زمانی که افطار کردن در آن جایز است
۱۸ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السادس فيما نذكره من وظائف الليلة الثانية من شهر رمضان و يومها و فيه فصول، فصل فيما نذكره من الوقت الذي يجوز فيه الإفطار
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب ششم: اعمال شب و روز دوم ماه رمضان و فصل های این باب؛ فصل دوم زمانى كه افطار كردن در آن جايز است:
اعلم أنه إذا دخل وقت صلاة المغرب على اليقين فقد جاز إفطار الصائمين ما لم يشغل الإفطار عما هو أهم منه من عبادات رب العالمين فإن اجتمعت مراسم الله جل جلاله على العبد عند دخول وقت العشاءين [العشاء] فليبدأ بالأهم فالأهم متابعة لمالك الأشياء و لئلا يكون المملوك متصرفا في ملك مالكه بغير رضاه فكأنه يكون قد غصب الوقت و ما يعلمه فيه من يد صاحبه و تصرف فيما لم يعطه إياه فإياه أن يهون بهذا و أمثاله ثم إياه
زمانى كه به طور يقين وقت نماز مغرب فرامى رسد، براى روزه‌داران جايز است كه افطار كنند، مگر آنكه افطار كردن، آنان را از عبادت ديگر پروردگار جهانيان كه مهم‌تر از افطار است، بازدارد بنابراين، هرگاه همه ى دستورهاى الهى هنگام ورود شب براى بنده مشخص شد، بايد به اطاعت از خداوندگار هستى، به‌صورت ألاهمّ فالأهمّ به مهم‌ترين چيز آغاز كند، تا مبادا بدون رضاى مالك خود در ملك او تصرّف كند. وگرنه گويى زمان و نيز عملى را كه در آن زمان انجام مى دهد، از دست صاحبش گرفته و غصب كرده است و در چيزى كه خداوند به او عطا نكرده، تصرّف كرده است. بنابراين، مبادا و مبادا اين مطلب و امثال آن را كوچك و سبك بشمارى.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
