دعای بعد از نماز صبح در روز عید فطر (اقبال الاعمال)
۲۵ خرداد ۱۳۹۵ 0 ادعیه و زیاراتالجزء الأول؛ أبواب أحكام شهر رمضان؛ الباب السابع و الثلاثون فيما نذكره من وظائف يوم عيد الفطر؛ فصل فيما نذكره من صلاة الفجر يوم العيد و ما يختص تعقيبها في اليوم المذكور
جلد اول، باب های احکام ماه رمضان؛ باب سی و ششم- اعمال و وظایف مخصوص روز عید فطر؛ فصل دوم، نماز صبح روز عید و تعقیبات مخصوص آن:
و يدعو أيضا فيقول
و نيز بعد از آن (تکبیرات بعد از نماز)، دعايى كه
مَا رَوَاهُ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي قُرَّةَ فِي كِتَابِهِ بِإِسْنَادِهِ إِلَى أَبِي عَمْرٍو مُحَمَّدِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ نَصْرٍ السُّكَّرِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ
«محمّد بن ابى قرّه» -رحمه اللّه-در كتاب خود نقل كرده است، خوانده شود. او با سند خود از «ابو عمرو محمّد بن محمّد بن نصر سكونى» -رضى اللّه عنه-نقل مى‌كند كه
سَأَلْتُ أَبَا بَكْرٍ أَحْمَدَ بْنَ مُحَمَّدِ بْنِ عُثْمَانَ الْبَغْدَادِيَّ رَحِمَهُ اللَّهُ أَنْ يُخْرِجَ إِلَيَّ دُعَاءَ شَهْرِ رَمَضَانَ الَّذِي كَانَ عَمُّهُ الشَّيْخُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عُثْمَانَ بْنِ سَعِيدٍ الْعَمْرِيُّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ وَ أَرْضَاهُ
از «ابو بكر احمد بن محمّد بن عثمان بغدادى» -رحمه اللّه-درخواست نمودم دعاهاى ماه رمضان را كه عمويش شيخ «ابو جعفر محمّد بن عثمان بن سعيد عمرى» -خداوند از او خشنود گردد و خشنودش گرداند! -مى‌خواند، به من ارايه دهد.
يَدْعُو بِهِ فَأَخْرَجَ إِلَيَّ دَفْتَراً مُجَلَّداً بِأَحْمَرَ فِيهِ أَدْعِيَةُ شَهْرِ رَمَضَانَ مِنْ جُمْلَتِهَا الدُّعَاءُ بَعْدَ صَلَاةِ الْفَجْرِ يَوْمَ الْفِطْرِ
او دفترى را-كه جلدش سرخ بود و دعاهاى ماه رمضان در آن وجود داشت-به من ارايه داد. يكى از دعاهاى آن، دعايى بود كه بعد از نماز صبح روز فطر خوانده مى‌شود، به اين صورت:
اللَّهُمَّ إِنِّي تَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ أَمَامِي وَ عَلِيٍّ مِنْ خَلْفِي وَ عَنْ يَمِينِي وَ أَئِمَّتِي عَنْ يَسَارِي
خداوندا، حضرت محمّد-درود و سلام خدا بر او و خاندان او-را از پيشاروى و علىّ را از پشت و دست راست و ديگر امامان را از سمت چپ خود، وسيله قرار داده و به تو توجه مى‌كنم
أَسْتَتِرُ بِهِمْ مِنْ عَذَابِكَ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ زُلْفَى لَا أَجِدُ أَحَداً أَقْرَبَ إِلَيْكَ مِنْهُمْ
و خود را به واسطه‌ى آنان از عذاب تو مى‌پوشانم و به نحو شايسته به درگاه تو نزديكى مى‌جويم و كسى نزديك‌تر از آنان به درگاهت نمى‌يابم
فَهُمْ أَئِمَّتِي فَآمِنْ بِهِمْ خَوْفِي مِنْ عِقَابِكَ وَ سَخَطِكَ وَ أَدْخِلْنِي بِرَحْمَتِكَ فِي عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ
و آنان امامان من هستند، پس بيم من از كيفر و خشم خود را به‌وسيله‌ى آنان ايمنى بخش و به رحمت خود در ميان بندگان شايسته‌ات وارد نما.
أَصْبَحْتُ بِاللَّهِ مُؤْمِناً [مُوقِناً] مُخْلِصاً عَلَى دِينِ مُحَمَّدٍ وَ سُنَّتِهِ وَ عَلَى دِينِ عَلِيٍّ وَ سُنَّتِهِ وَ عَلَى دِينِ الْأَوْصِيَاءِ وَ سُنَّتِهِمْ
صبح كردم درحالى‌كه به خدا ايمان دارم و به او اخلاص مى‌ورزم براساس دين و روش حضرت محمّد و آيين و روش على و جانشينان ديگرش،
آمَنْتُ بِسِرِّهِمْ وَ عَلَانِيَتِهِمْ وَ أَرْغَبُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى فِيمَا رَغِبَ فِيهِ إِلَيْهِ مُحَمَّدٌ وَ عَلِيٌّ وَ الْأَوْصِيَاءُ
به نهان و آشكار آنان ايمان آوردم و آنچه را كه حضرت محمّد و على و اوصياى ديگر از خداوند متعال خواسته‌اند، مى‌خواهم
وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ شَرِّ مَا اسْتَعَاذُوا مِنْهُ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لَا عِزَّةَ وَ لَا مَنَعَةَ وَ لَا سُلْطَانَ إِلَّا لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ
[و از شرّ آنچه آنان از آن به خدا پناه بردند، به خدا پناه مى‌برم]و هيچ دگرگونى و نيرويى جز به خدا به‌وجود نمى‌آيد و هيچ سربلندى و بازدارندگى و تسلّط نيست جز براى خداوند يگانه، چيره، سرافراز و باشكوه [و متكبّر].
الْمُتَكَبِّرِ (تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ)[1] (وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ)[2]
بر خدا توكل نمودم و هركس بر خدا توكل كند، خدا او را كافى است. به راستى كه خدا كار خود را [به آخر]مى‌رساند.
اللَّهُمَّ إِنِّي أُرِيدُكَ فَأَرِدْنِي وَ أَطْلُبُ مَا عِنْدَكَ فَيَسِّرْهُ لِي وَ اقْضِ لِي حَوَائِجِي
خداوندا، من خواهان توام پس تو نيز مرا بخواه و آنچه را كه نزد تو است مى‌طلبم، پس آن را براى من آسان و فراهم كن و خواسته‌هايم را برآور،
فَإِنَّكَ قُلْتَ فِي كِتَابِكَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُ (شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ)[3]
زيرا تو خود در كتابت فرموده‌اى و سخن تو حق است كه: «ماه رمضان، كه قرآن در آن براى هدايت مردم و به عنوان نشانه‌هاى روشن از هدايت و جداسازى [حق از باطل]فروفرستاده شده است.»
فَعَظَّمْتَ حُرْمَةَ شَهْرِ رَمَضَانَ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ خَصَصْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ بِتَصْيِيرِكَ فِيهِ لَيْلَةَ الْقَدْرِ
و بدين ترتيب، ارزش ماه رمضان را با فروفرستادن قرآن در آن بزرگ داشتى و با قرار دادن شب قدر در آن، آن را ويژه گردانيده و به آن عظمت دادى
فَقُلْتَ( لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ)[4]
و فرمودى: «شب قدر از هزار ماه برتر است، فرشتگان و روح براى [تقدير]همه‌ى امور به اذن پروردگارشان فرود مى‌آيند و آن شب تا طلوع سپيده‌دم مايه‌ى ايمنى است.»
اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ أَيَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدِ انْقَضَتْ وَ لَيَالِيهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ قَدْ صِرْتُ مِنْهُ
خداوندا، اين روزهاى ماه رمضان است كه به پايان آمد و شب‌هاى آنكه سپرى گرديد
يَا إِلَهِي إِلَى مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي وَ أَحْصَى لِعَدَدِهِ [بِعَدَدِهِ] مِنْ عَدَدِي
و من-اى معبود من-در رابطه با آن به جايى رسيده‌ام كه تو از من آگاه‌تر و شمارنده‌ترى.
فَأَسْأَلُكَ يَا إِلَهِي بِمَا سَأَلَكَ بِهِ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ
پس اى معبود من، از تو به آنچه بندگان شايسته‌ات درخواست نموده‌اند، مى‌خواهم كه بر حضرت محمّد و اهل بيت او درود فرستى
وَ أَنْ تَتَقَبَّلَ [تَقْبَلَ] مِنِّي كُلَّمَا [مَا] تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ وَ تَتَفَضَّلَ عَلَيَّ بِتَضْعِيفِ عَمَلِي وَ قَبُولِ تَقَرُّبِي وَ قُرُبَاتِي وَ اسْتِجَابَةِ دُعَائِي
و [تمام]آنچه را كه به‌وسيله‌ى آن به درگاهت تقرب جستم، بپذيرى و تفضّل نموده و عملم را دوچندان گردانيده و اعمال و عباداتى را كه با آن‌ها به تو نزديكى جستم بپذيرى و دعايم را مستجاب گردانى
وَ هَبْ لِي مِنْكَ عِتْقَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ مُنَّ عَلَيَّ بِالْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ وَ الْأَمْنِ يَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ كُلِّ فَزَعٍ وَ مِنْ كُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ
و آزادى از آتش جهنّم را به من ارزانى دار و نيز كاميابى به بهشت در روز بيم و ايمنى از همه‌ى هراس‌ها و گرفتارى‌ها را كه براى روز قيامت آماده كرده‌اى، به من ارزانى دار.
أَعُوذُ بِحُرْمَةِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ بِحُرْمَةِ نَبِيِّكَ وَ حُرْمَةِ الصَّالِحِينَ أَنْ يَنْصَرِمَ هَذَا الْيَوْمُ
به احترام روى [اسما و صفات، يا ذات]گرامى و حرمت پيامبرت و احترام شايستگان، به تو پناه مى‌برم از اين‌كه اين روز به‌سر آيد
وَ لَكَ قِبَلِي تَبِعَةٌ تُرِيدُ أَنْ تُؤَاخِذَنِي بِهَا أَوْ ذَنْبٌ تُرِيدُ أَنْ تُقَايِسَنِي بِهِ وَ تُشْقِيَنِي وَ تَفْضَحَنِي بِهِ
و تو در نزد من پيامد بدى داشته باشى كه بخواهى مرا به واسطه‌ى آن كيفر نمايى
أَوْ خَطِيئَةٌ تُرِيدُ أَنْ تُقَايِسَنِي بِهَا وَ تَقْتَصَّهَا مِنِّي لَمْ تَغْفِرْهَا لِي
يا گناهى كه نيامرزيده باشى و بخواهى عذابت را به من بچشانى و بدبخت و رسوايم كنى و از من قصاص بكشى
وَ أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ الْفَعَّالِ لِمَا يُرِيدُ الَّذِي يَقُولُ لِلشَّيْءِ كُنْ فَيَكُونُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ
و به حرمت روى گرامى تو كه هرچه را بخواهى مى‌كنى و به هر چيز بگويى موجود شو، موجود مى‌شود و معبودى جز تو نيست، از تو مى‌خواهم.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِلَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ إِنْ كُنْتَ رَضِيتَ عَنِّي فِي هَذَا الشَّهْرِ أَنْ تَزِيدَنِي فِيمَا بَقِيَ مِنْ عُمُرِي رِضًا
خدايا، از تو به حقّ اين‌كه معبودى جز تو نيست مى‌خواهم [كه اگر در اين ماه از من خرسند گشته‌اى، در مقدار باقى‌مانده از عمرم به خشنودى خود بيفزايى
فَإِنْ [وَ إِنْ] كُنْتَ لَمْ تَرْضَ عَنِّي فِي هَذَا الشَّهْرِ فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّي السَّاعَةَ السَّاعَةَ السَّاعَةَ
و اگر]در اين ماه از ما خشنود نگرديده‌اى، از هم‌اكنون و همين لحظه و همين لحظه و مين لحظه از من خرسند شو
وَ اجْعَلْنِي فِي هَذِهِ السَّاعَةِ وَ فِي هَذَا الْمَجْلِسِ مِنْ عُتَقَائِكَ مِنَ النَّارِ
و در اين لحظه و در اين مجلس مرا از آزادشدگان
وَ طُلَقَائِكَ مِنْ جَهَنَّمَ وَ سُعَدَاءِ خَلْقِكَ بِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
و رهاشدگان از آتش جهنّم و مردمان نيكبخت قرار ده. به آمرزش و رحمتت اى مهربان‌ترين مهربانان.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحُرْمَةِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَنْ تَجْعَلَ شَهْرِي هَذَا خَيْرَ شَهْرِ رَمَضَانٍ عَبَدْتُكَ فِيهِ
خدايا، به حرمت روى با كرامتت از تو مى‌خواهم كه اين ماه رمضان ما را بهترين ماه رمضانى كه تو را در آن پرستيده‌ايم
وَ صُمْتُهُ لَكَ وَ تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ مُنْذُ أَسْكَنْتَنِي فِيهِ
و براى تو روزه داشته‌ايم و به درگاه تو نزديكى جسته‌ايم، از زمانى كه ما را در اين جهان ساكن گردانيده‌اى
أَعْظَمَهُ أَجْراً وَ أَتَمَّهُ نِعْمَةً وَ أَعَمَّهُ عَافِيَةً وَ أَوْسَعَهُ رِزْقاً وَ أَفْضَلَهُ عِتْقَا مِنَ النَّارِ
و بزرگ‌ترين ماه رمضان از لحاظ پاداش و پرنعمت‌ترين و فراگيرترين از نظر عافيت و گسترده‌ترين از جهت روزى و برترين ماه رمضان از لحاظ آزادى از آتش جهنّم
وَ أَوْجَبَهُ رَحْمَةً وَ أَعْظَمَهُ مَغْفِرَةً وَ أَكْمَلَهُ رِضْوَاناً وَ أَقْرَبَهُ إِلَى مَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى
و پررحمت‌ترين و پرآمرزش‌ترين و كامل‌ترين ماه رمضان از نظر خشنودى و نزديك‌ترين آن‌ها به آنچه دوست دارى و مى‌پسندى، بگردان.
اللَّهُمَّ لَا تَجْعَلْهُ آخِرَ شَهْرِ رَمَضَانٍ صُمْتُهُ لَكَ وَ ارْزُقْنِي الْعَوْدَ ثُمَّ الْعَوْدَ حَتَّى تَرْضَى وَ بَعْدَ الرِّضَا
خدايا، اين ماه رمضان را آخرين ماه رمضانى كه براى تو روزه داشتم مگردان و بازگشت مكرّر به آن را روزى‌ام كن تا اين‌كه خشنود گردى و حتى بعد از خشنودى‌ات
وَ حَتَّى تُخْرِجَنِي مِنَ الدُّنْيَا سَالِماً وَ أَنْتَ عَنِّي رَاضٍ وَ أَنَا لَكَ مَرْضِيٌّ
و نيز تا اين‌كه مرا به‌صورت سالم از دنيا بيرون برى، درحالى‌كه تو از من خشنودى گردى و من مورد پسند توام.
اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِيمَا تَقْضِي وَ تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ الَّذِي لَا يُرَدُّ وَ لَا يُبَدَّلُ
خداوندا، جزو امور قطعى كه هيچ تغيير و تبديلى در آن راه ندارد، به‌صورت سرنوشت حتمى مقرّر و مقدّر بدار
أَنْ تَجْعَلَنِي مِمَّنْ تُثِيبُ [تنبت] وَ تُسَمِّي وَ تَقْضِي لَهُ وَ تَزِيدُ وَ تُحِبُّ لَهُ وَ تَرْضَى
كه [مرا از كسانى قرار ده كه پاداش مى‌دهى [استوار مى‌دارى]و به نام، مشخّص مى‌كنى و حاجت آنان را برآورده و افزون مى‌كنى و دوست مى‌دارى و مى‌پسندى
وَ أَنْ تَكْتُبَنِي مِنْ حُجَّاجِ بَيْتِكَ الْحَرَامِ فِي هَذَا الْعَامِ وَ فِي كُلِّ عَامٍ
و]در اين سال و همه‌ى سال‌ها، نام مرا جزو حاجيان خانه‌ى محترمت بنويسى،
الْمَبْرُورِ حَجُّهُمُ الْمَشْكُورِ سَعْيُهُمُ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمُ الْمُتَقَبَّلِ عَنْهُمْ مَنَاسِكُهُمُ الْمُعَافَيْنَ [المعانين] عَلَى أَسْفَارِهِمُ
حاجيانى كه حجّشان نيك و كوشش و عملشان ستوده و گناهانشان آمرزيده و عباداتشان پذيرفته است و در سفرها آسيبى نمى‌بينند [يارى مى‌شوند]و بر عبادت‌هايشان روى آورده‌اند
الْمُقْبِلِينَ عَلَى نُسُكِهِمُ الْمَحْفُوظِينَ فِي أَنْفُسِهِمْ وَ أَمْوَالِهِمْ وَ ذَرَارِيهِمْ وَ كُلِّ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيْهِمْ
و در رابطه با جان و مال و فرزندان خود و تمام آنچه بر آنان ارزانى داشته‌اى، محفوظ مى‌دارى.
اللَّهُمَّ اقْلِبْنِي مِنْ مَجْلِسِي هَذَا فِي شَهْرِي هَذَا فِي يَوْمِي هَذَا فِي سَاعَتِي هَذِهِ مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُسْتَجَاباً لِي مَغْفُوراً ذَنْبِي
خدايا، مرا از اين مجلس و در اين ماه و در اين روز و در اين لحظه به حالى برگردان كه كامياب و رستگار گرديد و دعايم مستجاب و گناهم آمرزيده شود
مُعَافاً مِنَ النَّارِ وَ مُعْتَقاً مِنْهَا عِتْقاً لَا رِقَّ بَعْدَهُ أَبَداً وَ لَا رَهْبَةَ يَا رَبَّ الْأَرْبَابِ
و از گزند آتش جهنّم ايمن و از آن آزاد گردم، آزاديى كه بعد از آن هرگز بردگى و بيمى نيست، اى پروردگارپروردگاران.
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ فِيمَا شِئْتَ وَ أَرَدْتَ وَ قَضَيْتَ وَ قَدَّرْتَ وَ حَتَمْتَ وَ أَنْفَذْتَ أَنْ تُطِيلَ عُمُرِي
خدايا، از تو مى‌خواهم كه جزو مشيّت و اراده و قضا و قدر و سرنوشت حتمى و قطعى خود، عمر مرا طولانى قرار داده
وَ أَنْ تَنْسَأَنِي فِي أَجَلِي وَ أَنْ تُقَوِّيَ ضَعْفِي وَ أَنْ تُغْنِيَ فَقْرِي
و سرآمد عمرم را به تأخير بيندازى و ناتوانى‌ام را نيرو بخشى و نيازمندى‌ام را به بى‌نيازى مبدّل كنى
وَ أَنْ تَجْبُرَ فَاقَتِي وَ أَنْ تَرْحَمَ مَسْكَنَتِي وَ أَنْ تُعِزَّ ذُلِّي وَ أَنْ تَرْفَعَ ضَعَتِي
و نادارى‌ام را جبران كنى و بر بيچارگى‌ام رحم آورى و خوارى‌ام را عزّت بخشى و فرومايگى را به سربلندى
وَ أَنْ تُغْنِيَ عَائِلَتِي وَ أَنْ تُؤْنِسَ وَحْشَتِي وَ أَنْ تُكْثِرَ قِلَّتِي وَ أَنْ تُدِرَّ رِزْقِي فِي عَافِيَةٍ وَ يُسْرٍ وَ خَفْضٍ
و نادارى‌ام را به بى‌نيازى و وحشتم را به انس و اندكى‌ام را به بسيارى مبدل كن و روزى‌ام را با عافيت و آسانى و فراخى و آرامش، فراوان كن
وَ أَنْ تَكْفِيَنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ دُنْيَايَ وَ آخِرَتِي وَ لَا تَكِلَنِي إِلَى نَفْسِي فَأَعْجِزَ عَنْهَا وَ لَا إِلَى النَّاسِ فَيَرْفُضُونِي
و در رابطه با امور دنيا و آخرت كه مورد اهتمام من است كفايتم كن و مرا به خويشتن وامگذار تا مبادا از [تدبير]آن دربمانم و نيز به مردم وامگذار تا مبادا مرا رها كنند
وَ أَنْ تُعَافِيَنِي فِي دِينِي وَ بَدَنِي وَ جَسَدِي وَ رُوحِي وَ وُلْدِي وَ أَهْلِي وَ أَهْلِ مَوَدَّتِي وَ إِخْوَانِي
و در رابطه دين و تن و جسد و روح و فرزندان و خانواده و دوستان و برادران و همسايگانم-اعمّ از مردان و زنان مؤمن
وَ جِيرَانِي مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ
و مردان و زنان مسلمان و زندگان و مردگان-عافيت بخش
وَ أَنْ تَمُنَّ عَلَيَّ بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ مَا أَبْقَيْتَنِي
و ايمنى و ايمان را تا زمانى كه پاينده‌ام داشته‌اى، به من ارزانى دارى؛
فَإِنَّكَ وَلِيِّي وَ مَوْلَايَ وَ ثِقَتِي وَ رَجَائِي وَ مَعْدِنُ مَسْأَلَتِي وَ مَوْضِعُ شَكْوَايَ وَ مُنْتَهَى رَغْبَتِي
زيرا تو سرپرست و مولى و مورد اعتماد و اميد و معدن درخواست و جايگاه گله و منتهاى خواهش من هستى،
فَلَا تُخَيِّبْنِي فِي رَجَائِي يَا سَيِّدِي وَ مَوْلَايَ وَ لَا تُبْطِلْ طَمَعِي وَ رَجَائِي
پس اى سرور و مولاى من، مرا در رابطه با اميدم نوميد مكن و آزمندى و اميدم را برآور؛
فَقَدْ تَوَجَّهْتُ إِلَيْكَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ قَدَّمْتُهُمْ إِلَيْكَ أَمَامِي وَ أَمَامَ حَاجَتِي وَ طَلِبَتِي وَ تَضَرُّعِي وَ مَسْأَلَتِي
زيرا من به‌وسيله‌ى محمّد و آل محمّد به تو روى آورده‌ام و آنان را پيشاپيش خود و حاجت و خواسته و تضرّع و درخواستم مقدم داشته‌ام
وَ اجْعَلْنِي [فَاجْعَلْنِي] بِهِمْ (وَجِيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ)[5] فَإِنَّكَ مَنَنْتَ عَلَيَّ بِمَعْرِفَتِهِمْ
و [پس]مرا به واسطه‌ى آنان در دنيا و آخرت آبرومند و از مقربان درگاهت قرار ده. كه تو [شناخت]آنان را به من ارزانى داشته‌اى،
[بِهِمْ] فَاخْتِمْ لِي بِهِمُ السَّعَادَةَ [بِالسَّعَادَةِ] إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
پس به واسطه‌ى آنان پايان كار مرا نيز به نيكبختى ختم كن، به راستى كه تو بر هر چيز توانايى.
زِيَادَةٌ فِيهِ
ادامه‌ى دعاى فوق براساس روايت ديگر:
مَنَنْتَ عَلَيَّ بِهِمْ فَاخْتِمْ لِي بِالسَّعَادَةِ وَ الْأَمْنِ وَ السَّلَامَةِ وَ الْإِيمَانِ وَ الْمَغْفِرَةِ وَ الرِّضْوَانِ وَ السَّعَادَةِ وَ الْحِفْظِ
تو كه آنان را به من ارزانى داشته‌اى، پايان كار مرا به نيكبختى و ايمنى و سلامت و ايمان و آمرزش و خشنودى و فرخندگى و نگاه‌دارى خود، ختم كن.
يَا اللَّهُ أَنْتَ لِكُلِّ حَاجَةٍ لَنَا فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ عَافِنَا
اى خدا، تو عهده‌دار همه‌ى خواسته‌هاى مايى، پس بر محمّد و خاندان او درود فرست و ما را عافيت بخش
وَ لَا تُسَلِّطْ عَلَيْنَا أَحَداً مِنْ خَلْقِكَ لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَ اكْفِنَا كُلَّ أَمْرٍ مِنْ أَمْرِ [أُمُورِ] الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ
و هيچ‌يك از آفريده‌هايت را كه توانايى تسلّط او بر خود را نداريم، بر ما مسلّط مكن و در تمام امور دنيا و آخرت ما را كفايت كن، اى شكوهمند و بزرگوار،
صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ سَلِّمْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
بر محمّد و آل محمّد درود فرست و بر محمّد و آل محمّد رحمت ورز و بر محمّد و آل محمّد سلام فرست،
كَأَفْضَلِ مَا صَلَّيْتَ وَ بَارَكْتَ وَ رَحِمْتَ [وَ تَرَحَّمْتَ] وَ سَلَّمْتَ وَ تَحَنَّنْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد
همانند برترين درود و بركت و رحمت و سلام و مهربانى كه بر حضرت ابراهيم و خاندان او فرستادى، به راستى كه تو ستوده و بلندپايه‌اى.
کانال قرآن و حدیث را درشبکه های اجتماعی دنبال کنید.
