شعر كوكب رحمت‏ (با موضوع ولادت امام زمان عج)

سحر از دامن نرگس بر آمد نوگلى زيبا 

گلى كز بوى دلجويش جهان پير شد برنا

چه صبح آمد ز درياى كرم برخاست امواجى 

كه عالم غرق رحمت شد از آن امواج روح افزا

  خدا را ز آستين آمد برون دست درخشانى

كه خط نسخ اعجازش كشيده بر كف موسى‏

سحر در نيمه شعبان تجلّى كرد خورشيدى

كه از نور جبينش شد منوّر ديده زهرا

  قدم در عرصه عالم نهاد آن پاك فرزندى 

كه چشم آفرينش شد ز نورش روشن و بينا

چه مولودى كه همتايش نديده ديده گردون

  چه فرزندى كه مانندش نزاده مادر دنيا

  بصورت شبه پيغمبر بصولت تالى حيدر

به سيرت حجّت داور ولىّ والى والا

رخ او لاله رضوان خط او سبزه رحمت

لب او چشمه كوثر قد او شاخه طوبى‏

شهنشاه قَدَر قدرت كه فرمان همايونش

چو منشور قضا گردد به هر كون و مكان اجرا

به ختم انبيا ماند چو خواند خطبه در منبر

به شاه اولياء ماند چو تازد بر صف اعدا

لب لعل روانبخشش چو آيد در سخن روزى 

پى بوسيدنش آيد فرود از آسمان عيسى‏

جهان پير چون يعقوب شد سرگشته و حيران

كه شد آن يوسف ثانى به چاه غيب ناپيدا

  بيا اى خسرو خوبان حمايت كن تو از قرآن

  كه شد پا مال دين حق ز شرّ و فتنه اعدا

شها چشم انتظاران را ز هجران جان به لب آمد 

بتاب اى كوكب رحمت چو خورشيد جهان آرا

ز حد بگذشت مهجورى ز مشتاقان مكن دورى

رخ ماه اى نكو منظر مپوش از عاشق شيدا

  شبى در كلبه احزان قدم بگذار تا گردد

شب تاريك ما روشن لب خاموش ما گويا

تو گر لشكر بر انگيزى سپاه كفر بگريزد

تو گر از جاى برخيزى نشيند فتنه و غوغا

بيا اى كشتى رحمت كه دنيا گشته طوفانى

چو كشتيبان توئى ما را رهان از جنبش دريا

توئى فرمانده مطلق امام و حجّت بر حق

توئى بر شيعيان سرور توئى بر بندگان مولا

«رسا» در مقدمت امروز اشك شوق افشاند

به امّيدى كز آن خرمن بچينند خوشه ‏اى فردا