دعای سبحان مقلب القلوب و الابصار سبحان مقلب اللیل و النهار
۲۴ اسفند ۱۳۹۴ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب التاسع عشر فيما نذكره من زيادات و دعوات في الليلة الخامسة عشر و يومها
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب نوزدهم اعمال و دعاهای وارد شده در روایات در شب و روز پانزدهم ماه:
و فيها عدة روايات ما نختاره من عدة روايات في الدعوات
اعمال شب پانزدهم عبارتاند: 4 . دعاهاى مخصوص اين شب.
و أما الدعوات فمنها ما وجدناها في كتب أصحابنا رحمهم الله العتيقة و قد سقط منها أدعية ليال و هو دعاء الليلة الخامسة عشر
دعاهاى اين شب عبارتاند از: (اولین) دعاى شب پانزدهم براساس كتابهاى كهن راويان اماميّه-رحمهم اللّه-:
سُبْحَانَ مُقَلِّبِ الْقُلُوبِ وَ الْأَبْصَارِ سُبْحَانَ مُقَلِّبِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ
پاكا خداى دگرگونكنندهى دلها و ديدهها، پاكا خداى دگرگونكنندهى شب و روز
وَ خَالِقِ الْأَزْمِنَةِ وَ الْأَعْصَارِ الْمُجْرِي عَلَى مَشِيَّتِهِ الْأَقْدَارَ الَّذِي لَا بَقَاءَ لِشَيْءٍ سِوَاهُ
و آفرينندهى زمانها و روزگاران كه مقدّرات را براساس خواست خود روان گردانيد و هيچ جز او پايدار نمىماند
وَ كُلُّ شَيْءٍ يَعْتَوِرُهُ الْفَنَاءُ غَيْرَهُ فَهُوَ الْحَيُّ الْبَاقِي الدَّائِمُ (تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ)[1]
و بر همه چيز جز او نيستى عارض مىگردد. بنابراين، او زندهى پاينده و جاودانى است، بلندمرتبه و منزّه باد خدا، كه پروردگار جهانيان است.
اللَّهُمَّ قَدِ انْتَصَفَ شَهْرُ الصِّيَامِ بِمَا مَضَى مِنْ أَيَّامِهِ وَ انْجَذَبَ إِلَى تَمَامِهِ وَ اخْتِتَامِهِ
خداوندا، ماه صيام در اثر گذشت روزهاى آن، به نيمه رسيد و رو به پايان است
وَ مَا لِي عُدَّةٌ أَعْتَدُّ بِهَا فَأَلْجَأُ إِلَيْهَا وَ لَا أَعْمَالٌ مِنَ الصَّالِحَاتِ أُعَوِّلُ عَلَيْهَا سِوَى إِيمَانِي بِكَ وَ رَجَائِي لَكَ
و من اندوختهاى قابل ملاحظه [كه بدان پناهنده شوم] و اعمال شايستهاى كه بر آن اعتماد كنم، جز ايمان و اميد به تو ندارم
فَأَمَّا رَجَائِي فَيُكَدِّرُهُ عَلَيَّ صَفْوَةُ الْخَوْفِ مِنْكَ وَ أَمَّا إِيمَانِي فَلَا يَضِيعُ عِنْدَكَ وَ هُوَ بِتَوْفِيقِكَ
و بااينحال، اميدم را بيم خالص از تو مكدّر مىكند ولى ايمانم به تو، به توفيق تو در نزد تو ضايع نمىگردد.
اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ حِينَ لَمْ تُفَكِّكْ [لَمْ تَفْكُكْ يَدِي عِنْدَ اسْتِمْسَاكِي] يَدِي عِنْدَ التَّمَاسُكِ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى وَ لَمْ تُشْقِنِي بِمُفَارَقَتِهَا فِيمَنِ اعْتَوَرَهُ الشَّقَاءُ
خداوندا، پس ستايش تو را كه هنگام چنگ زدن من به دستاويز استوار، دستم را از آن جدا نكردى و به واسطهى جدايى از آن جزو كسانى كه بدبختى بر آنان عارض گشته، بدبخت ننمودى.
اللَّهُمَّ فَأَنْصِفْنِي مِنْ شَهَوَاتِي فَإِلَيْكَ مِنْهَا الشَّكْوَى وَ مِنْكَ عَلَيْهَا أُؤَمِّلُ الْعَدْوَى فَإِنَّكَ تَشَاءُ وَ تَقْدِرُ وَ أَشَاءُ وَ لَسْتُ [وَ لَا] أَقْدِرُ وَ لَسْتُ
خداوندا، پس نسبت به خواهشهاى نفسانىام به عدل و داد رفتار كن، كه از آنها به تو گله مىگزارم و به تو بر آنها اميد يارى دارم؛ زيرا تو اراده مىكنى و توانايى، ولى من اراده مىكنم و توانايى ندارم.
إِلَهِي وَ سَيِّدِي مَحْجُوجاً وَ لَكِنْ مَسْئُولًا تُرْجَى وَ مَخُوفاً يُتَّقَى تُحْصِي وَ نَنْسَى وَ بِيَدِكَ حُلْوُ وَ مُرُّ الْقَضَاءِ
اى معبود و آقاى من، تو مغلوب استدلال كسى قرار نمىگيرى، ليكن از تو درخواست و به تو اميد بسته مىشود و از تو هراسيده و پرهيز مىشود، [اعمال و گناهان و غفلتهاى ما را]به شماره درمىآورى و ما فراموش مىكنيم و شيرينى و ترشى سرنوشت حتمى به دست تو است.
اللَّهُمَّ فَأَذِقْنِي حَلَاوَةَ عَفْوِكَ وَ لَا تُجَرِّعْنِي غُصَصَ سَخَطِكَ [سُخْطِكَ] وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
خداوندا، شيرينى گذشت را به من بچشان و غصههاى خشمت را به من مچشان. درود خداوند بر حضرت محمّد و خاندان پاك او، اى مهربانترين مهربانان.