دعای بعد از نافله مغرب در شب اول شوال (اقبال الاعمال)
۲۳ خرداد ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السادس و الثلاثون فيما نذكره مما يختص بليلة عيد الفطر
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و ششم- اعمال و دعاهای مخصوص شب عید فطر:
و منها الإقبال على صلاة الغروب بفرحة القلوب بتقريب علام الغيوب و تقديم قدم الإنابة إلى محل الإجابة و الدعاء عقيب نافلة المغرب المردف بالتوبة و الاستغفار المطلق من وثاق الإصرار و هو مما رواه جماعة من أصحابنا بعدة طرق فمنهم من ذكره عقيب نوافلها و منهم من ذكر أنه يقال و قائله غير ساجد و منهم من روى أنه يقول في سجوده و نحن نذكر الرواية التي تتضمن ذكره بعد نوافل المغرب
ديگر اعمال و دعاهاى مخصوص شب عيد فطر عبارت‌اند از: تعقيب مخصوص نماز مغرب شب عيد؛ يكى از اعمال اين روز عبارت است از اين‌كه انسان با نشاط و شادى دل به واسطه‌ى اين‌كه خداوند داناى غيب او را به قرب خود مشرّف گردانيده و در نتيجه او با قدم توبه و انابه به محل اجابت گام گذاشته است، بر نماز مغرب روى آورد؛ سپس دعايى را كه در تعقيب نافله‌ى نماز مغرب وارد است بخواند و در پى آن توبه و استغفارى كه انسان را از بند اصرار بر گناه مى‌رهاند، بكند، سپس دعايى را كه گروهى از راويان اماميّه با چندين سند نقل كرده‌اند- برخى در تعقيب نافله‌هاى نماز مغرب و برخى در غير حال سجده و بعضى در حال سجده نقل كرده‌اند و ما روايتى كه آن را بعد از نافله‌ى نماز مغرب ذكر كرده است، يادآور مى‌شويم-بخواند، كه
وَ هُوَ مَرْوِيٌّ بِإِسْنَادٍ مُتَّصِلٍ إِلَى الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ قَالَ
«حسن بن راشد» مى‌گويد:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ النَّاسَ يَقُولُونَ إِنَّ الْمَغْفِرَةَ تَنْزِلُ عَلَى مَنْ صَامَ شَهْرَ رَمَضَانَ لَيْلَةَ الْقَدْرِ
به امام صادق-عليه السّلام-عرض كردم: «مردم [عامّه]مى‌گويند: آمرزش خدا بر روزه‌داران ماه رمضان در شب قدر نازل مى‌شود. [آيا اين سخن درست است؟]»
فَقَالَ يَا حَسَنُ إِنَّ الْقَارِيجَارَ إِنَّمَا يُعْطَى أَجْرَهُ عِنْدَ فَرَاغِهِ مِنْ ذَلِكَ لَيْلَةَ الْعِيدِ
فرمود: «مزد كارگر هنگام فراغت از كار داده مى‌شود و پايان كار ماه رمضان، شب عيد فطر است.»
قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ فَمَا يَنْبَغِي لَنَا أَنْ نَفْعَلَ فِيهَا قَالَ إِذَا غَرَبَتِ الشَّمْسُ فَاغْتَسِلْ فَإِذَا صَلَّيْتَ الْمَغْرِبَ وَ الْأَرْبَعَ الَّتِي بَعْدَهَا فَارْفَعْ يَدَيْكَ وَ قُلْ
عرض كردم: «فدايت گردم! در آن شب چه عملى شايسته است؟» فرمود:«هنگامى كه آفتاب غروب كرد، غسل كن و وقتى نماز مغرب و چهار ركعت نافله‌ى بعد از آن را خواندى، بگو:
يَا ذَا الْمَنِّ يَا ذَا الطَّوْلِ [وَ الطَّوْلِ] يَا ذَا الْجُودِ يَا مُصْطَفِيَ مُحَمَّدٍ وَ نَاصِرَهُ
اى بخشنده و ارزانى‌دارنده و بخشاينده، اى برگزيننده و ياريگر حضرت محمّد،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِي كُلَّ ذَنْبٍ أَحْصَيْتَهُ وَ هُوَ عِنْدَكَ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ
بر محمّد و آل محمّد درود فرست و هر گناهى را كه برشمرده‌اى و در نزد تو در نوشته‌ى آشكار قرار دارد، بيامرز.
ثُمَّ تَخِرُّ سَاجِداً وَ تَقُولُ مِائَةَ مَرَّةٍ
سپس به سجده برو و در حال سجده صد بار بگو:
أَتُوبُ إِلَى اللَّهِ
به درگاه خدا توبه مى‌كنم.
وَ أَنْتَ سَاجِدٌ ثُمَّ تَسْأَلُ حَاجَتَكَ فَإِنَّهَا تُقْضَى إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَى
آن‌گاه حاجتت را بخواه، ان شاء اللّه تعالى برآورده مى‌گردد.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
