مناجات توسل کنندگان

علامه مجلسی در بحار فرموده که من این مناجات را یافتم مروی از حضرت علی بن الحسین علیه السلام در کتب بعضی اصحاب رضوان الله علیهم؛ مناجات دهم: مناجات توسل کنندگان

إِلَهِي لَيْسَ لِي وَسِيلَةٌ إِلَيْكَ إِلا عَوَاطِفُ رَأْفَتِكَ وَ لا لِي ذَرِيعَةٌ إِلَيْكَ إِلا عَوَارِفُ رَحْمَتِكَ

 خدايا به پيشگاهت وسيله‏ اى جز عواطف مهرت ندارم، و به درگاهت دست‏ آويزى جز آنچه از رحمتت شناخته شده

وَ شَفَاعَةُ نَبِيِّكَ نَبِيِّ الرَّحْمَةِ وَ مُنْقِذِ الْأُمَّةِ مِنَ الْغُمَّةِ

و جز شفاعت پيامبرت پيامبر رحمت رهايى ‏بخش امت از رنج و ناراحتى ندارم،

فَاجْعَلْهُمَا لِي سَبَبا إِلَى نَيْلِ غُفْرَانِكَ وَ صَيِّرْهُمَا لِي وُصْلَةً إِلَى الْفَوْزِ بِرِضْوَانِكَ

خدايا! اين دو وسيله را براى من سبب‏ رسيدن به آمرزشت قرار ده، و آن دو را رابطه‏ اى براى دست‏يابى به خشنوديت بگردان،

وَ قَدْ حَلَّ رَجَائِي بِحَرَمِ كَرَمِكَ وَ حَطَّ طَمَعِي بِفِنَاءِ جُودِكَ

همانا اميدم به حريم كرمت فرود آمده، و مركب طمعم به آستانه جودت بار انداخته است،

فَحَقِّقْ فِيكَ أَمَلِي وَ اخْتِمْ بِالْخَيْرِ عَمَلِي وَ اجْعَلْنِي مِنْ صَفْوَتِكَ

پس درباره خودت آرزويم را محقّق ساز، و كارم را به خير پايان ده، و مرا از آن برگزيدگانى قرار ده

الَّذِينَ أَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَةَ جَنَّتِكَ وَ بَوَّأْتَهُمْ دَارَ كَرَامَتِكَ،

كه در در ميان بهشت قرارشان دادى و خانه كرامتت را در اختيارشان گذاردى

وَ أَقْرَرْتَ أَعْيُنَهُمْ بِالنَّظَرِ إِلَيْكَ يَوْمَ لِقَائِكَ وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَنَازِلَ الصِّدْقِ فِي جِوَارِكَ

و ديده آنان را در روز قيامت با نگاه به سوى‏ جمال خويش روشن نمودى، و جايگاه راستى را در جوارت به آنان واگذار نمودى،

يَا مَنْ لا يَفِدُ الْوَافِدُونَ عَلَى أَكْرَمَ مِنْهُ وَ لا يَجِدُ الْقَاصِدُونَ أَرْحَمَ مِنْهُ

اى آن‏كه باريافتگان بر كريم‏تر از او بار نيابند، و قصدكنندگان مهربان‏ تر از او را نيابند،

يَا خَيْرَ مَنْ خَلا بِهِ وَحِيدٌ وَ يَا أَعْطَفَ مَنْ أَوَى إِلَيْهِ طَرِيدٌ

اى بهترين كسى ‏كه شخص تنها با او خلوت كند، و اى مهربان‏ترين كسى ‏كه‏ انسان رانده به جانب او روى آورده،

إِلَى سَعَةِ عَفْوِكَ مَدَدْتُ يَدِي وَ بِذَيْلِ كَرَمِكَ أَعْلَقْتُ كَفِّي

به سوى گستردگى عفوت دست گدايى دراز كردم، و به دامن كرمت چنگ آويختم،

فَلا تُولِنِي الْحِرْمَانَ وَ لا تُبْلِنِي بِالْخَيْبَةِ وَ الْخُسْرَانِ يَا سَمِيعَ الدُّعَاءِ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ

مرا سزاوار حرمان مكن و به نااميدى و زيان دچار مساز، اى شنواى دعا، اى مهربان‏ترين مهربانان.