دعای اللهم یا رب اصبحت لا ارجو غیرک (اقبال الاعمال)
۱۷ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب الخامس فيما نذكره من سياقة عمل الصائم في نهاره و فيه فصول؛ فصل فيما نذكره من الأدعية لكل يوم غير متكررة
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب پنجم: طریقه عمل روزه دار در روز ماه رمضان؛ فصل هفتم دعاهایی که برای هر روز ماه رمضان تکرار می شود
فَمِنْ ذَلِكَ دُعَاءُ أَوَّلِ يَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مِنْ جُمْلَةِ الثَّلَاثِينَ فَصْلًا
اين دعا، دعاى روز اوّل ماه رمضان از سلسله دعاهاى سى گانه اى است كه هر يك براى يك روز ماه رمضان است:
اللَّهُمَّ يَا رَبِّ أَصْبَحْتُ لَا أَرْجُو غَيْرَكَ وَ لَا أَدْعُو سِوَاكَ وَ لَا أَرْغَبُ إِلَّا إِلَيْكَ
«اى خدا و پروردگار من، صبح كردم درحالى كه به غير تو اميد ندارم و جز تو را نمى خوانم و جز به درگاه تو نمى گرايم
وَ لَا أَتَضَرَّعُ إِلَّا عِنْدَكَ وَ لَا أَلُوذُ إِلَّا بِفِنَائِكَ إِذْ لَوْ دَعَوْتُ غَيْرَكَ لَمْ يُجِبْنِي
و فقط به درگاه تو تضرّع و التماس نموده و به آستانه ات پناهنده مى شوم؛ زيرا اگر غير تو را مى خواندم، پاسخم نمى داد
وَ لَوْ رَجَوْتُ غَيْرَكَ لَأَخْلَفَ رَجَائِي وَ أَنْتَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي وَ مَوْلَايَ
و اگر به غير تو اميد مى بستم، اميدم را بر نمى آورد و تو مورد اعتماد و اميد و مولى
وَ خَالِقِي وَ بَارِئِي وَ مُصَوِّرِي نَاصِيَتِي بِيَدِكَ تَحْكُمُ فِيَّ كَيْفَ تَشَاءُ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي مَا أَرْجُو
و آفريننده و پديدآورنده و نگارنده منى و [موى] پيشانى [و زمام امور] من به دست تو است و به هر صورت بخواهى درباره من حكم مى كنى و من اختيار برآوردن آنچه را كه بدان اميد دارم
وَ لَا أَسْتَطِيعُ دَفْعَ مَا أَحْذَرُ أَصْبَحْتُ مُرْتَهِناً بِعَمَلِي وَ أَصْبَحَ الْأَمْرُ بِيَدِ غَيْرِي
و برطرف كردن آنچه را كه از آن بيم دارم، ندارم و صبح كرده ام در حالى كه در گرو اعمالم هستم و كار به دست ديگرى است.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً وَ أُشْهِدُ مَلَائِكَتَكَ وَ حَمَلَةَ عَرْشِكَ وَ أَنْبِيَاءَكَ
خداوندا، صبح كردم درحالى كه تو را گواه مى گيرم و تو به عنوان گواه كافى هستى و نيز فرشتگان و حاملان عرش و پيامبران
وَ رُسُلَكَ عَلَى أَنِّي أَتَوَلَّى مَنْ تَوَلَّيْتَهُ وَ أَتَبَرَّأُ مِمَّنْ تَبَرَّأْتَ مِنْهُ وَ أُومِنُ بِمَا أَنْزَلْتَ عَلَى أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ
و رسولان را گواه مى گيرم بر اين كه، هركس را كه تو دوست دارى دوست دارم و از هركس بى زارى بجويى بى زارى مى جويم و به آنچه بر پيامبران و رسولانت فرو فرستاده اى ايمان دارم؛
فَافْتَحْ مَسَامِعَ قَلْبِي لِذِكْرِكَ حَتَّى أَتَّبِعَ كِتَابَكَ وَ أُصَدِّقَ رُسُلَكَ وَ أُومِنَ بِوَعْدِكَ وَ أُوفِيَ بِعَهْدِكَ فَإِنَّ أَمْرَ الْقَلْبِ بِيَدِكَ
پس گوش هاى دل مرا براى ياد خود بگشاى، تا از كتابت پيروى نموده و فرستادگانت را تصديق كنم و به وعده ات ايمان آورده و به پيمانت وفا كنم؛ زيرا اختيار قلب به دست تو است.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْقُنُوطِ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ الْيَأْسِ مِنْ رَأْفَتِكَ
خدايا، به تو پناه مى برم از نوميدى از رحمت و يأس از رأفتت،
فَأَعِذْنِي مِنَ الشَّكِّ وَ الشِّرْكِ وَ الرَّيْبِ وَ النِّفَاقِ وَ الرِّيَاءِ وَ السُّمْعَةِ وَ اجْعَلْنِي فِي جِوَارِكَ الَّذِي لَا يُرَامُ
پس مرا از شك و شرك و ترديد و دودلى و نفاق و ريا و سمعه [قصد شنواندن اعمال خود به ديگران] در پناه خود در آور و در قرب خود كه هيچ كس نمى تواند آهنگ آن را بكند قرار ده
وَ احْفَظْنِي مِنَ الشَّكِّ الَّذِي صَاحِبُهُ يُسْتَهَانُ
و از شكى كه دارنده آن خوار مى گردد، نگاه دار.
اللَّهُمَّ وَ كُلَّمَا قَصُرَ عَنْهُ اسْتِغْفَارِي مِنْ سُوءٍ لَا يَعْلَمُهُ غَيْرُكَ فَعَافِنِي مِنْهُ وَ اغْفِرْهُ لِي
خداوندا، مرا از هر عمل زشتم كه آمرزش خواهى من از آن كوتاه آمده و جز تو آن را نمى داند، عافيت بخش و بيامرز،
فَإِنَّكَ كَاشِفُ الْغَمِّ مُفَرِّجُ الْهَمَّ رَحْمَانُ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ رَحِيمُهُمَا فَامْنُنْ عَلَيَّ بِالرَّحْمَةِ
زيرا تو برطرف كننده غم و گشاينده اندوه و رحمت گستر و مهربان در دنيا و آخرت هستى، پس همان رحمت خود را
الَّتِي رَحِمْتَ بِهَا مَلَائِكَتَكَ وَ رُسُلَكَ وَ أَوْلِيَاءَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
كه شامل حال فرشتگان و فرستادگان و دوستان خود اعمّ از مردان و زنان مؤمن نمودى، به من ارزانى دار.
اللَّهُمَّ رَبَّ هَذَا الْيَوْمِ وَ مَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنْ بَلَاءٍ أَوْ مُصِيبَةٍ أَوْ غَمٍّ أَوْ هَمٍّ فَاصْرِفْهُ عَنِّي وَ عَنْ أَهْلِ بَيْتِي
خدايا، اى پروردگار اين روز، بلاها و گرفتارى ها و غم ها و اندوه هايى را كه در اين روز فرو مى فرستى، از من و خاندان
وَ وُلْدِي وَ إِخْوَانِي وَ مَعَارِفِي وَ مَنْ كَانَ مِنِّي بِسَبِيلٍ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ
و فرزندان و برادران و آشنايانم و كسانى از مردان و زنان مؤمن كه حقى بر من دارند، برگردان.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ عَلَى كَلِمَةِ الْإِخْلَاصِ وَ فِطْرَةِ الْإِسْلَامِ وَ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ وَ دِينِ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ
خدايا، صبح كردم با اقرار به كلمه اخلاص [لا اله الا اللّه] و سرشت اسلامى و آيين ابراهيمى و دين إبراهيم، و دين محمّدى-درودهاى تو بر او و خاندان او-.
اللَّهُمَّ احْفَظْنِي وَ أَحْيِنِي عَلَى ذَلِكَ وَ تَوَفَّنِي عَلَيْهِ وَ ابْعَثْنِي يَوْمَ تَبْعَثُ الْخَلَائِقَ فِيهِ
خدايا، مرا نگاه دار و بر اين اعتقاد زنده بدار و بميران و روزى كه آفريده ها را برمى انگيزانى، مرا بر اين اعتقاد برانگيز
وَ اجْعَلْ أَوَّلَ يَوْمِي هَذَا صَلَاحاً وَ أَوْسَطَهُ فَلَاحاً وَ آخِرَهُ نَجَاحاً بِرَحْمَتِكَ
و آغاز اين روز مرا به رحمتت صلاح و ميانه آن را رستگارى و پايان آن را كاميابى قرار ده؛
فَإِنِّي أَسْأَلُكَ خَيْرَهُ وَ خَيْرَ أَهْلِهِ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّهِ وَ شَرِّ أَهْلِهِ وَ مِنْ سَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ
زيرا من خير اين روز و خير اهل آن را از تو خواهانم و از شرّ آن و شرّ اهل آن و از گوش و چشم و دست و پاى او به تو پناه مى برم.
وَ يَدِهِ وَ رِجْلِهِ وَ كُنْ لِي مِنْهُ حَاجِزاً عَزَّ جَارُكَ وَ جَلَّ ثَنَاؤُكَ وَ لَا إِلَهَ غَيْرُكَ
تو خود نگاه دار من از او باش. همسايه تو سرافراز است و ستايش تو والا است و معبودى جز تو نيست.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تَرْزُقَنِي مَوَاهِبَ الدُّعَاءِ فِي دُبُرِ كُلِّ صَلَاةٍ وَ أَسْأَلُكَ خَيْرَ يَوْمِي هَذَا وَ فَتْحَهُ وَ نَصْرَهُ
خداوندا، از تو مى خواهم كه مواهب دعا در تعقيب نمازها را به من روزى كنى و از تو خير و پيروزى و يارى
وَ نُورَهُ وَ هُدَاهُ وَ رُشْدَهُ وَ بُشْرَاهُ أَصْبَحْتُ بِاللَّهِ الَّذِي (لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ)[1] مُمْتَنِعاً وَ بِعِزَّةِ اللَّهِ الَّتِي لَا تُرَامُ وَ لَا تُضَامُ مُعْتَصِماً
و نور و هدايت و رشد بشارت اين روز را خواهانم. صبح كردم درحالى كه به خدايى كه هيچ چيز همانند او نيست، تكيه كرده ام و به عزّت خدا كه هيچ چيز نمى تواند آهنگ آن را نموده و بدان ستم كند، چنگ زده ام
وَ بِسُلْطَانِ اللَّهِ الَّذِي لَا يُقْهَرُ وَ لَا يُغْلَبُ عَائِذاً مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ وَ ذَرَأَ وَ بَرَأَ وَ مِنْ شَرِّ مَا يُكَنُّ بِاللَّيْلِ وَ يَخْرُجُ بِالنَّهَارِ
و به تسلّط خدا كه مقهور و مغلوب واقع نمى شود، پناه آورده ام از شرّ آنچه خلق كرده و آفريده و پديد آورده است و از شرّ آنچه شب ها خود را نهان مى كند
وَ شَرِّ مَا يَخْرُجُ بِاللَّيْلِ وَ يُكَنُّ بِالنَّهَارِ وَ مِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ذِي سُلْطَانٍ
و روزها بيرون مى آيد و از شرّ آنچه شب ها بيرون مى آيد و روزها خود را پنهان مى كند و از شرّ جنيّان و انسان ها و از شرّ هر چيز تسلّط جو
أَوْ غَيْرِهِ وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دَابَّةٍ (هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ)[2]
و غير آن و از شرّ هر جنبنده اى كه خدا [تو، موى] پيشانى [و زمام امور] آن را گرفته است، به راستى كه پروردگارم بر راه راست استوار است
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
