دعای جامع از امام باقر (ع)

ادعیه منتخب کافی، فصل دهم: ذکر دعاهای مختصر برای حوائج دنیا و آخرت و آنچه در اينجا ذكر مى‏ گردد سى‏ دعاست.

22. از ابو حمزه روايت شده: اين دعا را از حضرت باقر عليه السّلام گرفتم، و آن حضرت اين دعا را جامع مى‏ ناميد:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لاشَريكَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانى ‏اش هميشگى است، گواهى مى‏ دهم كه معبودى جز خدا نيست، يگانه و بى‏ شريكت است، و گواهى مى ‏دهم كه محمّد بنده و فرستاده اوست،

آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ بِجَميعِ رُسُلِهِ وَ بِجَميعِ ما اُنْزِلَ بِهِ عَلى جَميعِ الرُّسُلِ وَ اَنَّ وَعْدَاللَّهِ حَقُّ وَ لِقآئَهُ حَقُّ

به خدا، و همه فرستادگانش، و همه آنچه كه‏ بر تمام فرستادگان نازل شد ايمان آوردم، و اينكه وعده خدا، و لقايش حق است،

وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ بَلَّغَ الْمُرْسَلُونَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ سُبْحانَ الِلَّهِ كُلَّما سَبَّحَ اللَّهَ شَيْئٌ

و خدا راست گفت و فرستادگان رساندند، و سپاس خداى را پروردگار جهانيان. و تنزيه خداى را هر زمان كه چيزى خدا را تنزيه كند،

وَ كَما يُحِبُّ اللَّهُ اَنْ يُسَبَّحَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ كُلَّما حَمِدَ اللَّهَ شَيْئٌ وَ كَما يُحِبُّ اللَّهُ اَنْ يُحْمَدَ

و آنچنان‏كه خدا دوست دارد تنزيه شود، و ستايش خداى را، هر زمان كه موجودى او را ستايش كند، و آنچنان‏كه خدا دوست دارد ستايش شود،

وَ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ كُلَّما هَلَّلَ اللَّهَ شَيْىءٌ وَ كَما يُحِبُّ اللَّهُ اَنْ يُهَلَّلَ وَاللَّهُ اَكْبَرُ كُلَّما كَبَّرَاللَّهَ شَيْى ءٌ وَ كَما يُحِبُّ اللَّهُ اَنْ يُكَبَّرَ

و معبودى‏ جز خدا نيست هر زمان كه چيزى خدا را تهليل گويد، و آنچنان‏كه خدا دوست دارد تهليل شود، و خدا بزرگ‏تر است، هر زمان كه چيزى خدا را بزرگ‏ شمارد، و آنچنان‏كه خدا دوست دارد بزرگ شمرده شود.

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ مَفاتيحَ الْخَيْرِ وَ خَواتيمَهُ وَ سَوابِغَهُ وَ فَوائِدَهُ وَ بَرَكاتِهِ وَ ما بَلَغَ عِلْمَهُ عِلْمى وَ ما قَصَرَ عَنْ اِحْصائِهِ حِفْظى،

خدايا از تو مى‏ خواهم، كليدهاى خير و انجام هايش را، و فراوانى و فايده‏ ها و بركاتش را، و انچه به دانستنش دانشم رسيد، و آنچه قدرت حافظه ‏ام از شماره ‏اش كوتاه آمد،

اَللّهُمَّ انْهَجْ لى اَسْبابَ مَعْرِفَتِهِ وَافْتَحْ لى اَبْوابَهُ وَ غَشِّنى بَرَكاتِ رَحْمَتِكَ وَ مُنَّ عَلَىَّ بِعِصْمَةٍ عَنِ الاِْزالَةِ عَنْ دينِكَ

خدايا اسباب شناختش را برايم روشن كن، و درهايش را برايم بگشا، و بركات رحمتت را بر من بپوشان، و به بازدارندگى از بركنار شدن از دينت‏ بر من منّت گذار،

وَ طَهِّرْ قَلْبى مِنَ الشَّكِّ وَلاتَشْغَلْ قَلْبى بِدُنْياىَ وَ عاجِلِ مَعاشى عَنْ اجِلِ ثَوابِ آخِرَتى وَاشْغَلْ قَلْبى بِحِفْظِ مالا تَقْبَلُ مِنّى جَهْلَهُ

و دلم را از شكّ پاك فرما، و قلبم را به دنيايم، و زودگذر زندگى ‏ام را از دير رسيدن پاداش آخرتم سرگرمم مكن، و دلم را به نگهدارى آنچه ندانستنش را از من نپذيرى مشغول كن،

وَ ذَلِّلْ لِكُلِّ خَيْرٍ لِسانى وَ طَهِّرْ قَلْبى مِنَ الرِّياَّءِ وَلاتُجْرِهِ فى مَفاصِلى وَاجْعَلْ عَمَلى خالِصاً

و زبانم را براى هر خير رام كن، و دلم را از ريا پاك گردان، و آن را در مفاصلم جريان مده، و علمم را براى خويشتن خالص گردان.

لَكَ اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِكَ مِنَ الشَّرِّ وَ اَنْواعِ الْفَواحِشِ كُلِّها ظاهِرِها وَ باطِنِها وَ غَفَلاتِها وَ جَميعِ ما يُريدُنى بِهِ الشَّيْطانُ الرَّجيمُ

خدايا به تو پناه مى ‏آورم، از شرّ، و انواع همه كارهاى زشت، آشكار و نهانش، و غفلت هايش، و همه آنچه شيطان رانده شده مرا به آن قصد مى ‏كند،

وَ ما يُريدُنى بِهِ السُّلْطانُ الْعَنيدُ مِمّا اَحَطْتَ بِعِلْمِهِ وَ اَنْتَ الْقادِرُ عَلى صَرفِهِ عَنّى،

و آنچه سلطان لجباز مرا به آن اراده مى‏ نمايد، از آنچه به دانستن‏ آن احاطه دارى، و حضرتت به بازگرداندنش از من توانايى،

اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِكَ مِنْ طَوارِقِ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ وَ زَوابِعِهِمْ وَ بَوائِقِهِمْ وَ مَكايِدِهِمْ وَ مَشاهِدِ الْفَسَقَةِ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ

خدايا به تو پناه مى ‏آورم از راهزنان شبانه جنّ و انس، و پرخاش‏ جويى‏ هايشان، و شرورشان، و توطئه ‏هايشان، و حضورگاه هاى بدكاران جنّ‏ و انس،

وَ اَنْ اُسْتَزَلَّ عَنْ دينى فَتَفْسُدَ عَلَىَّ آخِرَتى وَ اَنْ يَكُونَ ذلِكَ مِنْهُمْ ضَرَراً عَلَىَّ فى مَعاشى

و اينكه از دينم لغزانده شوم، در نتيجه آخرتم تباه گردد، و اينكه اين امر از جانب آنان زيانى در زندگى ‏ام باشد،

اَوْ يَعْرِضَ بَلاءٌ يُصيبُنى مِنْهُمْ لاقُوَّةَ لى بِهِ وَلا صَبْرَ لى عَلَى احْتِمالِهِ

يا مرا از سوى ايشان بلايى عارض شود، كه طاقتش را ندارم، و شكيبايى تحملش برايم نيست،

فَلا تَبْتَلِيَنّى يا اِلهى بِمُقاساتِهِ فَيَمْنَعُنى ذلِكَ عَنْ ذِكْرِكَ وَ يَشْغَلُنى عِنْ عِبادَتِكَ اَنْتَ الْعاصِمُ الْمانِعُ الدّافِعُ الْواقى مِنْ ذلِكَ كُلِّهِ اَسْئَلُكَ

بنابراين اى معبود من به رنج آن دچارم مساز، تا از يادت بازم دارد، و از عبادتت مانعم شود، از همه اينها تنها تويى‏ نگهدار، بازدارنده، دوركننده نگاهبان،

اللّهُمَّ الرَّفاهِيَةَ فى مَعيشَتى ما اَبْقَيْتَنى مَعيشَةً اَقْوى بِها عَلى طاعَتِكَ وَاَبْلُغُ بِها رِضْوانَكَ

خدايا رفاه در زندگى را تا زنده ‏ام دارى از تو مى‏ خواهم، آن زندگى كه به وسيله آن بر طاعتت نيرومند شوم، و با آن به خوشنودى‏ ات دست يابم،

وَاَصيرُ بِها اِلى دارِ الْحَيَوانِ غَداً وَ لا تَرْزُقْنى رِزْقاً يُطْغينى وَ لاتَبْتَلِيَنّى بِفَقْرٍ اَشْقى بِهِ مُضَيَّقاً عَلَىَّ

و فردا به سبب آن به سوى خانه زندگانى جاودان‏ بروم، مرا رزقى روزى مكن كه به طغيانم افكند، و به فقرى دچار مساز كه به سبب آن بدبخت شوم، درحالى‏ كه زندگى بر من تنگ گرفته شود،

اَعْطِنى حَظّاً وافِراً فى آخِرَتى وَ مَعاشاً واسِعاً هَنيئاً مَرئياً فى دُنْياىَ وَ لاتَجْعَلِ الدُّنْيا عَلَىَّ سِجْناً

در آخرتم بهره‏ شايان به من عطا فرما، و در دنيايم معاش گسترده گواراى لذيذ به من مرحمت كن، دنيا را زندان من مساز،

وَلاتَجْعَلْ فِراقَها عَلَىَّ حُزْناً اَجِرْنى مِنْ فِتْنَتِها وَاجْعَلْ عَمَلى فيها مَقْبُولاً وَ سَعْيى فيها مَشْكُوراً،

و فراقش را براى من سبب اندوه مكن، از فتنه‏ هايش پناهم بده،عملم را در آن پذيرفته، و كوششم را قدردانى‏ شده قرار بده،

اَللّهُمَّ وَ مَنْ اَرادَنى بِسُوءٍ فَاَرِدْهُ بِمِثْلِهِ وَ مَنْ كادَنى فيها فَكِدْهُ وَاصْرِفْ عَنّى هَمَّ مَنْ اَدْخَلَ عَلَىَّ هَمَّهُ

خدايا و هركس مرا به بدى اراده كرده، به مانندش او را اراده كن، و هركه درباره ‏ام بدانديشى نموده، تو هم با او چنان كن، و اندوه كسى‏ كه اندوهش را بر من وارد نموده از من بازگردان،

وَامْكُرْ بِمَنْ مَكَرَ بى فَاِنَّكَ خَيْرُ الْماكِرينَ وَافْقَاْعَنّى عُيُونَ الْكَفَرَةِ الظَّلَمَةِ وَالطُّغاةِ الْحَسَدَةِ

و با هركه مكرم كند مكر كن، كه تو بهترين مكر كنندگانى، ديدگان كافران ستمگر، و سركشان حسود را نسبت به من كور كن،

اَللّهُمَّ وَ اَنْزِلْ عَلَىَّ مِنْكَ السَّكينَةَ وَ اَلْبِسْنى دِرْعَكَ الْحَصينَةَ وَاحْفَظْنى بِسِرِّكَ الْواقى وَ جَلِّلْنى عافِيَتَكَ النّافِعَةَ

خدايا از جانب خود آرامش بر من فرو فرست، و زره‏ محكمت را به من بپوشان، و مرا به پوشش نگهداريت نگاه بدار، و عافيت سودمندت را در بر من كن،

وَ صَدِّقْ قَوْلى وَ فِعالى وَ بارِكْ لى فى وَُلِْدى وَ اَهْلى وَ مالى اَللّهُمَّ ما قَدَّمْتُ وَ ما اَخَّرْتُ

و گفتار و كردارم را تصديق كن، و مرا در فرزند و خاندان و دارايى‏ ام بركت ده، خدايا آنچه پيش فرستادم، و پس از اين مى‏ فرستم،

وَ ما اَغْفَلْتُ وَما تَعَمَّدْتُ وَ ما تَوانَيْتُ وَ ما اَعْلَنْتُ وَ ما اَسْرَرْتُ فَاغْفِرْهُ لى يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ

و آنچه در آن غفلت ورزيدم، و آنچه عمد داشتم و سستى كردم، و آشكار نموده، و پنهان كردم، برايم بيامرز، اى مهربان‏ ترين مهربانان.

23. از محمّد بن مسلم روايت شده: حضرت باقر عليه السّلام فرمود بخوان:

اَللّهُمَّ اَوْسِعْ عَلَىَّ فى رِزْقى وَامْدُدْلى فى عُمْرى وَاغْفِرْلى ذَنْبى وَاجْعَلْنى مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدينِكَ وَلا تَسْتَبْدِلْ بى غَيْرى

خدايا در روزى ‏ام بر من وسعت ده، و عمرم را طولانى كن، و گناهم را بيامرز، و مرا از كسانى قرار ده‏ كه به آنها دينت را يارى دهى، و مرا با ديگرى جايگزين مكن.