناهانم آگاهى
وَ الْمُطَّلِعُ عَلَى أُمُورِي [عيوبي] كُلِّهَا فَأَسْأَلُكَ يَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَنْ تَغْفِرَ لِي مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِي وَ مَا تَأَخَّرَ
و از همهى [ديدهها و]امورم اطلاع دارى، پس اى خدايى كه معبودى جز تو نيست، از تو درخواست مىكنم كه گناهان گذشته و آيندهى مرا بيامرزى.
اللَّهُمَّ لَا تَدَعْ لِي ذَنْباً إِلَّا غَفَرْتَهُ وَ لَا هَمّاً إِلَّا فَرَّجْتَهُ وَ لَا حَاجَةً هِيَ لَكَ رِضًا إِلَّا قَضَيْتَهَا وَ لَا عَيْباً إِلَّا أَصْلَحْتَهُ
خدايا، گناهى براى من مگذار جز آنكه بيامرزى و نه اندوهى جز آن كه برطرف نمايى و نه حاجتى كه مورد پسند تو است مگر آنكه برآورى و نه عيبى جز آنكه اصلاح كنى.
اللَّهُمَّ وَ (آتنا [آتِنِي] فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنِي [وَ قِنا] عَذابَ النَّارِ)[28]
خدايا، نيكى دنيا و آخرت را به من [ما]عطا كن و از عذاب آتش جهنم نگاه دار.
اللَّهُمَّ أَعِنِّي عَلَى أَهْوَالِ الدُّنْيَا وَ بَوَائِقِ الدُّهُورِ [وَ نَكَبَاتِ الزَّمَانِ وَ كُرُبَاتِ الْآخِرَةِ] وَ مُصِيبَاتِ اللَّيَالِي وَ الْأَيَّامِ
خدايا، در برابر امور هولناك دنيا، گرفتارىهاى روزگار [سختىهاى زمان، اندوههاى آخرت]و مصايب شبها و روزها به من يارى رسان.
اللَّهُمَّ وَ احْرُسْنِي مِنْ شَرِّ مَا يَعْمَلُ الظَّالِمُونَ فِي الْأَرْضِ فَإِنَّهُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِكَ
خدايا، مرا از عملكردهاى زشت ستمگران در زمين نگاه دار؛ زيرا هيچ دگرگونى و نيرويى جز به تو تحقق نمىيابد.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ إِيمَاناً ثَابِتاً وَ عَمَلًا مُتَقَبَّلًا وَ دُعَاءً مُسْتَجَاباً وَ يَقِيناً صَادِقاً وَ قَوْلًا طَيِّباً وَ قَلْباً شَاكِراً وَ بَدَناً صَابِراً وَ لِسَاناً ذَاكِراً
خداوندا، از تو ايمان استوار، عمل پذيرفته، دعاى مستجاب، يقين درست، سخن پاكيزه، دل سپاسگزار، تن شكيبا و زبانى كه به ياد تو باشد، درخواست مىكنم.
اللَّهُمَّ انْزِعْ حُبَّ الدُّنْيَا وَ مَعَاصِيَهَا وَ ذِكْرَهَا وَ شَهْوَتَهَا مِنْ قَلْبِي
خدايا، دوستى دنيا و گناهان و ياد و هوس دنيا را از دلم بركن.
اللَّهُمَّ إِنَّكَ بِكَرَمِكَ تَشْكُرُ الْيَسِيرَ مِنْ عَمَلِي فَاعْفُ [فاغفر] لِيَ الْكَثِيرَ مِنْ ذُنُوبِي وَ كُنْ لِي وَلِيّاً وَ نَصِيراً وَ مُعِيناً [منيعا] وَ حَافِظاً
خدايا، به كرم خود از عمل اندك من سپاسگزارى مىكنى، پس از گناهان بسيار من درگذر [بيامرز]و خود، سرپرست، يارىكننده، استوارى بخش [ياور]و نگاهدار من باش.
اللَّهُمَّ هَبْ لِي قَلْباً أَشَدَّ رَهْبَةً لَكَ مِنْ قَلْبِي وَ لِسَاناً أَدْوَمَ لَكَ ذِكْراً مِنْ لِسَانِي وَ جِسْماً أَقْوَى عَلَى طَاعَتِكَ وَ عِبَادَتِكَ مِنْ جِسْمِي
خدايا، دلى هراسناكتر از دل من و زبانى كه پيوستهتر از زبانم به ياد تو باشد و تنى نيرومندتر از جسم من بر انجام طاعت و عبادتت به من ارزانى دار.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِكَ وَ مِنْ فَجْأَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ تحويل [تَحَوُّلِ] عَافِيَتِكَ وَ مِنْ هَوْلِ غَضَبِكَ
خداوندا، به تو پناه مىبرم از زوال نعمتت و به طور ناگهانى در رسيدن كيفرت و از دگرگون شدن عافيتت و از هول و هراس خشمت
وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ جَهْدِ الْبَلَاءِ وَ [مِنْ] دَرَكِ الشَّقَاءِ وَ مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ وَ سُوءِ الْقَضَاءِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و به تو پناه مىبرم از بلاى طاقت فرسا و از در رسيدن بدبختى و از شادى دشمنان و سرنوشت حتمى بد در دنيا و آخرت.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْكَرِيمِ وَ عَرْشِكَ الْعَظِيمِ وَ مُلْكِكَ الْقَدِيمِ يَا وَهَّابَ الْعَطَايَا وَ يَا مُطْلِقَ الْأُسَارَى وَ يَا فَكَّاكَ الرِّقَابِ وَ يَا كَاشِفَ الْعَذَابِ
خدايا، به اسم گرامى و عرش بزرگ و فرمانروايى ديرينهات از تو درخواست مىكنم اى عطابخش و اى آزادكنندهى اسيران و اى آزادكنندهى جانها [از آتش جهنم] و اى برطرفكنندهى عذاب،
أَسْأَلُكَ أَنْ تُخْرِجَنِي مِنَ الدُّنْيَا سَالِماً غَانِماً وَ أَنْ تُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ آمِناً
از تو خواستارم كه مرا به طور سالم و در حالى كه از دنيا بهره برگرفتهام، از آن بيرون برى و به رحمتت، ايمن در بهشت وارد گردانى
وَ أَنْ تَجْعَلَ أَوَّلَ شَهْرِي هَذَا صَلَاحاً وَ أَوْسَطَهُ فَلَاحاً وَ آخِرَهُ نَجَاحاً إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوب