نماز مستحبی در روز مبعث (زاد المعاد)

و به سند معتبر ديگر از حضرت صاحب الامر عليه السّلام منقول است كه در اين روز دوازده ركعت نماز به جا مى‌آورى و در هرركعت بعد از حمد هرسوره كه ميسّر شود مى‌خوانى و بعد از هردو ركعت، سلام مى‌گويى و اين دعا را مى‌خوانى:

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ

ستايش خدا را كه فرزندى نگرفته و شريكى براى او در ملك وجود ندارد

وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً

و به قدرت كامله از يارى خلق بى‌نياز است و او را به كبريايى و عظمت ياد كن.

يَا عُدَّتِي فِي مُدَّتِي يَا صَاحِبِي فِي شِدَّتِي يَا وَلِيِّي فِي نِعْمَتِي يَا غِيَاثِي فِي رَغْبَتِي

اى ذخيره‌ى من در همه‌ى عمر! اى رفيق من در بدبختى! اى دوست‌دار من در نعمت! اى دادرس من در هرچه بخواهم!

يَا نَجَاحِي فِي حَاجَتِي يَا حَافِظِي فِي غَيْبَتِي يَا كَالِئِى فِي وَحْدَتِي يَا أُنْسِي فِي وَحْشَتِي

اى رواكننده‌ى حاجت من! اى حافظ من در غياب من! اى پناه من در تنهايى‌ام! اى انيس حال وحشت من

أَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُقِيلُ عَثْرَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ وَ أَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتِي فَلَكَ الْحَمْدُ

تو ساتر عيب‌هاى منى؛ پس ستايش مخصوص توست و تو از لغزش‌هاى من درمى‌گذرى ستايش مخصوص توست؛ تو دست‌گير منى چون افتادم،

صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْتُرْ عَوْرَتِي وَ آمِنْ رَوْعَتِي

پس ستايش مخصوص توست؛ درود فرست بر محمد و آل محمد و عيب‌هاى مرا بپوشان

وَ أَقِلْنِي عَثْرَتِي وَ اصْفَحْ عَنْ جُرْمِي وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَيِّئَاتِي فِي أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُون‏.^[1]

و از ترسم ايمنى بخش و از لغزشم درگذر و جرمم را عفو كن و از گناهانم بگذر و در ميان اهل بهشت كه وعده‌ى صدق و حقيقت به آنان دادند مرا داخل گردان.

و چون از نماز و دعا فارغ شوى سوره حمد و قل هو اللّه احد و قل اعوذ بربّ الفلق و قل اعوذ بربّ الناس و قل يا ايها الكافرون و انا انزلناه و آية الكرسى هريك را هفت مرتبه مى‌خوانى پس هفت مرتبه مى‌گوئى:

لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ.

نيست خدايى جز او و خدا بزرگ‌تر است و خدا منزّه است و نيست جنبشى و نه نيرويى جز به مدد خداى والاى بزرگ.

پس هفت مرتبه مى‌گوئى:

 اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لَا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا. ^[2]

اللّه، اللّه پروردگار من است، شريك قرار ندهم به او چيزى را.

پس آنچه خواهى از خدا بطلب.

[1] ) مفاتيح الجنان، ج 1، ص 151.

[2] ) اقبال الاعمال ص 675.