فضایل امام رضا (ع) : امام رئوف (پوستر و بنر)

عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ الْعَبَّاسِ قَالَ: مَا رَأَيْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع جَفَا أَحَداً بِكَلِمَةٍ قَطُّ وَ لَا رَأَيْتُهُ قَطَعَ عَلَى أَحَدٍ كَلَامَهُ حَتَّى يَفْرُغَ مِنْهُ وَ مَا رَدَّ أَحَداً عَنْ حَاجَةٍ يَقْدِرُ عَلَيْهَا وَ لَا مَدَّرِجْلَهُ بَيْنَ يَدَيْ جَلِيسٍ لَهُ قَطُّ وَ لَا اتَّكَأَ بَيْنَ يَدَيْ جَلِيسٍ لَهُ قَطُّ وَ لَا رَأَيْتُهُ شَتَمَ أَحَداً مِنْ مَوَالِيهِ وَ مَمَالِيكِهِ قَط ابراهیم بن العباس نقل می کند: هرگز ندیدم که امام رضا (علیه السلام) به کسی سخن تندی بگوید و یا پیش از آنکه کسی سخنش تمام شود سخن او را قطع کند. اگر می توانست حاجت کسی را براورد، هرگز او را دست خالی بر نمی گرداند هیگاه در برابر کسی پای خود را دراز نمی کرد و چنانچه کسی در حضور او نشسته بود تکیه نمی کرد. هرگز ندیدم که یکی از غلامان و خدمتکارانش ناسزا بگوید

عیون الاخبار، ج1، ص197