سخنرانى امام حسن (ع) در كودكى، براى مادرش حضرت زهرا (س)

روایت شده: آن حضرت در دوران كودكى در سنّ هفت سالگى، در محضر رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله حاضر مى ‏شد، و گفتار وحى را از آن حضرت مى ‏شنيد و به خاطر مى ‏سپرد، سپس نزد مادرش حضرت زهرا عليها السّلام مى ‏آمد، و همان گفتار را به حضرت زهرا عليها السّلام مى‏ رسانيد.
و هر وقت على عليه السّلام نزد فاطمه عليها السّلام مى ‏آمد، مى‏ ديد كه او به آيات قرآن و مطالب وحى شده، آگاهى دارد. از او مى ‏پرسيد: «كه اين آگاهى را از كجا تحصيل كرده ‏ا ى؟».
حضرت زهرا عليها السّلام مى‏ گفت: «از پسرت حسن عليه السّلام به دست آورده ‏ام».
روزى امام على عليه السّلام در خانه مخفى شد، حسن عليه السّلام كه وحى تازه‏اى از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله شنيده بود، خواست تا آن را به مادرش ابلاغ كند، ناگاه اضطراب پيدا كرد، مادرش از اضطراب او تعجّب نمود [كه چرا اين بار حسن عليه السّلام مانند گذشته نيست و پريشان است؟!].
حسن عليه السّلام به مادر گفت:

لا تعجبين يا امّاه! فانّ كبيرا يسمعنى، و استماعه فقد اوقفنى‏
 «مادرم! تعجّب نكن؛ چرا كه شخص بزرگى صداى مرا گوش مى‏دهد، و گوش دادن او مرا درمانده نموده است».

و طبق روايت ديگر، حسن عليه السّلام به مادر گفت:

يا امّاه! قلّ بياني و كلّ لساني، لعلّ سيّدا يرعانى‏
«اى مادرم! بيانم كوتاه، و زبانم نارسا شد، گويا شخص بزرگى مراقب من است».

انس بن مالك مى‏ گويد: هيچ‏كس همانند امام حسن عليه السّلام شباهت به رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نداشت.

منبع: الأنوار البهية( ترجمه)،شيخ عباس قمى / مترجم محمد محمدى اشتهاردى‏، قم‏:1380،ص121