دعای شامگاه روز عرفه (اقبال الاعمال)
۰۶ مرداد ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ هذا مبدأ ذكر الأعمال الأشهر الثلاثة أعني شوال و ذي قعدة و ذي حجة من كتاب الإقبال، الباب الثالث فيما يختص بفوائد من شهر ذي الحجة و موائد للسالكين صوب المحجة، فصل فيما نذكره من أدعية يوم عرفة، دعاء آخر في عشية عرفة
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب سوم، فوائد ماه ذی الحجه، در ادامه فصل بیست و دوم، دعاى ديگر در شامگاه روز عرفه:
جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب سوم، فوائد ماه ذی الحجه، در ادامه فصل بیست و دوم، دعاى ديگر در شامگاه روز عرفه:
وَجَدْنَاهُ فِي نُسْخَةٍ تَارِيخُ كِتَابَتِهَا سَنَةَ سَبْعِينَ وَ مِائَتَيْنِ فَقَالَ مَا هَذَا لَفْظُهُ
اين دعا در نسخه‌اى كه تاريخ نگارش آن سال 270 ه. ق است، به اين صورت آمده است:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ وَ مِنْ نَزْغِهِ وَ شَرِّهِ وَ كَيْدِهِ وَ خَيْلِهِ وَ حِيَلِهِ
به نام خدا و به [وسيله‌ى]خدا و خدا بزرگ‌تر است از شيطان رانده شده و از تباهى‌گرى، گزند، فريب‌كارى، سواره نظام [گمانه‌ها]و حيله‌هاى او به خدا پناه مى‌برم.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ فِي مَقَامِي هَذَا بِمَا يَبْلُغُهُ مَجْهُودِي مِنْ تَحْمِيدِكَ وَ تَهْلِيلِكَ وَ تَكْبِيرِكَ
خداوندا، من در اين جايگاه تا آنجا كه توانم مى‌رسد، سخن خود را با ستايش، تهليل، تكبير تو
وَ الصَّلَاةِ عَلَى أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ الِاسْتِغْفَارِ لِأَوْلِيَائِكَ وَ لِأَتَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِذَلِكَ
و درود بر پيامبران و رسولانت و آمرزش‌خواهى براى دوستانت آغاز مى‌كنم و بدين وسيله به درگاه تو نزديكى مى‌جويم
فَبِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ مُتَوَجِّهاً جَمِيعاً إِلَيْكَ فِي حَوَائِجِي صَغِيرِهَا وَ كَبِيرِهَا عَاجِلِهَا وَ آجِلِهَا
و براى برآورده شدن حوايجم-اعم از كوچك و بزرگ و زودرس و ديررس- با توسل به حضرت محمد و همه‌ى خاندان او-سلام بر او و آنان-به درگاه تو توجه مى‌كنم.
فَكُنِ اللَّهُمَّ الْهَادِيَ فِي ذَلِكَ كُلِّهِ لِلصَّوَابِ وَ الْمُعِينَ عَلَيْهِ بِالتَّوْفِيقِ وَ الرَّشَادِ
پس خدايا، در همه‌ى خواسته‌هاى مرا به راه راست يارى كن و با توفيق و راهنمايى خود كمكم كن.
صَلِّ [فَصَلِ]عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِذَلِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
بر محمد و آل محمد درود فرست و اين‌ها را به من ارزانى دار اى مهربان‌ترين مهربانان!
اللَّهُمَّ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ أَنْتَ قَبْلَ كُلِّ شَيْءٍ وَ أَوَّلُهُ
خداوندا، تو خدايى هستى كه معبودى جز تو نيست و يگانه‌اى و شريكى براى تو وجود ندارد، تو پيش و اول هر چيزى
وَ بَعْدَ كُلِّ شَيْءٍ وَ آخِرُهُ وَ بَدِيعُ كُلِّ شَيْءٍ وَ مُنْتَهَاهُ وَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَ خَالِقُهُ
و بعد از هر چيز [و آخر آنى و نوآفرين هر چيز]و منتهاى آنى و پروردگار همه‌ى اشيا و آفريننده‌ى آن‌ها هستى
وَ مُدَبِّرُ كُلِّ شَيْءٍ وَ مُحْصِيهِ وَ مَالِكُ كُلِّ شَيْءٍ وَ وَارِثُهُ
و تدبيركننده‌ى هر چيز و به شماره درآورنده‌ى آنى و مالك هر چيز و وارث آن هستى.
أَنْتَ الَّذِي لَمْ يَسْتَعِنْ [تَسْتَعِنْ]بِشَيْءٍ وَ لَمْ تُشَاوِرْ أَحَداً فِي شَيْءٍ وَ لَمْ يُعْوِزْكَ شَيْءٌ وَ لَمْ يَمْتَنِعْ عَلَيْكَ شَيْءٌ
تويى آن خدايى كه از چيزى يارى نگرفته‌اى و درباره‌ى هيچ‌چيز با هيچ‌كس رأى‌زنى نكرده‌اى و هيچ‌چيز تو را نيازمند نساخته است و هيچ‌چيز از تو سرپيچى نكرده است،
أَنْتَ الَّذِي أَحْصَى كُلَّ شَيْءٍ وَ ذَلَّ كُلُّ شَيْءٍ لِعِزَّتِكَ وَ اعْتَرَفَ كُلُّ شَيْءٍ لِقُدْرَتِكَ
تويى آن خدايى كه هر چيز را به شماره درآورده‌اى و همه‌ى اشيا در برابر سربلندى‌ات خوارند و هر چيز به قدرت تو اعتراف دارد
وَ حَارَتِ الْأَبْصَارُ دُونَكَ وَ كَلَّتِ الْأَلْسُنُ عَنْ صِفَاتِكَ وَ ضَلَّتِ الْأَحْلَامُ فِيكَ
و ديده‌ها از ديدن تو سرگشته و زبان‌ها در توصيف تو لال و عقل‌ها درباره‌ى تو راه گم كرده‌اند،
أَنْتَ الَّذِي تَعَالَيْتَ بِقُدْرَتِكَ وَ عَلَوْتَ بِسُلْطَانِكَ وَ قَهَرْتَ بِعِزَّتِكَ فَأَدْرَكْتَ بِالْأَبْصَارِ
تويى آن خدايى كه با قدرتت تعالى يافته و با سلطه‌ات چيره گشته و با سرافرازى‌ات غلبه نموده و ديدگان را درك كرده
وَ أَحْصَيْتَ الْأَعْمَارَ وَ أَخَذْتَ بِالنَّوَاصِي وَ حُلْتَ دُونَ الْقُلُوبِ اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ
و عمرها را به شماره درآورده و [موى]پيشانى و زمام امور همه را گرفته و ميان دل‌ها حايل شده‌اى [و از خود هر چيز به او نزديك‌ترى]. خداوند بزرگ‌تر است خداوند بزرگ‌تر است،
أَهْلُ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ مُنْتَهَى الْجَبَرُوتِ وَ الْقُوَّةِ وَ وَلِيُّ الْغَيْثِ وَ الْقُدْرَةِ مَلِكُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
هم او كه زيبنده‌ى بزرگمنشى و عظمت و منتهاى شكوهمندى و نيرو و سرپرست باران و قدرت، فرمانرواى دنيا و آخرت است.
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ عَظِيمُ الْمَلَكُوتِ شَدِيدُ الْجَبَرُوتِ عَزِيزُ الْقُدْرَةِ (لَطِيفٌ لِما يَشاءُ)[1]
خداوند بزرگ‌تر است خداوند بزرگ‌تر است، هم او كه ملكوت و چيرگى‌اش عظيم و جبروت و شكوهش سخت و قدرت سربلند است و به هرچه بخواهد لطف مى‌كند.
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ مُدَبِّرُ الْأُمُورِ مُبْدِئُ الْخَفِيَّاتِ مُعْلِنُ السَّرَائِرِ مُحْيِي الْمَوْتَى وَ الْعِظَامِ (وَ هِيَ رَمِيمٌ)[2]
خداوند بزرگ‌تر است خداوند بزرگ‌تر است خداوند بزرگ‌تر است، هم او كه كارها را تدبير نموده و نهانى‌ها را آشكار ساخته و از درون‌ها پرده برداشته و مرده‌ها و استخوان‌هاى پوسيده را زنده مى‌گرداند.
اللَّهُ أَكْبَرُ اللَّهُ أَكْبَرُ أَوَّلُ كُلِّ شَيْءٍ وَ آخِرُهُ وَ بَدِيعُ كُلِّ شَيْءٍ وَ مُعِيدُهُ وَ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَ مَوْلَاهُ
خداوند بزرگ‌تر است خداوند بزرگ‌تر است، هم او كه اول و آخر هر چيز و نوآفرين و بازگردانده‌ى هر چيز و آفريننده و سرپرست همه‌ى اشيا است.
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ يَا رَبِّ خَشَعَتْ لَكَ الْأَصْوَاتُ وَ ضَلَّتْ فِيكَ الْأَحْلَامُ وَ الْأَبْصَارُ
معبودى جز تو نيست. اى پروردگار من، صداها در برابر تو فروتن و عقل‌ها و ديده‌ها درباره‌ى تو گمراه
وَ أَفَضَتْ إِلَيْكَ الْقُلُوبُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ كُلُّ شَيْءٍ خَاشِعٌ لَكَ وَ كُلُّ شَيْءٍ قَائِمٌ بِكَ
و دل‌ها به سوى تو رهسپارند. معبودى جز تو نيست، هر چيز در برابر تو خاشع و به وسيله‌ى تو پابرجا
وَ كُلُّ شَيْءٍ مُشْفِقٌ مِنْكَ وَ كُلُّ شَيْءٍ ضَارِعٌ إِلَيْكَ
و از تو هراسان است و به درگاهت زارى مى‌كند.
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ لَا يَقْضِي فِي الْأُمُورِ إِلَّا أَنْتَ وَ لَا يُدَبِّرُ مَقَادِيرَهَا غَيْرُكَ
معبودى جز تو نيست، كارها را جز تو به اتمام نمى‌رساند و تقديرات را جز تو مقدر نمى‌كند
وَ لَا يَتِمُّ شَيْءٌ مِنْهَا دُونَكَ وَ لَا يَصِيرُ شَيْءٌ مِنْهَا إِلَّا إِلَيْكَ
و هيچ‌چيزى جز به وسيله‌ى تو اتمام نمى‌پذيرد و همه به سوى تو بازمى‌گردند.
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الْخَلْقُ كُلُّهُ فِي قَبْضَتِكَ وَ النَّوَاصِي كُلُّهَا بِيَدِكَ
معبودى جز تو نيست،همه‌ى آفريده‌ها در مشت [اختيار]تواند و [موى]پيشانى و زمام اختيار همه به دست تو است
وَ الْمَلَائِكَةُ مُشْفِقُونَ مِنْ خَشْيَتِكَ وَ كُلُّ شَيْءٍ أُشْرِكَ بِهِ [بِكَ]عَبْدٌ دَاخِرٌ لَكَ
و فرشتگان از بيم تو هراسناك‌اند و هر چيز را كه شريك تو شمرده‌اند، بنده‌ى خوار تو است.
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ عَلَوْتَ فَقَهَرْتَ وَ مَلَكْتَ فَقَدَرْتَ فَنَظَرْتَ [وَ نَظَرْتَ]
معبودى جز تو نيست، بلندپايه‌اى لذا چيره‌اى و مالكى لذا توانايى و بينايى
فَخَبَرْتَ وَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ ظَهَرْتَ عَلِمْتَ (خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ)[3]
لذا آگاهى و بر هر چيز پيدايى و از خيانت‌ديدگان و آنچه دل‌ها نهان مى‌دارند اطلاع دارى.
سُبْحَانَكَ رَبَّنَا تَسْبِيحاً دَائِماً لَا يَقْصُرُ دُونَ أَفْضَلِ رِضَاكَ وَ لَا يُجَاوِزُهُ شَيْءٌ
پاكى تو اى پروردگار ما، پاكى جاودانه‌اى كه از برترين خشنودى تو كوتاه نيايد و هيچ‌چيز از آن نگذرد،
سُبْحَانَكَ عَدَدَ مَا قَهَرَهُ مُلْكُكَ وَ أَحَاطَتْ بِهِ قُدْرَتُكَ وَ أَحْصَاهُ كِتَابُكَ
پاكى تو اى خدا به شماره‌ى آنچه سلطنتت بر آن چيره است و قدرتت بر آن احاطه دارد و نوشته‌ات به شماره درآورده است.
سُبْحَانَكَ مَا أَعْظَمَ شَأْنَكَ وَ أَعَزَّ سُلْطَانَكَ وَ أَشَدَّ جَبَرُوتَكَ
پاكى تو اى خدا و چقدر مقام تو بزرگ و سلطه‌ات سربلند و شكوهت سخت است!
سُبْحَانَكَ لَكَ التَّسْبِيحُ وَ الْعَظَمَةُ وَ لَكَ الْمُلْكُ وَ الْقُدْرَةُ لَكَ وَ لَكَ الْحَوْلُ وَ الْقُوَّةُ وَ لَكَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ
پاكى تو اى خدا و تسبيح و عظمت، فرمانروايى و قدرت، توانايى و نيرو، و دنيا و آخرت از آن تو است.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنْ تَكَلَّمَ سَمِعَ كَلَامَهُ وَ مَنْ سَكَتَ عَلِمَ مَا فِي نَفْسِهِ
ستايش خدايى را كه هركس سخن بگويد، گفتارش را مى‌شنود و هركس خاموش بماند، از آنچه در دلش مى‌گذرد آگاه است
وَ مَنْ عَاشَ فَعَلَيْهِ رِزْقُهُ وَ مَنْ مَاتَ فَإِلَيْهِ مَرَدُّهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي (يُجِيرُ وَ لا يُجارُ عَلَيْهِ)[4]
و هركس زنده باشد روزى‌اش بر او است و هركس بميرد بازگشتش به سوى او است. ستايش خدايى را كه پناه مى‌دهد و هيچ‌كس نمى‌تواند كسى را از دست او پناه دهد
وَ يَمْتَنِعُ وَ لَا يَمْتَنِعُ عَلَيْهِ وَ يَحْكُمُ بِحُكْمِهِ وَ يَقْضِي فَلَا رَادَّ لِقَضَائِهِ
و سرپيچى مى‌كند و هيچ‌كس نمى‌تواند از او سرپيچى كند و فرمان مى‌راند و حكم مى‌كند و هيچ‌كس نمى‌تواند فرمان او را برگرداند.
ستايش خدايى را كه آگاهى او به هر چيز احاطه دارد و نگاه‌دارى او بر هر چيز گسترده است
وَ قَهَرَ كُلَّ شَيْءٍ جَبَرُوتُهُ وَ أَخَافَ كُلَّ شَيْءٍ سُلْطَانُهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَلَكَ فَقَدَرَ
و شكوه او بر هر چيز غلبه كرده است و سلطه‌ى او همه‌ى اشيا را به بيم و هراس واداشته است. ستايش خدايى را كه مالك است لذا توانا است
وَ بَطَنَ فَخَبَرَ الَّذِي يُحْيِي الْمَوْتَى وَ يُمِيتُ الْأَحْيَاءَ وَ هُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و پنهان است لذا آگاه است، هم او كه مردگان را زنده مى‌كند و زندگان را مى‌ميراند و خود او زنده‌اى است كه هرگز نمى‌ميرد و خير و خوبى منحصرا به دست او است و او بر هر چيز توانا است.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا نَأْخُذُ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا تُعْطِي وَ عَلَى مَا تُبْلِي وَ عَلَى مَا تَبْتَلِي
خداوندا، ستايش تو را در برابر گرفتن، دادن، نيكى كردن، گرفتار نمودن تو
وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا بَقِيَ وَ عَلَى مَا تُبْدِي وَ عَلَى مَا تُخْفِي وَ عَلَى مَا لَا يُرَى وَ عَلَى مَا يُرَى
و ستايش تو را بر آنچه باقى مانده است و بر آشكار ساختن و پنهان نمودن تو و بر آنچه ديده نمى‌شود و يا ديده مى‌شود
وَ عَلَى مَا قَدْ كَانَ وَ عَلَى مَا قَدْ يَكُونُ وَ عَلَى مَا هُوَ كَائِنٌ
و بر آنچه موجود بوده است و بر آنچه اكنون موجود است
وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ وَ عَلَى عَفْوِكَ بَعْدَ مَنِّكَ وَ قُدْرَتِكَ
و ستايش تو را بر بردبارى‌ات با وجود آگاهى‌ات و بر گذشتت با وجود بخشش و قدرتت
وَ عَلَى آلَائِكَ بَعْدَ حُجَّتِكَ وَ عَلَى صَفْحِكَ بَعْدَ افْتِقَارِكَ
و بر نعمت‌هايت بعد از اتمام حجتت و بر چشم‌پوشى‌ات بعد از انتقامت [نياز آفريده‌ها به تو، آگاهى تو به آفريده‌ها]
وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا تَقْضِي فِيمَا خَلَقْتَ وَ عَلَى بَعْدَ مَا فَنِيَ [فَنَا]خَلْقُكَ
و ستايش تو را بر فرمانت در مورد آفريده‌هايت و بعد از نيستى آن‌ها
وَ لَكَ الْحَمْدُ قَبْلَ أَنْ تَخْلُقَ شَيْئاً مِنْ خَلْقِكَ وَ عَلَى بَدْءِ مَا خَلَقْتَ إِلَى انْقِضَاءِ خَلْقِكَ وَ بَعْدَ ذَلِكَ
و ستايش تو را پيش از اين‌كه چيزى را بيافرينى و بر آغاز آفرينشت تا نابودى آفريده‌هايت و بعد از آن،
حَمْداً أَرْضَى الْحَمْدِ لَكَ وَ أَحَقَّ الْحَمْدِ بِكَ وَ أَحَبَّ الْحَمْدِ إِلَيْكَ وَ تَرْضَاهُ لِنَفْسِكَ
ستايشى كه موردپسندترين، شايسته‌ترين و محبوب‌ترين ستايش‌ها در نزد تو باشد و تو از آن خرسند گردى،
حَمْداً لَا يَحْجُبُ عَنْكَ وَ لَا يَنْتَهِي دُونَكَ وَ لَا يَقْصُرُ دُونَ أَفْضَلِ رِضَاكَ
ستايشى كه از تو بازداشته نشود و منتهاى آن جز نزد تو نباشد و از برترين خشنودى تو كوتاه نيايد.
تَبَارَكَتْ أَسْمَاؤُكَ يَا رَبِّ وَ تَعَالَى ذِكْرُكَ وَ قَهَرَ سُلْطَانُكَ وَ تَمَّتْ كَلِمَاتُكَ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ
اى پروردگار من، نام‌هاى تو منزه و ياد تو متعالى و سلطه‌ات چيره و سخنانت تام است. تو منزه و بلندپايه‌اى
أَمْرُكَ قَضَاءٌ وَ كَلَامُكَ نُورٌ وَ رِضَاكَ رَحْمَةٌ وَ سَخَطُكَ عَذَابٌ
و فرمان تو قطعى و سخنت نور و خشنودى‌ات رحمت و ناخشنودى‌ات عذاب است.
تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ تَقْضِي بِعِلْمٍ وَ تَعْفُو بِحِلْمٍ وَ تَأْخُذُ بِقُدْرَةٍ وَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ
تو منزه و بلندپايه‌اى، با آگاهى‌ات فرمان مى‌دهى و با بردبارى‌ات درمى‌گذرى و با قدرتت مى‌گيرى و
تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ شَدِيدُ الْعِقَابِ وَ النَّقِمَةِ قَرِيبُ الرَّحْمَةِ
هرچه بخواهى انجام مى‌دهى. منزه و بلندپايه‌اى و آمرزشت گسترده و عذاب و كيفرت سخت و رحمتت نزديك است
سَرِيعُ الْحِسَابِ عَلَى كُلِّ خَفِيَّةٍ الْحَاضِرُ لِكُلِّ سَرِيرَةٍ الشَّاهِدُ لِكُلِّ نَجْوَى اللَّطِيفُ
و از هر پنهانى زود حساب مى‌كشى و از رازهاى درون آگاهى و بر هر نجوايى گواهى و هرچه بخواهى لطف مى‌كنى.
لِمَا يَشَاءُ ثُمَّ تُكَبِّرُ اللَّهَ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ تَحْمَدُهُ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ تُسَبِّحُهُ مِائَةَ مَرَّةٍ
سپس صد تكبير و صد بار تحميد «ألحمد للّه» و صد بار تسبيح «سبحان اللّه» بگو
وَ تَقْرَأُ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ تَقُولُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ مِائَةَ مَرَّةٍ وَ تَقُولُ
و صد بار سوره‌ى «قُلْ هُوَ اَللّهُ أَحَدٌ» را بخوان و صد بار «لا حول و لا قوّة إلاّ باللّه» بگو، سپس بگو:
لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ (لا شَرِيكَ لَهُ)[6](لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ)[7]يُحْيِي وَ يُمِيتُ
معبودى جز خدا نيست، يگانه است و شريكى براى او وجود ندارد، فرمانروايى و ستايش از آن او است، زنده مى‌كند و مى‌ميراند
وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و مى‌ميراند و زنده مى‌كند و او خود زنده‌اى است كه هرگز نمى‌ميرد و خير و خوبى به دست او است، و بر هر چيز توانا است.
وَ تَقُولُ
و می گویی:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خدایا درود فرست بر محمد و خاندان ایشان
مِائَةَ مَرَّةٍ وَ تَقْرَأُ عَشْرَ آيَاتٍ مِنْ أَوَّلِ الْبَقَرَةِ
صد بار بگو آن‌گاه ده آيه‌ى آغازين سوره‌ى بقره، يعنى آيات زير را بخوان:
(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الم ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ هُدىً لِلْمُتَّقِينَ
به نام خداوند رحمت‌گستر مهربان، الف لام ميم، اين است كتابى كه در حقانيت آن هيچ ترديد نيست، و مايه‌ى هدايت تقواپيشگان است،
الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ
آنان كه به غيب ايمان مى‌آورند و نماز را برپا مى‌دارند و از آنچه به ايشان روزى داده‌ايم انفاق مى‌كنند
وَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ وَ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ
و آنان كه بدان چه به سوى تو فرود آمده و به آنچه پيش از تو نازل شده است، ايمان مى‌آورند و به آخرت يقين دارند.
أُولئِكَ عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
آن‌ها هستند كه از هدايتى از جانب پروردگارشان برخوردارند و آن‌ها همان رستگارانند.
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا يُؤْمِنُونَ
در حقيقت كسانى كه كفر ورزيدند چه بيمشان دهى، چه بيمشان ندهى، برايشان يكسان است؛ آن‌ها نخواهند گرويد.
خَتَمَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ وَ عَلى سَمْعِهِمْ وَ عَلى أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ
خداوند بر دل‌هاى آنان و بر گوش ايشان مهر نهاده و بر ديدگانشان پرده‌اى است و آنان را عذابى بزرگ است.
وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَ ما هُمْ بِمُؤْمِنِينَ
و برخى از مردم مى‌گويند: «ما به خدا و آخرت ايمان آورده‌ايم» ولی گروندگان راستين نيستند.
يُخادِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ ما يَخْدَعُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَ ما يَشْعُرُونَ
با خدا و مؤمنان نيرنگ مى‌بازند؛ ولى جز بر خويشتن نيرنگ نمى‌زنند و نمى‌فهمند.
فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ بِما كانُوا يَكْذِبُونَ)[8]
در دل‌هايشان مرضى است و خدا بر مرضشان افزود و به سزاى آنچه به دروغ گفتند عذابى دردناك در پيش خواهند داشت.
سپس بگو:
(اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ
خداست كه معبودى جز او نيست؛ زنده و برپا دارنده است نه خوابى سبك او را فرو مى‌گيرد و نه خوابى گران،
لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ
آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن او است. كيست آن‌كس كه جز به اذن او در پيشگاهش شفاعت كند؟
يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ
آنچه در پيش روى آنان و آنچه در پشت سرشان است مى‌داند و به چيزى از علم او،
إِلَّا بِما شاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ)[9]
جز به آنچه بخواهد، احاطه نمى‌يابند. كرسى او آسمان‌ها و زمين را دربر گرفته و نگهدارى آن‌ها بر او دشوار نيست و او است والاى بزرگ.
سپس بگو:
(لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ إِنْ تُبْدُوا ما فِي أَنْفُسِكُمْ
آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن خدا است و اگر آنچه در دل‌هاى خود داريد،
أَوْ تُخْفُوهُ يُحاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
آشكار يا پنهان كنيد، خداوند شما را به آن محاسبه مى‌كند، آن‌گاه هركه را بخواهد مى‌بخشد و هركه را بخواهد عذاب مى‌كند و خداوند بر هر چيزى توانا است.
آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ
پيامبر خدا بدان چه از جانب پروردگارش بر او نازل شده است ايمان آورده است و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و كتاب‌ها و فرستادگانش ايمان آورده‌اند
لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ وَ قالُوا سَمِعْنا وَ أَطَعْنا غُفْرانَكَ رَبَّنا وَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ
[و مى‌گويند:]ميان هيچ‌يك از فرستادگان او فرق نمى‌گذاريم و نيز مى‌گويند: گوش كرديم و از تو اطاعت نموديم، آمرزشت را خواستاريم و فرجام به سوى تو است.» خ
لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلَّا وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَتْ
داوند هيچ‌كس را جز به قدر توانايى‌اش تكليف نمى‌كند. آنچه از خوبى به دست آورده به سود او و آنچه از بدى به دست آورده به زيان او است.
رَبَّنا لا تُؤاخِذْنا إِنْ نَسِينا أَوْ أَخْطَأْنا رَبَّنا وَ لا تَحْمِلْ عَلَيْنا إِصْراً كَما حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنا
پروردگارا، اگر فراموش كرديم يا به خطا رفتيم بر ما مگير، پروردگارا، هيچ بار گرانى بر دوش ما مگذار همچنان كه بر دوش كسانى كه پيش از ما بودند، نهادى.
رَبَّنا وَ لا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِهِ وَ اعْفُ عَنَّا وَ اغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا فَانْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْكافِرِينَ)[10]
پروردگارا، و آنچه تاب آن را نداريم بر ما تحميل مكن و از ما درگذر و ما را ببخشاى و بر ما رحم آور. سرور ما تويى، پس ما را بر گروه كافران پيروز كن.
سپس بگو:
(لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ
اگر اين قرآن را بر كوهى فرو مى‌فرستاديم، يقينا آن كوه را از بيم خدا فروتن و از هم پاشيده مى‌ديدى
وَ تِلْكَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ
و اين مثل‌ها را براى مردم مى‌زنيم، باشد كه آنان بينديشند.
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ
او است خدايى كه غير از او معبودى نيست، داننده‌ى غيب و آشكار است، او است رحمت‌گستر مهربان.
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ
او است خدايى كه جز او معبودى نيست، همان فرمانرواى پاك سلامت‌بخش و مؤمن به حقيقت حقه‌ى خود كه نگهبان، عزيز، جبار و متكبر است. پاك است خدا از آن چه با او شريك مى‌گردانند.
هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ)[11]
او است خداى خالق نوساز صورتگر كه بهترين نام‌ها و صفات از آن او است. آنچه در آسمان‌ها و زمين است جمله تسبيح او مى‌گويند و او عزيز حكيم است.
سپس بگو:
(إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوى عَلَى الْعَرْشِ
در حقيقت، پروردگار شما آن خدايى است كه آسمان‌ها و زمين را در شش روز آفريد، سپس بر عرش استيلا يافت.
يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثاً وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّراتٍ بِأَمْرِهِ أَلا لَهُ الْخَلْقُ وَ الْأَمْرُ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ
روز را به شب-كه شتابان آن را مى‌طلبد-مى‌پوشاند و نيز خورشيد و ماه و ستارگان را كه به فرمان او رام شده‌اند، پديد آورد. آگاه باش كه عالم خلق و امر از آن او است. فرخنده خدايى كه پروردگار جهانيان است.
ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ وَ لا تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها
پروردگار خود را به زارى و نهانى بخوانيد كه او از حدگذرندگان را دوست نمى‌دارد و بعد از اصلاح زمين در آن به تباهى نپردازيد
وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ)[12]
و خدا را از روى بيم و هراس و تمايل و علاقه‌مندى بخوانيد، كه رحمت خدا به نيكوكاران نزديك است.»
وَ (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً)[13]
و «ستايش خدايى را كه نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شريكى دارد و نه خوار بوده كه نياز به دوستى داشته باشد و او را بسيار بزرگ شمار.»
سپس بگو:
(قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِي الْعُقَدِ وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ)[14]
«بگو: پناه مى‌برم به پروردگار سپيده‌دم از شر آنچه آفريده است و از شر تاريكى چون فراگيرد و از شر زنانى كه در گره‌ها [براى جادوگرى]مى‌دمند و از شر هر حسود آن‌گاه كه حسد مى‌ورزد.»
سپس بگو:
(قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِكِ النَّاسِ إِلهِ النَّاسِ مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنَّاسِ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ)[15]
«بگو: پناه مى‌برم به پروردگار مردم، پادشاه مردم، معبود مردم از شر وسوسه‌گر نهانى، آن‌كس كه در سينه‌هاى مردم وسوسه مى‌كند، چه از جن و چه از انس.»
وَ تَحْمَدُ اللَّهَ تَعَالَى عَلَى كُلِّ نِعْمَةٍ أَنْعَمَ بِهَا عَلَيْكَ مِنْ أَهْلٍ أَوْ مَالٍ أَوْ وَلَدٍ أَوْ قَلِيلٍ أَوْ كَثِيرٍ
آن‌گاه در برابر همه‌ى نعمت‌هايى كه خداوند به تو ارزانى داشته-اعمّ از بستگان، اموال، فرزندان و ديگر نعمت‌هاى كوچك و بزرگ-خدا را ستايش بگو
وَ تَذْكُرُ الْمُنْعِمَ عَلَيْكَ فِي جَمِيعِ مَا أَبْلَاكَ وَ أَوْلَاكَ شَيْئاً شَيْئاً مَا أَمْكَنَكَ ذِكْرُهُ وَ قُلْ
و تا حد امكان يكايك كسانى را كه در نعمت‌ها و دهش‌هاى الهى نقش داشته‌اند، ذكر كن. آن گاه بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى نِعَمِهِ الَّتِي لَا تُحْصَى وَ لَا تُكَافَى بِعَمَلٍ إِلَّا بِحَمْدِ اللَّهِ
ستايش خدا را در برابر نعمت‌هايش كه به شماره درنمى‌آيد و با عمل-به جز با ستايش خدا-نمى‌توان آن‌ها را جبران نمود
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَنِي وَ لَمْ أَكُ شَيْئاً مَذْكُوراً وَ فَضَّلَنِي عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقَ فِي حُسْنِ الْخَلْقِ
و ستايش خدايى را كه مرا آفريد در حالى كه چيزى در خور يادكرد نبودم و بر بسيارى از آفريده‌هايش از لحاظ آفرينش زيبا برترى داد.
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَلَّمَنِي وَ لَمْ أَعْلَمْ شَيْئاً وَ فَضَّلَنِي عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقَ فِي حُسْنِ الرِّزْقِ
ستايش خدايى را كه به من آموخت در حالى كه چيزى را نمى‌دانستم و بر بسيارى از آفريده‌هايش از لحاظ روزى نيك، برترى داد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى حِلْمِهِ بَعْدَ عِلْمِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ
و ستايش خدا را بر بردبارى‌اش با وجود آگاهى‌اش و ستايش خدا را بر گذشتش با وجود توانايى‌اش
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى رَحْمَتِهِ الَّتِي سَبَقَتْ غَضَبَهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُنْطِقْنِي مِنْ بُكْمٍ غَيْرُهُ
و ستايش خدا را بر رحمتش كه بر خشمش پيشى گرفته است و ستايش خدايى را كه جز او ناگويايى مرا به گويايى مبدل نساخت
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُبْصِرْنِي مِنْ عَمًى غَيْرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُسْمِعْنِي مِنْ صَمَمٍ غَيْرُهُ
و ستايش خدا را كه جز او نابينايى مرا به بينايى مبدل نساخت و ستايش خدا را كه جز او ناشنوايى مرا به شنوايى مبدل نساخت
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَهْدِنِي مِنْ ضَلَالَةٍ غَيْرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُؤْمِنِّي مِنْ خَوْفٍ غَيْرُهُ
و ستايش خدا را كه جز او گمراهى مرا به راه‌يافتگى مبدل نساخت و ستايش خدا را كه جز او بيم مرا ايمنى نبخشيد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُؤْمِنْ رَوْعِي غَيْرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُقِلْنِي مِنْ عَثْرَتِي [عَثْرَةٍ]غَيْرُهُ
و ستايش خدا را كه جز او مرا از هراس ايمنى نداد و ستايش خدا را كه جز او لغزش مرا ناديده نينگاشت
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُكْرِمْنِي مِنْ هَوَانِي [هَوَانٍ]غَيْرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَسْتُرْ مِنِّي عَوْرَةً غَيْرُهُ
و ستايش خدا را كه جز او با وجود خوارى من، مرا گرامى نداشت و ستايش خدا را كه جز او عيب من را نمى‌پوشاند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَرْفَعْنِي مِنْ ضَعَةٍ غَيْرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَسُدُّ مِنِّي فَاقَةً غَيْرُهُ
و ستايش خدا را كه جز او فرومايگى مرا به رفعت مبدّل نساخت و ستايش خدا را كه جز او نياز و حاجت مرا برطرف ننمود
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُشْبِعْنِي [لم يشبعني]مِنْ جُوعٍ غَيْرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَسْقِنِي مِنْ ظَمَإٍ غَيْرُهُ
و ستايش خدا را كه جز او گرسنگى مرا به سيرى مبدل نساخت و ستايش خدا را كه جز او تشنگى مرا به سيرابى مبدل نساخت
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَكْسُنِي مِنْ عُرًى غَيْرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُفْهِمْنِي مِنْ عِيٍّ غَيْرُهُ
و ستايش خدا را كه جز او برهنگى مرا به پوشيدگى بدل نساخت و ستايش خدا را كه جز او نافهمى مرا به درك و فهم مبدل نساخت
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُعَلِّمْنِي مِنْ جَهْلٍ غَيْرُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يُقَوِّنِي مِنْ ضَعْفٍ غَيْرُهُ
و ستايش خدا را كه جز او نادانى مرا به دانايى مبدل نساخت و ستايش خدا را كه جز او ناتوانى مرا به توانايى مبدل نساخت
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَكْفِنِي الْمُهِمَّ مِنْ غَيْرِهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَصْرِفْ عَنِّي السَّوْءَ غَيْرُهُ [مِنْ غَيْرِهِ]
و ستايش خدا را كه جز او امور مهم مرا كفايت ننمود و ستايش خدا را كه جز او بدى را از من برطرف نكرد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَكْرَمَنِي فِي كُلِّ مِصْرٍ قَدِمْتُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي عَافَانِي فِي كُلِّ طَرِيقٍ سَلَكْتُهُ
و ستايش خدايى را كه در هر مكان كه وارد شدم مرا گرامى داشت و ستايش خدايى را كه در هر راهى كه پيمودم عافيتم بخشيد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي آوَانِي وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَفْرَشَنِي وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَهَّدَ لِي
و ستايش خدايى را كه در آغوش گرفت و ستايش خدايى را كه در زير پايم فرش گسترد و ستايش خدايى را كه مرا در گاهواره قرار داد [مرا فراهم كرد]
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَخْدَمَنِي وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي زَوَّجَنِي وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي حَمَلَنِي فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ
و ستايش خدايى را كه افرادى را به خدمت من گماشت و ستايش خدايى را كه همسرى را به ازدواج من درآورد و ستايش خدايى را كه در خشكى و دريا مرا حمل نمود
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي رَزَقَنِي مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنِي عَلَى كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضِيلًا
و ستايش خدايى را كه غذاهاى پاكيزه را روزى‌ام كرد و ستايش خدايى را كه مرا بر بسيارى از آفريده‌هايش به نحو شايسته برترى بخشيد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي الدُّنْيَا مَا بَقِيَتِ الدُّنْيَا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي الْآخِرَةِ إِذَا انْقَضَتِ الدُّنْيَا
و ستايش خدا را در دنيا تا زمانى كه باقى است و ستايش خدا را در آخرت وقتى دنيا به آخر رسيد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ فِي الدُّنْيَا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَنِي مِمَّنْ يَحْمَدُهُ وَ يَشْكُرُهُ
ستايش خدا را در دنيا و ستايش خدايى را كه مرا از ستايشگران و سپاسگزاران خود قرار داد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَجْعَلْنِي يَهُودِيّاً وَ لَا نَصْرَانِيّاً وَ لَا مَجُوسِيّاً وَ لَا شَاكّاً وَ لَا ضَالًّا وَ لَا مُرْتَاباً
و ستايش خدايى را كه مرا يهودى، نصرانى، مجوسى [زردشتى]و دچار شك و ترديد و گمراه و دودل
وَ لَا مُتَّبِعَ ضَلَالَةٍ وَ لَا مُتَّبِعَ شَيْءٍ مِنَ السُّبُلِ الْمُشَبِّهَةِ الَّتِي أَحْدَثَهَا النَّاسُ بَعْدَ نَبِيِّهِمْ عَلَيْهِ السَّلَامُ
و يا پيرو گمراهى و يا يكى ديگر از راه‌هاى شبهه‌انگيز كه مردم بعد از پيامبرشان-سلام بر او-پديد آورده‌اند، قرار نداد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانِي لِمَا اخْتُلِفَ فِيهِ مِنَ الْحَقِّ
و ستايش خدايى را كه در موارد اختلافى مرا به حق رهنمون گرديد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بِمَحَامِدِهِ كُلِّهَا عَلَى نَعْمَائِهِ كُلِّهَا حَتَّى يَنْتَهِيَ الْحَمْدُ إِلَى مَا تُحِبُّ رَبَّنَا وَ تَرْضَى
و ستايش خدا را به همه‌ى ستايش‌هايش بر همه‌ى نعمت‌هايش تا اين‌كه ستايش به آنچه پروردگارمان دوست دارد و خشنود مى‌شود، منتهى گردد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَنْسَ مَنْ ذَكَرَهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَا يُخَيِّبُ مَنْ دَعَاهُ
و ستايش خدايى را كه ذاكران خود را فراموش نمى‌كند و ستايش خدايى را كه دعاكنندگان به درگاهش را نوميد نمى‌گرداند
وَ الْحَمْدُ اللَّهِ الَّذِي لَا يُذِلُّ [لَا يَذِلُ]مَنْ وَالاهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَجْزِي بِالْإِحْسَانِ إِحْسَاناً وَ بِالصَّبْرِ نَجَاةً
و ستايش خدايى را كه دوستدارانش را خوار نمى‌كند و ستايش خدايى را كه نيكوكارى را با نيكوكارى و شكيبايى را با نجات پاداش مى‌دهد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنْ تَوَكَّلَ عَلَيْهِ كَفَاهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنْ وَثِقَ بِهِ لَمْ يَكِلْهُ إِلَى غَيْرِهِ
و ستايش خدايى را كه توكل‌كنندگان بر خود را كفايت مى‌كند و ستايش خدايى را كه اعتمادكنندگان بر خود را به غير واگذار نمى‌كند
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هُوَ يَقِيُنُنَا حَتَّى يَنْقَطِعَ الْحَبْلُ [حِينَ يُقْطَعُ الْحِيَلُ]عَنَّا
و ستايش خدا را كه يقين ما است تا اين‌كه [آن‌گاه كه]ريسمان [و رشته‌ى ارتباط]او از ما قطع گردد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هُوَ رَجَاؤُنَا حِينَ يَسُوءُ ظَنُّنَا بِأَعْمَالِنَا
و ستايش خدا را كه اميد ما است آن‌گاه كه گمان ما به اعمالمان بد مى‌گردد
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَكْشِفُ غَمَّنَا وَ يُنَفِّسُ كَرْبَنَا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُفَرِّجُ هَمَّنَا
و ستايش خدايى را كه غم ما را برطرف نموده و اندوهمان را مى‌زدايد و ستايش خدا را كه دل مشغولى ما را مى‌گشايد.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَوْزِعْنِي شُكْرَ نِعْمَتِكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَيَّ وَ عَلَى وَالِدَيَّ فَقَدْ أَنْعَمْتَ عَلَيَّ نِعَماً لَا أُحْصِيهَا
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و سپاسگزارى از نعمت‌هايت را كه بر من و بر پدر و مادرم ارزانى داشته‌اى، به من الهام كن؛ زيرا تو نعمت‌هاى بى‌شمارى را بر من ارزانى داشته‌اى،
فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَى جَمِيعِ مَا أَحْصَيْتَ مِنْهَا وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ حَمْداً تَرْضَاهُ وَ يَصْعَدُ إِلَيْكَ
پس ستايش تو را بر همه‌ى نعمت‌هايت كه به شماره درآورده‌اى و در هر حال، ستايشى كه بپسندى و به سوى تو بالا رود
وَ لَا يُحْجَبُ عَنْكَ وَ لَا يَقْصُرُ دُونَ رِضَاكَ حَمْداً تُوجِبُ لِي بِهِ الْكَرَامَةَ عِنْدَكَ وَ الْمَزِيدَ مِنْ عِنْدِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و از تو بازداشته نشود و از خشنودى‌ات كوتاه نيايد، ستايشى كه به واسطه‌ى آن كرامت در نزد خويش و نعمت افزونت را براى من بايسته گردانى، اى مهربان‌ترين مهربانان!
وَ تَحْمَدُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تُسَبِّحُهُ وَ تُهَلِّلُهُ وَ تُكَبِّرُهُ بِكُلِّ مَا فِي الْقُرْآنِ مِنْ ذَلِكَ التَّحْمِيدُ
سپس همه‌ى ستايش‌ها، تسبيح‌ها، تهليل‌ها و تكبيرهايى[16]را كه در قرآن آمده است، به اين صورت بگو:ستایش ها:
(الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[17]
«ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است.»
وَ (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ)[18]
و «ستايش خدايى را كه تاريكى و روشنايى را پديد آورد.»،
(فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[19]
«پس ريشه‌ى آن گروهى را كه ستم كردند بركنده شد و ستايش براى خداوند كه پروردگار جهانيان است.»،
وَ (الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ)[20]
و «ستايش خدايى را كه ما را بدين راه هدايت نمود و اگر خدا ما را رهبرى نمى‌كرد ما خود هدايت نمى‌يافتيم.»،
وَ (لَوْ لا أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنا)[21]وَ (آخِرُ دَعْواهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[22]
و «اگر خدا بر ما منّت ننهاده بود ما را هم به زمين فرو برده بود.»، «و پايان نيايش آنان اين است كه ستايش ويژه‌ى پروردگار جهانيان است.»،
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَهَبَ لِي عَلَى الْكِبَرِ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ)[23]
«سپاس خداى را كه با وجود سالخوردگى اسماعيل و اسحاق را به من بخشيد.»،
(الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ)[24]
«سپاس خدا را است، بلكه بيشترشان نمى‌دانند.»،
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً)[25]
«ستايش خدايى را كه نه فرزندى گرفته و نه در جهاندارى شريكى دارد و نه خوار بوده كه نياز به دوستى داشته باشد و او را بسيار بزرگ شمار.»،
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلى عَبْدِهِ الْكِتابَ وَ لَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجاً)[26]
«ستايش خدايى را كه اين كتاب آسمانى را بر بنده‌ى خود فرو فرستاد و هيچ‌گونه كژى در آن ننهاد.»،
«ستايش خداى را كه ما را از چنگ گروه ظالمان رهانيد.»،
(وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ وَ سُلَيْمانَ عِلْماً وَ قالا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَلى كَثِيرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِينَ)[28]
«و به راستى به داود و سليمان دانشى عطا كرديم و آن دو گفتند: ستايش خدايى را كه ما را بر بسيارى از بندگان باايمانش برترى داده است.»،
(قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ سَلامٌ عَلى عِبادِهِ الَّذِينَ اصْطَفى)[29]
«بگو: سپاس براى خدا است و درود بر آن بندگانش كه آنان را برگزيده است.»،
(وَ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آياتِهِ فَتَعْرِفُونَها)[30]وَ (لَهُ الْحَمْدُ فِي الْأُولى وَ الْآخِرَةِ)[31]
«و بگو: ستايش از آن خدا است. به زودى آياتش را به شما نشان خواهد داد.» ، «در اين سراى نخستين و در آخرت ستايش از آن او است.»
(قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ)[32]
«بگو: ستايش از آن خدا است ولى بيشترشان نمى‌دانند.»،
(الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ)[33]
«سپاس خدايى را كه آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن او است و در آخرت نيز سپاس از آن او است.»،
(الْحَمْدُ لِلَّهِ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ)[34] (وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ)[35]
«سپاس خدايى را كه پديدآورنده‌ى آسمان و زمين است.»، «و مى‌گويند سپاس خدايى را كه اندوه را از ما بزدود.»،
(سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[36]
«و درود بر فرستادگان»، «و ستايش، ويژه‌ى خدا، پروردگار جهانيان است.»،
(هَلْ يَسْتَوِيانِ مَثَلًا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ)[37]
«آيا اين دو در مثل يكسان‌اند؟ سپاس خداى را، بلكه بيشترشان نمى‌دانند.»،
(وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي صَدَقَنا وَعْدَهُ وَ أَوْرَثَنَا الأرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَيْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ
«و مى‌گويند: سپاس خدايى را كه وعده‌اش را بر ما راست گردانيد و سرزمین بهشت را به میراث به ما داد که هر جایی از بهشت را بخواهیم منزلگاه انتخاب می کنیم، پس نیکو پاداشی است پاداش عمل کنندگان.
وَ تَرَي الْمَلاَئِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ قِيلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[38]
و فرشتگان را احاطه کنندگان عرش می بینی که همراه ستایش پروردگارشان تسبیح و تقدیس می کنند، و ميانشان به حق داورى مى‌گردد و گفته مى‌شود: سپاس، ويژه‌ى پروردگار جهانيان است.»
(فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[39]
«پس ستايش از آن خدا است. پروردگار آسمان‌ها و پروردگار زمين، پروردگار جهانيان.»،
(وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ)[40]
«و ستايش از آن او است در آسمان‌ها و زمين و شامگاهان و وقتى كه به نيمروز مى‌رسيد.»
التَّسْبِيحُ
تسبیح ها:
(سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلَّا ما عَلَّمْتَنا)[41]
«منزهى تو، ما را جز آنچه خود به ما آموخته‌اى هيچ دانشى نيست.»،
(وَ قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً سُبْحانَهُ هُوَ الْغَنِيُّ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ)[42]
و «گفتند: خدا فرزندى براى خود اختيار كرده است. منزه است او. او بى‌نياز است. آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن او مى‌باشد.»،
(سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ)[43](سُبْحانَهُ أَنْ يَكُونَ لَهُ وَلَدٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ)[44]
«منزهى تو! پس ما را از عذاب آتش دوزخ در امان بدار.»، «منزه است از آنكه براى اوفرزندى باشد. آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمين است از آن او است.»،
(سُبْحانَكَ ما يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ ما لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ ما فِي نَفْسِي وَ لا أَعْلَمُ ما فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ)[45]
«منزهى تو، مرا نزيبد كه درباره‌ى خويشتن چيزى را كه حق من نيست بگويم. اگر آن را گفته بودم قطعا آن را مى‌دانستى. آنچه در نفس من است تو مى‌دانى و آنچه در ذات تو است من نمى‌دانم، چرا كه تو خود، داناى رازهاى نهانى.»،
(وَ خَرَقُوا لَهُ بَنِينَ وَ بَناتٍ بِغَيْرِ عِلْمٍ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يَصِفُونَ)[46]
«و براى او بى‌هيچ دانشى پسران و دخترانى تراشيدند. او پاك و برتر است از آنچه وصف مى‌كنند.»،
(قالَ سُبْحانَكَ تُبْتُ إِلَيْكَ وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُؤْمِنِينَ)[47] (لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ سُبْحانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ)[48]
«گفت: تو منزهى! به درگاهت توبه كردم و من نخستين مؤمنانم.»، «هيچ معبودى جز او نيست. منزه است او از آنچه با وى شريك مى‌گردانند.»،
(دَعْواهُمْ فِيها سُبْحانَكَ اللَّهُمَّ وَ تَحِيَّتُهُمْ فِيها سَلامٌ)[49](سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ)[50]
«نيايش آنان در آنجا خدايا، تو پاك و منزهى و درودشان در آنجا سلام است.»، «او پاك و برتر است از آنچه با وى شريك مى‌سازند.»،
(وَ يَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَناتِ سُبْحانَهُ وَ لَهُمْ ما يَشْتَهُونَ)[51]
«و براى خدا دخترانى مى‌پندارند. منزه است او و براى خودشان آنچه را ميل دارند قرار مى‌دهند.»،
(سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى)[52]
«منزه است آن خدايى كه بنده‌اش را شبانگاهى از مسجد الحرام به سوى مسجد الاقصى سير داد.»،
(سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوًّا كَبِيراً)[53](سُبْحانَ رَبِّي هَلْ كُنْتُ إِلَّا بَشَراً رَسُولًا)[54]
«بسيار پاك و متعالى است خداوند از آنچه درباره‌ى او مى‌گويند.»، «پاك است پروردگار من، آيا من جز بشرى فرستاده هستم؟»،
(سُبْحانَهُ إِذا قَضى أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ)[55]
«منزه است او چون كارى را اراده كند همين‌قدر به آن مى‌گويد: موجود شو، پس بى‌درنگ موجود مى‌شود.»،
(لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتا فَسُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ)[56]
«اگر در آن‌ها جز خدا، خدايانى ديگر وجود داشت، قطعا زمين و آسمان تباه مى‌شد. پس منزه است خدا، پروردگار عرش، از آنچه وصف مى‌كنند.»،
(وَ قالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمنُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ عِبادٌ مُكْرَمُونَ لا يَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ)[57]
«و گفتند: خداى رحمان فرزندى اختيار كرده. منزه است بلكه فرشتگان بندگانى ارجمندند.»، «كه در سخن بر او پيشى نمى‌گيرند و خود به دستور او كار مى‌كنند.»،
(إِذاً لَذَهَبَ كُلُّ إِلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلا بَعْضُهُمْ عَلى بَعْضٍ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ)[58]
«و اگر جز اين بود او. قطعا هر خدايى آنچه را آفريده بود با خود مى‌برد و حتما بعضى از آنان بر بعضى ديگر تفوق مى‌جستند. منزه است خدا از آنچه وصف مى‌كنند.»،
(ما يَكُونُ لَنا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهذا سُبْحانَكَ هذا بُهْتانٌ عَظِيمٌ)[59]
«براى ما سزاوار نيست كه در اين موضوع سخن گوييم. خداوندا، تو منزهى اين بهتانى بزرگ است.»
(سُبْحانَكَ ما كانَ يَنْبَغِي لَنا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِكَ مِنْ أَوْلِياءَ)[60]
«منزهى تو، ما را نسزد كه جز تو دوستى براى خود بگيريم.»،
(وَ رَبُّكَ يَخْلُقُ ما يَشاءُ وَ يَخْتارُ ما كانَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ سُبْحانَ اللَّهِ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ)[61]
«و پروردگار تو هرچه را بخواهد مى‌آفريند و برمى‌گزيند و آنان اختيارى ندارند. منزه است خدا و از آنچه با او شريك مى‌گردانند برتر است.»،
(فَسُبْحانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ)[62]
«پس خدا را تسبيح گوييد آن‌گاه كه به عصر در مى‌آييد و آن‌گاه كه به بامداد در مى‌شويد و ستايش از آن او است در آسمان‌ها و زمين و شامگاهان و وقتى كه به نيمروز مى‌رسيد.»،
(هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَفْعَلُ مِنْ ذلِكُمْ مِنْ شَيْءٍ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ)[63]
«آيا آنان كه شريك خدا قرار داده‌ايد نيز مى‌توانند اين كارها را بكنند؟ ! منزه است او و برتر است از آنچه با وى شريك مى‌گردانند.»،
(قالُوا سُبْحانَكَ أَنْتَ وَلِيُّنا مِنْ دُونِهِمْ)[64](سُبْحانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْواجَ كُلَّها مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ مِمَّا لا يَعْلَمُونَ)[65]
«گفتند: منزهى تو، سرپرست ما تويى نه آن‌ها!» ، «پاك خدايى كه از آنچه زمين مى‌روياند و نيز از خودشان و از آنچه نمى‌دانند همه را نر و ماده گردانيده است.»،
(فَسُبْحانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْءٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ)[66](سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ)[67]
«پس شكوهمند و پاك است آن كسى كه ملكوت هر چيزى در دست او است و به سوى او است كه بازگردانيده مى‌شويد.»، «خدا منزه است از آنچه وصف مى‌آورند.»،
(سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ)[68](سُبْحانَهُ هُوَ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ)[69]
«منزه است پروردگار تو، پروردگار شكوهمند، از آنچه وصف مى‌كنند.»، «منزه است او، او است خداى يگانه‌ى قهار.»،
(وَ السَّماواتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ سُبْحانَهُ وَ تَعالى عَمَّا يُشْرِكُونَ)[70]
«و آسمان‌ها درپيچيده به دست او است، او منزه است و برتر است از آنچه با وى شريك مى‌گردانند.»،
(سُبْحانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ وَ إِنَّا إِلى رَبِّنا لَمُنْقَلِبُونَ)[71]
«پاك است كسى كه اين را براى ما رام كرد وگرنه ما را يارى رام ساختن آن‌ها نبود و به راستى كه ما به سوى پروردگارمان بازخواهيم گشت.»،
(سُبْحانَ رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ)[72]
«پروردگار آسمان‌ها و زمين و پروردگار عرش از آنچه وصف مى‌كنند منزه است.»،
(أَمْ لَهُمْ إِلهٌ غَيْرُ اللَّهِ سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ)[73](قَالُوا سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ كانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولًا)[74]
«آيا ايشان را جز خدا معبودى است؟ منزه است خدا از آنچه با او شريك مى‌گردانند.»، [گفتند:]«منزّه است پروردگار ما كه وعده‌ى پروردگار ما قطعا انجام‌شدنى است.»،
«گفتند: پروردگارا، تو را به پاكى مى‌ستايم ما واقعا ستمگر بوديم.»، پاكا پروردگار برترم.
التَّهْلِيلُ
تهلیل ها:
«و معبود شما، معبود يگانه‌اى است.» ، «معبودى جز او نيست، زنده و برپادارنده است.»،
(الم اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ)[78](لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ)[79]
«الف، لام، ميم، خدا است كه هيچ معبود به حقى جز او نيست و زنده و پاينده است.»، «هيچ معبودى جز آن تواناى حكيم نيست.»،
(شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ وَ أُولُوا الْعِلْمِ قائِماً بِالْقِسْطِ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ)[80]
«خدا كه همواره به عدل، قيام دارد گواهى مى‌دهد كه جز او هيچ معبودى نيست و فرشتگان او و دانشوران نيز گواهى مى‌دهند كه جز او، كه توانا و حكيم است، هيچ معبودى نيست.»
(اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلى يَوْمِ الْقِيامَةِ لا رَيْبَ فِيهِ)[81]
«خداوند كسى است كه هيچ معبودى جز او نيست. به يقين، در روز رستاخيز كه هيچ شكى در آن نيست شما را گرد آورد.»،
(ذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ خالِقُ كُلِّ شَيْءٍ فَاعْبُدُوهُ)[82]
«اين است خدا، پروردگار شما، هيچ معبودى جز او نيست، آفريننده‌ى هر چيزى است. پس او را بپرستيد.»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[83] اللَّهُ (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ)[84]
«خدايى جز او نيست. پس او را در حالى كه دين خود را براى وى بى‌آلايش گردانيده‌ايد، بخوانيد. سپاس‌ها همه ويژه‌ى خدا پروردگار جهانيان است.»، «هيچ معبودى جز او نيست و از مشركان روى بگردان.»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ يُحيِي وَ يُمِيتُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِ)[85]
«هيچ معبودى جز او نيست، كه زنده مى‌كند و مى‌ميراند. پس به خدا و فرستاده‌ى او كه پيامبر درس نخوانده‌اى است ايمان آوريد.»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ)[86]
«هيچ معبودى جز او نيست. بر او توكل كردم و او پروردگار عرش بزرگ است.»،
(لا إِلهَ إِلَّا الَّذِي آمَنَتْ بِهِ بَنُوا إِسْرائِيلَ)[87](لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ)[88]
«هيچ معبودى جز آن كه فرزندان اسرائيل به او گرويده‌اند، نيست.»، «معبودى جز او نيست. پس آيا شما گردن مى‌نهيد؟»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتابِ)[89] لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّقُونِ (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى)[90]
«معبودى جز او نيست بر او توكل كرده‌ام و بازگشت من به سوى او است.» ، معبودى جز او نيست. پس از من پروا كنيد.، «معبودى جز او نيست و نام‌هاى نيكو به او اختصاص دارد.»،
«خدايى جز من نيست، پس من را پرستش كنيد.»، «معبودى جز او نيست و دانش او همه چيز را دربرگرفته است.»،
لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاعْبُدُونِ (لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ)[93]
خدايى جز من نيست، پس من را بپرستيد.، «معبودى جز تو نيست، منزهى تو، به راستى من از ستمكاران بودم.»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ)[94](لا إِلهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ)[95]
«هيچ خدايى جز او نيست، پروردگار عرش بزرگ است.»، «خدايى جز او نيست. او است پروردگار عرش گرانمايه.»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ كُلُّ شَيْءٍ هالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ)[96] (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ)[97]
«خدايى جز او نيست. جز ذات او همه چيز نابودشونده است.»، «خدايى جز او نيست. پس چگونه از حق انحراف مى‌يابيد؟»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ سُبْحانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ)[98] (وَ ما مِنْ إِلهٍ إِلَّا اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ)[99]
«هيچ معبودى جز او نيست. منزه است او از آنچه با وى شريك مى‌گردانند.»، «و جز خداى يگانه‌ى قهار معبودى ديگر نيست.»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَ يُمِيتُ رَبُّكُمْ وَ رَبُّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ)[100] (لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِناتِ)[101]
«خدايى جز او نيست او زندگى مى‌بخشد و مى‌ميراند. پروردگار شما و پروردگار پدران پيشين شما است.»، «هيچ معبودى جز خدا نيست و براى گناه خويش آمرزش جوى و براى مردان و زنان با ايمان طلب مغفرت كن.»،
(لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ)[102](لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ)[103] (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَكِيلًا)[104]
«جز او معبودى نيست، داننده‌ى غيب و آشكار است، او است رحمتگر مهربان.»، «جز او معبودى نيست، همان فرمانرواى پاك.»، «خدايى جز او نيست، پس او را كارساز خويش اختيار كن.»
ثُمَّ قُلْ
سپس بگو:
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ بِحَمْدِهِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْحَيِّ الْقَيُّومِ سُبْحَانَ اللَّهِ الْمَلِكِ
پاكا خدا و ستايش او را، پاكا خداى زنده و پاينده، پاكا خداى فرمانروا،
سُبْحَانَ [اللَّهِ]الْعَلِيِّ الْأَعْلَى سُبْحَانَ مَنْ عَلَا فِي الْهَوَاءِ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ تَعَالَى
پاكا خداى بلندپايه و برتر، پاكا خدايى كه رفعتت در هوا ظهور يافته، پاك و برتر باد خدا،
سُبْحَانَ اللَّهِ الْقَائِمِ الدَّائِمِ سُبْحَانَ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ سُبْحَانَ الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ الْمُتَكَبِّرِ
پاكا خداى پابرجا و جاودانه، پاكا خداى سربلند و حكيم، پاكا خداى سرافراز و شكوهمند چيره و بزرگمنش.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ مَا أَحْمَدَكَ وَ أَمْجَدَكَ وَ أَجْوَدَكَ وَ أَرْأَفَكَ وَ أَرْحَمَكَ وَ أَعْلَاكَ
خداوندا، ستايش تو را كه چقدر ستوده، بلند، بخشنده [گرامى]، مهرورز، مهربان، والا،
وَ أَقْرَبَكَ وَ أَقْدَرَكَ وَ أَقْهَرَكَ وَ أَوْسَعَكَ وَ أَفْضَلَكَ وَ أَثْبَتَكَ وَ أَثْوَبَكَ
نزديك، توانا، چيره، گسترده، برتر، استوار، پاداش‌دهنده،
وَ أَحْضَرَكَ وَ أَخْبَرَكَ وَ أَلْطَفَكَ وَ أَعْلَمَكَ وَ أَشْكَرَكَ وَ أَحْلَمَكَ وَ أَجَلَّ ثَنَاءَكَ
حاضر، باخبر، لطيف، آگاه سپاسگزار، بردبارى و ثنايت بزرگ
وَ أَتَمَّ مُلْكَكَ وَ أَمْضَى أَمْرَكَ مَا أَقْدَمَ عِزَّكَ وَ أَعَزَّ قَهْرَكَ وَ أَمْتَنَ كَيْدَكَ
و سلطنتت تام و فرمانت گذرا و سربلندى‌ات ديرينه و چيرگى‌ات سرفراز و فريبت استوار
وَ أَغْلَبَ مَكْرَكَ وَ أَقْرَبَ فَتْحَكَ وَ أَدْوَمَ نَصْرَكَ وَ أَقْدَمَ شَأْنَكَ وَ أَحْوَطَ مُلْكَكَ
و مكرت غالب و پيروزى‌ات نزديك و يارى‌ات پيوسته و مقامت ديرينه و فرمانروايى‌ات فراگير
وَ أَظْهَرَ عَدْلَكَ وَ أَعْدَلَ حُكْمَكَ وَ أَوْفَى عَهْدَكَ وَ أَنْجَزَ وَعْدَكَ وَ أَكْرَمَ ثَوَابَكَ
و دادگرى‌ات آشكار و داورى‌ات دادگرانه است و چقدر پيمان دارى و به وعده‌ات وفا مى‌كنى و چقدر پاداشت كريمانه
وَ أَشَدَّ عِقَابَكَ وَ أَحْسَنَ عَفْوَكَ وَ أَجْزَلَ عَطَاءَكَ وَ أَشَدَّ أَرْكَانَكَ
و كيفرت سخت و گذشتت نيكو و عطايت فراوان و پايه‌ها [ى فرمانروايى‌ات]استوار
وَ أَعْظَمَ سُلْطَانَكَ لِأَنَّكَ اللَّهُ الْعَظِيمُ فِي عَظَمَتِكَ جَلِيلٌ فِي بَهَائِكَ بَهِيٌّ فِي جَلَالِكَ
و سلطه‌ات بزرگ است؛ زيرا تو خدايى هستى كه در عظمتت بزرگ و در زيبايى و حسنت سترگ و در بزرگى‌ات زيبا
جَبَّارٌ فِي كِبْرِيَائِكَ كَبِيرٌ فِي جَبَرُوتِكَ مَلِكٌ فِي قُدْرَتِكَ قَادِرٌ فِي مُلْكِكَ عَزِيزٌ فِي قَهْرِكَ
و در بزرگمنشى‌ات باشكوه و در جبروت و چيرگى‌ات بزرگ و در توانايى‌ات فرمانروا و در سلطنتت توانا و در چيرگى‌ات سرفراز
قَاهِرٌ فِي عِزِّكَ مُنِيرٌ فِي ضِيَائِكَ عَدْلٌ فِي قَضَائِكَ صَادِقٌ فِي دُعَائِكَ كَرِيمٌ فِي عَفْوِكَ
و در عزتت چيره و در پرتوافكنى‌ات روشنگرى و در سرنوشت حتمى‌ات دادگر و در فراخواندنت راستگو و در گذشتت كريم
قَرِيبٌ فِي ارْتِفَاعِكَ عَالٍ فِي دُنُوِّكَ اللَّهُمَّ نَدَبْتَ الْمُؤْمِنِينَ إِلَى أَمْرٍ بَدَأْتَ فِيهِ بِنَفْسِكَ وَ مَلَائِكَتِكَ
و در عين بلندپايگى نزديك و در عين نزديكى بلندپايه‌اى. خداوندا، مؤمنان را به امرى فراخوانده‌اى كه خود تو و فرشتگانت آغاز نموده
فَقُلْتَ (إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً)[105]
و فرموده‌اى: «خداوند و فرشتگانش بر پيامبر درود مى‌فرستند. اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، بر او به نحو شايسته درود و سلام بفرستيد.»
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ نَبِيِّكَ وَ أَمِينِكَ وَ نَجِيِّكَ وَ نَجِيبِكَ
خدايا، بر حضرت محمد و خاندان او درود فرست، هم او كه بنده، فرستاده، پيامبر، امانت دار، هم‌راز، نخبه،
وَ صَفْوَتِكَ وَ صَفِيِّكَ وَ وَلِيِّكَ وَ حَبِيبِكَ وَ خَلِيلِكَ وَ خَاصَّتِكَ وَ خَالِصَتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ
برگزيده، گزيده، دوست، محبوب، دوست صميمى، ويژه، خالص، برگزيده‌ى تو از ميان آفريده‌ها است
الَّذِي انْتَجَبْتَهُ لِرِسَالاتِكَ [لِرِسَالَتِكَ]وَ اسْتَخْلَصْتَهُ لِدِينِكَ وَ اسْتَرْعَيْتَهُ عِبَادَكَ وَ ائْتَمَنْتَهُ عَلَى وَحْيِكَ
و او را براى اداى پيام [هاى]خود برگزيده و براى دينت خالص گردانيده و سرپرستى بندگانت را به او سپرده و امين خود بر وحى‌ات قرار داده‌اى
وَ جَعَلْتَهُ عَلَمَ الْهُدَى وَ بَابَ النُّهَى وَ الْحُجَّةَ الْكُبْرَى وَ الْعُرْوَةَ الْوُثْقَى فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ خَلْقِكَ
و او را پرچم هدايت، درگاه خرد، حجت بزرگ خود گردانيده و دستاويز استوار ميان خود و آفريده‌هايت
وَ الشَّاهِدَ لَهُمْ وَ الْمُهَيْمِنَ عَلَيْهِمْ كَمَا بَلَّغَ رِسَالاتِكَ [رِسَالَتَكَ]وَ نَصَحَ لِعِبَادِكَ وَ جَاهَدَ فِي سَبِيلِكَ وَ صَدَعَ بِأَمْرِكَ
و گواه و نگاه‌بان چيره بر آنان قرار داده‌اى، همان گونه كه او پيام [هاى]تو را ادا و نسبت به بندگانت خيرخواهى نمود و در راهت كوشيد و فرمانت را آشكار ساخت
وَ أَحَلَّ حَلَالَكَ وَ حَرَّمَ حَرَامَكَ وَ بَيَّنَ فَرَائِضَكَ وَ احْتَجَّ عَلَى خَلْقِكَ بِأَمْرِكَ
و حلالت را حلال و حرامت را حرام شمرد و واجب‌هايت را روشن ساخت و با فرمان تو بر آفريده‌هايت استدلال كرد،
أَفْضَلَ وَ أَشْرَفَ وَ أَحْسَنَ وَ أَجْمَلَ وَ أَنْفَعَ وَ أَزْكَى وَ أَنْمَى وَ أَطْهَرَ وَ أَطْيَبَ وَ أَرْضَى
به برترين، والاترين، زيباترين، نيكوترين، سودمندترين، پاكيزه‌ترين، بالنده‌ترين، پاك‌ترين، خوش‌ترين، موردپسندترين
وَ أَكْمَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ أَهْلِ الْمَنْزِلَةِ لَدَيْكَ وَ الْكَرَامَةِ عَلَيْكَ
و كامل‌ترين درودهايى را كه بر پيامبران، فرستادگان، برگزيدگان و آنان كه در پيشگاه تو از مقام و منزلت و كرامت برخوردارند فرستاده‌اى، بر او بفرست.
اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْ صَلَوَاتِكَ وَ غُفْرَانَكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ رِضْوَانَكَ وَ رَحْمَتَكَ وَ مَنَّكَ وَ إِفْضَالَكَ وَ تَحِيَّتَكَ
خداوندا، نيز درودها، آمرزش، بركات، خشنودى، رحمت، بخشش، تفضل، تحيت،
وَ سَلَامَكَ وَ تَشْرِيفَكَ وَ إِعْظَامَكَ وَ صَلَوَاتِ مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ
سلام، بزرگداشت، تعظيم خود و درودهاى فرشتگان مقرب و پيامبران مرسل
وَ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ مِنَ الشُّهَدَاءِ وَ الصِّدِّيقِينَ وَ الْأَوْصِيَاءِ (وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفِيقاً)[106]
و بندگان و شايسته‌ات از شهيدان و صديقان و اوصيا را-چه همدمان خوبى! -
وَ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِينَ وَ مَا بَيْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَهُمَا وَ مَا بَيْنَ الْخَافِقَيْنِ وَ مَا فِي الْهَوَاء ِ
و ساكنان آسمان‌ها و زمين‌ها و آنچه در ميان و زير آن‌ها و بين افق مشرق و مغرب و در فضا است
وَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ وَ النُّجُومِ وَ الْجِبَالِ وَ الشَّجَرِ وَ الدَّوَابِّ وَ مَا يُسَبِّحُ لَكَ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ
و نيز درودهاى آفتاب، ماه، ستارگان، كوه‌ها، درختان، جنبندگان و آنچه در خشكى و دريا،
وَ الظُّلْمَةِ وَ الضِّيَاءِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ فِي سَاعَاتِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ
و تاريكى و روشنايى، صبح و عصر و در لحظات شبانه‌روز، تسبيح تو را مى‌گويند،
عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ النَّبِيِّ الْهَاشِمِيِّ الْأُمِّيِّ الْمَهْدِيِّ الْهَادِي السِّرَاجِ الْمُنِيرِ الشَّاهِدِ الْأَمِينِ الدَّاعِي إِلَيْكَ بِإِذْنِكَ
بر حضرت محمد بن عبد اللّه بفرست، هم او كه پيامبر امّى، هدايت‌يافته‌ى هدايت‌گر، چراغ روشنگر، گواه امين، فراخواننده‌ى به سوى تو با اجازه‌ى تو،
سَيِّدِ الْمُرْسَلِينَ وَ خَاتَمِ النَّبِيِّينَ وَ إِمَامِ الْمُتَّقِينَ وَ مَوْلَى الْمُؤْمِنِينَ وَ وَلِيِّ الْمُرْسَلِينَ وَ قَائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ
سرور رسولان، خاتم پيامبران، پيشواى تقواپيشگان، سرور مؤمنان، سرپرست رسولان، و راهبر كسانى است كه اعضايشان نورانى است و مى‌درخشد،
كَمَا هَدَيْتَنَا بِهِ مِنَ الضَّلَالَةِ وَ أَنَرْتَ لَنَا بِهِ مِنَ الظُّلْمَةِ وَ اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ مِنَ الْهَلَكَةِ
همان گونه كه به واسطه‌ى او ما را از گمراهى نجات داده و هدايت كردى و از تاريكى رهايى داده و روشن گردانيدى و از هلاكت رهانيدى؛
فَاجْزِهِ عَنَّا أَفْضَلَ مَا جَزَيْتَ نَبِيّاً عَنْ أُمَّتِهِ وَ رَسُولًا عَمَّنْ أَرْسَلْتَهُ إِلَيْهِ
پس برترين پاداشى را كه به پيامبرى در رابطه با امتش و به رسولى در رابطه با فرستاده‌شدگان به سوى آن‌ها عطا كرده‌اى، درباره‌ى ما به او عطا كن
وَ اجْعَلْنَا نَدِينُ بِدِينِهِ وَ نَهْتَدِي بِهُدَاهُ وَ نُوَالِي وَلِيَّهُ وَ نُعَادِي عَدُوَّهُ وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِهِ
و ما را به‌گونه‌اى بگردان كه به دين او متدين شده و به هدايت او رهنمون گرديده و دوست او را دوست بداريم و با دشمنش دشمنى ورزيم و بر آيينش جان بسپاريم
وَ اجْعَلْنَا فِي شَفَاعَتِهِ وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ غَيْرَ خَزَايَا وَ لَا نَادِمِينَ وَ لَا نَاكِثِينَ وَ لَا مُبَدِّلِينَ آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
و نيز ما را مشمول شفاعت او بگردان و جزو گروه او محشور گردان، بى‌آنكه رسوا و پشيمان گرديم و يا پيمان‌شكنى نموده و تغيير دهيم. اجابت فرما اى پروردگار جهانيان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ أَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَهُمْ تَطْهِيراً
خداوندا، و بر حضرت محمد و خاندان او كه پليدى را از آنان زدوده و به نحو شايسته پاكيزه گردانيده‌اى، درود فرست.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ أَمَرْتَ بِطَاعَتِهِمْ وَ أَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ وَ مَوَدَّتَهُمْ
خدايا، بر حضرت محمد و خاندان او كه به اطاعت از آنان فرمان داده و حق و دوستى‌شان را واجب گردانيده‌اى، درود فرست.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ الَّذِينَ أَلْهَمْتَهُمْ عِلْمَكَ وَ اسْتَحْفَظْتَهُمْ كِتَابَكَ
خدايا، بر حضرت محمد و خاندان او كه دانشت را به آنان الهام نموده و نگاه‌دارى از كتابت را به آنان سپرده‌اى
فَإِنَّهُمْ مَعْدِنُ كَلِمَاتِكَ وَ خُزَّانُ عِلْمِكَ وَ دَعَائِمُ دِينِكَ وَ الْقُوَّامُ بِأَمْرِكَ
و آنان معدن سخنان، گنجينه‌ى علم، پايه‌هاى دين، برپادارندگان فرمان تواند، درود فرستى،
صَلَاةً كَثِيرَةً طَيِّبَةً مُبَارَكَةً تَامَّةً زَاكِيَةً نَامِيَةً وَ أَبْلِغْ أَرْوَاحَهُمْ وَ أَجْسَادَهُمْ مِنِّي فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي كُلِّ سَاعَةٍ تَحِيَّةً كَثِيرَةً وَ سَلَاماً
درودى بسيار، پاكيزه، خجسته، بى‌كاستى، پاك و بالنده و در اين لحظه و در تمام لحظه‌ها درود و سلام فراوان به روح و تن آنان برسان.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ خَلِيلِكَ وَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ
خدايا، بر حضرت محمد بنده و رسولت و بر حضرت ابراهيم خليلت و بر فرشتگان مقرب
وَ أُولِي الْعَزْمِ مِنَ الْمُرْسَلِينَ وَ الْأَنْبِيَاءِ الْمُنْتَجَبِينَ وَ الْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِينَ الْمَهْدِيِّينَ أَوَّلِهِمْ وَ آخِرِهِمْ
و رسولان اولو العزم و اولياى برگزيده و راهبران راه‌يافته و هدايت‌شده، از اولين تا آخرين‌شان درود فرست
وَ اخْصُصْ خَوَاصَّ أَهْلِ صَفْوَتِكَ الَّذِينَ اجْتَبَيْتَ لِرَسَالَتِكَ وَ حَمَّلْتَ الْأَمَانَةَ فِيمَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ خَلْقِكَ
و درجات برگزيدگان ويژه‌ات را كه براى اداى پيام‌هايت انتخاب كرده و امانت ميان خود و آفريده‌هايت را بر دوش آنان نهاده‌اى، بالا بر
بِتَفَاضُلِ دَرَجَاتِ أَهْلِ صَفْوَتِكَ وَ زِدْهُمْ إِلَى كُلِّ كَرَامَةٍ وَ إِلَى كُلِّ فَضِيلَةٍ وَ إِلَى كُلِّ خَاصَّةٍ خَاصَّةً
و به هريك از كرامات آنان كرامتى و به هر فضيلتشان فضيلتى و به هر ويژگى آنان ويژگى‌اى افزون گردان
وَ عَلَى جَمِيعِ مَلَائِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ وَ صِلْ بَيْنِي وَ بَيْنَهُمْ فِي اتِّصَالِ مُوَالاتِكَ
و نيز بر همه‌ى فرشتگان و پيامبران و رسولان و اطاعت‌كنندگان از خود درود فرست و رابطه‌ى من و آنان را با رشته‌ى ارتباط دوستى‌ات، متصل گردان.
اللَّهُمَّ سَلِّمْ عَلَى جَمِيعِ أَنْبِيَائِكَ وَ اخْصُصْ مُحَمَّداً مِنْ ذَلِكَ بِأَشْرَفِهِ وَ سَلِّمْ عَلَى جَمِيعِ مَلَائِكَتِكَ
خداوندا، بر همه‌ى پيامبران و رسولانت سلام فرست و حضرت محمد را از ميان آنان به والاترين سلام ويژه گردان و بر همه‌ى فرشتگانت سلام فرست
وَ اخْصُصْ جَبْرَئِيلَ وَ مِيكَائِيلَ وَ إِسْرَافِيلَ مِنْ ذَلِكَ بِأَفْضَلِهِ وَ سَلِّمْ عَلَى عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ وَ اخْصُصْ أَوْلِيَاءَكَ مِنْ ذَلِكَ بِأَدْوَمِهِ
و جبرئيل، ميكائيل و اسرافيل را از ميان آنان به برترين سلام اختصاص ده و نيز دوستان و بندگان شايسته‌ات را از ميان آنان به پيوسته‌ترين سلام ويژه گردان
وَ بَارِكْ عَلَيْهِمْ جَمِيعاً وَ عَلَى أَهْلِي وَ وُلْدِي وَ وَالِدَيَّ وَ مَا ولد [وَلَدَا]آمِينَ رَبَّ الْعَالَمِينَ
و بر همه‌ى آنان و بر اهل خانواده، فرزندان، پدر و مادر، و تمامى فرزندان آن دو [تمامى اجداد من]مبارك گردان، اجابت فرما اى پروردگار جهانيان!
اللَّهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِي أَكْثَرُ مِنْ أَنْ تُحْصَى وَ حَوَائِجِي أَكْثَرُ مِنْ أَنْ تُسَمَّى
خداوندا، گناهان من بيشتر از آن است كه به شمار درآيد و حوايجم فراوان‌تر از آنكه به نام ذكر شود.
اللَّهُمَّ وَ لِي إِلَى عَفْوِكَ وَ مَعْرُوفِكَ وَ مَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ وَ رِضْوَانِكَ
خدايا، و من به گذشت، نيكى، آمرزش، رحمت، خشنودى،
وَ عَافِيَتِكَ وَ عِصْمَتِكَ وَ حُسْنِ إِجَابَتِكَ أَعْظَمُ الْفَاقَةِ وَ أَشَدُّ الْحَاجَةِ
عافيت‌بخشى، نگاه‌دارى و اجابت نيكوى تو، بزرگ‌ترين نياز و سخت‌ترين حاجت را دارم.
اللَّهُمَّ لَا أَجِدُ فِي ذَلِكَ كُلِّهِ إِلَيْكَ شَافِعاً وَ لَا مُتَقَرِّباً أَوْجَهَ فِي نَفْسِي رَجَاءً فِيمَا قَصَدْتُ إِلَيْكَ بِهِ مِنْ
خدايا، در همه‌ى اين موارد شفاعتگر و وسيله‌ى نزديك‌كننده‌اى اميدوارتر از آنچه آهنگ آن را به درگاه تو كردم،
تَحْمِيدِكَ وَ تَسْبِيحِكَ وَ تَهْلِيلِكَ وَ تَكْبِيرِكَ وَ تَمْجِيدِكَ وَ تَعْظِيمِ ذِكْرِكَ وَ تَفْخِيمِ شَأْنِكَ
يعنى ستايش، تسبيح، تهليل، تكبير، تمجيد، بزرگداشت ياد، تعظيم مقام و منزلت تو
وَ الصَّلَاةِ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ
و درود بر فرشتگان، پيامبران، رسولان و اطاعت‌كنندگان
وَ التَّقَرُّبِ إِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ وَ بِأَهْلِ بَيْتِهِ الْأَوْصِيَاءِ الْمَرْضِيِّينَ صَلَوَاتُكَ وَ بَرَكَاتُكَ وَ رَحْمَتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ
و نزديكى‌جويندگان به درگاهت به واسطه‌ى توسل به حضرت محمد، پيامبر رحمت و به اهل بيت او كه جانشينان مورد پسند اويند-درودها، بركات و رحمت تو بر او و آنان-سراغ ندارم.
يَا مُحَمَّدُ يَا رَسُولَ اللَّهِ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي إِنِّي أَتَقَرَّبُ بِكَ إِلَى اللَّهِ رَبِّكَ وَ رَبِّي لِيَغْفِرَ لِي ذُنُوبِي
اى محمد، اى رسول خدا، پدر و مادرم به فدايت! من با توسل تو به درگاه خدا كه پروردگار تو و من است نزديكى مى‌جويم تا گناهان مرا آمرزيده
وَ يَقْضِيَ لِي بِكَ حَوَائِجِي فَكُنْ لِي شَفِيعاً عِنْدَ رَبِّكَ وَ رَبِّي فَنِعْمَ الْمَسْئُولُ رَبِّي وَ نِعْمَ الشَّفِيعُ أَنْتَ يَا مُحَمَّدُ
و خواسته‌هايم را برآورده سازد، پس نزد پروردگار خود و من شفاعتگر من باش و چه درخواست‌شده‌ى خوبى است پروردگارم و چه شفاعتگر خوبى هستى تو اى حضرت محمد!
اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الَّذِينَ أَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَهُمْ تَطْهِيراً
خدايا، من با توسل به حضرت محمد و خاندان او كه پليدى را از آنان زدوده و به نحو شايسته پاكيزه گردانيده‌اى، به درگاه تو نزديكى مى‌جويم.
اللَّهُمَّ اجْعَلْ صَلَوَاتِكَ وَ بَرَكَاتِكَ وَ رَحْمَتَكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ اجْعَلْنِي بِهِ وَ بِهِمْ (وَجِيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ)[107]
خدايا، درودها، بركات و رحمت خود را بر او و اهل بيت او نازل گردان و مرا به واسطه‌ى او و آنان در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان قرار ده
وَ اجْعَلْ صَلَاتِي بِهِمْ مَقْبُولَةً وَ دُعَائِي بِهِمْ مُسْتَجَاباً وَ ذَنْبِي بِهِمْ مَغْفُوراً وَ رِزْقِي بِهِمْ مَبْسُوطاً
و نماز مرا به واسطه‌ى آنان مقبول و دعايم را مستجاب و گناهم را آمرزيده و روزى‌ام را گسترده بگردان
وَ انْظُرْ إِلَيَّ فِي مَقَامِي هَذَا نَظْرَةً رَحِيمَةً أَسْتَكْمِلُ بِهَا الْكَرَامَةَ عِنْدَكَ وَ لَا تَصْرِفْهُ عَنِّي أَبَداً بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و در اين جايگاه نظر رحمتى به من كن كه به واسطه‌ى آن به كرامت در نزدت نايل گردم و هرگز آن نظر رحمت را از من باز مگير، به رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا وَاحِدُ يَا مَاجِدُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ
خداوندا، از تو درخواست مى‌كنم اى خدا، اى رحمتگر، اى مهربان، اى يگانه، اى بزرگوار، اى بى‌همتا، اى بى‌نياز، اى زنده، اى پاينده،
يَا دَائِمُ يَا قَائِمُ يَا عَالِمُ يَا مَلِكُ يَا قُدُّوسُ يَا سَلَامُ يَا مُؤْمِنُ يَا مُهَيْمِنُ يَا عَزِيزُ يَا جَبَّارُ يَا مُتَكَبِّرُ
اى جاودانه، اى پابرجا، اى آگاه، اى پادشاه، اى بسيار پاكيزه، اى ايمن، اى ايمنى‌بخش، اى نگاه‌بان چيره، اى سربلند، اى سركش، اى بزرگمنش،
يَا خَالِقُ يَا بَارِئُ يَا مُصَوِّرُ يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ يَا حَلِيمُ يَا كَرِيمُ يَا حَكِيمُ يَا عَلِيمُ يَا خَبِيرُ يَا كَبِيرُ يَا مُتَعَالِي
اى آفريننده، اى پديدآورنده، اى چهره‌نگار، اى بلندپايه، اى بزرگ، اى بردبار، اى كريم، اى حكيم، اى دانا، اى آگاه، اى بزرگ، اى بلندمرتبه،
يَا وَلِيُّ يَا آخِرُ يَا ظَاهِرُ يَا بَاطِنُ يَا حَقُّ يَا مُبِينُ يَا سَمِيعُ يَا بَصِيرُ يَا قَرِيبُ يَا مُجِيبُ يَا حَمِيدُ يَا مَجِيدُ
اى سرپرست، اى اول، اى آخر، اى آشكار، اى پنهان، اى حق، اى آشكار [كننده]، اى شنوا، اى بينا، اى نزديك، اى اجابت‌كننده، اى ستوده، اى والا،
يَا قَادِرُ يَا قَاهِرُ يَا مَلِيكُ يَا مُقْتَدِرُ يَا غَنِيُّ يَا كَرِيمُ يَا عَفُوُّ يَا غَفُورُ يَا غَفَّارُ يَا غَافِرُ يَا قَابِلُ
اى توانا، اى چيره، اى فرمانروا، اى توانمند، اى بى‌نياز، اى گرامى، اى بسيار درگذرنده، اى بسيار آمرزنده، اى بسيار بخشاينده، اى آمرزشگر، اى پذيرنده،
يَا تَوَّابُ يَا وَهَّابُ يَا وَاسِعُ يَا رَفِيعُ يَا رَازِقُ يَا مُنِيرُ يَا شَهِيدُ يَا حَفِيظُ يَا فَالِقُ يَا فَاطِرُ يَا بَدِيعُ
اى توبه‌پذير، اى بسيار بخشنده، اى گسترنده، اى بلند، اى روزى‌رسان، اى روشنگر، اى آگاه، اى نگاه‌دار، اى شكافنده، اى پديدآورنده، اى نوآفرين،
يَا نُورُ يَا شَاكِرُ يَا وَلِيُّ يَا مَوْلَى يَا نَصِيرُ يَا اللَّهُ يَا مُسْتَعَانُ يَا خَلَّاقُ يَا لَطِيفُ يَا شَكُورُ يَا قُدُّوسُ
اى روشنايى، اى سپاسگزار، اى سرپرست، اى سرور، اى ياور، اى خدا، اى فريادخواه، اى آفريدگار، اى لطيف، اى بسيار سپاسگزار، اى بسيار منزه،
يَا سَرِيعُ يَا شَدِيدُ يَا مُحِيطُ يَا رَبِّ يَا قَوِيُّ يَا رَءُوفُ يَا وَدُودُ يَا فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ
اى شتابنده، اى شتابنده، اى سخت‌گير، اى فراگير، اى پروردگار، اى نيرومند، اى مهرورز، اى بسيار مهربان، اى خدايى كه هرچه بخواهى مى‌كنى.
اللَّهُمَّ يَا عَلَّامُ يَا رَقِيبُ يَا مُغِيثُ يَا حَبِيبُ يَا وَكِيلُ يَا هَادِي يَا مُبْدِئُ يَا مُعِيدُ يَا مَنْ فِي السَّمَاءِ
خداوندا، اى بسيار دانا، اى نگاه‌بان، اى فريادرس، اى محبوب، اى كارگزار، اى هدايت‌گر، اى آغازگر، اى بازگردانده، اى خدايى كه در آسمانى،
يَا ذَا الْعَرْشِ يَا ذَا الْفَضْلِ يَا ذَا الطَّوْلِ يَا ذَا الْمَعَارِجِ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
اى صاحب عرش، اى صاحب تفضل، اى بخشنده، اى صاحب درجات، اى بزرگ و بزرگوار،
يَا ذَا التَّقْوَى يَا أَهْلَ الْمَغْفِرَةِ يَا جَاعِلُ يَا نَاشِرُ يَا بَاعِثُ يَا كَافِي يَا حَفِيُّ يَا مُولِجُ يَا مُخْرِجُ يَا مُعْطِي
اى نگاه‌دارنده، اى آمرزنده، اى آفريننده، اى گسترنده، اى برانگيزاننده، اى كفايت‌كننده، اى مهربان، اى واردكننده، اى بيرون آورنده، اى عطاكننده،
يَا قَابِضُ يَا مُجِيبَ الدَّعَوَاتِ أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ (عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحِيمُ)[108]
اى گيرنده، اى اجابت‌كننده‌ى دعاها، از تو درخواست مى‌كنم اى خدايى كه معبودى جز تو كه آگاه به پنهان و آشكار و رحمتگر و مهربان هستى، وجود ندارد.
هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ
او است خدايى كه معبودى جز او نيست و فرمانروا و بسيار پاكيزه و ايمن و ايمنى بخش و نگاه‌بان چيره و سربلند و باشكوه و بزرگمنش است.
سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى
پاكا خدا از آنچه به او شرك مى‌ورزند! او است خدايى كه آفريننده، پديدآورنده و چهره‌نگار است و بهترين نام‌ها از آن او است
يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
و آنچه در آسمان‌ها و زمين است، تسبيح او را مى‌گويد و او سربلند و حكيم است.
وَ تَقُولُ
و می گویی:
(قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ)[109]
«بگو: او است خداى بى‌همتا و خداى بى‌نياز كه نه كسى را زاده و نه از چيزى تولد يافته است و هيچ‌كس همتاى او نيست.»
وَ يَا اللَّهُ الَّذِي (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ
و اى خدايى كه «معبودى جز تو نيست كه زنده و پاينده‌اى و خواب‌آلودگى و خواب تو را نمى‌گيرد و آنچه در آسمان‌ها و زمين است از آن تو است.
مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِنْ عِلْمِهِ
كيست كه بتواند جز به اجازه‌ى او در نزد او شفاعت كند. از پيشاروى و پشت سر همه آگاه است و هيچ‌كس نمى‌تواند جز به اذن او، به بخشى از دانش او احاطه داشته باشد.
إِلَّا بِما شاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ)[110]
كرسى [دانش]او آسمان و زمين را فراگرفته است و نگاه‌دارى از آن دو بر او سخت نيست و او بلندپايه و بزرگ است.»
وَ أَسْأَلُكَ بِأَسْمَائِكَ كُلِّهَا يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ وَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابٍ مِنْ كُتُبِكَ
و به همه‌ى نام‌هايت از تو درخواست مى‌كنم اى خدا، اى رحمتگر و به هر نام تو كه خود را بدان خوانده‌اى، يا در كتابت فرو فرستاده‌اى،
أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ وَ بِكُلِّ اسْمٍ سَمَّيْتَ بِهِ نَفْسَكَ أَوْ أَنْزَلْتَهُ فِي كِتَابِكَ
يا در علم غيب براى خود برگزيده‌اى و نيز به هر اسمى كه خود را بدان خوانده‌اى يا در كتابت فروفرستاده‌اى
وَ بِكُلِّ اسْمٍ هُوَ لَكَ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ أَوْ لَمْ تُعَلِّمْهُ إِيَّاهُ وَ أَسْأَلُكَ بِعِزَّتِكَ وَ قُدْرَتِكَ وَ نُورِكَ
و به هر اسمى كه به يكى از آفريده‌هايت آموخته‌اى يا نياموخته‌اى از تو درخواست مى‌كنم و نيز به عزت، قدرت، نور
وَ جَمِيعِ مَا أَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ وَ جَمِيعِ مَا أَحَطْتَ بِهِ عَلَى خَلْقِكَ
و آنچه علم تو آن را فراگرفته و تمامى آنچه به واسطه‌ى آن بر آفريده‌هايت احاطه نموده‌اى از تو مى‌خواهم
وَ أَسْأَلُكَ بِجَمْعِكَ وَ أَرْكَانِكَ كُلِّهَا وَ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ رَسُولِكَ عَلَيْهِ السَّلَامُ
و نيز به كل وجود تو و همه‌ى پايه‌ها [اسما و صفات]تو و به حق رسولت-درود خداوند بر او و خاندان او -
وَ بِحَقِّ أَوْلِيَائِكَ وَ بِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ وَ بِاسْمِكَ الْأَكْبَرِ [الْأَكْبَرِ الْأَكْبَرِ]
و به حق دوستانت و بر حق تو بر آنان و به بزرگ‌ترين، بزرگ‌ترين و بزرگ‌ترين نام تو
وَ بِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الَّذِي مَنْ دَعَاكَ بِهِ كَانَ حَقّاً عَلَيْكَ أَنْ لَا تَرُدَّهُ
و به اسم اعظم اعظم اعظم تو كه هركس تو را بدان بخواند، بر تو است كه به او پاسخ رد ندهى
وَ أَنْ تُعْطِيَهُ مَا سَأَلَكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و هرچه خواست به او عطا كنى، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى
وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي جَمِيعَ ذُنُوبِي وَ جَمِيعَ عِلْمِكَ فِيَّ وَ لَا تَدَعَ لِي فِي مَقَامِي هَذَا ذَنْباً إِلَّا غَفَرْتَهُ
و همه‌ى گناهان من و آنچه را كه از من مى‌دانى، بيامرزى و در اين جايگاه هيچ گناهى براى من نگذارى جز آنكه بيامرزى
وَ لَا وِزْراً إِلَّا حَطَطْتَهُ وَ لَا خَطِيئَةً إِلَّا كَفَّرْتَهَا وَ لَا سَيِّئَةً إِلَّا مَحَوْتَهَا وَ لَا حَسَنَةً إِلَّا أَثْبَتَّهَا
و هيچ بار سنگين گناهى جز آنكه از دوشم بردارى و هيچ خطايى جز آنكه بپوشى و هيچ بدى جز آنكه بزدايى و هيچ كار نيكى جز آنكه ثبت نمايى
وَ لَا شُحّاً إِلَّا سَتَرْتَهُ وَ لَا عَيْباً إِلَّا أَصْلَحْتَهُ وَ لَا شيئا [شَيْناً]إِلَّا زَيَّنْتَهُ وَ لَا سُقْماً إِلَّا شَفَيْتَهُ
و هيچ بخل آزمندانه‌اى جز آنكه بپوشى و هيچ عيبى جز آنكه اصلاح نمايى و هيچ زشتى‌اى جز آنكه بيارايى و هيچ بيمارى‌اى جز آن كه بهبودى بخشى
وَ لَا فَقْراً إِلَّا أَغْنَيْتَهُ وَ لَا فَاقَةً إِلَّا سَدَدْتَهَا وَ لَا دَيْناً إِلَّا قَضَيْتَهُ وَ لَا أَمَانَةً إِلَّا أَدَّيْتَهَا
و هيچ نيازمندى‌اى جز آنكه به بى‌نيازى مبدل سازى و هيچ حاجتى جز آنكه برآورى و هيچ قرضى جز آنكه بپردازى و هيچ امانتى جز آنكه روا كنى
وَ لَا هَمّاً إِلَّا فَرَّجْتَهُ وَ لَا غَمّاً إِلَّا كَشَفْتَهُ وَ لَا كُرْبَةً إِلَّا نَفَّسْتَهَا وَ لَا بَلِيَّةً إِلَّا صَرَفْتَهَا
و هيچ اندوهى جز آنكه بگشايى و هيچ غمى جز آنكه برطرف نمايى و هيچ ناراحتى گلوگيرى جز آنكه برطرف سازى و هيچ گرفتارى‌اى جز آنكه رفع كنى
وَ لَا عَدُوّاً إِلَّا أَبَدْتَهُ وَ لَا مَئُونَةً إِلَّا كَفَيْتَهَا وَ لَا حَاجَةً مِنْ حَوَائِجِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و هيچ دشمنى جز آنكه نابود سازى و هيچ سختى و رنجى جز آنكه كفايت كنى و هيچ حاجتى از حوايج دنيا و آخرت
إِلَّا قَضَيْتَهَا عَلَى أَفْضَلِ أَمَلِي وَ رَجَائِي فِيكَ وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِذَلِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
جز آنكه به بهترين وجه كه آرزومندم و اميد دارم، برآورده سازى و همه اين‌ها را به من ارزانى دار، اى مهربان‌ترين مهربانان!
اللَّهُمَّ إِنِّي عَبْدُكَ نَاصِيَتِي بِيَدِكَ وَ أَجَلِي بِعِلْمِكَ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا، من بنده‌ى توام و [موى]پيشانى و زمام امورم به دست تو و سرآمد عمرم به علم تو است.
وَ أَنْ تُوَفِّقَنِي لِمَا يُرْضِيكَ عَنِّي وَ فُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ أَوْسِعْ عَلَيَّ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلَالِ الطَّيِّبِ
از تو خواهانم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى و مرا به آنچه تو را از من خشنود مى‌سازد، موفق بدارى و مرا از آتش جهنم آزاد كنى و روزى حلال و پاكيزه‌ات را بر من بگستران
وَ ادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ وَ شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ
و شرّ فاسقان عرب و عجم و نيز شر فاسقان جن و انس را از من دور كن.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَا تَمْكُرْ بِي وَ لَا تَخْدَعْنِي وَ لَا تَسْتَدْرِجْنِي
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا دچار نيرنگت مكن و مرا فريب مزن و با پى‌درپى دادن نعمت دچار عذاب مكن.
اللَّهُمَّ هَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِكَ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِيرِ الْمُشْفِقِ مَقَامُ مَنْ يَبُوءُ بِخَطِيئَتِهِ
خداوندا، اين ايستادن پناهنده‌ى به تو، حاجتمند، نيازمند، بيمناك، پناه‌جو، هراسناك از تو است، ايستادن كسى كه به خطاى خود اقرار
وَ يَعْتَرِفُ بِذَنْبِهِ وَ يَتُوبُ إِلَى رَبِّهِ عَصَيْتُكَ إِلَهِي بِلِسَانِي وَ لَوْ تَشَاءُ وَ عِزَّتِكَ لَأَخْرَسْتَنِي
و به گناهش اعتراف دارد و به درگاه پروردگارش توبه مى‌كند. معبودا، با زبانم معصيت كردم و اگر مى‌خواستى به عزتت سوگند، مى‌توانستى لالم كنى
وَ عَصَيْتُكَ بِبَصَرِي وَ لَوْ تَشَاءُ وَ عِزَّتِكَ لَأَكْمَهْتَنِي وَ عَصَيْتُكَ بِسَمْعِي وَ لَوْ تَشَاءُ
و با ديده‌ام معصيت كردم و اگر مى‌خواستى به عزتت سوگند مى‌توانستى نابينايم كنى و با گوشم معصيت كردم و اگر مى‌خواستى به عزتت سوگند مى‌توانستى ناشنوايم كنى
وَ عِزَّتِكَ لَأَصْمَمْتَنِي وَ عَصَيْتُكَ بِرِجْلِي وَ لَوْ تَشَاءُ وَ عِزَّتِكَ لَجَذَبْتَنِي وَ عَصَيْتُكَ
و با پايم معصيت كردم و اگر مى‌خواستى به عزتت سوگند مى‌توانستى پايم را قطع كنى.
إِلَهِي بِجَمِيعِ جَوَارِحِيَ الَّتِي أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَيَّ وَ لَمْ يَكُنْ ذَلِكَ جَزَاؤُكَ مِنِّي فِي حُسْنِ صَنِيعِكَ إِلَيَّ وَ جَمِيلِ بَلَائِكَ عِنْدِي
معبودا، با همه‌ى اعضا و جوارحى كه بر من ارزانى داشته‌اى معصيت كردم و اين پاسخ با كردار نيك و عملكرد زيباى تو درباره‌ى من تناسب نداشت.
اللَّهُمَّ مَا عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ عَمْداً أَوْ خَطَأً سِرّاً أَوْ عَلَانِيَةً مِمَّا خَانَهُ سَمْعِي أَوْ عَايَنَهُ بَصَرِي
خدايا، هر عملى كه از من سر زده است-خواه از روى عمد يا خطا، پنهانى يا آشكارا، و خواه گوشم خيانت كرده، يا چشمم ديده،
أَوْ نَطَقَ بِهِ لِسَانِي أَوْ نَقَلْتُ إِلَيْهِ قَدَمِي أَوْ بَطَشْتُهُ بِيَدِي أَوْ بَاشَرْتُهُ بِجِلْدِي
يا زبانم بدان زبان گشوده، يا پايم به سوى آن گام برداشته، يا با دستم گرفته‌ام، يا پوستم با آن تماس برقرار كرده،
أَوْ جَعَلْتُهُ فِي بَطْنِي أَوْ كَسَوْتُهُ ظَهْرِي أَوْ هَوَيْتُهُ بِنَفْسِي أَوْ شَرِبْتُهُ قَلْبِي فِيمَا هُوَ لَكَ مَعْصِيَةٌ
يا داخل شكم و اندرونم جاى داده‌ام، يا بر پشت خود پوشيدم، يا نفسم به سوى آن كشيد، يا با دلم آميختم-از هر نوع عملى كه نافرمانى تو بود
وَ عَلَى مَنْ فَعَلَهُ وِزْرٌ وَ مِنْ كُلِّ فَاحِشَةٍ أَوْ ذَنْبٍ أَوْ خَطِيئَةٍ عَمِلْتُهَا فِي سَوَادِ لَيْلٍ أَوْ بَيَاضِ نَهَارٍ
و از هركس سر زند بار گناه بر او است و نيز از هر كار زشت، گناه و خطايى كه مرتكب شدم، در تاريكى شب يا روشنايى روز،
فِي خَلَإٍ أَوْ مَلَإٍ عَلِمْتُهُ أَوْ لَمْ أَعْلَمْهُ ذَكَرْتُهُ أَوْ نَسِيتُهُ عَصَيْتُكَ فِيهِ طَرْفَةَ عَيْنٍ فِي حِلٍّ أَوْ حَرَمٍ
در تنهايى يا ميان جمعيت، بدانم يا ندانم، به ياد داشته باشم و يا فراموش كرده باشم، و به اندازه‌ى يك چشم برهم زدن در سرزمين حلّ يا حرم، معصيت تو را كرده باشم،
أَوْ قَصَدْتُ فِيهِ مُذْ يَوْمَ خَلَقْتَنِي إِلَى أَنْ وَقَفْتُ مَوْقِفِي هَذَا فَإِنَّنِي أَسْتَغْفِرُكَ لَهُ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ مِنْهُ
يا از روزى كه مرا آفريده‌اى تا اين زمان كه در اينجا نشسته‌ام تصميم بر گناه گرفته‌ام، از همه‌ى آن‌ها به درگاه تو طلب آمرزش نموده و توبه مى‌كنم
وَ أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ يَا رَبِّ يَا رَبِّ تَقُولُ ذَلِكَ عَشْرَ مَرَّاتٍ بِحَقِّكَ عَلَى نَفْسِكَ وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْكَ
و از تو مى‌خواهم اى خدا اى خدا اى پروردگار من اى پروردگار من، به حق تو بر خويشتن و به حق محمد و آل محمد بر تو
وَ بِحَقِّ أَهْلِ الْحَقِّ عَلَيْكَ وَ بِحَقِّكَ عَلَيْهِمْ وَ بِالْكَلِمَاتِ الَّتِي تَلَقَّاكَ بِهَا آدَمُ فَتُبْتَ عَلَيْهِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و به حق تمام كسانى كه حقى بر تو دارند و به حق تو بر آنان و به آن سخنانى كه حضرت آدم از تو دريافت نمود
وَ أَنْ تَتُوبَ عَلَيَّ فِي مَقَامِي هَذَا وَ أَنْ تُعْطِيَنِي خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ تَوْبَةً لَا تَسْخَطُ عَلَيَّ بَعْدَهَا أَبَداً
و به واسطه‌ى آن توبه‌ى او را پذيرفتى، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى و در اين جايگاه توبه‌ام را بپذيرى و خير دنيا و آخرت را به من ارزانى دارى، ت
وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي مَغْفِرَةً لَا تُعَذِّبُنِي بَعْدَهَا أَبَداً وَ أَنْ تُعَافِيَنِي فِيهِ مُعَافَاةً لَا تَبْتَلِينِي بَعْدَهَا
وبه‌اى كه بعد از آن هرگز بر من خشم مگيرى و مرا بيامرزى، آمرزشى كه بعد از آن هرگز عذابم نكنى و در اين روز عافيتم بخشى، عافيتى كه بعد از آن هرگز گرفتار نكنى
وَ أَنْ تَرْزُقَنِي فِيهِ يَقِيناً لَا أَشُكُّ بَعْدَهُ أَبَداً وَ أَنْ تُكْرِمَنِي فِيهِ كَرَامَةً لَا تُهِينُنِي بَعْدَهَا أَبَداً
و يقينى به من ارزانى دارى كه بعد از آن هرگز دچار ترديد نگردم و كرامتى به من ارزانى دارى كه بعد از آن هرگز خوارم نكنى
وَ أَنْ تُعِزَّنِي فِيهِ عِزّاً لَا ذُلَّ بَعْدَهُ أَبَداً وَ أَنْ تَرْفَعَنِي فِيهِ رِفْعَةً لَا تَضَعُنِي بَعْدَهُ أَبَداً
و سربلندم گردانى، سربلندى‌اى كه بعد از آن هرگز سرافكنده نگردانى و بلندپايه‌ام گردانى، بلندى‌اى كه بعد از آن هرگز پايينم نياورى
وَ أَنْ تَرْزُقَنِي فِيهِ رِزْقاً وَاسِعاً حَلَالًا طَيِّباً كَثِيراً نَافِعاً لِلْآخِرَةِ وَ الدُّنْيَا مِنْ حَيْثُ أَرْجُو وَ مِنْ حَيْثُ لَا أَرْجُو
و روزى گسترده، حلال، پاكيزه، فراوان و سودمند در آخرت و دنيا، از هرجا كه اميد دارم و يا ندارم
وَ مِنْ حَيْثُ أَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَيْثُ لَا أَحْتَسِبُ لَا تُعَذِّبْنِي عَلَيْهِ وَ لَا تُفْقِرْنِي بَعْدَهُ أَبَداً
و از هركجا كه گمان و حساب مى‌كنم يا نمى‌كنم، روزى‌ام كن، روزى‌اى كه به واسطه‌ى آن عذابم ننموده و بعد از آن هرگز نيازمندم نكنى
وَ أَنْ تَهَبَ لِي فِيهِ صَلَاحاً لِقَلْبِي وَ صَلَاحاً لِبَدَنِي وَ صَلَاحاً لِدِينِي وَ صَلَاحاً لِأَهْلِي
و صلاح دل، تن [دين]، خانواده، فرزندان و صلاح آنچه را كه به من داده
وَ صَلَاحاً لِوُلْدِي وَ صَلَاحاً لِمَا خَوَّلْتَنِي وَ رَزَقْتَنِي وَ أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ مِنْ قَلِيلٍ أَوْ كَثِيرٍ
و روزى كرده‌اى و هرگونه نعمت اعم از كوچك و بزرگ كه به من ارزانى داشته‌اى به من ببخشى
مَغْفِرَةً لِذُنُوبِي وَ عَافِيَةً مِنْ كُلِّ بَلَاءٍ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و نيز آمرزش گناهانم و عافيت از هرگونه بلا را به من ببخشى، اى مهربان‌ترين مهربانان!
ثُمَّ تَقُولُ سَبْعِينَ مَرَّةً أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَ سَبْعِينَ مَرَّةً أَتُوبُ إِلَى اللَّهِ وَ سَبْعِينَ مَرَّةً أَسْأَلُ اللَّهَ الْجَنَّةَ
سپس هفتاد بار بگو: «أستغفر اللّه» ، آن‌گاه هفتاد بار بگو: «أتوب إلى اللّه.» ، بعد هفتاد بار بگو: «أسأل اللّه الجنّة.»،
وَ سَبْعِينَ مَرَّةً أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ النَّارِ ثُمَّ تَقُولُ وَ أَنْتَ رَافِعٌ رَأْسَكَ إِلَى السَّمَاءِ
سپس هفتاد بار بگو: «أعوذ باللّه من النّار.» سپس در حالى كه سرت را به آسمان بلند كرده‌اى، بگو:
اللَّهُمَّ حَاجَتِي إِلَيْكَ إِنْ أَعْطَيْتَنِيهَا لَمْ يَضُرَّنِي شَيْءٌ مَنَعْتَنِيهِ وَ إِنْ مَنَعْتَنِيهَا لَمْ يَنْفَعْنِي شَيْءٌ فَكَاكَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ
خداوندا، خواسته‌ى من از تو كه اگر به من عطا كنى هيچ‌چيز به من ضرر نمى‌رساند و اگر آن را از من بازدارى هيچ چيز به من سود نمى‌رساند، آزادى از آتش جهنم است
وَ أَوْسِعْ عَلَيَّ مِنْ رِزْقِكَ الْحَلَالِ وَ ادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ
و روزى حلالت را بر من گسترده بگردان و شر فاسقان عرب و عجم را از من دور بدار و سختى و رنج امور دنيا و آخرت مرا كفايت نما
وَ اكْفِنِي مَئُونَةَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ وَ مَئُونَةَ السُّلْطَانِ وَ مَئُونَةَ النَّاسِ وَ مَئُونَةَ عِيَالِي فَإِنَّكَ وَلِيُّ ذَلِكَ مِنِّي وَ مِنْهُمْ فِي يُسْرٍ وَ عَافِيَةٍ
و از شر شيطان [رانده شده]و فرمانروا و همه‌ى مردم و نيز رنج و هزينه‌ى افراد تحت تكفلّم را كفايت نما به راستى كه تو سرپرست من و آنان هستى و با آسانى و عافيت مى‌توانى كفايت كنى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ رَضِيتَ عَنْهُ وَ أَطَلْتَ عُمُرَهُ وَ أَحْيَيْتَهُ بَعْدَ الْمَوْتِ [الْمَمَاتِ]حَيَاةً طَيِّبَةً
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از كسانى قرار ده كه از آنان خشنود گرديده و عمرشان را دراز گردانيده و بعد از مرگ زندگانى پاكيزه به آنان ارزانى داشته‌اى.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا أَقُولُ وَ فَوْقَ مَا أَقُولُ وَ فَوْقَ مَا يَقُولُ الْقَائِلُونَ
خدايا، ستايش تو را چنان‌كه مى‌گويم و برتر از آنچه مى‌گويم و برتر از آنچه گويندگان به زبان آورده‌اند.
اللَّهُمَّ لَكَ صَلَاتِي وَ دِينِي وَ مَحْيَايَ وَ مَمَاتِي وَ بِكَ قَوَامِي وَ بِكَ حَوْلِي وَ قُوَّتِي
خداوندا، نماز و دين، زندگانى و مرگم از آن تو است و قوام و تكيه و توانايى و نيرويم به تو است.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْفَقْرِ وَ مِنْ وَسَاوِسِ [وَسْوَاسِ]الصُّدُورِ وَ مِنْ شَتَاتِ الْأَمْرِ وَ مِنْ عَذَابِ النَّارِ وَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ
خدايا، به تو پناه مى‌برم از نيازمندى و از وسوسه‌ى [وسوسه‌هاى]دل و از پريشانى كار و از عذاب آتش جهنم و از عذاب قبر.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
خداوندا، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى
وَ أَسْأَلُكَ خَيْرَ الرِّيَاحِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا تُجْرِيهِ الرِّيَاحُ وَ أَسْأَلُكَ خَيْرَ اللَّيْلِ وَ خَيْرَ النَّهَارِ
و از تو بهترين بادها و نسيم‌ها را خواهانم و به تو پناه مى‌برم از شر آنچه بادها و نسيم‌ها جارى مى‌سازند و نيز خير شب و خير روز را از تو خواهانم.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ لِي فِي قَلْبِي نُوراً وَ فِي بَصَرِي نُوراً
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست و در دل، ديده،
وَ فِي لَحْمِي وَ دَمِي وَ عِظَامِي وَ عُرُوقِي وَ مَفَاصِلِي وَ مَقْعَدِي وَ مَقَامِي وَ مَدْخَلِي وَ مَخْرَجِي [نُوراً]
گوشت، خون، استخوان‌ها، رگ‌ها، مفاصل، نشستن و ايستادن، ورود و خروجم نور قرار ده و نور مرا بزرگ قرار ده،
وَ أَعْظِمْ لِي نُوراً يَا رَبِّ يَوْمَ أَلْقَاكَ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و اى پروردگار من، آن روز كه با تو ملاقات مى‌كنم نور مرا بزرگ گردان، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
اللَّهُمَّ مَنْ تَهَيَّأَ وَ تَعَبَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ طَلَبَ نَائِلِهِ وَ جَائِزَتِهِ
خدايا، هركس به اميد ورود به نزد آفريده‌اى و درخواست پاداش و جايزه از او، خود را مهيا، آماده، فراهم و مستعد ورود به نزد او بكند،
فَإِلَيْكَ أَيْ سَيِّدِي كَانَ الْيَوْمَ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِيَتِي [تَعْبِئَتِي]وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ عَفْوِكَ وَ رَجَاءَ رِفْدِكَ وَ طَلَبِ فَضْلِكَ وَ جَائِزَتِكَ
اى سرور من، امروز من به اميد گذشت، پاداش و درخواست فضل و جايزه‌ى تو، خود را مهيا، آماده، فراهم و مستعد نموده‌ام؛
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَا تُخَيِّبْنِي فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ وَ فِي كُلِّ يَوْمٍ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي مِنْ رَجَائِي
پس بر محمد و آل محمد درود فرست و در اين روز و در هر روز تا زمانى كه زنده‌ام داشته‌اى، اميدم را به نوميدى مبدل مكن.
يَا مَنْ لَا يَخِيبُ [يحفيه]عَلَيْهِ سَائِلٌ وَ لَا يَنْقُصُهُ نَائِلٌ
اى خدايى كه هيچ درخواست‌كننده‌اى تو را خسته نمى‌كند [هيچ درخواست كننده‌اى از درگاهت نوميد نمى‌گردد]و هيچ بخشش از تو نمى‌كاهد،
فَإِنِّي لَمْ آتِكَ الْيَوْمَ ثِقَةً مِنِّي بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ إِلَّا شَفَاعَةَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
امروز من با اعتماد به عمل شايسته‌اى که از پيش انجام داده باشم، به درگاهت نيامده‌ام و به شفاعت هيچ آفريده‌اى به جز شفاعت محمد و آل محمد-
صَلَوَاتُكَ وَ بَرَكَاتُكَ عَلَيْهِ وَ رَحْمَتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ أَتَيْتُكَ مُقِرّاً بِأَنْ لَا حُجَّةَ لِي
درودها، بركات و رحمت تو بر او و آنان-اميد ندارم. با اقرار به اين‌كه هيچ حجت
وَ لَا عُذْرَ لِي أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخَطَّائِينَ [الْخَاطِئِينَ]
و عذرى ندارم به درگاهت آمده‌ام، با اميد به گذشت بزرگ تو كه خطاكاران را عفو نموده‌اى، به درگاهت آمده‌ام؛
فَأَنْتَ الَّذِي عَفَوْتَ لِلْخَطَّائِينَ عَلَى عَظِيمِ جُرْمِهِمْ وَ لَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى عَظِيمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ
زيرا تويى كه خطاكاران را با وجود جرم بزرگشان عفو نمودى و روى آوردن آنان به مدت زمان طولانى بر جرم و گناه بزرگ مانع از آن نشد كه رحمت و آمرزش خود را بر آنان ارزانى بدارى.
فَيَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ وَ فَضْلُهُ عَظِيمٌ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا كَرِيمُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
پس اى خدايى كه رحمتت گسترده و تفضلت بزرگ است، اى بزرگ اى بزرگ اى بزرگ، اى كريم، بر محمد و آل محمد درود فرست
وَ عُدْ عَلَيَّ بِرَحْمَتِكَ وَ تَحَنَّنْ عَلَيَّ بِمَغْفِرَتِكَ وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِعَفْوِكَ وَ عَافِيَتِكَ وَ تَفَضَّلْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ
و رحمتت را بر من ارزانى دار و با آمرزشت بر من مهربانى كن و گذشت و مغفرتت را به من منّت نه و با لطفت بر من تفضل كن
وَ تَوَسَّعْ عَلَيَّ بِرِزْقِكَ لَيْسَ يَرُدُّ غَضَبَكَ إِلَّا حِلْمُكَ وَ لَا يَرُدُّ سَخَطَكَ إِلَّا عَفْوُكَ وَ لَا يُجِيرُ مِنْ عِقَابِكَ إِلَّا رَحْمَتُكَ
و روزى‌ات را بر من بگستران، كه خشم تو را جز بردبارى‌ات و ناخشنودى‌ات را جز گذشتت برطرف نمى‌كند و از كيفرت جز رحمتت انسان را پناه نمى‌دهد
وَ لَا يُنْجِي مِنْكَ إِلَّا التَّضَرُّعُ إِلَيْكَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و از دست تو جز تضرع به درگاه تو نجات نمى‌بخشد؛ پس بر محمد و آل محمد درود فرست
وَ هَبْ لِي يَا إِلَهِي مِنْكَ فَرَجاً بِالْقُدْرَةِ الَّتِي بِهَا تُحْيِي أَمْوَاتَ الْعِبَادِ وَ بِهَا تَنْشُرُ مَيْتَ الْبِلَادِ
و اى معبود من، به آن قدرتى كه بندگان مرده را زنده گردانيده و مردگان سرزمين‌ها را زنده و محشور مى‌كنى، گشايشى به من ارزانى دار
وَ لَا تُهْلِكْنِي يَا إِلَهِي غَمّاً حَتَّى تَسْتَجِيبَ لِي وَ تُعَرِّفَنِي الْإِجَابَةَ فِي دُعَائِي
و اى معبود من، مرا از غصه نميران تا اين‌كه دعايم را اجابت كنى و مستجاب شدن دعايم را به من نشان دهى
وَ أَذِقْنِي طَعْمَ الْعَافِيَةِ إِلَى مُنْتَهَى أَجَلِي وَ لَا تُشْمِتْ بِي عَدُوِّي وَ لَا تُمَكِّنْهُ مِنْ عُنُقِي
و طعم عافيت را تا منتهاى سرآمد عمرم به من بچشان و مرا دشمن شاد مكن و دشمن را بر من مسلط مگردان.
وَ لَا تُسَلِّطْهُ يَا إِلَهِي إِنْ رَفَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَضَعُنِي وَ إِنْ وَضَعْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْفَعُنِي
اى معبود من، اگر مرا بالا بردى چه كسى مى‌تواند پايينم بياورد؟ ! و اگر تو پايينم برى چه كسى مى‌تواند بالا ببرد؟!
وَ إِنْ أَكْرَمْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يُهِينُنِي وَ إِنْ أَهَنْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يُكْرِمُنِي أَوْ مَنْ ذَا الَّذِي يَرْحَمُنِي إِنْ عَذَّبْتَنِي
و اگر تو مرا گرامى بدارى چه كسى مى‌تواند خوار گرداند؟ ! و اگر تو مرا خوار بدارى چه كسى مى‌تواند گرامى‌ام بدارد؟ ! و اگر تو بر من رحم كنى چه كسى مى‌تواند عذابم كند؟!
أَوْ مَنْ ذَا الَّذِي يُعَذِّبُنِي إِنْ رَحِمْتَنِي وَ إِنْ أَهْلَكْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَعْرِضُ لَكَ فِي عَبْدِكَ
و اگر تو عذابم كنى چه كسى مى‌تواند رحم كند؟ ! و اگر تو دچار هلاكتم كنى چه كسى مى‌تواند درباره‌ى بنده‌ات به تو اعتراض نموده
أَوْ يَسْأَلُكَ مِنْ [عَنْ]أَمْرِهِ وَ قَدْ عَلِمْتُ يَا إِلَهِي أَنَّهُ لَيْسَ فِي حُكْمِكَ ظُلْمٌ وَ لَا جَوْرٌ
يا پرس‌وجو كند؟ ! اى معبود من، مى‌دانم كه ظلم و ستم در داورى تو نيست
وَ لَا فِي عُقُوبَتِكَ [فِي نَقِمَتِكَ]عَجَلَةٌ وَ إِنَّمَا يَعْجَلُ مَنْ يَخَافُ الْفَوْتَ
و در كيفرت شتاب نمى‌كنى؛ زيرا كسى كه از فوت فرصت بيم دارد شتاب مى‌كند
وَ إِنَّمَا يَحْتَاجُ إِلَى الظُّلْمِ الضَّعِيفُ وَ قَدْ تَعَالَيْتَ يَا إِلَهِي عُلُوّاً كَبِيراً
و شخص ناتوان به ستم نياز پيدا مى‌كند و تو اى معبود من، از اين‌ها بسيار متعالى و منزهى.
إِلَهِي صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَا تَجْعَلْنِي لِلْبَلَاءِ غَرَضاً وَ لَا لِنَقِمَتِكَ [لنقمتك]نَصَباً
معبودا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا آماج بلا و در تيررس كيفرت قرار مده،
وَ أَمْهِلْنِي [وَ مَهِّلْنِي]وَ نَفِّسْنِي وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ ارْحَمْ تَضَرُّعِي
بلكه به من مهلت ده و ناراحتى‌ام را برطرف كن و لغزشم را ناديده انگار و بر زارى‌ام رحم آر
وَ لَا تُتْبِعْنِي بِبَلَاءٍ فِي أَثَرِ بَلَاءٍ فَقَدْ تَرَى ضَعْفِي وَ قِلَّةَ حِيلَتِي وَ تَضَرُّعِي إِلَيْكَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ غَضَبِكَ
و پى‌درپى بلا را به سراغ من نفرست؛ زيرا مى‌بينى كه چقدر ضعيفم و چاره جويى‌ام اندك است و به درگاه تو تضرع مى‌كنم. از خشمت به تو پناه مى‌برم،
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَعِذْنِي وَ أَسْتَجِيرُ بِكَ مِنْ سَخَطِكَ فَأَجِرْنِي
پس بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا پناه ده و از غضبت به تو پناه مى‌آورم پس مرا در پناه خود در آور
وَ أُومِنُ بِكَ فَآمِنِّي وَ أَسْتَهْدِيكَ فَاهْدِنِي وَ أَسْتَرْحِمُكَ فَارْحَمْنِي وَ أَسْتَنْصِرُكَ فَانْصُرْنِي
و به تو ايمان آورده‌ام پس مرا ايمنى بخش و از تو طلب هدايت مى‌كنم پس هدايتم كن و از تو طلب رحمت مى‌كنم پس بر من رحم كن و از تو طلب يارى مى‌كنم پس يارى‌ام كن
وَ أَسْتَكْفِيكَ فَاكْفِنِي وَ أَسْتَرْزِقُكَ فَارْزُقْنِي وَ أَسْتَعِينُ بِكَ عَلَى الصَّبْرِ فَأَعِنِّي
و از تو طلب كفايت مى‌كنم، پس كفايتم نما و از تو درخواست روزى مى‌كنم پس روزى‌ام ده و براى شكيبايى از تو كمك مى‌خواهم پس كمكم كن
وَ أَسْتَعْصِمُكَ فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي فَاعْصِمْنِي وَ أَسْتَغْفِرُكَ لِمَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِي
و در باقى‌مانده‌ى از عمرم از تو درخواست عصمت [از گناه]مى‌كنم پس مرا نگاه دار و از گناهان گذشته‌ام آمرزش مى‌خواهم پس مرا بيامرز؛
فَاغْفِرْ لِي فَإِنِّي لَنْ أَعُودَ لِشَيْءٍ كَرِهْتَ [كَرِهْتَهُ مِنِّي]إِنْ شِئْتَ ذَلِكَ يَا رَبِّ
زيرا اگر تو بخواهى-اى پروردگار من-من هرگز به چيزى كه ناخوشايند تو است، باز نخواهم گشت.
فَإِذَا قَارَبْتَ غُرُوبَ الشَّمْسِ فَقُلْ
و وقتى غروب آفتاب نزديك شد، بگو:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
به نام خدا و به [وسيله‌ى]خدا و پاكا خدا و ستايش خدا را و معبودى جز خدا نيست و خداوند بزرگ‌تر است و هيچ دگرگونى و نيرويى جز [به وسيله‌ى]خداوند بلندپايه و بزرگ تحقق نمى‌يابد.
سُبْحَانَ اللَّهِ آنَاءَ اللَّيْلِ (وَ أَطْرافَ النَّهارِ)[111]سُبْحَانَ اللَّهِ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ
پاكا خدا در تمامى لحظات شب و در دو سوى روز، پاكا خدا در اوقات صبح و عصر،
سُبْحَانَ اللَّهِ حِينَ تُمْسُونَ وَ حِينَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ عَشِيًّا وَ حِينَ تُظْهِرُونَ
پاكا خدا آن هنگام كه شام يا صبح مى‌كنيد و ستايش براى او در آسمان‌ها و زمين و به هنگام شام و آن‌گاه كه ظهر مى‌كنيد.
(يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ يُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَ يُحْيِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ كَذلِكَ تُخْرَجُونَ)[112]
خداوند زنده را از مرده و مرده را از زنده بيرون مى‌آورد و زمين را بعد از مرگ، زنده مى‌كند و شما نيز اين‌چنين بيرون آورده مى‌شويد،
(سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ)[113]
پاكا پروردگار تو، پروردگار سرافراز از آنچه او را به توصيف درمى‌آورند و درود بر رسولان و ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است،
سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ وَ الْمَلَكُوتِ سُبْحَانَ ذِي الْعِزَّةِ وَ الْعَظَمَةِ وَ الْجَبَرُوتِ سُبْحَانَ الْمَلِكِ الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ
پاكا خداوند صاحب سلطنت و مالكيت چيره، پاكا خداوند صاحب عزت و عظمت و شكوه، پاكا فرمانروا و زنده‌اى كه هرگز نمى‌ميرد،
سُبْحَانَ الدَّائِمِ الْقَائِمِ الْقَدِيمِ سُبْحَانَ الْحَيِّ الْقَيُّومِ سُبْحَانَ رَبِّيَ الْأَعْلَى سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى سُبْحَانَ اللَّهِ سُبُّوحاً قُدُّوساً رَبِّ الْمَلَائِكَةِ وَ الرُّوحِ
پاكا خداى پابرجا و جاودانه و ديرينه، پاكا خداى زنده و پاينده، پاكا پروردگار برتر من، پاك و منزه باد خدا، پاكا خداى بسيار پاكيزه و منزه و مقدس كه پروردگار فرشتگان و روح است.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَمْسَيْتُ مِنْكَ فِي نِعْمَةٍ وَ عَافِيَةٍ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ
خداوندا، من امشب را در نعمت و عافيت از جانب تو، شب كردم، پس بر حضرت محمد و خاندان او درود فرست
وَ أَتْمِمْ عَلَيَّ يَا رَبِّ نِعْمَتَكَ وَ فَضْلَكَ وَ عَافِيَتَكَ وَ ارْزُقْنِي شُكْرَكَ
و-اى پروردگار من-نعمت، تفضل و عافيتت را بر من اتمام كن و سپاسگزارى‌ات را روزى‌ام گردان.
اللَّهُمَّ بِنُورِكَ اهْتَدَيْتُ وَ بِفَضْلِكَ اسْتَغْنَيْتُ وَ بِنِعْمَتِكَ أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَيْتُ
خداوندا، به نور تو هدايت يافتم و به فضل تو بى‌نياز گرديدم و به نعمت تو صبح و شام كردم،
أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً وَ أُشْهِدُ مَلَائِكَتَكَ وَ حَمَلَةَ عَرْشِكَ وَ أَنْبِيَاءَكَ وَ رُسُلَكَ
تو را گواه مى‌گيرم كه براى گواهى كافى هستى و نيز فرشتگان و حاملان عرشت و پيامبران و رسولان
وَ أَهْلَ سَمَاوَاتِكَ وَ أَهْلَ أَرْضِكَ وَ جَمِيعَ خَلْقِكَ بِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ
و اهل آسمان‌ها و زمين و همه‌ى آفريده‌هايت را گواه مى‌گيرم كه تو خداى يگانه‌اى هستى كه شريكى براى تو نيست و حضرت محمد، بنده و فرستاده‌ى تو است.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اكْتُبْ لِي هَذِهِ الشَّهَادَةَ عِنْدَكَ
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست و اين گواهى را در نزد خود براى من بنويس
حَتَّى تُلَقِّنَنِيهَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ قَدْ رَضِيتَ عَنِّي إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
تا اين‌كه در روز قيامت آن را به من تلقين و تفهيم كنى در حالى كه حقيقتا از من خشنودى؛ زيرا تو بر هر چيز توانايى.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً تَضَعُ لَكَ السَّمَاءُ أَكْنَافَهَا وَ يُسَبِّحُ لَكَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا
خدايا، ستايش تو را، ستايشى كه آسمان، اطراف خود را براى تو فرو افكنده و زمين و آنچه بر روى آن است براى تو تسبيح كنند.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً يَصْعَدُ وَ لَا يَنْفَدُ حَمْداً يَزِيدُ وَ لَا يَبِيدُ حَمْداً سَرْمَداً دَائِماً لَا انْقِطَاعَ لَهُ
خدايا، ستايش تو را، ستايشى كه بالا رود و پايان نپذيرد، ستايشى كه افزون گردد و از بين نرود، ستايشى ازلى و جاودانى كه گسست و يا فرجامى براى آن نباشد،
وَ لَا نَفَادَ حَمْداً يَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَ لَا يَنْفَدُ آخِرُهُ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَيَّ وَ فِيَّ وَ مَعِي وَ قَبْلِي وَ بَعْدِي وَ أَمَامِي وَ لَدَيَّ
ستايشى كه اول آن بالا رود و آخر آن پايان نپذيرد. ستايش تو را بر من و در من و همراه با من و پيش و بعد از من و پيشارو و نزد من
وَ إِذَا مِتُّ وَ فَنِيتُ وَ بَقِيتُ أَنْتَ يَا مَوْلَايَ وَ لَكَ الْحَمْدُ بِجَمِيعِ مَحَامِدِكَ كُلِّهَا عَلَى جَمِيعِ نَعْمَائِكَ كُلِّهَا
و آن هنگام كه من مى‌ميرم و نابود مى‌گردم و تو-اى مولاى من-باقى مى‌مانى. ستايش تو را به همه‌ى ستايش‌هايت بر همه‌ى نعمت‌هايت.
وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي كُلِّ عِرْقٍ سَاكِنٍ وَ كُلِّ أَكْلَةٍ وَ شَرْبَةٍ وَ نَفَسٍ وَ بَطْشٍ وَ عَلَى كُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَةٍ وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ
ستايش تو را در هر رگ تپنده و هربار خوردن و نوشيدن و نفس كشيدن و گرفتن و بر هر جاى مو و در هر حال.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كُلُّهُ وَ لَكَ الْمُلْكُ كُلُّهُ وَ بِيَدِكَ الْخَيْرُ كُلُّهُ وَ إِلَيْكَ يَرْجِعُ الْأَمْرُ كُلُّهُ عَلَانِيَتُهُ وَ سِرُّهُ وَ أَنْتَ مُنْتَهَى الشَّأْنِ كُلِّهِ
خداوندا، همه‌ى ستايش و همه‌ى فرمانروايى از آن تو و همه‌ى خير به دست تو است و همه‌ى امور و آشكار و نهان هر امرى به سوى تو بازمى‌گردند و تو منتهاى هر مقامى هستى.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حِلْمِكَ بَعْدَ عِلْمِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى عِلْمِكَ بَعْدَ عَفْوِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى عَفْوِكَ بَعْدَ قُدْرَتِكَ
خدايا، ستايش تو را بر بردبارى‌ات با وجود آگاهى‌ات و ستايش تو را بر آگاهى‌ات با وجود گذشتت و ستايش تو را بر عفوت با وجود قدرتت.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ بَاعِثَ الْحَمْدِ وَ وَارِثَ الْحَمْدِ وَ بَدِيعَ الْحَمْدِ وَفِيَّ الْعَهْدِ صَادِقَ الْوَعْدِ عَزِيزَ الْجُنْدِ قَدِيمَ الْمَجْدِ
خداوندا، ستايش تو را اى برانگيزاننده‌ى ستايش و وارث آن و نوآفرين ستايش و كامل‌گرداننده‌ى آن و اى خدايى كه وعده‌ات راست و لشكرت سربلند و بلندى‌ات ديرينه است
رَفِيعَ الدَّرَجَاتِ مُجِيبَ الدَّعَوَاتِ مُنْزِلَ الْآيَاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ
و اى بالابرنده‌ى درجات، اى اجابت‌كننده‌ى دعاها، اى فرودآورنده‌ى آيات از فراز آسمان‌هاى هفت‌گانه
مُخْرِجاً مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ حَسَنَاتٍ وَ جَاعِلَ الْحَسَنَاتِ دَرَجَاتٍ
و بيرون‌آورنده از تاريكى‌ها به سوى روشنايى و تبديل‌كننده‌ى بدى‌ها به نيكى‌ها و گرداننده‌ى نيكى‌ها به صورت درجات.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ غَافِرَ الذَّنْبِ وَ قَابِلَ التَّوْبِ شَدِيدَ الْعِقَابِ ذَا الطَّوْلِ [ذي الطول]لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ إِلَيْكَ الْمَصِيرُ
خداوندا، ستايش تو را اى آمرزنده‌ى گناه، قبول‌كننده‌ى توبه، سخت كيفردهنده، بخشنده و اى خدايى كه معبودى جز تو نيست و بازگشت همه به سوى تو است.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ فِي (اللَّيْلِ إِذا يَغْشى)[114] وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي (النَّهارِ إِذا تَجَلَّى)[115]
خدايا، ستايش تو را در شبانگاه آن‌گاه كه مى‌پوشاند و ستايش تو را در روز آن‌گاه كه روشن مى‌گردد
وَ لَكَ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ كُلِّ مَلَكٍ فِي السَّمَاءِ
و ستايش تو را در دنيا و آخرت و ستايش تو را به شماره‌ى هر فرشته‌اى كه در آسمان است
وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ كُلِّ قَطْرَةٍ فِي الْبِحَارِ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ الْقَطْرِ وَ الشَّجَرِ وَ الْحَصَى
و ستايش تو را به شماره‌ى تمام قطره‌هاى درياها و ستايش تو را به شماره‌ى قطره‌ها، درخت‌ها، سنگريزه‌ها،
وَ النَّوَى وَ الثَّرَى وَ جَمِيعِ الْإِنْسِ وَ الْبَهَائِمِ وَ الطَّيْرِ وَ السِّبَاعِ وَ الْهَوَامِّ
هسته‌ها، خاك‌ها و همه‌ى انسان‌ها، چهارپايان، پرندگان، درندگان و حشرات
وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا فِي جَوْفِ الْأَرْضِ وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ
و ستايش تو را به شماره‌ى موجوداتى كه در درون زمين است و ستايش تو را به شماره‌ى موجوداتى كه بر روى زمين است
وَ لَكَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحْصَى كِتَابُكَ وَ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُكَ حَمْداً كَثِيراً طَيِّباً مُبَارَكاً أَبَداً
و ستايش تو را بر آنچه نوشته‌ات به شماره درآورده و دانشت فراگرفته است، ستايشى فراوان، پاكيزه، خجسته و جاودانه.
ثُمَّ قُلْ
سپس بگو:
لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ (لا شَرِيكَ لَهُ)[116] (لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ)[117]يُحْيِي وَ يُمِيتُ
معبودى جز خدا نيست، يگانه است و شريكى براى او وجود ندارد، فرمانروايى و ستايش از آن او است، زنده مى‌كند و مى‌ميراند
وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و مى‌ميراند و زنده مى‌كند و او خود زنده‌اى است كه هرگز نمى‌ميرد و خير و خوبى به دست او است، و بر هر چيز توانا است.
عَشْرَ مَرَّاتٍ ثُمَّ قُلْ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ عَشْرَ مَرَّاتٍ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ عَشْراً [عَشْرَ مَرَّاتٍ]يَا رَحْمَانُ يَا رَحْمَانُ
ده بار، سپس ده بار بگو: «أستغفر اللّه الّذى لا إله إلاّ هو الحىّ القيّوم و أتوب إليه.» ، سپس ده بار بگو: «يا اللّه يا اللّه.» بعد ده بار بگو: «يا رحمان يا رحمان.»
عَشْراً يَا رَحِيمُ يَا رَحِيمُ عَشْراً يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ عَشْراً يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ عَشْراً يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ عَشْراً يَا حَنَّانُ يَا مَنَّانُ عَشْراً يَا لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ عَشْراً آمِينَ آمِينَ عَشْراً ثُمَّ قُلْ
آن‌گاه ده بار بگو: «يا رحيم يا رحيم.» سپس ده بار بگو: «يا بديع السّماوات و الأرض.» سپس ده بار بگو: «يا ذا الجلال و الإكرام.» بعد ده بار بگو: «يا حىّ يا قيّوم.» آن‌گاه ده بار بگو: «يا حنّان يا منّان.» بعد ده بار بگو: «يا لا إله إلاّ أنت.» سپس ده بار بگو: «آمين آمين.» سپس بگو:
أَسْأَلُكَ يَا مَنْ هُوَ أَقْرَبُ إِلَيَ (مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ)[118]يَا مَنْ يَحُولُ (بَيْنَ الْمَرْءِ وَ قَلْبِهِ)[119]
از تو درخواست مى‌كنم اى خدايى كه از رگ گردن به من نزديك‌ترى، اى خدايى كه ميان انسان و قلب او حايل مى‌گردى [و از خود او به او نزديك‌ترى]،
يَا مَنْ هُوَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلَى وَ بِالْأُفُقِ الْمُبِينِ يَا مَنْ هُوَ الرَّحْمنُ (عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى)[120]
اى خدايى كه در تماشاگاه برتر و افق آشكار قرار دارى، اى خداى رحمت‌گسترى كه بر عرش [موجودات]استيلا يافته‌اى،
يَا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ (وَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ)[121]أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا
اى خدايى كه هيچ‌چيز مشابه تو نيست و تو شنوا و بينايى، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى و حاجت من درباره‌ى. . . را برآورده سازى.
وَ تَسْأَلُ كُلَّ حَاجَةٍ لَكَ ثُمَّ قُلْ
و همه‌ى حوايج خود را بخواه، سپس بگو:
أَمْسَيْنَا وَ الْجُودُ وَ الْجَمَالُ وَ النُّورُ وَ الْبَهَاءُ وَ الْعِزَّةُ وَ الْقُدْرَةُ وَ السُّلْطَانُ وَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةُ
شب كرديم در حالى كه بخشش، زيبايى، روشنايى، حسن، سربلندى، قدرت، سلطه، دنيا، آخرت
و آنچه در شب و روز آرام مى‌گيرد، از آن خدايى است كه پروردگار جهانيان است و شريكى براى او نيست.
وَ تَقُولُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ
آن‌گاه سه بار بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ (لَا شَرِيكَ لَهُ)[123] وَ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا شَرِيكَ لَهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ (لَا شَرِيكَ لَهُ)[124]
ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است و شريكى براى او نيست و خداوند بزرگ‌تر است و شريكى براى او نيست، معبودى جز خداى يگانه نيست و شريكى براى او وجود ندارد
وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ ع وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِ
و پاكا خدايى كه يگانه است و شريكى براى او نيست. درود خداوند بر حضرت محمد و خاندان او.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْهُ أَحَبَّ مَنْ أُحِبَّ وَ آثَرَ مَنْ أُوثِرَ عِنْدِي
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست و حضرت محمد را در نزد من محبوب‌ترين و برگزيده‌ترين شخص قرار ده
ثُمَّ ثَبِّتْنِي عَلَى دِينِ مُحَمَّدٍ وَ إِبْرَاهِيمَ ع وَ الِانْقِطَاعِ إِلَيْهِمَا يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و آن‌گاه مرا بر دين حضرت محمد و ابراهيم-درود بر آن دو و [پيروانشان]- [و دل بريدن از ديگران به سوى آن دو]استوار بگردان، اى مهربان‌ترين مهربانان!
وَ تَقُولُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ
سپس سه بار بگو:
أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ (لا شَرِيكَ لَهُ)[125] (لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ)[126]
گواهى مى‌دهم معبودى جز خدا نيست، يگانه است و شريكى براى او وجود ندارد، فرمانروايى و ستايش از آن او است،
يُحْيِي وَ يُمِيتُ وَ يُمِيتُ وَ يُحْيِي وَ هُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
زنده مى‌كند و مى‌ميراند و مى‌ميراند و زنده مى‌كند و او خود زنده‌اى است كه هرگز نمى‌ميرد و خير و خوبى به دست او است، و بر هر چيز توانا است.
تَقُولُهَا إِحْدَى عَشْرَةَ مَرَّةً وَ تَقُولُ عَشْرَ مَرَّاتٍ
یازده بار اين را بگو، سپس ده بار بگو:
أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ هَمَزاتِ الشَّياطِينِ (وَ أَعُوذُ بِكَ رَبِ [بِكَ يَا رَبِ]أَنْ يَحْضُرُونِ)[127]
به خدا پناه مى‌برم از وسوسه‌هاى شيطان‌ها و به خدا [تو]پناه مى‌برم از اين‌كه [در دل]من حاضر گردند.
ثُمَّ قُلْ
سپس بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ مَعَ كُلِّ شَيْءٍ حَتَّى لَا يَكُونَ شَيْءٌ بِكُلِّ شَيْءٍ وَحْدَهُ عَدَدَ جَمِيعِ الْأَشْيَاءِ وَ أَضْعَافِهَا مُنْتَهَى عِلْمِ اللَّهِ
ستايش خداى يگانه را با هر چيز، تا اين‌كه هيچ‌چيز نباشد و در برابر هر چيز و به شماره‌ى همه‌ى اشيا و چندين برابر آن‌ها و تا منتهاى علم خدا
وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ كَذَلِكَ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ كَذَلِكَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ [عَلَى]آلِ مُحَمَّدٍ
و معبودى جز خدا نيست به همين مقدار و خداوند بزرگ‌تر است و پاكا خدا به همين درود صورت و خدا بر حضرت محمد و خاندان او
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ مِلْءَ [على]الْمِيزَانِ وَ مُنْتَهَى الْعِلْمِ وَ مَبْلَغَ الرِّضَا وَ زِنَةَ الْعَرْشِ سُبْحَانَ اللَّهِ
و ستايش خدا را به آلندگى ميزان [الهى]و تا منتهاى علم و رسايى خشنودى خدا و هم‌وزن عرش. پاكا خدا
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ زِنَةَ عَرْشِهِ وَ مِثْلَهُ وَ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ وَ مِثْلَهُ
و ستايش خدا را و معبودى جز خدا نيست و خدا بزرگ‌تر است و هيچ دگرگونى و نيرويى جز به وسيله‌ى خدا تحقق نمى‌يابد هم‌وزن با عرش و مثل آن و به اندازه‌ى كشش سخنان خدا و مثل آن
وَ عَدَدَ خَلْقِهِ وَ مِثْلَهُ وَ مِلْءَ سَمَاوَاتِهِ وَ مِثْلَهُ وَ مِلْءَ أَرْضِهِ وَ مِثْلَهُ وَ عَدَدَ جَمِيعِ ذَلِكَ كُلِّهِ
و به شماره‌ى آفريده‌هاى خدا و مثل آن و به آلندگى آسمان‌ها و مثل آن و به آلندگى زمين و مثل آن و به شماره‌ى همه‌ى اين‌ها.
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
پاكا خدا و ستايش خدا را و معبودى جز خدا نيست و خداوند بزرگ‌تر است و درود خداوند بر حضرت محمد و خاندان او
وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ أَجْسَادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ
و سلام و رحمت و بركات خداوند بر او و آنان و بر روح و تن آنان.
ثُمَّ ارْفَعْ يَدَيْكَ وَ قُلْ
سپس دست‌هاى خود را بلند كن و بگو:
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً مَعَ خُلُودِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا أَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِيَّتِكَ [مَشِيئَتِكَ]
خداوندا، ستايش تو را، ستايشى كه با جاودانگى تو جاودانه باشد و ستايش تو را، ستايشى كه سرآمدى جز خواست تو براى آن نباشد
وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا مُنْتَهَى لَهُ دُونَ عِلْمِكَ وَ لَكَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا حَدَّ لِقَائِلِهِ إِلَّا رِضَاكَ
و ستايش تو را، ستايشى كه منتهايى براى آن جز علم تو نباشد و ستايش تو را، ستايشى كه مرزى براى گوينده‌ى آن جز خشنودى‌ات نباشد.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ وَ إِلَيْكَ الْمُشْتَكَى وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَانُ
خدايا، ستايش تو را و فقط به درگاه تو گله‌گزارى نموده و از تو يارى مى‌طلبم.
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ كَمَا أَنْتَ أَهْلُهُ أَشْهَدُ أَنَّهُ مَا أَمْسَتْ بِي مِنْ نِعْمَةٍ فِي دِينِي وَ دُنْيَايَ
خدايا، ستايش تو را آن‌گونه كه زيبنده‌ى تو است. گواهى مى‌دهم كه هر نعمتى-خواه دينى و يا دنيوى-كه با آن شام كرده‌ام، یگانه است
فَإِنَّهَا مِنَ اللَّهِ وَحْدَهُ (لا شَرِيكَ لَهُ)[128](لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ)[129]عَلَيَّ بِهَا وَ الشُّكْرُ كَثِيراً
كه شريكى براى او نيست، فرمانروايى، ستايش از آن اوست و سپاسگزارى فراوان براى او در برابر آن‌ها.
أَمْسَيْتُ لِلَّهِ عَبْداً مَمْلُوكاً أَمْسَيْتُ لَا أَسْتَطِيعُ أَنْ أَسُوقَ إِلَى نَفْسِي خَيْرَ مَا أَرْجُو
شب كردم در حالى كه بنده‌ى مملوك توام، شب كردم در حالى كه نمى‌توانم خيرى را كه بدان اميد دارم به سوى خود بكشم و شرى را كه از آن بيم دارم
وَ لَا أَصْرِفَ عَنْهَا شَرَّ مَا أَحْذَرُ أَمْسَيْتُ مُرْتَهَناً بِعَمَلِي أَمْسَيْتُ لَا فَقِيرَ هُوَ أَفْقَرُ مِنِّي إِلَى اللَّهِ
و مى‌پرهيزم از خود دور كنم، شب كردم در حالى كه در گرو عمل خود هستم، شب كردم در حالى كه هيچ نيازمندى نيازمندتر از خود به خدا نمى‌بينم
(وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ)[130]بِاللَّهِ نُصْبِحُ وَ بِاللَّهِ نُمْسِي وَ بِاللَّهِ نَحْيَا وَ بِاللَّهِ نَمُوتُ وَ إِلَى اللَّهِ النُّشُورُ
و تنها خداوند بى‌نياز و ستوده است. با خدا صبح و شب مى‌كنيم و به خدا زنده مى‌گرديم و مى‌ميريم و به سوى خدا بازگشته و زنده مى‌گرديم.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْأَلُكَ خَيْرَ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ خَيْرَ مَا فِيهَا وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهَا وَ شَرِّ مَا فِيهَا
خداوندا، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمد و آل محمد درود فرستى و از تو خير اين شب و رخدادهاى واقع در آن را خواهانم و به تو پناه مى‌برم از شر آن و شر رخدادهاى واقع در آن.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ تَكْتُبَ عَلَيَّ فِيهَا خَطِيئَةً أَوْ إِثْماً
خدايا، به تو پناه مى‌برم از اين‌كه خطا يا گناهى را در اين شب عليه من بنويسى.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اكْفِنِي خَطِيئَتَهَا أَوْ إِثْمَهَا وَ أَعْطِنِي يُمْنَهَا وَ نُورَهَا وَ بَرَكَتَهَا
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از خطا و گناه در اين شب كفايت نما و فرخندگى، نور و بركت آن را به من عطا كن.
اللَّهُمَّ نَفْسِي خَلَقْتَهَا وَ بِيَدِكَ حَيَاتُهَا وَ مَوْتُهَا اللَّهُمَّ فَإِنْ أَمْسَكْتَهَا فَإِلَى رِضْوَانِكَ وَ الْجَنَّةِ
خدايا، جان مرا آفريدى و زندگى و مرگ آن به دست تو است. خدايا، اگر آن را نگاه داشتى [و از دنيا بردى]، به سوى خشنودى و بهشتت رهسپار ساز
وَ إِنْ أَرْسَلْتَهَا فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْهَا [وَ اغْفِرْ لَهَا]لِي وَ ارْحَمْهَا
و اگر [به دنيا]فرستادى، پس بر محمد و آل محمد درود فرست و آن را بيامرز و بر آن رحم آر.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ [عَلَى]آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَنِّعْنِي بِمَا رَزَقْتَنِي
خدايا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا به آنچه روزى كرده‌اى بسنده ساز
وَ بَارِكْ لِي فِيمَا آتَيْتَنِي وَ احْفَظْنِي فِي غَيْبَتِي وَ حَضْرَتِي وَ كُلِّ أَحْوَالِي
و آنچه را كه به من عطا كرده‌اى مبارك گردان و در حال غيبت و حضور من و در همه‌ى احوال، نگاه‌دار من باش.
ثُمَّ قُلْ عَشْرَ مَرَّاتٍ
سپس ده بار بگو:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ وَ ابْعَثْنِي عَلَى الْإِيمَانِ بِكَ وَ التَّصْدِيقِ بِرَسُولِكَ
خداوندا، بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا بر ايمان به خود، تصديق فرستاده‌ات
وَ الْوَلَايَةِ لِعَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ الْبَرَاءَةِ مِنْ عَدُوِّهِ وَ الِانْتِقَامِ بِالْأَئِمَّةِ مِنْ آلِ مُحَمَّدِ
و ولايت على بن ابى طالب -درودهاى تو بر او-، بى‌زارى جستن از دشمن او و انتقام گرفتن به واسطه‌ى ائمه‌ى اهل بيت، برانگيز؛
فَإِنِّي قَدْ رَضِيتُ بِذَلِكَ يَا رَبِّ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ فِي الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ
زيرا من به همين [باورها]خشنودم اى پروردگار من. خداوندا، بر حضرت محمد، بنده و رسولت در ميان پيشينيان و متأخران درود فرست
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ فِي الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ فِي الْمُرْسَلِينَ
و بر حضرت محمد در ميان گروه برتر [فرشتگان]درود فرست و بر حضرت محمد در ميان رسولان درود فرست.
اللَّهُمَّ أَعْطِ مُحَمَّداً عَلَيْهِ السَّلَامُ الْوَسِيلَةَ وَ الشَّرَفَ وَ الْفَضِيلَةَ وَ الدَّرَجَةَ الْكَبِيرَةَ الرَّفِيعَةَ فِي [من]الْجَنَّةِ
خدايا، به حضرت محمد، وسيله‌ى [شفاعت]، برترى، فضيلت و درجه‌ى بزرگ و بلند در بهشت ارزانى دار.
اللَّهُمَّ إِنِّي آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ وَ لَمْ أَرَهُ فَلَا تَحْرِمْنِي يَوْمَ الْقِيَامَةِ رُؤْيَتَهُ وَ ارْزُقْنِي صُحْبَتَهُ وَ تَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِهِ
خدايا، من ناديده به حضرت محمد ايمان آورده‌ام، پس در روز قيامت مرا از ديدارش محروم مدار و هم‌نشينى با او را روزى‌ام گردان و بر آيينش بميران
وَ اسْقِنِي مِنْ حَوْضِهِ مَشْرَباً رَوِيّاً سَائِغاً هَنِيئاً لَا أَظْمَأُ بَعْدَهُ أَبَداً إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
و از حوض او، با شرابى دلچسب، خوش و گوارا سيرابم گردان به‌گونه‌اى كه بعد از آن هرگز تشنه نگردم، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
اللَّهُمَّ إِنِّي [كَمَا]آمَنْتُ بِمُحَمَّدٍ عَلَيْهِ السَّلَامُ فَعَرِّفْنِي فِي الْجِنَانِ وَجْهَهُ
خدايا، من ناديده به حضرت محمد ايمان آورده‌ام، پس روى او را در بهشت‌ها به من بشناسان.
اللَّهُمَّ بَلِّغْ [أَبْلِغْ]رُوحَ مُحَمَّدٍ مِنِّي تَحِيَّةً كَثِيرَةً وَ سَلَاماً
خدايا، به روح حضرت محمد از سوى من تحيت و سلام فراوان بفرست.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ [عَلَى]آلِ مُحَمَّدٍ الَّذِينَ أَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَهُمْ تَطْهِيراً
خدايا، بر حضرت محمد و خاندان او که پلیدی را از آنان زدوده و به نحو شايسته پاكيزه گردانيده‌اى، درود فرست.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ الَّذِينَ أَمَرْتَ بِطَاعَتِهِمْ وَ أَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ وَ مَوَدَّتَهُمْ
خدايا، بر حضرت محمد و خاندان او كه به اطاعت از آنان دستور داده‌اى و حق و دوستى آنان را واجب گردانيده‌اى، درود فرست.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ الَّذِينَ أَلْهَمْتَهُمْ عِلْمَكَ وَ اسْتَحْفَظْتَهُمْ كِتَابَكَ وَ اسْتَرْعَيْتَهُمْ عِبَادَكَ
خدايا، بر حضرت محمد و خاندان او كه دانش خود را به آنان الهام نموده و كتابت را توسط آنان محفوظ [از بر]داشته و بندگانت را به آنان سپرده‌اى.
فَإِنَّهُمْ مَعْدِنُ كَلِمَاتِكَ وَ خُزَّانُ عِلْمِكَ وَ دَعَائِمُ دِينِكَ وَ الْقُوَّامُ بِأَمْرِكَ صَلَاةً كَثِيرَةً طَيِّبَةً مُبَارَكَةً نَامِيَةً تَامَّةً
هم آنان كه معدن سخنان، گنجينه‌داران دانش، پايه‌هاى دين، برپادارندگان فرمان تواند، درود فرست،
وَ أَبْلِغْ أَرْوَاحَهُمُ الطَّيِّبَةَ وَ أَجْسَادَهُمُ الطَّاهِرَةَ مِنِّي فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ كُلِّ سَاعَةٍ تَحِيَّةً كَثِيرَةً وَ سَلَاماً
درودى فراوان، پاكيزه، خجسته و بالنده و در اين لحظه و در همه‌ى لحظات از سوى من به ارواح پاك و اجساد پاكيزه‌ى آنان درود و سلام فراوان بفرست.
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِيماً
ستايش خدا را كه پروردگار جهانيان است و درود و سلام شايسته‌ى خدا بر حضرت محمد و خاندان او.
[5]) سوره الطلاق، آیه 12 [6]) سوره انعام، آیه 163 [7]) سوره التغابن، آیه 1 [8]) سوره البقره، آیه 1-10
[9]) سوره البقره، آیه 255 [10]) سوره البقره، آیه 284-286 [11]) سوره حشر، آیات 21-24 [12]) سوره اعراف، آیات 54-56
[16]) در ادامه‌ى دعا، تكبيرهاى قرآنى ذكر نشده است. بنابراين، احتمالا واژه‌ى «تكبيرها» در اينجا اضافه و زايد است و از روى اشتباه ثبت شده است؛ زيرا بعيد است كه همه‌ى تكبيرها از ادامه‌ى دعا افتاده باشد.
[25]) سوره الاسراء، آیه 111 [26]) سوره کهف، آیه 1 [27]) سوره المومنون، آیه 28 [28]) سوره نمل، آیه 15
[41]) سوره البقره، آیه 32 [42]) سوره یونس، آیه 68 [43]) سوره آل عمران، آیه 191 [44]) سوره نساء، آیه 171
[45]) سوره مائده، آیه 116 [46]) سوره انعام، آیه 100 [47]) سوره اعراف، آیه 143 [48]) سوره توبه، آیه 31
[53]) سوره الاسراء، آیه 43 [54]) سوره الاسراء، آیه 93 [55]) سوره مریم، آیه 35 [56]) سوره الانبیاء، آیه 22
[57]) سوره الانبیاء، آیات 26-27 [58]) سوره مومنون، آیه 91 [59]) سوره نور، آیه 16 [60]) سوره فرقان، آیه 18
[73]) سوره طور، آیه 43 [74]) سوره الاسراء، آیه 108 [75]) سوره قلم، آیه 29 [76]) سوره البقره، آیه 163
[77]) سوره البقره، آیه 255 [78]) سوره آل عمران، آیات 1-2 [79]) سوره آل عمران، آیه 6 [80]) سوره آل عمران، آیه 18
[81]) سوره النساء، آیه 87 [82]) سوره انعام، آیه 102 [83]) سوره غافر، آیه 5 [84]) سوره انعام، آیه 106
[93]) سوره الانبیاء، آیه 87 [94]) سوره نمل، آیه 26 [95]) سوره مومنون، آیه 116 [96]) سوره قصص، آیه 88
[105]) سوره الاحزاب، آیه 56 [106]) سوره النساء، آیه 69 [107]) سوره آل عمران، آیه 45 [108]) سوره حشر، آیه 22
[109]) سوره التوحید (الاخلاص)، آیه 1-4 [110]) سوره البقره، آیه 255 [111]) سوره طه، آیه 130 [112]) سوره الروم، آیه 19
[113]) سوره الصافات، آیه 180-182 [114]) سوره اللیل، آیه 1 [115]) سوره اللیل، آیه 2 [116]) سوره الانعام، آیه 163
[121]) سوره الشوری، آیه 11 [122]) سوره انعام، آیه 13 [123]) سوره انعام، آیه 163 [124]) سوره التغابن، آیه 1
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
