لزوم تجليل از روز ولادت فاطمه زهرا (س)
۰۳ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الثاني؛ الباب السابع فيما نذكره مما يتعلق بجمادى الآخرة؛ فصل فيما نذكره من تعظيم هذا اليوم العشرين منه المعظم عند الأعيان و ما يليق به من الإحسان و زيارة سيدتنا فاطمة الزهراء عليها أفضل السلام المولود فيه
جلد دوم؛ باب هفتم، آنچه که متعلق به اعمال ماه جمادی الاخره است؛ فصل ششم در بیان تعظیم و بزرگداشت روز بیستم ماه جمادی الثانی توسط بزرگان و یاد آوری احسان و نیکی زیبنده آنان و زیارت سرورمان حضرت فاطمه زهرا (س) که برترین سلام ها بر ایشان باد در این روز متولد شدند.
أقول فيا سعادة من ظفر بموافقة أهل بيت المباهلة و التطهير و الثقل المعظم المنير المصاحب للقرآن المنيف و سفينة النجاة في التكليف و احتمل في رضى المالك اللطيف كل تهديد و تخويف و سار معهم إلى محل مقامهم الشريف فينبغي أن يصاحب هذا اليوم بقدر ما يستحقه من جلالته و حرمته و الاعتراف لله جل جلاله بمنته و لرسوله ص بمحل ولادته و لما صدر عنها من أن المهدي الذي بشر به النبي ص منها فليجتهد الإنسان في القيام لله جل جلاله بشكره و لرسوله ع بعظيم قدره و يواصل أهل الإيمان بما يقدر عليه من بره و يختمه بخاتمة كل يوم أشرنا فيما سلف إلى تعظيم أمره و يستقبل كلما يبلغ اجتهاده من الطاعات و الخيرات إليه فإن حق الله جل جلاله و حق رسوله ص و خاصته لا يقضى و إن اجتهد الإنسان بغاية إرادته لأن المنة لهم سابقة و لاحقة و باطنة و ظاهرة و ماضية و حاضرة أ ما تعرف أنك لو وهبت غلاما إنعاما عليه أو أعطيت عبدك شيئا من الدنيا و سلمته إليه ثم من عليك بشيء منه أنكرت ذلك عليه و كذلك لو هديت ضالا فمن عليك بشيء من هداياتك كنت قد عددته ظالما و جاحدا حقوق مقاماتك و لا يخفى عليك إن كنت من المسلمين أن كلما أنت فيه بطريق سيد المرسلين و عترته الطاهرين عليهم الصلاة و السلام أجمعين
لزوم تجليل از روز ولادت فاطمه‌ى زهرا-عليها السّلام- خوشا به سعادت كسانى كه به موافقت اهل بيت «مباهله» و «تطهير» و ثقل بزرگ روشنگر و قرين قرآن بلندپايه، و كشتى نجات‌دهنده‌ى مكلّفان راه‌يافته و در راه خشنودى خداوند-كه مالك لطيف است-همه‌ى تهديدها و ترساندن‌ها را متحمل گرديده و در ركاب اهل بيت به جايگاه والاى آنان رهسپار گرديده باشند! بنابراين، شايسته است از اين روز به اندازه‌ى جلالت و حرمتى كه زيبنده‌ى اين روز است، با آن مصاحبت گردد و به منّت خداوند-جلّ جلاله-و ولادت رسول خدا -صلوات اللّه عليه و آله-كه ولادت فاطمه‌ى زهرا-عليها السّلام-از آن سرچشمه گرفته است، و حضرت مهدى كه پيامبر-صلّى اللّه عليهما-مژده‌ى ظهور او را داده است، اعتراف شود. بر اين اساس، انسان بايد در اين روز، در سپاسگزارى از خداوند-جلّ جلاله-و مقام بلند رسول او-عليه السّلام-كوشا باشد و به هر اندازه كه مى‌تواند به مؤمنان نيكى نموده و رسيدگى كند و همانند روزهايى كه پيش از اين ياد كرديم با تجليل ختم گردد و به هر اندازه كه انسان توان دارد، به طاعات و اعمال نيك بپردازد؛ اگرچه هر قدر انسان با تمام توان كوشش كند، باز نمى‌تواند حق خداوند-جلّ جلاله-و رسول او-صلوات اللّه عليه و آله- و خواص او را برآورده سازد؛ زيرا منّت آنان در ظاهر و باطن و در گذشته و حال و آينده، شامل همگان است. آرى، اگر غلام خود را آزاد كنى يا چيزى از متاع دنيا به او ببخشى و در اختيار او بگذارى، سپس آن غلام، بخشى از آنچه را كه به او داده‌اى، به تو بازگرداند، آيا كار آن غلام ناخوشايند تو واقع نمى‌شود؟ هم‌چنين اگر گمراهى را هدايت كنى، سپس بخشى از هدايايى را كه به او داده‌اى، به تو بازگرداند، آيا او را ستمگر و منكر حق مقام خويش به شمار نمى‌آورى؟ اكنون مى‌گوييم: اگر مسلمان باشى، بر تو پوشيده نيست كه هرچه دارى، از راه سيد رسولان و خاندان پاك او -عليهم الصّلاة و السّلام اجمعين-نصيب تو گرديده است.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
