کتاب گویا (صوتی)، آخر تعزیه

«محرم بود و طبق معمول هر سال، من و گروهی از بچه‌‌‌ها بساط تعزیه رو به راه انداخته بودیم. تکیه که برقرار شد، مردی با عینک آفتابی و لباس‌‌‌هایی تنگ و نامناسب به اونجا اومد و سراغ من رو گرفت. با تعجب جلو رفتم تا ببینم با من چه کار داره. او بعد از کمی صحبت، به من گفت: امشب ساعت ۹ به حیاط امامزاده بیا تا با هم کمی حرف بزنیم. من که حسابی جاخورده بودم، قبول کردم و ... »