مناجات توبه کنندگان

علامه مجلسی در بحار فرموده که من این مناجات را یافتم مروی از حضرت علی بن الحسین علیه السلام در کتب بعضی اصحاب رضوان الله علیهم؛ مناجات اول: مناجات توبه کنندگان

إِلَهِي أَلْبَسَتْنِي الْخَطَايَا ثَوْبَ مَذَلَّتِي وَ جَلَّلَنِي التَّبَاعُدُ مِنْكَ لِبَاسَ مَسْكَنَتِي

خدايا! گناهان بر من لباس خوارى پوشانده، و دورى از تو جامه درماندگى بر تنم پيچيده،

وَ أَمَاتَ قَلْبِي عَظِيمُ جِنَايَتِي فَأَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يَا أَمَلِي وَ بُغْيَتِي وَ يَا سُؤْلِي وَ مُنْيَتِي

و بزرگى‏ جنايتم دلم را ميرانده، پس آن را با توبه به درگاهت زنده كن، اى آرزويم و مرادم و خواسته ‏ام و اميدم،

فَوَعِزَّتِكَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِي سِوَاكَ غَافِرا وَ لا أَرَى لِكَسْرِي غَيْرَكَ جَابِرا

به عزّتت سوگند براى گناهانم آمرزنده ‏اى جز تو نمى ‏يابم، و براى دل‏شكستگى ‏ام جبران‏ كننده ‏اى جز تو نمى ‏بينم،

وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَةِ إِلَيْكَ وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِكَانَةِ لَدَيْكَ فَإِنْ طَرَدْتَنِي مِنْ بَابِكَ فَبِمَنْ أَلُوذُ

به پيشگاهت با توبه و انابه فروتنى‏ نمودم، و با ذلّت و خوارى، به درگاهت تسليم شدم، اگر مرا از درگاهت برانى به كه روى آورم؟

وَ إِنْ رَدَدْتَنِي عَنْ جَنَابِكَ فَبِمَنْ أَعُوذُ فَوَا أَسَفَاهْ مِنْ خَجْلَتِي وَ افْتِضَاحِي

و اگر از آستانت‏ بازگردانى به كه پناه برم؟ در اين حال افسوس از شرمندگى و رسوايى ‏ام،

وَ وَا لَهْفَاهْ مِنْ سُوءِ عَمَلِي وَ اجْتِرَاحِي أَسْأَلُكَ يَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْكَبِيرِ وَ يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ

 و دريغ از زشتى كردار و فراهم آوردن گناهانم، اى آمرزنده گناهان بزرگ، و اى جبران كننده استخوان شكسته،

أَنْ تَهَبَ لِي مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ وَ تَسْتُرَ عَلَيَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ

 از تو درخواست‏ مى ‏كنم كه گناهان تباه ‏كننده ‏ام را بر من ببخشايى، و بر من بپوشانى پنهان كاري هاى رسواكننده ‏ام را،

وَ لا تُخْلِنِي فِي مَشْهَدِ الْقِيَامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَ غَفْرِكَ وَ لا تُعْرِنِي مِنْ جَمِيلِ صَفْحِكَ وَ سَتْرِكَ

و مرا در عرصه قيامت از نسيم گذشت و آمرزشت بى ‏بهره مگذارى، و از پوشش زيباى چشم ‏پوشى ‏ات عريان و بى ‏پوشش رها نسازى،

إِلَهِي ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِي غَمَامَ رَحْمَتِكَ ،وَ أَرْسِلْ عَلَى عُيُوبِي سَحَابَ رَأْفَتِكَ

خدايا سايه رحمتت را بر گناهانم‏ بينداز، و ابر مهربانى‏ ات را به سوى عيبهايم گسيل كن،

إِلَهِي هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلا إِلَى مَوْلاهُ أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ

خدايا آيا برده فرارى جز به جانب‏ مولايش باز مى ‏گردد؟ يا كسى به او از خشم مولايش جز مولايش پناه مى‏ دهد؟

إِلَهِي إِنْ كَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَإِنِّي وَ عِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمِينَ

خدايا اگر پشيمانى از گناه توبه است، پس به عزّتت سوگند كه من از پشيمانانم،

وَ إِنْ كَانَ الاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِيئَةِ حِطَّةً فَإِنِّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى

و اگر آمرزش ‏طلبى از خطاكارى سبب فرو ريختن خطاها از پرونده است، من‏ از آمرزش خواهانم،حق رضايت با توست تا راضى شوى،

إِلَهِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ وَ بِحِلْمِكَ عَنِّي اعْفُ عَنِّي وَ بِعِلْمِكَ بِي ارْفَقْ بِي

خدايا با قدرتت بر من توبه‏ ام را بپذير، و با بردبارى ‏است‏ نسبت به من از من درگذر، و با آگاهى ‏ات از حال من با من مدارا فرما،

إِلَهِي أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَابا إِلَى عَفْوِكَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ:

خدايا تويى كه به روى بندگانت درى به سوى بخششت گشودى‏ و آن را توبه ناميدى، و خود فرمودى:

تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ الْبَابِ بَعْدَ فَتْحِهِ

«بازگرديد به جانب خدا، بازگشتى خالصانه»، پس عذر كسى ‏كه از ورود به اين در پس از گشوده شدنش غفلت ورزد چه مى ‏تواند باشد؟

إِلَهِي إِنْ كَانَ قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ

خدايا اگر نافرمانى و گناه از بنده‏ ات زشت بود، پس گذشت از جانب تو زيباست،

إِلَهِي مَا أَنَا بِأَوَّلِ مَنْ عَصَاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ وَ تَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ

خدايا نخستين، كسى نيستم كه تو را نافرمانى كرده و حضرتت توبه‏ پذيرش شدى، و خود را در معرض احسانت قرار داده و تو مرا مورد احسانش‏ قرار دادى،

يَا مُجِيبَ الْمُضْطَرِّ يَا كَاشِفَ الضُّرِّ يَا عَظِيمَ الْبِرِّ يَا عَلِيما بِمَا فِي السِّرِّ يَا جَمِيلَ السِّتْرِ [السَّتْرِ]

اى پاسخگوى درماندگان، اى برطرف كننده زيان، اى بزرگ نيكى، اى داناى نهان، اى زيبا پرده ‏پوش،

اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ إِلَيْكَ وَ تَوَسَّلْتُ بِجَنَابِكَ [بِجِنَانِكَ‏] وَ تَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ فَاسْتَجِبْ دُعَائِي

به جود و كرمت به سوى تو شفاعت مى‏ جويم، و توسّل مى ‏كنم نزد تو به فضل و رحمتت‏ دعايم را اجابت كن،

وَ لا تُخَيِّبْ فِيكَ رَجَائِي وَ تَقَبَّلْ تَوْبَتِي وَ كَفِّرْ خَطِيئَتِي بِمَنِّكَ وَ رَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

 اميدم را به خود نااميد مساز، و توبه ‏ام را بپذير،و با احسان و مهرت خطاهايم را ناديده گير، اى مهربان‏ترين مهربانان.