سلام ما به محرم

سلام ما به  محرم. به ماه ماه عزت اشک. به ماه بنی هاشم، به دستها، به مَشک. سلام به ماه سرهای سربلند. ماه علی، ماه فاطمه، ماه حسین (ع). درود به دلهای بی قرار در ماه محرم. آنها که با اندوه امامشان اندوهگین می شوند. همانها که مولا علی (ع) در حقشان فرمود: «خداوند براى ما، شيعيان و پيروانى برگزيده است كه ما را يارى مى‏كنند، با خوشحالى ما خوشحال مى‏ شوند و در اندوه و غم ما، محزون مى‏ گردند»[1]. سلام به اشکهای جوشیده از چشمه ایمان. آنها که امام حسین (ع) درباره شان فرمود:«من كشته اشكم. هيچ مؤمنى مرا ياد نمى‏ كند مگر آن كه ـ به خاطر مصيبت هايم ـ گريه مى‏ كند»[2]  و سلام بر  اندوه دلباختگان حسین (ع). آنها که رسول خدا (ص) در حقشان فرمود: «از شهادت حسین (ع) حرارتی در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمى شود»[3]

آماده میشویم دو رکعت عزا کنیم
حی علی العزا، که قیامی به پا کنیم
قد قامت العزا که شنیدیم میرویم
تا حق روضه های عزا را ادا کنیم
زیبا ترین وضوی محرم که گریه است
باید که اشک را به نظر کیمیا کنیم
سجاده سنگِ صحنُ و عبا، پیرهن سیاه
نیت برای غربت خون خدا کنیم
در این نماز عشق چه مستانه میشود...
پشت سر امام زمان اقتدا کنیم
اینجا رکوع ما دم درب ورودی است
عرض ادب به ساحت کرب و بلا کنیم
اینجا قنوت ما به قناتی رسیده است
باید که سید الشهدا را صدا کنیم
حالا که حکم کرببلا را گرفته ایم
باید دعا به جان امامِ رضا کنیم
شرمنده، لفظ واژه ی "باید" زیاد شد
باید به عهدِ گفتن باید، وفا کنیم

شاعر:امیرحسام یوسفی

منبع: سید مهدی خدایی، پیام نرم افزار باد صبا