بد زبانی در خردسالان

گل بود به سبزه نیز آراسته شد.تا دیروز فقط جیغ و فریاد  بود اما امروز کلمات جدیدی  را هم چاشنی آن می کند. هوش از سرتان می پرد. فکرش را هم نمی کردید بچه ای که برای تربیتش اینهمه تلاش کرده اید حالا چشم در چشم شما بدوزد و بگوید...  بچه ها معمولاً این کلمات را از والدین، افراد فامیل، همبازی های مهد و مدرسه، مردم کوچه و خیابان  و تلوزیون یاد می گیرند. کمتر شنیدن کلمات زشت و زننده مهم است اما از آن مهمتر برطرف کردن انگیزه استفاده از آن است:

·    شناخت کودک و نیازهای پیدا و پنهان او به شما کمک خواهد کرد که فرزند خود را کمتر عصبانی کنید. ناسزاگویی در کودکان گاهی در جواب سختگیری های افراطی, نبودن همدلی و یک رابطه مثبت و محبت آمیز میان کودک و والدین اتفاق می افتد.

·    درباره روشهای کنترل خشم و ابراز صحیح احساسات در کودک مطالعه کنید. اگر به فرزندتان بیاموزید هنگام عصبانیت چگونه خودش را کنترل کند دیگر شاهد ناسزاگویی های او نخواهید بود.

·    برای برخی از کودکان استفاده از کلمات زشت کلیدی برای ورود به دنیای بزرگسالان است. آنها کودکانی هستند که در مبارزه رو در رو برای بر افراشتن پرچم استقلال، از والدین خود شکست خورده اند.

·       کودکی که با بد زبانی به خواسته هایش برسد باز هم آن را تکرار خواهد کرد

کودکان دو یا سه ساله چیزی درباره کلمات زشتی که می گویند نمی دانند آنها فقط دیده اند شخصی هنگام عصبانیت این کلمه را گفته است و از او تقلید می کنند. در این صورت ماجرا را نادیده بگیرید. نه بخندید و نه عصبانی شوید؛ اما اگر باز هم چنین کلماتی را به کار برد با آرامش به او بفهمانید که سخنش ناپسند است. در سنین بالاتر بهتر است چهره ترش کنید و به فرزندتان گوشزد کنید که این حرف خوب نیست و دوست ندارید بار دیگر آن کلمه را بشنوید.

سید مهدی خدایی