ماجراى ولادت پرشكوه امام على عليه السّلام در كعبه‏

من با عبّاس (عموى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله) و جمعى از طايفه عبد العزّى در مقابل خانه كعبه، نشسته بوديم، ناگاه فاطمه بنت اسد مادر على عليه السّلام كه از مدّت حملش به آن حضرت، نه ماه مى‏گذشت به طرف كعبه آمد، و همان دم درد زايمان او را فرا گرفته بود، و در كنار كعبه چنين دعا كرد:«خدايا! من به تو ايمان دارم و همچنين به آنچه را كه از سوى تو مانند رسولان و كتابهاى آسمانى آمده ‏اند باور دارم، و سخن جدّم ابراهيم خليل عليه السّلام را تصديق مى‏كنم، او كعبه را بنا كرد، به حقّ آن كسى كه خانه كعبه را بنا كرد، و به حقّ اين مولودى كه در رحم دارم، وضع حمل را بر من آسان كن!».

ناگاه ديديم ديوار كعبه از جانب پشت شكافته شد، و فاطمه بنت اسد وارد كعبه گرديد، و از نظر ما پنهان شد، و آن شكاف به هم پيوست. خواستيم قفل در خانه كعبه را باز كنيم، ولى هر چه كوشش كرديم باز نشد، فهميديم كه اين جريان، امرى از جانب خدا است.

«اى فاطمه! نام كودكت را على بگذار، او على (يعنى داراى مقام عالى) است، و خداوند علىّ أعلى مى‏فرمايد: «من نام او را از نام خودم اقتباس كردم، و او را با آداب خودم تربيت نمودم، و او را بر مسائل مشكل علمى خودم آگاه ساختم، او كسى است كه بتها را در خانه‏ ام (در درون كعبه) مى ‏شكند، و بر بالاى بام كعبه اذان مى‏گويد، و مرا تقديس و تمجيد مى‏كند. خوشا به سعادت آن كس كه او را دوست بدارد، و از او اطاعت و پيروى كند، و واى بر كسى كه با او دشمنى كند و از او نافرمانى نمايد».

(2) يعنى كاخ فرعون كه غصبى بود

(3) آيات 22 تا 26 سوره مريم‏

منبع: نگاهى بر زندگى چهارده معصوم عليهم السلام، شیخ عباس قمی , ص: 81