شعر میلاد امام جواد علیه السلام

به يمن مولد سلطان دين امام جواد

 جهانِ پير جوان شد زمينِ سرد آباد

  رسيد عيد همايون نورِ چشم رضا 

محمدِ تقى آن رهنماى كل عِباد

 خديو كشور دين آفتاب برج نهم 

 كه هست مظهر خلّاق و قبله امجاد

گل رياض پيمبر، فروغ چشم على

 كه خلق كَوْن و مكان راست علّت ايجاد

 خجسته زاده هشتم امام خسرو طوس

 محمد بن على التّقى امام جواد

 سپهر فضل و جهان كمال و بحر خرد

 محيط فيض و سراج هُدا شفيع معاد

عزيز مصر ولايت خديو ملك وجود 

كه يافت رونق از او دين و سنّت اجداد

 ز بندگى جنابش زمينيان خرسند        

به پاى بوس ركابش سماويان دلشاد

 رهين منّت اويند هر وضيع و شريف     

غلام درگه اويند بنده و آزاد

 به كاخ بى‏خلل احتشام و شوكت تو 

نخست پلّه بود اين بناى سبع شداد

  تو آن نهال رياض ولايتى كه بود

 وظيفه خوار نوال تو هر نبات و جماد

بزرگوارا! من بنده «طائى» ام كه مدام

 به سوى لطف توام هست چشم استمداد

  به يمن مدح تو آن رتبه داد يزدانم  

 كه خون دل ز حسد گشت روزى حُسّاد