حکمتهای نهج البلاغه (+عکس نوشته) (2)

امام علی علیه السلام

 قُرِنَتِ الْهَيْبَةُ بِالْخَيْبَةِ وَ الْحَيَاءُ بِالْحِرْمَانِ وَ الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ الْخَيْر

ترس با نامیدی و شرم با محرومیت همراه است و فرصت ها چون ابر می گذرند.پس فرصت های نیک را غنیمت شمارید.

نهج البلاغه، حکمت 21

امام علی علیه السلام

وَ قَالَ ع لَنَا حَقٌّ فَإِنْ أُعْطِينَاهُ وَ إِلَّا رَكِبْنَا أَعْجَازَ الْإِبِلِ وَ إِنْ طَالَ السُّرَى‏

ما را حقی است اگر به ما داده شود وگرنه بر پشت شتران سوار شویم و برای گرفتن آن برانیم هرچند شب روی به طول انجامد.

نهج البلاغه،حکمت22

امام علی علیه السلام

مَنْ أَبْطَأَ بِهِ عَمَلُهُ لَمْ يُسْرِعْ بِهِ نَسَبُه‏

کسی که کرادرش او را به جایی نرساند، افتخارات خاندانش او را به جایی نخواهد رسانید.

نهج البلاغه،حکمت23

امام علی علیه السلام

مِنْ كَفَّارَاتِ الذُّنُوبِ الْعِظَامِ إِغَاثَةُ الْمَلْهُوفِ وَ التَّنْفِيسُ عَنِ الْمَكْرُوب‏

از کفاره گناهان بزرگ، به فریاد مردم رسیدن، وآرام کردن مصیبت دیدگان است.

نهج البلاغه،حکمت24

امام علی علیه السلام

 يَا ابْنَ آدَمَ إِذَا رَأَيْتَ رَبَّكَ سُبْحَانَهُ يُتَابِعُ عَلَيْكَ نِعَمَهُ وَ أَنْتَ تَعْصِيهِ فَاحْذَرْه‏

ای فرزند آدم زمانی که خدا را می بینی که نعمت ها را به تو می رساند تو در حالی که مصعیت کاری، بترس

نهج البلاغه،حکمت 25

امام علی علیه السلام

مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِه‏

کسی که چیزی را دل پنهان نکرد جز آنکه در لغزش های زبان و رنگ رخسارش، آشکار خواهد گشت.

نهج البلاغه، حکمت 26

امام علی علیه السلام

 امْشِ بِدَائِكَ مَا مَشَى بِك‏

با درد خود بساز، چندان که با تو سازگار است.

نهج البلاغه، حکمت27

امام علی علیه السلام

أَفْضَلُ الزُّهْدِ إِخْفَاءُ الزُّهْد

برترین زهد، پنهان داشت زهد است.

نهج البلاغه، حکمت28

امام علی علیه السلام

 إِذَا كُنْتَ فِي إِدْبَارٍ وَ الْمَوْتُ فِي إِقْبَالٍ فَمَا أَسْرَعَ الْمُلْتَقَى

هنگامی که تو زندگی را پشت سر می گذاری و مرگ به تو روی می آورد، پس دیدار با مرگ چه زود خواهد بود.

نهج البلاغه، حکمت29‏

امام علی علیه السلام

الْحَذَرَ الْحَذَرَ فَوَاللَّهِ لَقَدْ سَتَرَ حَتَّى كَأَنَّهُ قَدْ غَفَر

هشدار! هشدار! به خدا سوگند چنان پرده پوشی کرده که پنداری تو را بخشیده است!

نهج البلاغه، حکمت30

امام علی علیه السلام

 لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِي عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا جَعَلَ اللَّهُ مَا كَانَ مِنْ شَكْوَاكَ حَطّاً لِسَيِّئَاتِكَ فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِيهِ وَ لَكِنَّهُ يَحُطُّ السَّيِّئَاتِ وَ يَحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِي الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ بِالْأَيْدِي وَ الْأَقْدَامِ وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ يُدْخِلُ بِصِدْقِ النِّيَّةِ وَ السَّرِيرَةِ الصَّالِحَةِ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ الْجَنَّة

و درود خدا بر او  به يكى از يارانش که بیمار بود فرمود: هنگامى كه  از آن شکایت داری (بیماری) موجب کاستن گناهانت قرار داد، در بیماری پاداشی نیست اما گناهان را  از بین می برد، آن ها را چونان برگ پاییزی می ریزد و همانا پاداش در گفتار به زبان، و کردار با دست ها و قدم هاست، و خدای سبحان به خاطر نیت راست، و درون پاک، هر کس از بندگان را که بخواهد وارد بهشت خواهد کرد.

نهج البلاغه، حکمت42

امام علی علیه السلام

فِي ذِكْرِ [خَبَّابٍ‏] خَبَّابِ بْنِ الْأَرَتِّ [رَحِمَ‏] يَرْحَمُ اللَّهُ خَبَّابَ بْنَ الْأَرَتِّ فَلَقَدْ أَسْلَمَ رَاغِباً وَ هَاجَرَ طَائِعاً وَ [عَاشَ مُجَاهِداً طُوبَى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعَادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسَابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ‏] قَنِعَ بِالْكَفَافِ وَ رَضِيَ عَنِ اللَّهِ وَ عَاشَ مُجَاهِدا

در یاد یکی از یاران «خباب بن ارث» فرمود: خدا خباب بن ارث را رحمت کند با رغبت مسلمان شد و از روی فرمانبرداری هجرت کرد، و با قناعت زندگی گذراند و از خدا راضی بود، مجاهد زندگی کرد.

نهج البلاغه، حکمت43

امام علی علیه السلام

 فَاعِلُ الْخَيْرِ خَيْرٌ مِنْهُ وَ فَاعِلُ الشَّرِّ شَرٌّ مِنْه‏

نیوکار، از کار نیک بهتر و بدکار از کار بد بدتر است.

نهج البلاغه، حکمت32

امام علی علیه السلام

وَ قَالَ ع وَ قَدْ لَقِيَهُ عِنْدَ مَسِيرِهِ إِلَى الشَّامِ دَهَاقِينُ الْأَنْبَارِ فَتَرَجَّلُوا لَهُ وَ اشْتَدُّوا بَيْنَ يَدَيْهِ فَقَالَ‏وا:مَا هَذَا الَّذِي صَنَعْتُمُوهُ فَقَالُوا خُلُقٌ مِنَّا نُعَظِّمُ بِهِ أُمَرَاءَنَا فَقَالَ وَ اللَّهِ مَا يَنْتَفِعُ بِهَذَا أُمَرَاؤُكُمْ وَ إِنَّكُمْ لَتَشُقُّونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ فِي دُنْيَاكُمْ وَ تَشْقَوْنَ بِهِ فِي [أُخْرَاكُمْ‏] آخِرَتِكُمْ وَ مَا أَخْسَرَ الْمَشَقَّةَ وَرَاءَهَا الْعِقَابُ وَ أَرْبَحَ الدَّعَةَ مَعَهَا الْأَمَانُ مِنَ النَّار

در سر راه صفین دهقانان شهر انبار تا امام را دیدند پیاده شده و پیشاپش آن حضرت می دویدند فرمود: چرا چنین می کنید؟ گفتند:عادتی است که پادشاهان خود را احترام می کردیم، فرمود: به خدا سوگند که امیران شما از این کار سودی نبرند و شما در دنیا  با ان خود را به زحمت می افکنید، و در آخرت دچار رنج و زحمت می گردید، و چه زیانبار است زنجی که عذاب در پی آن باشد و چه سودمند است آسایشی که با آن، امان از آتش جهنم باشد.

امام علی علیه السلام

كُنْ سَمْحاً وَ لَا تَكُنْ مُبَذِّراً وَ كُنْ مُقَدِّراً وَ لَا تَكُنْ مُقَتِّرا

بخشنده باش اما زیاده روی نکن، در زندگی حسباگر باش اما سخت گیر مباش.

نهج البلاغه، حکمت33

امام علی علیه السلام

وَ أَشْرَفُ الْغِنَى تَرْكُ الْمُنَى‏

بهترین بی نیازی، ترک آرزوهاست.

نهج البلاغه، حکمت34

امام علی علیه السلام

مَنْ أَسْرَعَ إِلَى النَّاسِ بِمَا يَكْرَهُونَ قَالُوا فِيهِ [مَا] بِمَا لَا يَعْلَمُون‏

کسی که در انجام کاری که مردم خوش ندارند، شتاب کند، درباره ی او چیزی خواهند گفت که از آن اطلاعی ندارند.

نهج البلاغه، حکمت35

امام علی علیه السلام

مَنْ أَطَالَ الْأَمَلَ أَسَاءَ الْعَمَل‏

کسی که آرزوهایش طولانی است کردارش نیز ناپسند است.

نهج البلاغه، حکمت36

امام علی علیه السلام

 لَا قُرْبَةَ بِالنَّوَافِلِ إِذَا أَضَرَّتْ بِالْفَرَائِض‏

عمل مستحب، انسان را به خدا نزدیک نمی گرداند، اگر به واجب زیان رساند.

نهج البلاغه، حکمت39

امام علی علیه السلام

 لِسَانُ الْعَاقِلِ فِي قَلْبِه‏ و قَلْبُ الْأَحْمَقِ فِي فِيهِ 

زبان عاقل در پشت قلب اوست،  و قلب احمق در پشت زبانش قرار دارد .

نهج البلاغه، حکمت40