دعای امام صادق (ع) (دعای بعد از رکعت چهارم نماز شب) (مفاتیح الجنان)

ادعیه منتخب کافی، فصل دهم: ذکر دعاهای مختصر برای حوائج دنیا و آخرت و آنچه در اينجا ذكر مى‏ گردد سى‏ دعاست.

20. از ثقه جليل ابن أبى يعفور روايت‏ شده: حضرت صادق عليه السّلام اين دعا را مى‏ خواند

اَللّهُمَّ امْلاَءْ قَلْبى حُبّاً لَكَ وَ خَشْيَةً مِنْكَ وَ تَصْديقاً وَ ايماناً بِكَ وَ فَرَقاً مِنْكَ وَ شَوْقاً اِلِيْكَ ياذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ

خدايا دلم را از محبّتت، و خشيتت، و تصديق و ايمان به حقيقتت، و هراس از حضرتت، و شوق به سويت پر كن، اى صاحب عظمت و اكرام،

اَللّهُمَّ حَبِّبْ اِلَىَّلِقآئَكَ وَاجْعَلْ لى فى لِقآئِكَ خَيْرَ الرَّحْمَةِ وَالْبَرَكَةِ وَ اَلْحِقْنى بِالصّالِحينَ وَلاتُؤَخِّرْنى مَعَ الاَْشْرارِ

خدايا لقايت را محبوب من گردان، و در لقايت بهترين رحمت و بركت را براى من قرار ده، و مرا به شايستگان بپيوند، و همراه اشرار در پى‏ام‏ مينداز،

وَ اَلْحِقنى بِصالِحِ مَنْ مَضى وَاجْعَلْنى مَعَ صالِحِ مَنْ بَقِىَ وَ خُذْبى سَبيلَ الصّالِحينَ وَ اَعِنّى عَلى نَفْسى

و به شايستگانى كه درگذشتند برسان، و با شايستگانى كه مانده‏ اند قرارم ده، و مرا به راه شايستگان‏ ببر، و مرا بر خويشتن يارى ده،

بِما تُعينُ بِهِ الصّالِحينَ عَلى اَنْفُسِهِمْ وَلاتَرُدَّنى فى سُوَّءٍ اسْتَنْقَذْتَنى مِنْهُ يا رَبَّ الْعالَمينَ اَسْئَلُكَ ايماناً

و آن‏طور كه شايستگان را بر خويشتنشان يارى مى‏ دهى، و مرا در آن بدى كه از آن نجاتم دادى باز مگردان، اى پروردگار جهانيان، از تو ايمانى مى‏ خواهم،

لا اَجَلَ لَهُ دُونَ لِقآئِكَ تُحْيينى وَ تُميتُنى عَلَيْهِ وَ تَبْعَثُنى عَلَيْهِ اِذا بَعَثْتَنى وَاَبْرِءْ قَلْبى مِنَ الرِّيآءِ وَالسُّمْعَةِ وَالشَّكِّ فى دينِكَ،

كه برايش مدّتى جز لقاى تو نباشد، بر آن زنده ‏ام بدارى و بميرانى، و مرا بر آن برانگيزانى زمانى‏كه بر مى‏ انگيزيم، و دلم را از ريا و شهرت‏ طلبى، ترديد در دينت پاك كن،

اَللّهُمَّ اَعْطِنى نَصْراً فى دينِكَ وَ قُوَّةً فى عِبادَتِكَ وَ فَهْماً فى خَلْقِكَ وَ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِكَ وَ بَيِّضْ وَجْهى بُنُورِكَ

خدايا به من عطا كن، پيروزى در دينت، و نيرو در عبادتت، و فهم در آفرينشت، و دو بهره از رحمتت، و رويم را به نورت سپيد كن،

وَاجْعَلْ رَغْبَتى فيما عِنْدَكَ وَ تَوَفَّنى فى سَبيلِكَ عَلى مِلَّتِكَ وَ مِلَّةِ رَسُولِكَ

و شوقم را در آنچه نزد توست قرار ده، مرا در راه خود بر پايه آيينت و آيين رسولت بميران،

اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِكَ مِنَ الْكَسَلِ وَ الْهَرَمِ وَ الْجُبْنِ وَالْبُخْلِ وَ الْغَفْلَةِ وَالْقَسْوَةِ وَالْفَتْرَةِ وَ الْمَسْكَنَةِ

خدايا از بى‏ حالى و پيرى و ترس و بخل و بى‏ خبرى و سنگدلى و سستى و مسكنت به تو پناه مى ‏آورم،

وَ اَعُوذُبِكَ يا رَبِّ مِنْ نَفْسٍ لا تَشْبَعُ وَ مِنْ قَلْبٍ لا يَخْشَعُ وَ مِنْ دُعآءٍ لايُسْمَعُ

اى پروردگارم، از نفسى كه سير نمى ‏شود، و قلبى كه بيم نمى ‏كند، و دعايى كه اجابت نمى‏ شود،

وَ مِنْ صَلوةٍ لاتَنْفَعُ وَ اُعيذُ بِكَ نَفْسى وَ اَهْلى وَ ذُرِّيَّتى مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ

و نمازى كه سود نمى‏ بخشد به تو پناه مى‏ آورم، و خود، و خاندان و فرزندانم را از شيطان رانده شده به پناه تو مى‏ دهم،

اَللّهُمَّ اِنَّهُ لايُجيرُنى مِنْكَ اَحَدٌ وَلا اَجِدُ مِنْ دُونِكَ مُلْتَحَداً فَلا تَخْذُلْنى وَلاتَرُدَّنى فى هَلَكَةٍ وَلاتَرُدَّنى بِعَذابٍ

خدايا احدى جز تو مرا پناه ندهد، و من جز تو پناهگاهى نمى‏ يابم، پس مرا وا مگذار، و به هلاكت باز مگردان، و به عذاب رد مكن،

اَسْئَلُكَ الثَّباتَ عَلى دينِكَ وَالتَّصْديقَ بِكِتابِكَ وَ اتِّباعَ رَسُولِكَ

پايدارى در دينت، و تصديق به كتابت، و پيروى رسولت را از تو مى‏ خواهم،

اَللّهُمَّ اذْكُرْنى بِرَحْمَتِكَ وَلاتَذْكُرْنى بِخَطيئَتى وَ تَقَبَّلْ مِنّى وَ زِدْنى مِنْ فَضْلِكَ اِنّى اِلَيْكَ راغِبٌ،

خدايا مرا به‏ رحمتت ياد كن، و به خطايم ياد مكن، و از من بپذير، و از فضلت بر من بيفزا، من مشتاق توام،

اَللّهُمَّ اجْعَلْ ثَوابَ مَنْطِقى وَ ثَوابَ مَجْلِسى رِضاكَ عَنّى وَاجْعَلْ عَمَلى وَ دُعآئى خالِصاً لَكَ

خدايا پاداش گفتارم و ثواب مجلسم را خشنودى ‏ات از من قرار ده، و عمل و دعايم را براى خود خاص گردان.

وَاجْعَلْ ثَوابِىَ الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَاجْمَعْ لى جَميعَ ما سَئَلْتُكَ وَ زِذْنى مِنْ فَضْلِكَ اِنّى اِلَيْكَ راغِبٌ

و به رحمتت پاداشم را بهشت قرار ده، و همه آنچه از تو خواستم را برايم جمع كن، و از فضلت بر من بيفزا، من مشتاق توأم.

اَللّهُمَّ غارَتِ النُّجُومُ وَ نامَتِ الْعُيُونُ وَ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَيُّومُ لا يُوارى مِنْكَ لَيْلٌ ساجٍ وَ لا سَمآءٌ ذاتُ اَبْراجٍ

خدايا ستارگان پنهان شدند، و ديده ‏ها به خواب رفتند، و تو زنده و پاينده ‏اى، شب تاريك از تو چيزى را نمى‏ پوشاند، و نه آسمان ها داراى برج‏ ها،

وَ لا اَرْضٌ ذاتُ مِهادٍ وَلابَحْرٌ لُجِّىٌ وَلا ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ تُدْلِجُ الرَّحْمَةَ عَلى مَنْ تَشآءُ مِنْ خَلْقِكَ

و نه زمين داراى گستردگى، و نه درياى ژرف، و نه تاريكي هايى كه بعضى بالاى بعضى ديگرند رحمتت را شبانه بر هر كه از بندگانت بخواهى فرو مى‏ فرستى،

تَعْلَمُ خائِنَةَ الاَْعْيُنِ وَ ما تُخْفِى الصُّدُورُ اَشْهَدُ بِما شَهِدْتَ بِهِ عَلى نَفْسِكَ وَ شَهِدَتْ مَلاَّئِكَتُكَ وَاُولُوا الْعِلْمِ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ

خيانت ديده ‏ها را، و آنچه سينه‏ ها پنهان مى ‏كند مى‏ دانى، گواهى مى‏ دهم به آنچه خود بر خود گواهى دادى، و فرشتگانت و صاحبان دانش گواهى دادند، كه معبودى جز تو نيست، عزيزى و حكيم،

وَ مَنْ لَمْ يَشْهَدْ عَلى ما شَهِدْتَ عَلى نَفْسِكَ وَ شَهِدَتْ مَلاَّئِكَتُكَ وَ اوُلُواالْعِلْمِ فَاكْتُبْ شَهادَتى مَكانَ شَهادَتِهِ

و هر كه‏ گواهى نداد به آنچه بر خود گواهى دادى و فرشتگانت و صاحبان دانش گواهى دادند، گواهى مرا به جاى گواهى او بنويس،

اَللّهُمَّ اَنْتَ السَّلامُ وَ مِنْكَ السَّلامُ اَسْئَلُكَ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ اَنْ تَفُكَّ رَقَبَتى مِنَ النّارِ

خدايا تو يس سلام، و از توست سلام، از تو مى‏ خواهم اى‏ داراى شوكت و اكرام، اينكه مرا از آتش دوزخ برهانى.

مؤلّف گويد: اين دعا را شيخ طوسى در كتاب «مصباح» بعد از ركعت چهارم نافله شب ذكر فرموده: و علاّمه مجلسى روايتى از حضرت صادق عليه السّلام نقل كرده: اين دعا را در نماز وتر بخوان.