برنامه محفل: تلاوت حمید شاکرنژاد/ سوره قیامة آیات ١ تا ١٩
۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳ 0 صوتی و تصویریبرنامه تلویزیونی «محفل» فصل دوم: تلاوت ١ تا ١٩ سوره مبارکه قیامت
لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿١﴾ وَلا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾ أَیَحْسَبُ الإنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿٣﴾ بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿٤﴾
نام پروردگار برتر و بلند مرتبه ات را [از هرچه رنگ شرک خفی و جلی دارد] منزّه و پاک بدار. (۱)
آنکه آفرید، پس درست و نیکو گردانید. (۲)
و آنکه اندازه قرار داد و هدایت کرد، (۳)
و آنکه چراگاه را رویانید، (۴)
و آن را خاشاکی سیاه گردانید، (۵)
َلْ یُرِیدُ الإنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿٥﴾ یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿٦﴾ فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿٧﴾ وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿٨﴾ وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿٩﴾ یَقُولُ الإنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ ﴿١٠﴾
به زودی قرآن را بر تو می خوانیم، پس هرگز فراموش نخواهی کرد، (۶)
جز آنچه را خدا بخواهد، که او آشکار و آنچه را پنهان است، می داند. (۷)
و تو را برای آسان ترین راه [که شریعت سمحه و سهله است] آماده می کنیم. (۸)
کَلا لا وَزَرَ ﴿١١﴾ إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿١٢﴾ یُنَبَّأُ الإنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿١٣﴾ بَلِ الإنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ ﴿١٤﴾
و خورشید و ماه به هم جمع شوند. (۹)
آن روز انسان گوید: گریزگاه کجاست؟ (۱۰)
این چنین نیست، هرگز پناهگاهی وجود ندارد. (۱۱)
آن روزقرارگاه [نهایی] فقط به سوی پروردگار توست. (۱۲)
آن روز است که انسان را به اعمالی که از دیرباز یا پس از آن انجام داده، آگاه می کنند. (۱۳)
بلکه انسان خود به وضع خویش بیناست. (۱۴)
وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿١٥﴾ لا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ ﴿١٦﴾ إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿١٧﴾ فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿١٩﴾
و هر چند [برای توجیه گناهانش] بهانه ها بتراشد (۱۵)
[پیش از پایان یافتن وحی به وسیله جبرئیل] زبانت را به حرکت در نیاور تا در خواندن آن شتاب ورزی. (۱۶)
بی تردید گردآوردن و [به هم پیوند دادن آیات که بر تو وحی می شود و چگونگی] قرائتش بر عهده ماست، (۱۷)
پس هنگامی که آن را [به طور کامل] خواندیم، [به همان صورت] خواندنش را دنبال کن. (۱۸)
سپس توضیح و بیانش نیز بر عهده ماست. (۱۹)