تمجيد عالم برجسته اهل تسنن از امام كاظم عليه السّلام‏

 «امام بلند مقام، بزرگ شأن، كه شب‏ها را با عبادات بسيار، به پايان مى‏ رسانيد، و در عبادت خدا، كوشش فراوان داشت، و بر انجام اطاعتهاى الهى، مداومت مى ‏نمود، داراى كرامت‏هاى آشكار، كه شب را تا بامداد با سجده و قيام به سر مى‏ آورد، و روز را با روزه و صدقه به پايان مى ‏رسانيد، و به خاطر آنكه حلم و شكيبائى بسيار داشت، و نسبت به كسانى كه به او ستم روا مى‏ داشتند، عفو و گذشت داشت، با عنوان «كاظم» (فروبرنده خشم) ناميده شد. آن بزرگمرد الهى، با احسان و لطف خود، گنهكاران را مجازات مى‏ كرد، و با عفو و بخشش با كسانى كه به او جفا كرده بودند، برخورد مى ‏نمود، و به خاطر آنكه، عبادت بسيار مى ‏نمود، به او «عبد صالح» (بنده شايسته) گفتند، و در عراق به عنوان «باب الحوائج الى اللّه» [دربان روا كننده نيازها در درگاه خدا] ناميده مى‏ شد، به خاطر اينكه متوسّلان به خدا، با واسطه قرار دادن او، رفع نياز مى‏ كردند، كرامتها و عظمت مقامات او، عقلها را حيرت زده كرده است، و حكم مى‏ كنند كه آن حضرت در پيشگاه خدا آنچنان در جايگاه عالى صدق و صفا قرار داشت كه غير قابل لغزش و زوال است»