شعر در سوگ هفتمین ستاره ولایت (امام کاظم علیه السلام)

هر کجا مرغ اسیری است، ز خود شاد کنید

تا نمرده است، ز کنج قفس آزاد کنید

مُرد اگر کنج قفس،طایر بشکسته پری

یاد از مردن زندانی بغداد کنید

چون به زندان به ملاقات محبوس روید

از عزیز دل زهرا و علی یاد کنید

کُند و زنجیر گشائید،زپایش دم مرگ

زین ستمکاری هارون،هه فریاد کید

چار حمال، اگر نعش غریبی ببرند

خاطر موسی جعفر، همه امداد کنید

تا دم مرگ،مناجات و دعا کارش بود

گوش بر زمزمه آن شه عباد کنید

پسرش نیست که تا گریه کند بر پدرش

پش شما گریه بر  آن کشته بیداد کنید

نگذارید که معصومه خبردار شود

رحم بر حال دل دختر ناشاد کنید