معرفی کتاب خصایص الحسینیه(3) ( +پوستر)
۰۲ مهر ۱۳۹۷ 0 صوتی و تصویری
کتاب خصایص الحسینیه: بخشش حسینی
آن گرامی روزی بر بینوایان که در گذرگاه نشسته و قطعات
نان خشک برای خوردن در برابر خود داشتند گذارش افتاد
آنان حضرت راه به صرف نهار دعوت کردند که با کمال تواضع
دو زانو در کنارشان نشست و گفت:«خداوند متکبران را
دوست نمی دارد.» به همراه آنان غذا می خورد آنگاه به
آنان فرمود من دعوت شما را پذیرفتم شما نیز دعوت مرا
بپذیرید آنان به خانه آن حضرت فتند و به دستور او دلنشین
ترین غذا را آوردند و خود با آنان غذا خورد تا قلبشان را
خوشحال کند.
کتاب خصایص الحسینیه: عدالت حسینی
مردی نامه ای به او تقدیم داشت که خواسته خویش را در
آن نوشته بود آن حضرت به مجرد دریافت نامه
فرمود:خواسته ات پذیرفته است گفتند نامه اش را هنوز
نخوانده اید خداوند از ایستادن ذلت بار او در برابر من تا
نامه اش را بخوانم سئوال خواهد کرد چرا که او تا خواندن
نامه در خوف و رجا خواهد بود و من ایستادن فردی بااین
وضعیت را در برابر خود نمی پسندم »اینک بر چنین
فردی چقدر سنگین خواهد بود در برابر گمراهانی رذل
وبی شخصیت بیاخیزد و انان تنها به سکوت و شنیدن
سخنان آسمانی و انسان سازش راضی باشند اما آنها به
سر وصدا و بلوا و آشوب بپردازند و سخنان حکیمانه اش رانشونند.
کتاب خصایص الحسینیه: زیارت امام حسین
نگاه کردن بر قبر او نیز حزن برانگیز است.امام صادق (علیه
السلام) فرمودند: حسین (علیه السلام) غریب و در غربت
است هرکس او را زیارت کند بر او می گرید و هرکس که او
را زیارت نکرده باشد با یاد او غمگین و اندوهگین می
گردد. هرکس در پهن کربلا به قبر شریف او و فرزندش در
کنارش نظر افکند قلبش از مهر و عشق او لبریز می شود
وهرکس قبر شریفش را نددیده باشد قلبش بر او شعله ور می گردد.
کتاب خصایص الحسینیه: بخشش حسینی
جبرئیل میخهایی را که هر کدام به نام پیامبری بود برای
حضرت نوح اورد تا در ساختن کشتی به کار گیرد و پنج میخ
دیگر برای پیشاپیش کشتی اورد نوح نخستین آن را به نام
پیامبر (ص) دریاافت کرد با درخشش خاصی همراه بود و
همینطور میخ های بعدی که به نام های علی و فاطمه
و حسن (علیه السلام) بود اما هنگامی که پنجمین میخ را
به دست گرفت از آن خون جریان یافت و دستش بدان
آغشته گشت که جبرئیل گفت این میخ به نام مقدس
امام حسین (علیه السلام) است.
کتاب خصایص الحسینیه: عدالت حسینی
نوشیدن آب سرد و گوارا نیز یاداور نام حسین (ع ) و
همیشه برای امام صادق (ع) حزن انگیز بود مردی به نام
رقی آورده است که در محضر آن حضرت بودم که آب
نوشید و دیدگانش غرق در اشک شد و فرمود: چقدر نام و
یاد مصایب حسین در زندگی غمبار و گلوگیر است .»
آنگاه فرمود: من آب سرد و گوارایی را نمی نوشم جز اینکه او رابه یاد می آورم. و از خود حسین (ع) است که فرمود:«شیعیان من! هرگاه آب گوارایی نوشیدید بر بیدادیکه در راه حق و عدالت بر ما رفت بیندیشید
کتاب خصایص الحسینیه: زیارت امام حسین
امام صادق علیه السلام از ابوهارون خواست تا همانگونه
که خودشان بر حسین (علیه السلام) سوگواری می
کننددر حضورش با مرثیه سرایی به سوگواری بپردازند که
او نیز اشعاری حزن انگیز گفت از استخوانهای پاک و
مطهرش بگو صدای گریه امام بلندشد و ابوهارون از ادامه
عزاداری خودداری کرد و همین گونه تا شروع به ادامه
مرثیه می کرد سیلاب اشک ایشان را امان نمی داد تا با
دستور آن حضرت بندهایی از این قصیده خواند که ای مریم
به پاخیز و بر حسین نوحه سرایی کن و مرابر نثار اشک و
سوگواری برخوبان همنوایی نما، امام خود به شدت
گریست و خاندانش با شنیدن این جملات گریستند
و فریاد یا ابتاه فضای خانه را پر کرد.
