چرا امام حسین (ع) در کربلا تنها ماند؟ (2) ( پوستر)
۲۱ شهریور ۱۳۹۷ 0 صوتی و تصویری
رنگین تر بودن سفر جبهه مقابل
معمولاً پول، قدرت و ثروت و مظاهر دنیا در طرف جبهه باطل است سفره معاویه بسیار رنگین تر از سفره امیرالمومنین (ع) یزیدیان به هر قیمتی که شده می خواهند مردم را جمع کنند سران اقوام را که با رشوه و پول و وعده و عید بر اساس انگیزه های مادی خریدند از طریق آنها مردم خود به خود جمع می شدند. آری! خیانت خواص و تبعیت عوام ریشه تمام مشکلات در تاریخ اسلام است از بعثت نبی اکرم (ص) تا سال 1297 شمسی! ولی امام حسین (ع) نمی خواست لشکرش بر اساس انگیزه های مادی پر شود بلکه می خواست آنهایی که در رکابش شمشیر می زنند با این جنگ به بلوغ و رشد برسند و این اندیشه انسان ساز تنهایی سبط پیامبر و سید جوانان اهل بهشت را به دنبال داشت.
داستان همیشگی علاقه به دنیا
اگر در دل انسان هوسی باشد این هوس سبب می شود که انسان در نقطه ای راهش را از اولیای خدا جدا کند و لو ممکن است قدم هایی همراه با اولیای خدا برود اما آنجایی که این هوس سر بر می دارد راه انسان از راه ولی خدا جدا می شود. تاخیرها، سستی ها، کم معرفتیها... و از همه مهم تر تعلق به دنیاست که موجب می شود انسان تا مرز ربختن خون سیدالشهدا (ع) پیش برود همان کسانی که برای امام حسین (ع) نامه نوشته بودند برای حفظ دنیا و غنیتمت بردن از یکیدگر سبقت می گرفتند تا پیش ابن زیاد عزیز شوند کار آنها در اثر حب دنیا به جایی رسید که صفشان را از ولی خدا جدا کردند و او را تنها گذاشتند! این خطر در کمین همه ماست! نکند ما نیز با امام خود چنین کنیم
جمع بین دنیا و آخرت
یکی از عواملی که موجب جدایی از سیدالشهدا و حتی موجب قرار گرفتن در صف ابن زیاد شد این بود که عده ای می خواستند بین دنیا و آخرت جمع کنند. با خود تصفیه حساب نکرده بودند تا بتوانند یکی از این دو را انتخاب کنند لذا خداوند متعال فتنه ها را پیش اورد تا انسان یکی را برگزیند. اینکه ادم بخواهد جمع بین دنیا و آخرت کند، یعنی نه با یزید بجنگد نه با سیدالشهدا، مثل کوفیان می شد که گمان می کردند می شود مسلمان بود ولو زیر چتر ابن زیاد! حالا ابن زیاد حاکم باشد یا امام حسین چه فرقی می کند. غافل از اینکه نبودن در صف حسین (ع) بزرگترین گناهان است. مگر انسان معذور است در صف ابن زیاد باشد ولی خدا را تنها بگذارد
احساس عدم احتیاج به ولی خدا
اینکه انسان خود را محتاج ولی خدا نداند و تصور کند می شود جزء اولیای خدا بود و بهشت رفت اگرچه همسفر سیدالشهدا (س) نبود، گناه و جرمی است که وجود داشت و علت تنهایی ولی خدا شد. عده ای خیال می کردند برای صالح شدن نیازی به امام حسین (ع) نیست! لذا طواف کرده، نماز می خواندند و چله نشینی می کردند تا مهذب شوند. حبیب بن مظاهر در میان راه حمام ، با مسلم بن عوسجه برخورد کرد و گفت: کجا می روی؟ گفت: می روم حمام گفت: وقت این کارها نیست از سبط پیامبر (ص) نامه رسیده باید رفت از وسط راه خانه نرفته به طرف کربلا رفتند. حبیب و مسلم خود را همیشه محتاج خدا و ولی خدا می دانستند و البته آماده و مهیا برای گفتن لبیک!
