نکاتی پیرامون امنیت عاطفی در کودکان

کودک  باید خاطرش آسوده  باشد  از اینکه پدر و مادر همیشه و در هر شرایطی او را  دوست دارند و   پاسخگوی نیازها و  عواطف او هستند. او باید احساس کند پدر و مادر از داشتن او خوشبخت و خرسند هستند.  کودکی که با امنیت عاطفی رشد نموده باشد خودباوری, ارزشمندی, استقلال,  مثبت اندیشی, مسئولیت پذیری, آرامش  و بسیاری دیگر از جنبه های مثبت روانی و شخصیتی را به دست خواهد آورد .این نیاز در بدو تولد با نوازش کردن کودک و به آغوش کشیدن او پاسخ داده می شود اما در سالهای بعد مسئله کمی پیچیده تر شده و عوامل مختلفی بر روی آن تأثیر می گذارد. خوب است در این باره به نکات زیر توجه داشته باشیم:

1.  باید محبت خود را  بی قید و شرط نثار فرزندانمان  نماییم. فرزند ما هر چقدر هم که ناساز و بداخلاق باشد  باز هم دوستش داریم. پس هیچگاه نباید به او بگوییم : « دیگر دوستت ندارم» یا «دیگر بچه من نیستی».
2. فرزندمان را همانگونه که هست بپذیریم. مقایسه, تبعیض, تمسخر و تحقیر, تهدید بزرگی برای عواطف کودکان است.  
3. هیچوقت به فرزندمان دورغ نگوییم, اگر هم قولی دادیم به آن عمل کنیم.  بدون رضایت خودش و  به اجبار او را نزد فرد دیگری نگذاریم.
4. به او لبخند بزنید و عشق بی پایان خود را با نگاه و رفتار خودتان  به او بچشانید. طوری با فرزندتان رفتار کنید که بدون نگرانی, احساسات خودش را برای شما بازگو کند.
5. پذیرای محبت کودکتان باشید. وقتی شما را بی بهانه می بوسد, وقتی خوراکی خود را با شما تقسیم می کند یا از شما می خواهد با او بازی کنید دست محبت او را پس نزنید.
6. طبیعی است که گاهی از کارهای فرزندتان کلافه و عصبانی می شوید.  به هیچ وجه  نباید شخصیت کودک را به باد انتقاد بگیریم و به او توهین کنیم. باید سعی کنیم به خودمان  مسلط باشیم و در صورت لزوم  تنها رفتار کودک را سرزنش کنیم  نه شخصیت او را.
7. او را به خاطر بیماریها  و  مشکلات خودتان مقصر ندانید. با این کار احساس می کند جایگاهش را نزد شما از دست خواهد داد.
8. متناسب با توان کودک به او مسئولیتهایی واگذار کنید  تا احساس کند فرد مفیدی برای خانواده است.
9.  کودکی که امنیت عاطفی کمی داشته باشد بیش از حد به مادرش می چسبد و زمانی که مادرش غایب باشید به شدت متأثر می شود و حتی هنگامی که بازمی گردید آرام نمی شود و حتی ممکن است با عصبانیت به مادرش پرخاش کند. او ابراز احساسات نمی کند. در برقراری ارتباط با دوستان و معلمان خودش مشکل دارد.
10. خانواده مهمترین تکیه گاه عاطفی کودکان است.  اگر بدانیم  فرزند بی گناه  چگونه از اختلاف ما پریشان می شود هر گز در مقابل چشمان معصوم او بر سر یکدیگر فریاد نمی زنیم. هر فریاد بخشی از خانه امن کودک ما را ویران میکند.

 والدین گرامی: لطفاً حتی در دلتان هم کودک خود را مزاحم راحتی, آزادی و پیشرفت خود نخوانید. افکار شما بر رفتار شما تأثیر می گذارد. 

نویسنده: سید مهدی خدایی